Όλα δείχνουν ότι στη Λιβύη η σελίδα γυρίζει. Αν τα πράγματα θα είναι καλύτερα ή χειρότερα κανείς δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα και ήση υπάρχει έντονος προβληματισμός από τους Δυτικούς για να μην επαναληφθεί το χάος που ακολούθησε τις επιχειρήσεις στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.
Ταυτόχρονα βέβαια όλοι όσοι είχαν εμπλοκή στη πτώση του καθεστώτος Καντάφι περιμένουν τώρα…τα λάφυρα. Οι εξεγερμένοι από τις πρώτες εβδομάδες των βομβαρδισμών έλεγαν ότι “δεν θα ξεχάσουμε όσους μας βοήθησαν” και τώρα θα κληθούν να αποδείξουν ότι έχουν …καλή μνήμη.
Η Ελλάδα το πρέπει και τι μπορεί να περιμένει από το νέο καθεστώς της Λιβύης,το οποίο και η ίδια βοήθησε; Και δεν εννοούμε μόνο την στρατιωτική παρουσία “βιτρίνας” που είχαμε καθ΄ όλη τη διάρκεια των επιχειρήσεων και την οποία υπενθυμίζουμε:
•Μία φρεγάτα με οργανικό ελικόπτερο και ομάδα ΔΥΚ
•Ένα ελικόπτερο για επιχειρήσεις Search and Rescue Air ( μόνο για την επιχείρηση Arms Embargo)
•Ένα αεροσκάφος ΕΜΒ 145 (ΑΣΕΠΕ)
•Συμμετοχή Ελληνικού προσωπικού για την ΠΑ περίπου 30 και για το ΠΝ περίπου 200 στελέχη
Η πιο ουσιαστική εμπλοκή της Ελλάδας ήταν άλλη. Η διάθεση τεράστιας σημασίας διευκολύνσεων σε αεροπορικές -κι όχι μόνο- δυνάμεις πολλών χωρων.
Η Ελλάδα έδωσε “τα κλειδιά” στις αεροπορικές βάσεις Σούδας, Ανδραβίδας, Ακτίου και Αράξου και παροχή ευκολιών στο αεροδρόμιο Καλαμάτας.Από τη Σούδα,την Ανδραβίδα και τον Άραξο, Βέλγοι και Νορβηγοί κυρίως έκαναν μερικές από τις πλέον σημαντκές επιχειρήσεις βομβαρδισμού εναντίον της Λιβύης και του καθεστώτος Καντάφι.
Συνολικά στις 145 ημέρες αεροπορικών επιχειρήσεων έγιναν περίπου 7500 έξοδοι συμμαχικών αεροσκαφών και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ένα ποσοστό που μπορεί και να προσεγγίζει το 40% έγιναν από ελληνικές βάσεις.
Και τώρα τι θα πρέπει να περιμένει η Ελλάδα; Για να μην είμαστε γραφικοί και υπερβολικοί κανείς δεν περιμένει να μας βάλουν στο …μοίρασμα του πετρελαίου. Αλλά θα είναι μάλλον αδιανόητο να μην δούμε ελληνικές εταιρείες να δραστηριοποιούνται στη Λιβύη που πλέον χειάζεται τα πάντα. Ανοικοδόμηση ,τηλεπικοινωνίες,οτιδήποτε μπορούν ελληνικές εταιρείες να αναλάβουν θα πρέπει ασφαλώς να διεκδικηθεί. Ακόμη και την υπόθεση της σωτηρίας των ναυπηγείων πρέπει να αντιμετωπίσει σοβαρά η κυβέρνηση. Μην ξεχνάμε ότι πριν ξεσπάσει η κρίση ήταν περίπου βέβαιο ότι πυραυλακατοι του Λιβυκού ΠΝ θα εκσυγχρονιζονταν στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Η Λβύη θα χρειαστεί τώρα πολύ περισσότερα από εκσυχγρονισμούς πλοίων ,ίσως να χρειαστεί να ναυπηγήσει καινούργια και η Ελλάδα μπορεί να φτιάξει. Αρκεί κάποιος να διεκδικήσει “τις δουλειές”. Υπάρχει κάποιος που ασχολείται ή θα μείνουμε πάλι με την αίσθηση ότι υπήρξαμε …τα καλά παιδιά των μεγάλων χωρίς να κερδίσουμε τίποτα.
Η Τουρκία που είχε έτσι κι αλλιώς μεγάλη επιχειρηματική δραστηριότητα στη Λιβύη επί Καντάφι, έκανε στροφή τις πρώτες κιόλας ημέρες των επιχειρήσεων εναντίον Καντάφι και τώρα σπεύδει να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της. Δεν είναι στο χέρι της,αφού τη “μοιρασιά” θα την κάνουν άλλοι πιο μεγάλοι,τους οποίους εμείς “εξυπηρετήσαμε” και στηρίξαμε κατά τη διάρκεια των επιχείρησεων στη Λιβύη.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου