Είμαι ένας από τους πολίτες αυτής της χώρας που οι συνθήκες της προηγούμενης μεγάλης μετανάστευσης από την πατρίδα όρισαν να ζήσω σε πολλές ξένες χώρες και να καταλήξω σε μια από αυτές για τα γεράματα μου που διανύω αυτά τα χρόνια. Όπως ο καθένας από εμάς τους μετανάστες που εδώ αποκαλούν “ομογενείς” έχω την δική μου διαφορετική ιστορία από όλες τις άλλες. Έχουμε όμως όλοι μας και πολλά κοινά. Αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε την πατρίδα από ανάγκη, οποιαδήποτε και αν ήταν αυτή, οικονομική, πολιτική η άλλη και επωφεληθήκαμε από την φιλοξενία φίλων λαών που αν κάναμε προσπάθεια να αφομοιωθούμε κοινωνικά μας φιλοξένησαν και μας έκαναν φίλους και συμπολίτες. Και αυτό χωρίς να μας εμποδίσουν να διατηρήσουμε την Εθνική μας ταυτότητα. Ήταν τότε που διάβασα και την σύγχρονή ιστορία μας από τις πηγές τους και αντελήφθην πόσο διαφορετική ήταν αυτή που διδάχτηκα στο σχολείο.
Μια τέτοια εμπειρία μου έδειξε ορισμένα πράγματα που ίσως όσοι έζησαν στην Ελλάδα δεν είχαν την ευκαιρία να δουν, κυρίως πως αντιλαμβάνεται ο απλός ξένος πολίτης κάθε τι Ελληνικό. Καταρχήν επειδή η μυθολογία τους και οι βάσεις των πολιτικών τους συστημάτων έχουν Ελληνικούς όρους, ιδέες και νοήματα οι άνθρωποι έχουν μια αγνή αγάπη για την έννοια Ελλάδα μια και την μαθαίνουν και την θεωρούν μέρος της πολιτιστικής τους κληρονομιάς. Μια Ελλάδα βεβαίως που δεν υπάρχει πια αλλά που ονειρεύονται να επισκεφτούν για να την θαυμάσουν μέσα από τα ερείπια των μοναδικών έργων εκείνης της εποχής. Και κάθε ένας από αυτούς τους επισκέπτες, αν τύχει να βρεθεί στην χώρα μας σε ειρηνική περίοδο, πέφτει στην παγίδα του μοναδικής ομορφιάς τοπίου με το φως και τα χρώματα που προσφέρει το κλίμα της και γίνεται εφόρου ζωής ένας Άγγελος ενός ονείρου που έζησε για τους συμπατριώτες του. Αυτή η αντίληψη που εδράζεται στην προσωπικότητα αυτών των ανθρώπων μια και μεταδίδεται από την πλέον τρυφερή ηλικία με τους μύθους είναι στην ουσία αυτό που συχνά εδώ στην χώρα μας και σε δύσκολες στιγμές αποκαλούμε Θεό της Ελλάδας και που πολλές φορές μας έβγαλε από δύσκολες περιπέτειες που προκαλούμε μόνοι μας. Αυτοί είναι και οι λόγοι που πολλοί από εμάς τους ομογενείς ερχόμαστε στην Ελλάδα συχνά και πληγωνόμαστε με αυτά που συμβαίνουν
Αλλά μαζί με αυτήν την ιδέα για το Ελληνικό ιδεώδες, μια και επισκέπτονται την χώρα μας συχνά, έχουν και μία εντύπωση για τους σύγχρονους κατοίκους αυτής της χερσονήσου. Εδώ δεν πρόκειται για ιδεολογίες και εθνικισμούς. Ξέρουν ότι, όπως και για το δικό τους έθνος, καμία φυλή δεν είναι καθαρή στην Ευρώπη αλλά πέρα από θρησκευτικές και πολιτικές επιρροές τα ήθη και έθιμα όπως και η γλώσσα των κάτοικων παραμένουν διαχρονικά αναλλοίωτα, σημάδι αδιάσειστο κάποιας συνέχειας της φυλής. Και είναι αυτά τα έθιμα όπως η αγνή φιλοξενία, η ανάγκη για ειλικρινή επικοινωνία και τα σημάδια κοινωνικής καταπίεσης, όπως εκφράζονται στην μουσική και την ποίηση του, που δίνει τις επιπρόσθετες εμπειρίες στον ξένο και τον κάνει να αγαπήσει πέρα από το ιδεώδες και τον σημερινό κάτοικο σαν άτομο.
Τα πράγματα αλλάζουν δραματικά όταν κοιτάξει την κοινωνική δομή. Ξαφνικά τα ίδια φιλόξενα άτομα της φωτίζονται από κανόνες λειτουργίας της που έρχονται από τα βάθη των αιώνων της Οθωμανικής κατοχής, κανόνες που αντισταθήκαν με επιτυχία σε κάθε προσπάθεια αλλαγής τους στην ιστορία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Και αυτό ενώ ακόμη και στην ίδια την Τουρκία κάτι αναγεννιέται. Πολιτικές συγκυρίες, όπως η παρούσα και εξωτερικά γεγονότα ντύνουν τους πρωταγωνιστές αυτής της δομής με διάφορα ονόματα κάθε φορά αλλά στην ουσία παραμένουν οι ίδιοι. Οι παίκτες στο παιχνίδι είναι οι αδίστακτοι κοτζαμπάσηδες με το κατεστημένο τους, οι ανήμποροι ραγιάδες που απελπισμένοι γονατίζουν κάτω από τον ζυγό για να επιβιώσουν, αυτοί και οι απόγονοί τους με την ελπίδα μιας αλλαγής, οι αγάδες με το αφιόνι της εξουσίας και ο εξωτερικός παράγοντας που προωθεί τα συμφέροντα του χρησιμοποιώντας πράκτορες του να οδηγούν τα γεγονότα. Ακόμη και ένας απλός παρατηρητής μπορεί να δει αυτή τη δομή σήμερα. Αν κάτι διαφέρει αυτή τη φορά είναι η αδυναμία του κατεστημένου για πλήρη αδιαφάνεια και παραπληροφόρηση από τα εντόπια ΜΜΕ καθώς ο απλός πολίτης έχει πολλούς και διεθνείς διαύλους επικοινωνιών.
Με αυτό το υπόβαθρο φτάνοντας στην Αθήνα πριν λίγες μέρες προσπαθώντας να πάρω μια ιδέα του πως πληροφορείται ο πολίτης από τα εθνικά ΜΜΕ για τις εξελίξεις στράφηκα προς την τηλεόραση και έμεινα άφωνος. Από τα έξη δυαδικά ιδιωτικά κανάλια που έχω πρόσβαση τα τέσσερα, και μάλιστα μεγάλης ακροαματικότητας, εκπέμπουν σειρές που ομιλούν στην Τουρκική γλώσσα σε πολύ μεγάλα διαστήματα. Επί πλέον όλα αναμασούν στα παράθυρα τους τα ίδια πολιτικά και οικονομικά θέματα μέσα σε σύγχυση λες και έχουν βαλθεί να κρατήσουν τους πολίτες αιωρούμενους σε ένα νέφος αβεβαιότητας, ανασφάλειας και απελπισίας. Δεν μπόρεσα παρά να το συνδυάσω με την κατάντια της γλώσσας μας από τα πειράματα του αριστερόστροφου πνευματικού μας κόσμου και την λαίλαπας της αγγλοσαξονικής κουλτούρας. Έψαξα να βρω κάποιο σχόλιο στα ΜΜΕ για αυτή την κατάσταση χωρίς επιτυχία. Και μετά το μυαλό μου πήγε στον Τούρκο στοχαστή και νυν υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας για την αξιόλογη δουλειά του γύρω από το Νέο-οθωμανικό Δόγμα και κατέληξα ότι το Έθνος δεν έχει πολύ χρόνο εάν δεν θέλει να μεταβληθεί σε “ομογένεια” στο παλαιό Ελληνοεβραικό μοντέλο.
Θα διακινδυνεύσω λοιπόν μια παρατήρηση γύρω από τα όσα συμβαίνουν στην Ελληνική κοινωνία σήμερα. Οι ξένοι ιθύνοντες έχουν δυσκολία με τους πολίτες των χωρών τους να ωθήσουν την Ελλάδα κάτω από μια νέα Οθωμανική ομπρέλα γιατί αυτό θα θεωρηθεί μέγιστο πολιτιστικό πλήγμα για τον Δυτικό κόσμο, προσπαθούν επομένως να βοηθήσουν τους απλούς Έλληνες να πραγματώσουν το όνειρό τους και να ενσωματωθούν πλήρως με την κοινωνία των Ευρωπαϊκών χωρών. Και αύτη η υποστήριξη είναι αποφασιστικής σημασίας. Οι συζητήσεις και αποφάσεις για την διαχείριση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα είναι απόρροια της πολιτικής βούλησης του Δυτικού κόσμου για την Ελλάδα. Το πρόβλημά είναι οι αντιδρούσες Οθωμανικές δομές της Ελληνικής κοινωνίας που δεν έχουν απέναντι τους το αντίπαλο δέος και αυτό μόνον οι απλοί Έλληνες πολίτες μπορούν να το λύσουν. Πρέπει να καταλάβουν όμως ότι χωρίς να σπάσεις αυγά ομελέτα δεν γίνεται.
Κωνσταντίνος Βλαχοδήμος
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου