Το «Σύμφωνο της Ντοβίλ», όπως θα μείνει γνωστή η συμφωνία, υιοθετήθηκε από τους δύο ηγέτες στις 18 Οκτωβρίου 2010.
Την ίδια ημέρα, η Γερμανίδα καγκελάριος είχε ξεκαθαρίσει στον Γάλλο πρόεδρο πως το Βερολίνο δεν θα δεχόταν επέκταση του (σηµερινού) προσωρινού ταµείου σωτηρίας των 750 δισ. ευρώ πέραν του 2013. Έτσι, πρότεινε έναν συµβιβασµό: Θα απέσυρε την πρόταση να επιβάλλονται αυτόµατα κυρώσεις στις χώρες που παραβαίνουν τους όρους του Συµφώνου Σταθερότητας, εάν η Γερµανία κέρδιζε την υποστήριξη της Γαλλίας στην πρόταση να συµµετέχουν στο µέλλον οι ιδιώτες επενδυτές (οµολογιούχοι) στο κόστος σωτηρίας κρατών.
Η συµφωνία που σφραγίστηκε εκείνο το βράδυ του Οκτωβρίου προέβλεπε ακριβώς αυτό.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, την ίδια ημέρα οι υπουργοί Οικονοµικών της Ευρωζώνης συναντιόνταν στο Λουξεµβούργο για να συζητήσουν το θέμα της Ιρλανδίας. Όταν ο Γερµανός υπουργός Οικονοµικών διένειμε ένα e-mail όπου ανέφερε το περίγραµµα της συµφωνίας Μέρκελ-Σαρκοζί στην Ντοβίλ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ που συµµετείχε στο Eurogroup εξερράγη: «Θα καταστρέψετε το ευρώ» φώναξε στα γαλλικά προς το µέρος της γαλλικής αντιπροσωπείας, όπως µαρτυρούν στη «Wall Street Journal» κάποιοι από τους παρόντες.
Τα οµόλογα χωρών της ευρωζώνης θεωρούνταν από τα πιο ασφαλή στον κόσµο και η ΕΚΤ ήξερε ότι η συμφωνία Γερµανίας-Γαλλίας θα προκαλούσε θύελλα στις αγορές. Όταν οι ηγέτες της Ευρώπης συναντήθηκαν δέκα ηµέρες αργότερα, ο Τρισέ ήταν ακόµη θυµωµένος: «Δεν καταλαβαίνετε πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση» είπε στον Σαρκοζί που ανταπάντησε σε παρόµοιο ύφος: «Ίσως µιλάς σε τραπεζίτες. Εµείς είµαστε υπεύθυνοι για τους πολίτες».
Στις αγορές πάντως επικράτησε πανικός. Οι επενδυτές άρχισαν να ξεπουλάνε τα οµόλογα της Ιρλανδίας και ο Τρισέ ήταν έξαλλος. Οι κυβερνήσεις, όπως πίστευε, είχαν διαλύσει την επενδυτική εµπιστοσύνη αφήνοντας την ΕΚΤ να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Η εφημερίδα αποκαλύπτει, επίσης, ότι στις 9 Νοεµβρίου ο Ευρωπαίος επίτροπος Οικονοµικών Υποθέσεων Ολι Ρεν έστειλε ένα αυστηρό µήνυµα του Τρισέ στο Δουβλίνο ότι η τράπεζα ετοιµαζόταν να κλείσει τις κάνουλες της χρηµατοδότησης.
Ο Ιρλανδός υπουργός Οικονοµικών Μ. Λένιχαν, παρόλο που επισήµως αρνούνταν ότι θα ζητήσει βοήθεια, στις 14 Νοεµβρίου έστειλε οµάδα στις Βρυξέλλες για να συζητήσει τους όρους µιας πιθανής συµφωνίας.
Δύο ηµέρες µετά το Eurogroup ζήτησε από τον Λένιχαν να δεχτεί τη βοήθεια αλλά το Δουβλίνο προσπάθησε και πάλι να αντισταθεί.
Στις 18 Νοεµβρίου στα κεντρικά γραφεία της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη, οι Ευρωπαίοι κεντρικοί τραπεζίτες έδωσαν τελεσίγραφο στον Ιρλανδό οµόλογό τους. Εάν η Ιρλανδία δεν έπαιρνε τη βοήθεια, η ΕΚΤ θα σταµατούσε να δίνει χρήµα στην Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας. Το Δουβλίνο ζήτησε βοήθεια εκείνο το Σαββατοκύριακο και στις 28 Νοεµβρίου η ΕΕ και το ΔΝΤ ενέκριναν δάνειο 67,5 δισ. ευρώ στην Ιρλανδία.
Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, η Άνγκελα Μέρκελ, φοβούµενη ότι η συµφωνία της µε τον Νικολά Σαρκοζί είχε αποκαλυφτεί, αποφάσισε να συµβιβαστεί. Αντί να ακολουθήσει τη σκληρή γραµµή του συµφώνου στην Ντοβίλ, συµφώνησε να περιοριστεί η περίπτωση κουρέµατος των οµολόγων.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Δημοσίευση σχολίου