Για το ερχόμενο έτος 2011 υπήρχε ένα μικρό υπόλοιπο της τάξεως των 380 εκατ. ευρώ περίπου, κάτι που άφηνε ελπίδα για εκκίνηση υλοποίησης κάποιων στοιχειωδών επενδύσεων στην ασφάλεια της χώρας, αλλά η μετακύλιση των 600 εκατ. στην επόμενη χρονιά διαψεύδει όλους όσους πίστευαν ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας, έστω και την τελευταία στιγμή θα σταματήσει τον αφοπλισμό της.
Τώρα, η επόμενη χρονιά, το 2011, ξεκινάει με δαπάνες κάπου 1 δισ. ευρώ για αποπληρωμή των εξοπλιστικών προγραμμάτων της ... προ-προηγούμενης κυβέρνησης (!) μέσα στο οποίο δεν περιλαμβάνονται τα ποσά που θα εκταμιευθούν για την ναυπήγηση των δύο νέων υποβρυχίων Type 214.
Πλέον όλες οι ελπίδες για έναρξη κάποιων προγραμμάτων μεταφέρονται για το 2012, στο οποίο μέχρι στιγμής είναι εγγεγραμένα κάπου 85 εκατ. ευρώ, πρακτικά, δηλαδή αυτή την στιγμή του 2012 είναι «παρθένο» από δαπάνες σε επενδύσεις ασφαλείας.
Και λέμε «αυτή την στιγμή» γιατί δεν αποκλείεται η μετακύλιση 400-500 εκατ. ευρώ στο 2012 (για την ακρίβεια αυτό είναι και το πιθανότερο σενάριο), οπότε και αυτή η χρονιά θα ξεκινήσει με δαπάνη γύρω στα 600 εκατ. ευρώ. Πρακτικά μιλάμε για ουσιαστική έναρξη επενδύσεων ασφαλείας περί το 2013 και ... έχει ο Θεός. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν συμβάσεις ενωρίτερα, αλλά αυτό είναι το καλό σενάριο, το οποίο έχει διαψευσθεί επανειλημμένα...
Τώρα σε ότι αφορά το «τι μέλλει γενέσθαι» από όσα συζητούνται στο παρασκήνιο, από τις διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα, από τα σκληρά παζάρια με το υπουργείο Οικονομικών, πολλά θα εξαρτηθούν από την υλοποίηση του προγράμματος περικοπών των λειτουργικών δαπανών, όπου το ΔΝΤ ζητά περικοπή του 20%.
Ποσοστό το οποίο είναι επιεικώς ανέφικτο να πραγματοποιηθεί. Ήδη τώρα που οι δαπάνες έχουν μειωθεί κάτι παραπάνω από 10% (ελπίζεται ότι θα προσεγγίσουν το 12%) οι διαλυτικές τάσεις που επικρατούν στις Ένοπλες δυνάμεις, είναι κάτι παραπάνω από ισχυρές: Πιλότοι με 6 ώρες πτήσης το μήνα, Μηχανοκίνητα Τάγματα με το μισό των προβλεπομένων - «αρχαίων» έτσι ή αλλιώς -ΤΟΜΠ, «μεταγγίσεις» λαδιών από φρεγάτων σε φρεγάτα κλπ).
Εν πάση περιπτώσει, το ΔΝΤ είχε δώσει κατ’αρχήν το «πράσινο φως» για ΕΜΠΑΕ περί τα 8,5 δισ. ευρώ. Για το ΔΕΣΕΣ (δεκαπενταετές) ακούγεται ένα ποσό περί τα 20 δις. ευρώ που ικανοποιούν μόλις και με το ζόρι δέκα προγράμματα: Τέσσερα της Αεροπορίας (μαχητικό, εκπαιδευτικό, εκσυγχρονισμοί-αναβαθμίσεις F-16 Block 50, Mirage 2000EGM/BGM, αντικατάσταση μαχητικών από απώλειες), σύνολο 10 δισ. ευρώ, τρία του Ναυτικού (6 φρεγάτες FREMM και δύο υποβρύχια Type 214, τέσσερις κανονιοφόροι-κορβέτες) με σύνολο 5 δις ευρώ και τρία του Στρατού Ξηράς (ΤΟΜΑ BMP-3HEL, πυρομαχικά αρμάτων μάχης των 120 χλστ και τροχοφόρο ΤΟΜΑ) συνολικού προϋπολογισμού 2 δισ. ευρώ.
Γενικό σύνολο 17 δισ. ευρώ, αλλά υπάρχουν πλέον και οι μείζονες λειτουργικές δαπάνες τις οποίες «σφήνωσαν» με ταχυδακτυλουργικό τρόπο στα ΕΜΠΑΕ (κινητήρες αεροσκαφών, προμήθειες ανταλλακτικών κλπ) οι οποίες θα απαιτήσουν πολύ περισσότερα από τρια δις. ευρώ πολύ πριν συμπληρωθεί η 15ετία.
Βέβαια τα 15 χρόνια είναι πολλά, πάρα πολλά για να μείνει η χώρα σε καθεστώς ημι-αφοπλισμού χωρίς να απωλέσει έλεγχο ή κυριαρχία σε χώρους ή και εδάφη.
Ίσως το πιο χαρακτηριστικό του που οδεύουμε το δίνει το τραγικό παράδοξο της Νέας Δομής Δυνάμεων.
Ένιωσε την ανάγκη να υπερηφανευτεί στην Βουλή ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος γιατί η Νέα Δομή θα έχει οροφή στον Στρατό Ξηράς 93.500 προσωπικό και γλίτωσε την οικονομία της χώρας από την οροφή επιπλέον 10.000 προσωπικού που θα επιτυγχανόταν με την πρόσληψη ισάριθμων ΕΠΟΠ, όπως προέβλεπε το σχέδιο του τότε Α/ΓΕΕΘΑ Δ.Γράψα το 2007.
Το ότι αυτός ο αριθμός σημαίνει μόλις και μετά βίας προπαραταγμένα στρατεύματα και μηδενικές εφεδρείες δεν δείχνει να τον απασχολεί. Ούτε ότι αν υπάρξουν κάποιες στοιχειώδεις εφεδρείες οι τρύπες στην επάνδρωση της πρώτης γραμμής θα είναι μεγαλύτερες από αυτές του Προϋπολογισμού. Εμείς δεν αμφιβάλουμε ότι αυτός είναι ο πραγματικός στόχος των «αόρατων» δυνάμεων που σέρνουν την χώρα στην γεωστρατηγική απαξίωση.
Όπως θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος δεν περιλαμβάνεται σε αυτές τις δυνάμεις. Και θα ξανασκεφτεί τις ευθύνες του απέναντι στη χώρα. Από υπουργούς ήσσονος πολιτικής σημασίας, ουδείς σώφρων περίμενε το παραμικρό. Από έναν Ε.Βενιζέλο, οι απαιτήσεις είναι ανάλογες του πολιτικού του αναστήματος. Και η αποτυχία ενός Ε.Βενιζέλου θα είναι πολύ πιο ηχηρή από την, σχεδόν βέβαιη αποτυχία, των πολιτικών της σειράς.
Το κακό για αυτόν είναι πως τα πεπραγμένα των υπουργών Εθνικής Άμυνας φαίνονται στην πράξη μέχρι και μετά δέκα χρόνια από την αποχώρησή τους από το υπουργείο. Άρα όποτε και να φύγει ενδεχόμενη αποτυχία του θα τον "στοιχειώνει" για δέκα χρόνια τουλάχιστον. Ας ρωτήσει τους πρώην συναδέλφους του που πέρασαν από το πόστο...
Δημοσίευση σχολίου