Μια χώρα που είναι ξεχαρβαλωμένη από τα έργα και τις ημέρες της Ν.Δ. προφανώς δεν μπορεί να αλλάξει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά...
Μια χαρά τα πάει η κυβέρνηση. Μέχρι στιγμής έχει απολύσει καμιά δεκαπενταριά προεκλογικά ρουσφέτια της Νέας Δημοκρατίας, έναν αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. και δυο- τρεις χιλιάδες μέλη επιτροπών-μαϊμού. Παράλληλα, έχει κράξει δημοσίως μερικά (προκλητικά) γκόλντεν μπόις, έχει εξαγγείλει την καθήλωση περίπου πενήντα χιλιάδων κρατικών αυτοκινήτων, ψάχνει χλιδές στα υπουργικά γραφεία, .....
λαμογιές παντού και κόβει και τα κινητά. Και είναι μόνο η αρχή. Να δούμε και τη συνέχεια. Επί της ουσίας, όμως. Τι εννοώ; Να, καλά είναι αυτά, όπως είπα προηγουμένως, και συμβατά με την προσπάθειά της να περιορίσει τις σπατάλες, αλλά μήπως πρέπει να πάρουν και κανένα μέτρο για να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων που δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα; Διότι με τα έως τώρα βελτίωση, αυτοί τουλάχιστον, δεν βλέπουν. Ναι, το ξέρω, είναι μόλις 18 ημερών κυβέρνηση, τα μέλη της ακόμη αγνοούν μερικά βασικά, όπως το πόσες πόρτες έχει το υπουργείο τους, αλλά...
Ο Γιώργος δεν έχει μαγικό ραβδί
Με γκρίνια μοιάζουν όλα αυτά, αλλά πώς αλλιώς να περιγραφεί η αδημονία που έχει κατακυριεύσει τους πολίτες ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης για το τι θα κάνει η κυβέρνηση; Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς όλοι κάτι περιμένουν. Λες και ο Γιώργος έχει το μαγικό ραβδί να κάνει ένα τσακ και να τα αλλάξει όλα. Ο Γιώργος βέβαια το έχει πάρει πολύ σοβαρά το πράγμα και είναι αποφασισμένος αυτά που σκέφτεται, και τόσα χρόνια (και όχι μόνο προεκλογικά, όπως πολλοί πιστεύουν) έλεγε, να τα υλοποιήσει. Αν όχι όλα, τουλάχιστον τα περισσότερα. Αλλά όχι από τη μια στιγμή στην άλλη. Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει αυτή η χώρα μέσα σε μια νύχτα. Ο Θεός ο ίδιος να ΄τανε δεν θα τα κατάφερνε. Ξεχνάει κανείς ότι ο Πανάγαθος χρειάστηκε εφτά ολόκληρες μέρες για να δημιουργήσει τον κόσμο; Θα μου πεις ότι Εκείνος είχε και περισσότερη δουλειά να κάνει (του ΄φαγε ας πούμε μια ολόκληρη μέρα, την 7η, να φτιάξει τον άνθρωπο), αλλά τέλος πάντων. Σημασία έχει ότι μια χώρα που είναι ξεχαρβαλωμένη προφανώς δεν μπορεί να αλλάξει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα...
Το 83% των πολιτών τη βλέπουν θετικά
Αν ακούγονται περίεργα όλα αυτά, υπάρχει επιχειρηματολογία και μάλιστα σοβαρή. Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται αυτή την ώρα όπως μια γυναίκα που μπαίνει σπίτι της και το βρίσκει όπως το άφησε φεύγοντας ο άνθρωπός της: νερά από το μπάνιο παντού, ρούχα πεταμένα εδώ κι εκεί, αποτσίγαρα στα τασάκια και στα έπιπλα σκόνη να γράφεις το όνομά σου. Στέκεται στη μέση του σαλονιού, βάζει τα χέρια στη μέση και αναρωτιέται με απελπισία «από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει». Κι έχει και σίδερο επίσης, και παιδιά ενδεχομένως, και φαγητό να φτιάξει για τον άρχονταμια τρέλα. Ε, η κυβέρνηση είναι σ΄ αυτήν ακριβώς την κατάσταση: στο από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει. Θα τα καταφέρει; Όλοι ελπίζουν ότι θα τα καταφέρει- αλλιώς γιατί το 83% των πολιτών να τη βλέπουν θετικά; Αν πίστευαν κάτι διαφορετικό, προφανώς θα το δήλωναν. Περιμένουν, λοιπόν. Περιμένουν και ελπίζουν. Και είναι αυτή η ελπίδα ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Γιώργου και της κυβέρνησής του. Ούτε η Νέα Δημοκρατία ούτε το ΚΚΕ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε ο Καρατζαφέρης; Η ελπίδα. Μόνο αυτή.
Μας κοροϊδεύουν (ακόμα) μπροστά στα μάτια μας
Εμένα πες μου ό,τι θες. Θα το σεβαστώ, γιατί στη ζωή μου έχω μάθει να ακούω τον άλλον κι επειδή θεωρώ ότι το να ακούς είναι εξίσου σημαντικό με το να μιλάς και να υποστηρίζεις τη θέση σου. Ένα μη μου κάνεις: μην προσπαθήσεις να με κοροϊδέψεις. Αυτό, όλα κι όλα, δεν το δέχομαι. Διότι αν εγώ σέβομαι τη θέση σου, εσύ επιχειρώντας να με παραπλανήσεις δείχνεις ότι δεν με σέβεσαι. Θεωρείς ότι μπορείς να με «δουλέψεις», να με «επεξεργαστείς». Κι αυτό δεν είναι καθόλου καλή ιδέα. Θα μιλήσω με παραδείγματα: βγήκε τις προάλλες ο τέως υπουργός Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου και ισχυρίστηκε ότι «τεχνηέντως» η κυβέρνηση διογκώνει το έλλειμμα για να λάβει σκληρά μέτρα. Δηλαδή ο άνθρωπος που έφτασε (από κοινού με τον Αλογοσκούφη) την οικονομία στο μη περαιτέρω και το έλλειμμα στο 12,5% καταγγέλλει τώρα την κυβέρνηση ότι κάνει παιχνίδια. Άλλο παράδειγμα: Ντόρα, Σαμαράς, αλλά και Ψωμιάδης κατήγγειλαν την κυβέρνηση για την απόφασή της να τελειώνει με τα stage, την πιο χυδαία μορφή εκμετάλλευσης της αγωνίας των νέων να βρουν δουλειά, έργο αποκλειστικά της Νέας Δημοκρατίας. Συγγνώμη, αλλά γιατί μας κοροϊδεύουν τόσο χοντρά μπροστά στα μάτια μας; Και τι πετυχαίνουν μ΄ αυτό;
Δεν βρήκε να πει ούτε μία συγγνώμη
Βασικά τίποτε. Απλώς, όπως έκαναν και όταν ήταν στην κυβέρνηση, προσπαθούν να χαϊδέψουν αυτιά. Να πιάσουν τον άλλο φιλικά από τον ώμο και να του πουν στ΄ αυτί ότι «αυτοί είναι οι κακοί, εμείς είμαστε οι δικοί σου». Μόνο που αυτά μικρή πέραση έχουν πια. Δύσκολα μπορούν να παραπλανηθούν, ακόμη κι αυτοί που πρόσκαιρα τους πίστεψαν. Βγήκε ο Καραμανλής στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, αλλά περιορίστηκε να αναλάβει την ευθύνη μόνο για την ήττα. Για όσα έκανε εις βάρος της χώρας, για το ότι την οδήγησε εκεί που την οδήγησε, δεν είπε λέξη! Όχι συγγνώμη. Ούτε λέξη. Αντιθέτως, είχε το θράσος, γιατί περί θράσους πρόκειται, να μας πει ότι περιμένει κιόλας να... δικαιωθεί για τις επιλογές του! Ποιες επιλογές, άραγε; Ότι η χώρα έχει βουλιάξει μέχρι τον λαιμό; Ότι κανείς δεν μας υπολήπτεται; Ότι οι άνθρωποι έχουν γίνει φτωχότεροι απ΄ ό,τι πριν αναλάβει εκείνος; Ότι τίποτε δεν λειτουργεί; Ότι κατάκλεψαν το κράτος; Ότι θεοποίησαν τη λαμογιά, την ανομία και την αναξιοκρατία; Έλεος πια, δεν μπορώ. Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Ρε κύριε, τα έκανες όπως τα έκανες, πρέπει δηλαδή και να προκαλείς τον κόσμο;
λαμογιές παντού και κόβει και τα κινητά. Και είναι μόνο η αρχή. Να δούμε και τη συνέχεια. Επί της ουσίας, όμως. Τι εννοώ; Να, καλά είναι αυτά, όπως είπα προηγουμένως, και συμβατά με την προσπάθειά της να περιορίσει τις σπατάλες, αλλά μήπως πρέπει να πάρουν και κανένα μέτρο για να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων που δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα; Διότι με τα έως τώρα βελτίωση, αυτοί τουλάχιστον, δεν βλέπουν. Ναι, το ξέρω, είναι μόλις 18 ημερών κυβέρνηση, τα μέλη της ακόμη αγνοούν μερικά βασικά, όπως το πόσες πόρτες έχει το υπουργείο τους, αλλά...
Ο Γιώργος δεν έχει μαγικό ραβδί
Με γκρίνια μοιάζουν όλα αυτά, αλλά πώς αλλιώς να περιγραφεί η αδημονία που έχει κατακυριεύσει τους πολίτες ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης για το τι θα κάνει η κυβέρνηση; Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς όλοι κάτι περιμένουν. Λες και ο Γιώργος έχει το μαγικό ραβδί να κάνει ένα τσακ και να τα αλλάξει όλα. Ο Γιώργος βέβαια το έχει πάρει πολύ σοβαρά το πράγμα και είναι αποφασισμένος αυτά που σκέφτεται, και τόσα χρόνια (και όχι μόνο προεκλογικά, όπως πολλοί πιστεύουν) έλεγε, να τα υλοποιήσει. Αν όχι όλα, τουλάχιστον τα περισσότερα. Αλλά όχι από τη μια στιγμή στην άλλη. Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει αυτή η χώρα μέσα σε μια νύχτα. Ο Θεός ο ίδιος να ΄τανε δεν θα τα κατάφερνε. Ξεχνάει κανείς ότι ο Πανάγαθος χρειάστηκε εφτά ολόκληρες μέρες για να δημιουργήσει τον κόσμο; Θα μου πεις ότι Εκείνος είχε και περισσότερη δουλειά να κάνει (του ΄φαγε ας πούμε μια ολόκληρη μέρα, την 7η, να φτιάξει τον άνθρωπο), αλλά τέλος πάντων. Σημασία έχει ότι μια χώρα που είναι ξεχαρβαλωμένη προφανώς δεν μπορεί να αλλάξει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα...
Το 83% των πολιτών τη βλέπουν θετικά
Αν ακούγονται περίεργα όλα αυτά, υπάρχει επιχειρηματολογία και μάλιστα σοβαρή. Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται αυτή την ώρα όπως μια γυναίκα που μπαίνει σπίτι της και το βρίσκει όπως το άφησε φεύγοντας ο άνθρωπός της: νερά από το μπάνιο παντού, ρούχα πεταμένα εδώ κι εκεί, αποτσίγαρα στα τασάκια και στα έπιπλα σκόνη να γράφεις το όνομά σου. Στέκεται στη μέση του σαλονιού, βάζει τα χέρια στη μέση και αναρωτιέται με απελπισία «από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει». Κι έχει και σίδερο επίσης, και παιδιά ενδεχομένως, και φαγητό να φτιάξει για τον άρχονταμια τρέλα. Ε, η κυβέρνηση είναι σ΄ αυτήν ακριβώς την κατάσταση: στο από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει. Θα τα καταφέρει; Όλοι ελπίζουν ότι θα τα καταφέρει- αλλιώς γιατί το 83% των πολιτών να τη βλέπουν θετικά; Αν πίστευαν κάτι διαφορετικό, προφανώς θα το δήλωναν. Περιμένουν, λοιπόν. Περιμένουν και ελπίζουν. Και είναι αυτή η ελπίδα ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Γιώργου και της κυβέρνησής του. Ούτε η Νέα Δημοκρατία ούτε το ΚΚΕ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε ο Καρατζαφέρης; Η ελπίδα. Μόνο αυτή.
Μας κοροϊδεύουν (ακόμα) μπροστά στα μάτια μας
Εμένα πες μου ό,τι θες. Θα το σεβαστώ, γιατί στη ζωή μου έχω μάθει να ακούω τον άλλον κι επειδή θεωρώ ότι το να ακούς είναι εξίσου σημαντικό με το να μιλάς και να υποστηρίζεις τη θέση σου. Ένα μη μου κάνεις: μην προσπαθήσεις να με κοροϊδέψεις. Αυτό, όλα κι όλα, δεν το δέχομαι. Διότι αν εγώ σέβομαι τη θέση σου, εσύ επιχειρώντας να με παραπλανήσεις δείχνεις ότι δεν με σέβεσαι. Θεωρείς ότι μπορείς να με «δουλέψεις», να με «επεξεργαστείς». Κι αυτό δεν είναι καθόλου καλή ιδέα. Θα μιλήσω με παραδείγματα: βγήκε τις προάλλες ο τέως υπουργός Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου και ισχυρίστηκε ότι «τεχνηέντως» η κυβέρνηση διογκώνει το έλλειμμα για να λάβει σκληρά μέτρα. Δηλαδή ο άνθρωπος που έφτασε (από κοινού με τον Αλογοσκούφη) την οικονομία στο μη περαιτέρω και το έλλειμμα στο 12,5% καταγγέλλει τώρα την κυβέρνηση ότι κάνει παιχνίδια. Άλλο παράδειγμα: Ντόρα, Σαμαράς, αλλά και Ψωμιάδης κατήγγειλαν την κυβέρνηση για την απόφασή της να τελειώνει με τα stage, την πιο χυδαία μορφή εκμετάλλευσης της αγωνίας των νέων να βρουν δουλειά, έργο αποκλειστικά της Νέας Δημοκρατίας. Συγγνώμη, αλλά γιατί μας κοροϊδεύουν τόσο χοντρά μπροστά στα μάτια μας; Και τι πετυχαίνουν μ΄ αυτό;
Δεν βρήκε να πει ούτε μία συγγνώμη
Βασικά τίποτε. Απλώς, όπως έκαναν και όταν ήταν στην κυβέρνηση, προσπαθούν να χαϊδέψουν αυτιά. Να πιάσουν τον άλλο φιλικά από τον ώμο και να του πουν στ΄ αυτί ότι «αυτοί είναι οι κακοί, εμείς είμαστε οι δικοί σου». Μόνο που αυτά μικρή πέραση έχουν πια. Δύσκολα μπορούν να παραπλανηθούν, ακόμη κι αυτοί που πρόσκαιρα τους πίστεψαν. Βγήκε ο Καραμανλής στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, αλλά περιορίστηκε να αναλάβει την ευθύνη μόνο για την ήττα. Για όσα έκανε εις βάρος της χώρας, για το ότι την οδήγησε εκεί που την οδήγησε, δεν είπε λέξη! Όχι συγγνώμη. Ούτε λέξη. Αντιθέτως, είχε το θράσος, γιατί περί θράσους πρόκειται, να μας πει ότι περιμένει κιόλας να... δικαιωθεί για τις επιλογές του! Ποιες επιλογές, άραγε; Ότι η χώρα έχει βουλιάξει μέχρι τον λαιμό; Ότι κανείς δεν μας υπολήπτεται; Ότι οι άνθρωποι έχουν γίνει φτωχότεροι απ΄ ό,τι πριν αναλάβει εκείνος; Ότι τίποτε δεν λειτουργεί; Ότι κατάκλεψαν το κράτος; Ότι θεοποίησαν τη λαμογιά, την ανομία και την αναξιοκρατία; Έλεος πια, δεν μπορώ. Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Ρε κύριε, τα έκανες όπως τα έκανες, πρέπει δηλαδή και να προκαλείς τον κόσμο;
Δημοσίευση σχολίου