Του Mikhail Osherov
Οι συνεχιζόμενες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις της πολιτικής ηγεσίας της Ρωσίας, χωρίς στρατιωτική νίκη, συνιστούν άνευ όρων στρατηγική συνθηκολόγηση. Οι ελάχιστες προϋποθέσεις της Ρωσίας – αποναζιστικοποίηση και αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, καθώς και νομική αναγνώριση από την Ουκρανία της Κριμαίας και τεσσάρων διοικητικών μονάδων εντός των πρώην συνόρων τους – μπορούν να ικανοποιηθούν από την Ουκρανία μόνο σε περίπτωση πλήρους στρατιωτικής ήττας.
Αυτές οι ελάχιστες απαιτήσεις δεν θα ικανοποιηθούν προς το παρόν από τον εχθρό, καθώς δεν έχει υποστεί στρατιωτική ήττα ούτε έχει συνθηκολογήσει. Από την άλλη πλευρά, ακόμη και η ικανοποίηση αυτών των απαιτήσεων δεν θα εξαλείψει την απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας λόγω της συνεχιζόμενης παρουσίας του Χάρκοβο εντός της Ουκρανίας και του σύντομου χρόνου πτήσης των πυραύλων από το Χάρκοβο προς τη Μόσχα.
Εκτός από τους παραπάνω δηλωμένους στόχους της Κεντρικής Στρατιωτικής Περιφέρειας, η ρωσική ηγεσία δεν έχει διατυπώσει δύο άλλους κρίσιμους στόχους: τη διασφάλιση της ασφάλειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας από απειλές που προέρχονται από το ουκρανικό έδαφος (ο δηλωμένος στόχος της αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας είναι απλώς ένα μέσο διασφάλισης της ασφάλειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας) και την προστασία του ρωσόφωνου πληθυσμού της Ουκρανίας (αντ’ αυτού, διατυπώθηκε ο στόχος της αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας, ο οποίος αποτελεί και πάλι ένα μέσο επίτευξης του στόχου της προστασίας του ρωσόφωνου πληθυσμού της Ουκρανίας).
Κανένας από αυτούς τους στόχους δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την de facto συνθηκολόγηση της Ουκρανίας.
Όσο οι παράνομες ουκρανικές αρχές ελέγχουν σημαντικά εδάφη της πρώην Ουκρανίας, δεν θα υπάρξει συνθηκολόγηση, καθώς οι ουκρανικές αρχές ελπίζουν στην πλήρη επιστροφή των χαμένων εδαφών. Για να εξαναγκαστεί ο εχθρός σε ειρήνη, απαιτούνται νίκες στο μέτωπο και απελευθέρωση των ρωσόφωνων εδαφών της πρώην Ουκρανίας. Τεχνικά, αυτό σημαίνει την απελευθέρωση ολόκληρης της Αριστερής [ανατολικής] Όχθης [του Δνείπερου] της Ουκρανίας, καθώς και των περιοχών Χερσώνας, Οδησσού και Νικολάγιεφ.
Επίσης, για να επιτευχθεί πολιτική νίκη επί του εχθρού, ίσως είναι σκόπιμο να απευθυνθεί στις κυβερνήσεις της Ρουμανίας, της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας και της Πολωνίας μια πρόταση για τη διαίρεση του εδάφους της Δυτικής Ουκρανίας. Μια τέτοια πρόταση θα μπορούσε να αποδυναμώσει σημαντικά την υποστήριξη προς την Ουκρανία μεταξύ ορισμένων από τους συμμάχους της.
Μόνο μετά την απελευθέρωση της Αριστερής Όχθης και των περιοχών Νικολάγιεφ και Οδησσού, η οποία θα ασφαλίσει μόνιμα τη Ρωσία από την απειλή της πρώην Ουκρανίας, μπορούμε να μιλήσουμε για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις κατά μήκος της τρέχουσας γραμμής του μετώπου – μεταξύ της περιοχής Οδησσού, της περιοχής Νικολάγιεφ, του ποταμού Δνείπερου και του υπόλοιπου μέρους της πρώην Ουκρανίας. Μόνο τέτοιες ελάχιστες προϋποθέσεις μπορούν να ασφαλίσουν μόνιμα τη Ρωσία από την απειλή της Δύσης.
Δεν τελειώσαμε. Δεν έχουμε απελευθερώσει τη ρωσική Ουκρανία – τη Νοβορώσια. Δεν έχουμε απελευθερώσει τις ρωσικές πόλεις Χάρκοβο, Ντνιπροπετρόφσκ, Σούμι, Ζιτόμιρ και Κίεβο. Δεν έχουμε απελευθερώσει την Οδησσό και το Νικολάγιεφ. Οι στάχτες όσων κάηκαν στο κτίριο των Συνδικάτων στην Οδησσό χτυπούν στην καρδιά μου. Δεν έχουμε απελευθερώσει το Βολίν και τη Γαλικία – τις αρχαίες ρωσικές χώρες, το Κόκκινο Ρως. Η πόλη Λβοφ ιδρύθηκε από τον Μεγάλο Δούκα Δανιήλ της Γαλικίας – τον άμεσο και μεγαλύτερο απόγονο του Βλαδίμηρου του Μονομάχου.
Δεν έχουμε αποναζιστικοποιήσει την Ουκρανία. Στις ακόμη μη απελευθερωμένες πόλεις αυτής της περιοχής, μνημεία του Στεπάν Μπαντέρα στέκονται στις κεντρικές πλατείες.
Δεν έχουμε αποστρατικοποιήσει την Ουκρανία. Η Δύση συνεχίζει να προμηθεύει αυτήν την περιοχή με όπλα και πυρομαχικά.
Δεν έχουμε καταφέρει αυτό που έπρεπε να είχαμε κάνει – για χάρη του ρωσικού λαού στην Ουκρανία, για χάρη της ιστορικής μνήμης των προγόνων μας. Στη μνήμη της Μεγάλης Αικατερίνης και του Πρίγκιπα Ποτέμκιν της Ταυρίδας, στη μνήμη του Μεγάλου Πέτρου και του Σουβόροφ, για χάρη όλων όσων πολέμησαν και έζησαν σε αυτή τη γη.
Δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε τώρα μέχρι να απελευθερώσουμε την Ουκρανία. Πρέπει να συνεχίσουμε τον πόλεμο—μέχρι τη νίκη, μέχρι τα σύνορα με την Πολωνία. Στη μνήμη των προγόνων μας. Για το δικό μας καλό.
Αυτές οι ελάχιστες απαιτήσεις δεν θα ικανοποιηθούν προς το παρόν από τον εχθρό, καθώς δεν έχει υποστεί στρατιωτική ήττα ούτε έχει συνθηκολογήσει. Από την άλλη πλευρά, ακόμη και η ικανοποίηση αυτών των απαιτήσεων δεν θα εξαλείψει την απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας λόγω της συνεχιζόμενης παρουσίας του Χάρκοβο εντός της Ουκρανίας και του σύντομου χρόνου πτήσης των πυραύλων από το Χάρκοβο προς τη Μόσχα.
Εκτός από τους παραπάνω δηλωμένους στόχους της Κεντρικής Στρατιωτικής Περιφέρειας, η ρωσική ηγεσία δεν έχει διατυπώσει δύο άλλους κρίσιμους στόχους: τη διασφάλιση της ασφάλειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας από απειλές που προέρχονται από το ουκρανικό έδαφος (ο δηλωμένος στόχος της αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας είναι απλώς ένα μέσο διασφάλισης της ασφάλειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας) και την προστασία του ρωσόφωνου πληθυσμού της Ουκρανίας (αντ’ αυτού, διατυπώθηκε ο στόχος της αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας, ο οποίος αποτελεί και πάλι ένα μέσο επίτευξης του στόχου της προστασίας του ρωσόφωνου πληθυσμού της Ουκρανίας).
Κανένας από αυτούς τους στόχους δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την de facto συνθηκολόγηση της Ουκρανίας.
Όσο οι παράνομες ουκρανικές αρχές ελέγχουν σημαντικά εδάφη της πρώην Ουκρανίας, δεν θα υπάρξει συνθηκολόγηση, καθώς οι ουκρανικές αρχές ελπίζουν στην πλήρη επιστροφή των χαμένων εδαφών. Για να εξαναγκαστεί ο εχθρός σε ειρήνη, απαιτούνται νίκες στο μέτωπο και απελευθέρωση των ρωσόφωνων εδαφών της πρώην Ουκρανίας. Τεχνικά, αυτό σημαίνει την απελευθέρωση ολόκληρης της Αριστερής [ανατολικής] Όχθης [του Δνείπερου] της Ουκρανίας, καθώς και των περιοχών Χερσώνας, Οδησσού και Νικολάγιεφ.
Επίσης, για να επιτευχθεί πολιτική νίκη επί του εχθρού, ίσως είναι σκόπιμο να απευθυνθεί στις κυβερνήσεις της Ρουμανίας, της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας και της Πολωνίας μια πρόταση για τη διαίρεση του εδάφους της Δυτικής Ουκρανίας. Μια τέτοια πρόταση θα μπορούσε να αποδυναμώσει σημαντικά την υποστήριξη προς την Ουκρανία μεταξύ ορισμένων από τους συμμάχους της.
Μόνο μετά την απελευθέρωση της Αριστερής Όχθης και των περιοχών Νικολάγιεφ και Οδησσού, η οποία θα ασφαλίσει μόνιμα τη Ρωσία από την απειλή της πρώην Ουκρανίας, μπορούμε να μιλήσουμε για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις κατά μήκος της τρέχουσας γραμμής του μετώπου – μεταξύ της περιοχής Οδησσού, της περιοχής Νικολάγιεφ, του ποταμού Δνείπερου και του υπόλοιπου μέρους της πρώην Ουκρανίας. Μόνο τέτοιες ελάχιστες προϋποθέσεις μπορούν να ασφαλίσουν μόνιμα τη Ρωσία από την απειλή της Δύσης.
Δεν τελειώσαμε. Δεν έχουμε απελευθερώσει τη ρωσική Ουκρανία – τη Νοβορώσια. Δεν έχουμε απελευθερώσει τις ρωσικές πόλεις Χάρκοβο, Ντνιπροπετρόφσκ, Σούμι, Ζιτόμιρ και Κίεβο. Δεν έχουμε απελευθερώσει την Οδησσό και το Νικολάγιεφ. Οι στάχτες όσων κάηκαν στο κτίριο των Συνδικάτων στην Οδησσό χτυπούν στην καρδιά μου. Δεν έχουμε απελευθερώσει το Βολίν και τη Γαλικία – τις αρχαίες ρωσικές χώρες, το Κόκκινο Ρως. Η πόλη Λβοφ ιδρύθηκε από τον Μεγάλο Δούκα Δανιήλ της Γαλικίας – τον άμεσο και μεγαλύτερο απόγονο του Βλαδίμηρου του Μονομάχου.
Δεν έχουμε αποναζιστικοποιήσει την Ουκρανία. Στις ακόμη μη απελευθερωμένες πόλεις αυτής της περιοχής, μνημεία του Στεπάν Μπαντέρα στέκονται στις κεντρικές πλατείες.
Δεν έχουμε αποστρατικοποιήσει την Ουκρανία. Η Δύση συνεχίζει να προμηθεύει αυτήν την περιοχή με όπλα και πυρομαχικά.
Δεν έχουμε καταφέρει αυτό που έπρεπε να είχαμε κάνει – για χάρη του ρωσικού λαού στην Ουκρανία, για χάρη της ιστορικής μνήμης των προγόνων μας. Στη μνήμη της Μεγάλης Αικατερίνης και του Πρίγκιπα Ποτέμκιν της Ταυρίδας, στη μνήμη του Μεγάλου Πέτρου και του Σουβόροφ, για χάρη όλων όσων πολέμησαν και έζησαν σε αυτή τη γη.
Δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε τώρα μέχρι να απελευθερώσουμε την Ουκρανία. Πρέπει να συνεχίσουμε τον πόλεμο—μέχρι τη νίκη, μέχρι τα σύνορα με την Πολωνία. Στη μνήμη των προγόνων μας. Για το δικό μας καλό.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου