Του Σωτήρη Σιδέρη
Στην προπαγάνδα ήταν όλοι μαζί, αλλά όταν έφθασε η στιγμή να αποφασίσουν ποιος θα πληρώσει το “τείχος drone” που απαιτούν οι βαλτικές και οι σκανδιναβικές χώρες, η διαφωνία αναδύθηκε και η σύνοδος κορυφής της ΕΕ στην Κοπεγχάγη τερματίστηκε άδοξα. Η αντιρωσική υστερία δεν ήταν αρκετή για να πειστούν πολλές χώρες, ότι πρέπει να πληρώσουν, εμμένοντας στη θέση, ότι πρόκειται για εθνικές ανάγκες και όχι συλλογικές , παρά τις κραυγές για προστασία των ευρωπαικών συνόρων.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός στη δήλωση που έκανε εκτός της συνόδου, είπε ότι συμφωνεί, αλλά πρέπει να υπάρξει και στον ευρωπαικό νότο αυτό το τείχος, αλλά μέσα στην αίθουσα δεν το είπε. Από την άλλη επιβεβαιώθηκε πλήρως το Omegapress.gr για την εισήγηση του προέδρου Αντόνιο Κόστα, να καταργηθεί το βέτο και να προωθηθεί η ένταξη της Ουκρανίας με ενισχυμένη πλειοψηφία. Και αυτή η προσπάθεια απέτυχε προς το παρόν. Στις 23-24 Οκτωβρίου όμως όλα αυτά τα θέματα θα επιστρέψουν στο τραπέζι. Ποια είναι η ιεράρχηση της ελληνικής κυβέρνησης και τι θέλει να κερδίσει από αυτή την συζήτηση που παρουσιάζει ευκαιρίες και κινδύνους ; υπάρχει ένα ρεαλιστικό σχέδιο ή θα πορεύεται με ψευδαισθήσεις;
Στην προπαγάνδα ήταν όλοι μαζί, αλλά όταν έφθασε η στιγμή να αποφασίσουν ποιος θα πληρώσει το “τείχος drone” που απαιτούν οι βαλτικές και οι σκανδιναβικές χώρες, η διαφωνία αναδύθηκε και η σύνοδος κορυφής της ΕΕ στην Κοπεγχάγη τερματίστηκε άδοξα. Η αντιρωσική υστερία δεν ήταν αρκετή για να πειστούν πολλές χώρες, ότι πρέπει να πληρώσουν, εμμένοντας στη θέση, ότι πρόκειται για εθνικές ανάγκες και όχι συλλογικές , παρά τις κραυγές για προστασία των ευρωπαικών συνόρων.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός στη δήλωση που έκανε εκτός της συνόδου, είπε ότι συμφωνεί, αλλά πρέπει να υπάρξει και στον ευρωπαικό νότο αυτό το τείχος, αλλά μέσα στην αίθουσα δεν το είπε. Από την άλλη επιβεβαιώθηκε πλήρως το Omegapress.gr για την εισήγηση του προέδρου Αντόνιο Κόστα, να καταργηθεί το βέτο και να προωθηθεί η ένταξη της Ουκρανίας με ενισχυμένη πλειοψηφία. Και αυτή η προσπάθεια απέτυχε προς το παρόν. Στις 23-24 Οκτωβρίου όμως όλα αυτά τα θέματα θα επιστρέψουν στο τραπέζι. Ποια είναι η ιεράρχηση της ελληνικής κυβέρνησης και τι θέλει να κερδίσει από αυτή την συζήτηση που παρουσιάζει ευκαιρίες και κινδύνους ; υπάρχει ένα ρεαλιστικό σχέδιο ή θα πορεύεται με ψευδαισθήσεις;
Όλα υπό διαπραγμάτευση
Μέσα στον ορυμαγδό της επιθετικότητας του Τραμπ, των πολέμων στην Ουκρανία και τη Γάζα, την οικονομική καχεξία της Ευρώπης, τις κραυγαλέες ανισότητες και την απειλή της κοινωνικής συνοχής, η ΕΕ είναι πλέον σταθερά προσηλωμένη στην πολεμική οικονομία, που σύμφωνα πάντως με τον ΟΗΕ δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη, παρά ελάχιστα και πρόσκαιρα. Το λεγόμενο «τείχος drone», που επιθυμούν διακαώς οι βαλτικές χώρες, η Πολωνία και οι Σκανδιναβοί, είναι μια αιτία τριβής στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά είναι παραπλανητική η εικόνα που μεταφέρεται. Γιατί κανείς δεν ακούει την Ρωσία που κατηγορηματικά διαψεύδει τα πολεμοχαρή σενάρια της Ευρώπης, αλλά ούτε και λογικά μπορεί να πιστέψει κανείς ότι η Ρωσία είναι σε θέση να διεξάγει ολικό πόλεμο κατά της Ευρώπης.
Αναγκαστικά λοιπόν και εφόσον το ζήτημα δεν πρόκειται να φύγει από το τραπέζι, η ΕΕ θα προσπαθήσει να πετύχει συμβιβασμούς που να ικανοποιεί όλες τις πλευρές, κυρίως στον οικονομικό τομέα. Η Γερμανία, η Γαλλία και άλλες χώρες δεν θέλουν να επωμιστούν το κόστος και για τον λόγο αυτό επιμένουν ότι πρόκειται για ζήτημα εθνικής άμυνας και όχι ευρωπαικής. Προφανώς όταν πρόκειται να πληρώσουν η λογική επιστρέφει εν μέρει, αν και όλα είναι διαπραγματεύσιμα. Άρα και αυτή η θέση είναι διαπραγματεύσιμη.
Ένα σχέδιο της Ελλάδας
Η Ιταλία, η Ισπανία και η Ελλάδα φέρονται να διαφωνούν, κυρίως οι δύο πρώτες χώρες, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε το αυτονόητο, αλλά όχι παρουσιάζοντας ένα πειστικό σχέδιο όπως θα ήταν το λογικό. Είπε δηλαδή, ότι αν είναι να δημιουργηθεί ένα τείχος drone, να γίνει και για το Νότο, αποφεύγοντας να αναφερθεί στην Τουρκία, αλλά την εννοούσε.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός θα μπορούσε να παρουσιάσει στην σύνοδο κορυφής παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου και των χωρικών υδάτων της Ελλάδας από τουρκικά αεροσκάφη και πλοία. Να μιλήσει με αριθμούς που γνωρίζει και το ΝΑΤΟ. Να συμπεριλάβει εκεί την απειλή πολέμου της Τουρκίας, τις γκρίζες ζώνες, την αναθεωρητική Γαλάζια Πατρίδα, αλλά και την αδιανόητη απειλή για το ηλεκτρικό καλώδιο . Με τον τρόπο αυτό θα δικαιολογούσε απόλυτα μια εκστρατεία της Αθήνας στο πλαίσιο της ΕΕ, ώστε να υπάρξει ευρωπαική πολιτική ασφάλειας συνόρων και στο Αιγαίο και στην Κύπρο και στην Ανατολική Μεσόγειο γενικότερα.
Οι βαλτικές χώρες έχουν καταληφθεί από αμόκ και δεν ακούνε τίποτα. Ας ακούσουν υποχρεωτικά και την Ελλάδα υπό το δίλημμα , ότι θα ισχύσει για τις βαλτικές χώρες, θα ισχύσει και για το Αιγαίο. Αλλά αυτό να γίνει με βάση ένα σχέδιο και να υπάρξει πίεση από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, ίσως και τη Γαλλία, ώστε όταν γίνεται λόγος για ασφάλεια συνόρων της ΕΕ, να το εννοεί και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Να σημειωθεί ότι πέρα από το ζήτημα αυτό, στο τραπέζι υπάρχουν και άλλες εισηγήσεις για έργα που πρέπει να χρηματοδοτηθούν όπως είναι η “ίδρυση Παρατηρητηρίου Ανατολικής Πλευράς, μια ασπίδα αεράμυνας και μια ασπίδα αμυντικού διαστήματος”. Για όλα αυτά ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έχει τοποθετηθεί.
Τι αλλάζει για την ένταξη νέων χωρών
Στο τραπέζι της ΕΕ βρίσκεται και η πρόταση του προέδρου του Ευρωπαικού Συμβουλίου Αντόνιο Κόστα σχετικά με την τροποποίηση της μεθοδολογίας σε ό,τι αφορά στη διεύρυνση , με κατάργηση του βέτο και την ένταξη με ειδική πλειοψηφία. Η συζήτηση επικεντρώνεται στην Ουκρανία και η Μολδαβία, αλλά σε ενταξιακές διαπραγματεύσεις βρίσκονται όλες οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων και φυσικά η Τουρκία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ότι: «η θέση μας είναι σαφής. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να συναινέσει στον να μην υπάρχει ομοφωνία σε διακριτά στάδια της ενταξιακής διαδικασίας. Τώρα, εάν για κάποια στάδια, όπως λόγου χάρη για το άνοιγμα ενός κεφαλαίου μπορεί να απαιτείται ειδική πλειοψηφία, αυτό ενδεχομένως να ήμασταν διατεθειμένοι να το συζητήσουμε. Ωστόσο, θα απαιτείται ομοφωνία για το κλείσιμο των κεφαλαίων, αλλά και για την τελική απόφαση ένταξης μιας χώρας στην Ε.Ε. Η Ελλάδα και οποιαδήποτε άλλη χώρα δεν μπορεί και δεν θα δεχθούμε να απολέσουμε τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή να μπορεί να μπλοκάρει τη διαδικασία, εάν κρίνει ότι αυτή μπορεί να αποβαίνει εις βάρος είτε ευρωπαϊκών είτε εθνικών συμφερόντων».
Αυτή είναι η σωστή θέση. Ωστόσο σε όλα τα στάδια των σχέσεων ΕΕ -Ουκρανίας, η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει άνευ όρων το Κίεβο και δεν έχει αποσαφηνίσει , αν η θέση αυτή αφορά όλες τις υποψήφιες προς ένταξη χώρες , δηλαδή και την Ουκρανία . Γιατί αν υπάρξει εξαίρεση της Ουκρανίας, με τον χρόνο η εξαίρεση θα γίνει κανόνας.
Όλα αυτά τα θέματα που αλλάζουν τη φυσιογνωμία της ΕΕ και επανακαθορίζουν την ατζέντα της δεν συζητά κανείς στην Αθήνα. Πρόκειται για μια ευρεία πολιτική που συνδυάζει οικονομικούς πόρους, πολιτικό και διπλωματικό κεφάλαιο και εθνικές ιεραρχήσεις, που σε μεγάλο βαθμό, θα επηρεάσουν και τη ζωή στα κράτη -μέλη της ΕΕ.
Αν μάλιστα έχει βάση η έντονη φημολογία που ακούγεται στους διαδρόμους των Βρυξελλών, ότι για τους εξοπλισμούς θα χρησιμοποιηθούν και πόροι των Ασφαλιστικών Ταμείων, γίνεται αντιληπτό ότι ο σεισμός που θα ακολουθήσει , αν επιβεβαιωθεί, θα είναι πολλών ρίχτερ και θα ισοπεδώσει τις κοινωνίες.
Κατά συνέπεια,η δημόσια συζήτηση γύρω από τα θέματα αυτά δεν είναι θέμα των όποιων ελίτ, αλλά κορυφαίο πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα. ..
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου