Του Σωτήρη Σιδέρη
Μόνο το καυστικό χιούμορ των γελοιογράφων μπορεί να αποδώσει την ιλαρότητα των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, που λίγο πολύ μας ενημερώνουν για την … στρατηγική σημασία της χειραψίας Τραμπ- Μητσοτάκη στο Σαρμ Ελ Σέιχ, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος , είτε δεν θυμόνταν είτε δεν ήθελε να πει το όνομα του Κυριάκου Μητσοτάκη όταν απαριθμούσε τους ηγέτες που παρευρίσκονταν στην τελετή. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το μείζον είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη που στήριξε με μεγάλο πολιτικό κόστος την γενοκτονία του Ισραήλ, είναι άφαντη σε όλα τα επίπεδα και ιδιαίτερα στο μεταπολεμικό σκηνικό.
Αντίθετα, η Τουρκία είναι παρούσα και με στρατηγικό ρόλο, ακόμη και κόντρα στις επιθυμίες του Ισραήλ, που βλέπει την Άγκυρα να κερδίζει ζωτικό χώρο κοντά στο Τελ Αβίβ. Από τη μία στη Συρία όπου ασκεί καταλυτικό ρόλο στην κυβέρνηση και από την άλλη “πατάει” πόδι στη Γάζα μετά από πρόσκληση του Τραμπ , που έχει και την τελική εξουσία εκεί. Στην Αθήνα η παραλυσία είναι εμφανής, γιατί τώρα φαίνεται να είναι κενή περιεχομένου η προπαγάνδα περί στρατηγικής σχέσης Ελλάδας -Ισραήλ. Ήταν και παραμένει μια ετεροβαρής φιλική σχέση , με κοινό αντίπαλο την Τουρκία , αλλά απέχει πολύ από τα είναι στρατηγική σχέση.
Ελλάδα -Ισραήλ και ο νέος χάρτης.
Με την συμφωνία του Σαρμ Ελ Σέϊχ, κλείνει ένας αιματηρός κύκλος, αυτή τουλάχιστον είναι η προσδοκία. Αλλά η Ελλάδα μένει και πάλι έξω από το μεταπολεμικό σκηνικό. Αυτή τη στιγμή θα πρέπει να γίνει μια αποτίμηση των σχέσεων Ελλάδας -Ισραήλ και να εντοπιστούν τα ισχυρά σημεία, αλλά και τα αδύνατα και να επαναπροσδιοριστεί το περιεχόμενό τους. Ακόμη και αν υπήρχε στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ, αυτό δεν απαγόρευε στην Αθήνα να καταδικάσει το Τελ Αβίβ για το αιματοκύλισμα. Να σημειωθεί ότι η Τουρκία καταδίκασε την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και μετά ανέλαβε διαμεσολαβητικό ρόλο. Επίσης, όχι μόνο διαφοροποιήθηκε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και αρνήθηκε να χαρακτηρίσει τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση, αντίθετα φιλοξενούσε κορυφαία στελέχη της στην Κωνσταντινούπολη και τώρα είναι στη Γάζα με τις ευλογίες των ΗΠΑ και της ΕΕ. Είναι θέμα κύρους, που δεν διέθετε ποτέ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πιο υπάκουος και ανίκανος όλων….
Για όσους παρασύρονται από τις ανόητες και υποκριτικές κραυγές του Αδ. Γεωργιάδη και άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων, του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, για τις στρατηγικές σχέσεις Ελλάδας -Ισραήλ, θα πρέπει να το ξανασκεφθούν. Η σχέση δεν είναι στρατηγική αυτό είναι σίγουρο. Αν υπήρχε στρατηγικό βάθος, θα είχαμε την στήριξη του Ισραήλ στο ηλεκτρικό καλώδιο, στην Κάσο, στην πολιτική έστω στήριξη έναντι της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας. Ακόμη χειρότερα, ζουν σε άλλη διάσταση όσοι νομίζουν ότι το Ισραήλ θα στηρίξει στρατιωτικά την Ελλάδα σε περίπτωση σύρραξης με την Τουρκία. Το Ισραήλ πολεμά μόνο για τον εαυτό του, αυτό είναι το ακλόνητο δόγμα του.
Οι συνεργασίες στο επίπεδο της στρατιωτικής βιομηχανίας δεν αντανακλούν στρατηγική συνεργασία. Τέτοιου είδους συνεργασίες είναι αμέτρητες μεταξύ όλων των χωρών, οπότε είναι μυθολογία να ισχυρίζονται οι κυβερνητικοί ότι μέσω αγοραπωλησιών και εμπλοκή ιδιωτικών επιχειρήσεων προωθείται στρατηγικού τύπου συνεργασία.
Αυτό που υπάρχει και είναι θετικό, είναι η στήριξη των ελληνικών θέσεων μέσω του εβραικού λόμπι στις ΗΠΑ, ίσως και αλλού και ένα κλίμα που κατατείνει στην αντιμετώπιση της Τουρκίας , όχι πάντα με επιτυχία, όπως αποδεικνύεται από την αναβάθμιση των σχέσεων της Άγκυρας και με τις ΗΠΑ και με την ΕΕ. Να σημειωθεί ότι το Ισραήλ απέτυχε να αφήσει την Τουρκία έξω από την Συρία...
Τα τριμερή σχήματα με την Κύπρο και την Αίγυπτο δεν απέκτησαν ποτέ στρατηγικό περιεχόμενο, δηλαδή ένα κοινό δόγμα ασφάλειας και κοινής δράσης σε συγκεκριμένους τομείς. Αυτό θα απηχούσε πραγματικά μια σχέση στρατηγικού βάθους. Αλλά δεν υπάρχει.
Αλλά η Ελλάδα αντίθετα, πρόσφερε μονομερώς πλήθος διευκολύνσεων και μέσω Ελευσίνας και μέσω του εναερίου χώρου τον οποίο διαθέτει συχνά για την παρακολούθηση του Ιράν και τα λιμάνια της διέθεσε για μεταφορά όπλων και πυρομαχικών στο Ισραήλ. Κάπως έτσι ορίζεται η ετεροβαρής σχέση.
Τώρα τα πράγματα παίρνουν άλλη μορφή. Το Ισραήλ φαίνεται να είναι κυρίαρχο στη Μέση Ανατολή , αλλά έχει εξίσου ισχυρό αντίπαλο και ανταγωνιστή την Τουρκία, η οποία απειλεί την Ελλάδα . Για να μην συνθλιβεί η χώρα μας εν μέσω αντιπαραθέσεων Ισραήλ -Τουρκίας, καλό θα ήταν να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις της και να εξαργυρώσει με κάποιο τρόπο την στήριξη προς το Τελ Αβίβ. Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης στη γενοκτονία ήταν ανήθικη, αλλά και άνευ αντικρίσματος, ακόμη και αν αποδεχθούμε τον κυνισμό των κρατών .
Μόνο το καυστικό χιούμορ των γελοιογράφων μπορεί να αποδώσει την ιλαρότητα των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, που λίγο πολύ μας ενημερώνουν για την … στρατηγική σημασία της χειραψίας Τραμπ- Μητσοτάκη στο Σαρμ Ελ Σέιχ, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος , είτε δεν θυμόνταν είτε δεν ήθελε να πει το όνομα του Κυριάκου Μητσοτάκη όταν απαριθμούσε τους ηγέτες που παρευρίσκονταν στην τελετή. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το μείζον είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη που στήριξε με μεγάλο πολιτικό κόστος την γενοκτονία του Ισραήλ, είναι άφαντη σε όλα τα επίπεδα και ιδιαίτερα στο μεταπολεμικό σκηνικό.
Αντίθετα, η Τουρκία είναι παρούσα και με στρατηγικό ρόλο, ακόμη και κόντρα στις επιθυμίες του Ισραήλ, που βλέπει την Άγκυρα να κερδίζει ζωτικό χώρο κοντά στο Τελ Αβίβ. Από τη μία στη Συρία όπου ασκεί καταλυτικό ρόλο στην κυβέρνηση και από την άλλη “πατάει” πόδι στη Γάζα μετά από πρόσκληση του Τραμπ , που έχει και την τελική εξουσία εκεί. Στην Αθήνα η παραλυσία είναι εμφανής, γιατί τώρα φαίνεται να είναι κενή περιεχομένου η προπαγάνδα περί στρατηγικής σχέσης Ελλάδας -Ισραήλ. Ήταν και παραμένει μια ετεροβαρής φιλική σχέση , με κοινό αντίπαλο την Τουρκία , αλλά απέχει πολύ από τα είναι στρατηγική σχέση.
Ελλάδα -Ισραήλ και ο νέος χάρτης.
Με την συμφωνία του Σαρμ Ελ Σέϊχ, κλείνει ένας αιματηρός κύκλος, αυτή τουλάχιστον είναι η προσδοκία. Αλλά η Ελλάδα μένει και πάλι έξω από το μεταπολεμικό σκηνικό. Αυτή τη στιγμή θα πρέπει να γίνει μια αποτίμηση των σχέσεων Ελλάδας -Ισραήλ και να εντοπιστούν τα ισχυρά σημεία, αλλά και τα αδύνατα και να επαναπροσδιοριστεί το περιεχόμενό τους. Ακόμη και αν υπήρχε στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ, αυτό δεν απαγόρευε στην Αθήνα να καταδικάσει το Τελ Αβίβ για το αιματοκύλισμα. Να σημειωθεί ότι η Τουρκία καταδίκασε την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και μετά ανέλαβε διαμεσολαβητικό ρόλο. Επίσης, όχι μόνο διαφοροποιήθηκε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και αρνήθηκε να χαρακτηρίσει τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση, αντίθετα φιλοξενούσε κορυφαία στελέχη της στην Κωνσταντινούπολη και τώρα είναι στη Γάζα με τις ευλογίες των ΗΠΑ και της ΕΕ. Είναι θέμα κύρους, που δεν διέθετε ποτέ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πιο υπάκουος και ανίκανος όλων….
Για όσους παρασύρονται από τις ανόητες και υποκριτικές κραυγές του Αδ. Γεωργιάδη και άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων, του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, για τις στρατηγικές σχέσεις Ελλάδας -Ισραήλ, θα πρέπει να το ξανασκεφθούν. Η σχέση δεν είναι στρατηγική αυτό είναι σίγουρο. Αν υπήρχε στρατηγικό βάθος, θα είχαμε την στήριξη του Ισραήλ στο ηλεκτρικό καλώδιο, στην Κάσο, στην πολιτική έστω στήριξη έναντι της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας. Ακόμη χειρότερα, ζουν σε άλλη διάσταση όσοι νομίζουν ότι το Ισραήλ θα στηρίξει στρατιωτικά την Ελλάδα σε περίπτωση σύρραξης με την Τουρκία. Το Ισραήλ πολεμά μόνο για τον εαυτό του, αυτό είναι το ακλόνητο δόγμα του.
Οι συνεργασίες στο επίπεδο της στρατιωτικής βιομηχανίας δεν αντανακλούν στρατηγική συνεργασία. Τέτοιου είδους συνεργασίες είναι αμέτρητες μεταξύ όλων των χωρών, οπότε είναι μυθολογία να ισχυρίζονται οι κυβερνητικοί ότι μέσω αγοραπωλησιών και εμπλοκή ιδιωτικών επιχειρήσεων προωθείται στρατηγικού τύπου συνεργασία.
Αυτό που υπάρχει και είναι θετικό, είναι η στήριξη των ελληνικών θέσεων μέσω του εβραικού λόμπι στις ΗΠΑ, ίσως και αλλού και ένα κλίμα που κατατείνει στην αντιμετώπιση της Τουρκίας , όχι πάντα με επιτυχία, όπως αποδεικνύεται από την αναβάθμιση των σχέσεων της Άγκυρας και με τις ΗΠΑ και με την ΕΕ. Να σημειωθεί ότι το Ισραήλ απέτυχε να αφήσει την Τουρκία έξω από την Συρία...
Τα τριμερή σχήματα με την Κύπρο και την Αίγυπτο δεν απέκτησαν ποτέ στρατηγικό περιεχόμενο, δηλαδή ένα κοινό δόγμα ασφάλειας και κοινής δράσης σε συγκεκριμένους τομείς. Αυτό θα απηχούσε πραγματικά μια σχέση στρατηγικού βάθους. Αλλά δεν υπάρχει.
Αλλά η Ελλάδα αντίθετα, πρόσφερε μονομερώς πλήθος διευκολύνσεων και μέσω Ελευσίνας και μέσω του εναερίου χώρου τον οποίο διαθέτει συχνά για την παρακολούθηση του Ιράν και τα λιμάνια της διέθεσε για μεταφορά όπλων και πυρομαχικών στο Ισραήλ. Κάπως έτσι ορίζεται η ετεροβαρής σχέση.
Τώρα τα πράγματα παίρνουν άλλη μορφή. Το Ισραήλ φαίνεται να είναι κυρίαρχο στη Μέση Ανατολή , αλλά έχει εξίσου ισχυρό αντίπαλο και ανταγωνιστή την Τουρκία, η οποία απειλεί την Ελλάδα . Για να μην συνθλιβεί η χώρα μας εν μέσω αντιπαραθέσεων Ισραήλ -Τουρκίας, καλό θα ήταν να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις της και να εξαργυρώσει με κάποιο τρόπο την στήριξη προς το Τελ Αβίβ. Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης στη γενοκτονία ήταν ανήθικη, αλλά και άνευ αντικρίσματος, ακόμη και αν αποδεχθούμε τον κυνισμό των κρατών .
Η νέα Μέση Ανατολή, η Τουρκία και η Ελλάδα
Αυτή την στιγμή κυριαρχεί η συζήτηση για το μέλλον της Γάζας με τον Τραμπ να είναι ο κυρίαρχος του σκηνικού. Η Τουρκία, η Αίγυπτος, το Κατάρ είναι επίσης οι χώρες που αποκτούν ειδικό βάρος γιατί υπέγραψαν το κείμενο Τραμπ που έχει τη μορφή προσωρινή και πολύ απέχει από το να χαρακτηριστεί Συνθήκη Ειρήνης. Το άμεσο ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην ζωή στη Γάζα, τον καθαρισμό της που θα πάρει χρόνια, την διοίκηση, την ασφάλεια και το μέλλον της Χαμάς.
Δεν είναι εύκολα όλα αυτά. Το τρανταχτό στοιχείο της νέας κατάστασης είναι ότι το Ισραήλ που κατέστρεψε τη Γάζα θα έχει δευτερεύοντα ρόλο, γιατί οι μουσουλμανικές χώρες που θα έχουν την ευθύνη και υπέγραψαν τη συμφωνία, δεν είναι διατεθειμένες προφανώς να λειτουργήσουν ως το μακρύ χέρι του Ισραήλ. Και ο Τραμπ που διόρισε τον εαυτό του ανώτατο διοικητή, μάλλον εγκλωβίστηκε στο πρόβλημα, καθώς φέρει την ευθύνη για όλα όσα συμβούν στο εξής.
Σίγουρα μέρα με την ημέρα θα μάθουμε περισσότερα, αλλά από τώρα είναι σαφές ότι η νέα τάξη πραγμάτων στη Μέση Ανατολή εμφανίζει την Τουρκία είναι και εδώ η μεγάλη κερδισμένη.
Σύμφωνα με τον διεθνή Τύπο, ο νέος ρόλος της Τουρκίας θα είναι ιδιαίτερα αναβαθμισμένο στη Γάζα, άρα θα επηρεάσει τις σχέσεις και με το Ισραήλ. Η Άγκυρα σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα ΝΖΖ, δεν περιορίζεται στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Αντιθέτως, «η Τουρκία θέλει και στο μέλλον να συμβάλει στην τήρηση της συμφωνίας για τη Γάζα. Όπως δήλωσε εξάλλου ο Ερντογάν, η Άγκυρα θα συμμετάσχει στην ειδική δύναμη δράσης (task force) για την επιτήρηση της εκεχειρίας όπως και στην ανοικοδόμηση της Λωρίδας της Γάζας».
Αν και δεν είναι σαφές ακόμη το σχέδιο, θα μπορούσε η Ελλάδα να διεκδικήσει έναν ρόλο στην πολιτική διοίκηση μαζί μάλιστα με την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία είναι πολύ πιο δραστήρια από την Αθήνα. Μάλιστα ο πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης κατέθεσε πακέτο προτάσεων στις ΗΠΑ για τον δυνητικό της ρόλο στις μεταπολεμικές εξελίξεις. Το κακό είναι ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν έχει παρουσιάσει τον ελληνικό λαό καμία πρόταση, σχέδιο ή έστω μια απλή πρωτοβουλία για τον ρόλο της χώρας. Το ίδιο συμβαίνει και με τον πόλεμο της Ουκρανίας. Μοιραία, η χειραψία με τον Τραμπ αποκτά …. στρατηγικό περιεχόμενο. Ταπείνωση...
Και ως προς το Ισραήλ, υπάρχουν πολλά που απαιτούν εξηγήσεις. Θα δεχθεί το Ισραήλ τουρκικό στρατό στα σύνορά του; εδώ αρχίζουν τα δύσκολα και προφανώς θα έχουμε διπλωματική ένταση αν αυτό επιβεβαιωθεί. Γιατί ο Τραμπ θα αρχίσει έναν αγώνα για να φέρει κοντά την Τουρκία και το Ισραήλ, πράγμα δύσκολο. Γιατί οι προσωπικές σχέσεις έχουν ένα όριο, οπότε όταν τα κράτη έχουν προβλήματα είναι δύσκολη και η διαχείριση των προσώπων. Αλλά εκ των πραγμάτων, αφού κανείς δεν θέλει τη συμμετοχή της Χαμάς στην αρχιτεκτονική ασφάλειας της Γάζας, τότε η Τουρκία θα έχει ρόλο. Οπότε τι θα συμβεί; θα φανεί σύντομα.
Ο νέος χάρτης φέρνει νέα δεδομένα και πολλά απαιτούν νέες προσεγγίσεις. Η Ελλάδα δυστυχώς απουσιάζει εξαιτίας της δεδομένης και υποτακτικής στάσης της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ανεπαρκής για να έχει οποιονδήποτε ρόλο σε οποιοδήποτε μέτωπο. Η νίκη του Ισραήλ μοιάζει με Πύρρειο νίκη και η Ελλάδα δεν πρέπει να αισθάνεται ασφαλής , πόσο μάλλον αν ο Τραμπ επινοήσει μια νέα συμφωνία Ελλάδας -Τουρκίας….
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου