Ο νομικός και σοσιαλπατριώτης πολιτικός Μάρκος Μπόλαρης, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και πρώην υφυπουργός Οικονομίας στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, δημοσίευσε στο Facebook μια ανάρτηση σχετικά με την κρίση στη Μονή του Σινά, τιτλοφορώντας την «Οι τρεις συνιστώσες του προβλήματος και το σχέδιο της προδοσίας – Τα της Μονής Σινά!».
Εισαγωγικά
Ο Μπόλαρης εξηγεί ότι είναι εύλογο να μην αντιλαμβάνονται πολλοί τις πολλές παραμέτρους ενός προβλήματος, ιδιαίτερα όταν αυτό είναι σύνθετο, πολιτικό, γεωπολιτικό, γεωστρατηγικό, οικονομικό, αναπτυξιακό, τουριστικό, πολιτισμικό, θρησκευτικό και αρχαιολογικό ζήτημα.
Πρόκειται για ένα αρχαίο μοναστήρι στην καρδιά της ερήμου Σινά, στην ανατολική ακτή της Ασίας, με τα μετόχια του επί της Ερυθράς Θαλάσσης, απέναντι από την Αφρική και τη Σαουδική Αραβία.
Εκεί, οι ενασκούμενοι Σιναίτες Πατέρες συνεχίζουν νυχθημερόν την ασκητική ζωή σύμφωνα με την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο Μπόλαρης αναφέρεται σε ένα θρησκευτικό και εκκλησιαστικό καθίδρυμα όπου η Ιστορία, από την εποχή του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α’ μέχρι σήμερα -χίλιους πεντακόσιους τόσους χρόνους-, συναντά τη θεολογία, την ασκητική, τις καλές τέχνες, τις αρχαιότερες διασωθείσες εικόνες, απτά δείγματα πολιτισμού, μία από τις σημαντικότερες βιβλιοθήκες στον κόσμο, χιλιάδες κώδικες και περγαμηνές, καθώς και τον ατίμητο Σιναϊτικό Κώδικα, το αρχαιότερο Ευαγγέλιο που σώζεται.
Επίσης, ένα πολυτιμότατο σκευοφυλάκιο με μοναδικά έργα τέχνης.
Πρόκειται για ένα Μοναστήρι που παρέδωσαν με σεβασμό οι αιώνες, ένα σεβαστό καθίδρυμα που δεν είναι νεκρό αρχαιολογικό μνημείο, αλλά μια ζώσα κυψέλη που φέρει πολύ πνευματικό μέλι και διασώζει την πνευματικότητα της Ανατολής εδώ και χίλιους πεντακόσιους χρόνους.
Σε παρένθεση, ο Μπόλαρης σημειώνει ότι το Άγιον Όρος, πολυτίμητη κιβωτός της Ορθοδοξίας, συμπλήρωσε χίλια χρόνια από την ίδρυσή του.
Ο Μπόλαρης τονίζει την πύκνωση γεωπολιτικής-γεωστρατηγικής θέσης -παραπέμποντας στον χάρτη για το γεωγραφικό σημείο-, το αναπτυξιακοοικονομικό ενδιαφέρον, τον εξέχοντα πολιτισμικό χαρακτήρα, τη μοναδική εκκλησιαστική ασκητική αξία και το σημείο συνάντησης θρησκειών.
Η Πρώτη Συνιστώσα
Ο Μπόλαρης δηλώνει ότι είναι σαφές πως ένα σημαντικότατο μέρος της αιγυπτιακής οικονομίας οφείλεται στον τουρισμό, κυρίως λόγω των Φαραωνικών Πυραμίδων, μνημείων συγκλονιστικών ως σύλληψη και κατασκευή.
Είναι εξίσου γνωστό ότι ορισμένοι αναπτυξιολόγοι, φίλοι Αιγύπτιοι, έχουν προσεγγίσει εσφαλμένα τη μοναδικότητα της Σιναιτικής περίπτωσης και εισηγήθηκαν έντονη τουριστικοποίηση, όχι απλώς της χερσονήσου του Σινά και της Ερυθράς Θαλάσσης, αλλά μια εντατική επιχείρηση μετατροπής της αρχαίας Μονής του Σινά σε νεκρό μνημείο, σε επισκέψιμο μουσείο, χωρίς τους ενοχλητικούς ενασκούμενους Σιναίτες Πατέρες, χάριν μιας αχαλίνωτης τουριστικής κερδοφορίας.
Ο Μπόλαρης επισημαίνει ότι δεν τους έχει εξηγηθεί πως άλλοι είναι οι τουρίστες που πηγαίνουν στις Πυραμίδες και άλλοι οι προσκυνητές ή μελετητές που ανεβαίνουν στο Σινά, όπως άλλοι αυτοί που ανεβαίνουν στον Παρθενώνα της Ακρόπολης στην Αθήνα και άλλοι όσοι περιπλανώνται στα μονοπάτια της χερσονήσου του Αγίου Όρους, τα άνω ζητούντες.
Σημασία έχει, σύμφωνα με τον Μπόλαρη, ότι πάνω σε μια στρεβλή αντίληψη τάχα αναπτυξιακής-τουριστικής πολιτικής, το αιγυπτιακό κράτος ξεκίνησε μια σειρά δικαστηρίων για να διεκδικήσει τα ακίνητα της Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, ακίνητα που βρίσκονται στην ιδιοκτησία του μοναστηριού στους αιώνες, χωρίς ποτέ να αμφισβητηθούν ούτε από τους Άραβες που διαδέχτηκαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ούτε από τους Σταυροφόρους, ούτε από το Σουλτανάτο των Μαμελούκων, ούτε από τους Οθωμανούς ή τους Βρετανούς, ούτε από την Αίγυπτο.
Η υπόθεση οδηγήθηκε στα αιγυπτιακά δικαστήρια, σε μια χώρα όπου η φιλοαμερικανική στρατιωτική δικτατορία είναι η επιλογή διακυβέρνησης απέναντι στην ισλαμοφασιστική επιλογή των τζιχαντιστών Αδελφών Μουσουλμάνων.
Ο Μπόλαρης θεωρεί ηλίου φαεινότερον ότι δεν υπάρχουν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για μια δίκαιη δίκη, όταν ένας από τους αντιδίκους είναι το Κράτος με την πολιτειακή μορφή που έχει σήμερα.
Είναι απολύτως σαφές ότι εκλείπουν οι προϋποθέσεις για μια δίκαιη δίκη με αντίδικο το αιγυπτιακό κράτος.
Ο Μπόλαρης σημειώνει ότι οι Αιγύπτιοι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά -καθώς η Αίγυπτος είναι σοβαρό κράτος με εξαιρετικές κρατικές υποδομές και δομές, ισχυρή διπλωματία- τη μοναδικότητα της περίπτωσης της Μονής Σινά, άρα το υψηλότατο ενδιαφέρον όχι μόνο της UNESCO, ούτε απλώς των εκκλησιαστικών ηγετών, αλλά και των πολιτικών ηγεσιών σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία, και κυρίως της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
Γνωρίζουν σε βάθος πως κανείς στη Δύση, κανείς στην υφήλιο, δεν πρόκειται να τους πιστέψει ότι νίκησαν σε δικαστήρια αμεροληψίας και Δικαιοσύνης τη Μονή Σινά και έτσι αρπάζουν νομίμως την από δεκαπέντε αιώνες περιουσία της.
Τούτο το αντιλαμβάνονται απολύτως οι Αιγύπτιοι και γι’ αυτό αναζήτησαν άλλη διέξοδο για να επιτύχουν τη νέκρωση της Σιναιτικής Μονής, την ιδιοποίηση της περιουσίας της (υλικής και άυλης), την εκδίωξη των μοναχών και τη μετατροπή της σε μουσείο.
Η στρατηγική τους εστιάστηκε στην υπογραφή ενός συμφωνητικού με το οποίο οι εν τω Μοναστηρίω θα παρέδιδαν τη Μονή και πάντα τα εν αυτή εκουσίως, με δική τους υπογραφή.
Τότε, κανείς από τον διεθνή παράγοντα δεν θα μπορούσε να μιλήσει: «Μας το παρέδωσαν», θα αντιτείνουν. «Δεν μπορούσαν άλλο πια», θα διακήρυτταν διεθνώς, «και μας το παρέδωσαν για αξιοποίηση!».
Τούτη η στρατηγική είχε, έχει ένα αξεπέραστο εμπόδιο: τους λευκανθέντες στη Μονή Σινά ασκητές, οι οποίοι κρατούν τα κλειδιά που τους παρέδωσε ο Ιουστινιανός Α’, ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος ο Σιναίτης και η χορεία των Πατέρων στους αιώνες. Τούτο το πρόβλημα πρέπει να υπερφαλαγγιστεί.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου