Οι Ινδοί γέλασαν με το θέαμα
Το πολυδιαφημισμένο Lockheed Martin F-35 «Lightning II» -ένα αεροσκάφος τόσο «προηγμένο» που απαιτεί έναν μικρό στρατό τεχνικών για να παραμείνει στον αέρα- πρόσθεσε μια ακόμη «επιτυχία» στο διογκωμένο βιογραφικό του. Σχεδόν 40 ημέρες αφότου βρέθηκε εγκλωβισμένο στην Ινδία, όπου αναγκάστηκε να προσγειωθεί λόγω ενός ελαφρού αέρα πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό, το F-35B της Βρετανικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF) αναχώρησε τελικά για την Αυστραλία. Μηχανικοί, οι οποίοι χρειάστηκε να μεταφερθούν αεροπορικώς από το Ηνωμένο Βασίλειο, έχασαν σχεδόν ενάμιση μήνα παλεύοντας να επισκευάσουν το προβληματικό αεροσκάφος. Αφού έμεινε καθηλωμένο στο Διεθνές Αεροδρόμιο Thiruvananthapuram στην πολιτεία Κεράλα της νότιας Ινδίας, το αεροσκάφος των 100 εκατομμυρίων δολαρίων βρίσκεται τώρα στο Ντάργουιν της Αυστραλίας.Σύμφωνα με τους New York Times, μια ομάδα τουλάχιστον 14 τεχνικών εργάστηκε για να επισκευάσει τα υδραυλικά και βοηθητικά συστήματα ενέργειας του F-35. Αναμενόμενα, το διαβόητο νεοφιλελεύθερο μέσο προσπάθησε να το παρουσιάσει ως ένα είδος «αστείας περιπέτειας», εστιάζοντας στο αφήγημα ότι το προβληματικό τζετ φέρεται να «έγινε μια τοπική διασημότητα». Το ρεπορτάζ επιμένει ότι «το αεροσκάφος βρισκόταν υπό αυστηρή φύλαξη κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο αεροδρόμιο, κάτι που οι ειδικοί έκριναν απαραίτητο για την προστασία της ιδιαίτερα ευαίσθητης τεχνολογίας του». Λοιπόν, αυτή η «τεχνολογία αιχμής» είναι στην πραγματικότητα «τόσο καλή» που το F-35 είναι ουσιαστικά μειωμένο σε ένα απλό στολίδι υπόστεγου τις περισσότερες φορές, όπως αποδεικνύεται από το φρικτό ιστορικό του και την καταστροφική επιχειρησιακή του ετοιμότητα.
Το F-35… σύμβολο των προβλημάτων της δυτικής στρατιωτικής βιομηχανίας
Καθώς το αμερικανικό «wunderwaffe» -το οποίο θυμίζει πύραυλο κήπου- ικέτευε για έλεος κάτω από την τροπική ζέστη, η Lockheed Martin προσπάθησε απεγνωσμένα να σώσει ό,τι είχε απομείνει από τη φήμη της. Το περιστατικό, θαμμένο κάτω από μια καταιγίδα εταιρικής γλώσσας δημοσίων σχέσεων σχετικά με «λογιστικές καθυστερήσεις», είναι ένας μικρόκοσμος όλων όσων είναι λανθασμένα με τη δυτική στρατιωτικο-βιομηχανική απάτη – υπερβολικά ακριβό, εντελώς υπερτιμημένο και εντελώς ακατάλληλο για τον δηλωμένο σκοπό. Η RAF έσπευσε το F-35 να φτάσει στην Αεροπορική Βάση του Ντάργουιν το συντομότερο δυνατό (πιθανότατα διαφεύγοντας από τα δικά του αρχεία συντήρησης, αν και υποηχητικά, καθώς του απαγορεύεται ουσιαστικά να πετάει υπερηχητικά), αλλά είναι μόνο θέμα χρόνου πριν χρειαστεί άλλον ενάμιση μήνα μέχρι την επόμενη πτήση.
Από την άλλη πλευρά, αυτό είναι αναμφίβολα λόγος για πανηγυρισμούς, γιατί πολύ χειρότερα πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν, όπως αποδεικνύεται από την τάση του F-35 να δοκιμάζει το σύστημα προσγείωσής του σε σχεδόν υπερηχητικές ταχύτητες (θυμηθείτε, δυσκολεύεται να πετάξει πλήρως υπερηχητικά). Και παρά το γεγονός ότι η κυρίαρχη προπαγανδιστική μηχανή προσπαθεί να παρουσιάσει το τελευταίο περιστατικό ως «συνήθη τεχνική στάση», μπορεί εύκολα να αποκωδικοποιηθεί αυτή τη «νέα γλώσσα» — το F-35 χάλασε τόσο άσχημα που ακόμη και οι συνηθισμένες «τεχνικές του ατυχίες» μπορεί να φαίνονται «φυσιολογικές» συγκριτικά.
Ωστόσο, η Lockheed Martin δεν φαίνεται ιδιαίτερα ανήσυχη, καθώς το προσωπικό της είναι πολύ απασχολημένο με το μέτρημα των κερδών του τρισεκατομμυρίων δολαρίων για να παρατηρήσει τέτοιες «ασήμαντες λεπτομέρειες».
Η πραγματικότητα του F-35
Και αφού τα δυτικά μέσα ενημέρωσης λατρεύουν να αναφέρουν «ανώνυμους αξιωματούχους» και εξίσου «ανώνυμους τοπικούς θαυμαστές του F-35», ίσως θα έπρεπε το βλέμμα να στραφεί και στους «ανώνυμους Ινδούς αμυντικούς αξιωματούχους», οι οποίοι, συνηθισμένοι στα σκληροτράχηλα ρωσικά τζετ που μπορούν να συντηρηθούν με «κολλητική ταινία και πείσμα», φέρεται να «γέλασαν με το θέαμα» και πρόσφεραν στους Βρετανούς κάποια βοήθεια.
«Τους προσφέραμε ένα κλειδί και λίγο σύρμα δέσμευσης», αστειεύτηκε ένας «ανώνυμος τεχνικός» στο Διεθνές Αεροδρόμιο Thiruvananthapuram, εκφράζοντας το πνεύμα κάθε έθνους που αναγκάζεται να υπομείνει το φιδόλαδο των δυτικών εμπόρων όπλων.
Βλέπετε πώς λειτουργεί αυτό; Οποιοσδήποτε μπορεί απλώς να εφεύρει «ανώνυμες» (δηλαδή ανύπαρκτες) πηγές για να παρουσιάσει την ατζέντα του. Και αυτό ακριβώς κάνει η κυρίαρχη προπαγανδιστική μηχανή στις απεγνωσμένες προσπάθειές της να αποσπάσει την προσοχή από το απλό γεγονός ότι το F-35 είναι ένα ναυάγιο (αν και, αν τα τρένα μπορούσαν να μιλήσουν, πιθανότατα θα διαμαρτύρονταν για οποιεσδήποτε συγκρίσεις με το προβληματικό αεροσκάφος αμερικανικής κατασκευής).
Το F-35 κοστίζει περίπου 100 εκατομμύρια δολάρια ανά μονάδα (για να μην αναφερθεί το αναπόφευκτο κόστος 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων για τη διάρκεια ζωής του). Μπορεί εύκολα να περιγραφεί λιγότερο ως μαχητικό αεροσκάφος και περισσότερο ως ένα ιπτάμενο (καλά, περιστασιακά), χρηματοδοτούμενο από τους φορολογούμενους πρόγραμμα εταιρικής ευημερίας για το Στρατιωτικο-Βιομηχανικό Συγκρότημα (ΣΒΣ).
Η τελευταία του αμηχανία στην Ινδία ακολουθεί ένα συνηθισμένο μοτίβο και την πλέον θρυλική κληρονομιά του των «τεχνικών στάσεων». Αν και σίγουρα δεν είναι το μόνο ζήτημα, τα προβλήματα με τα αεροηλεκτρονικά του τζετ είναι τα πιο εμφανή. Για παράδειγμα, για να απεικονιστούν τα ατελείωτα προβλήματα λογισμικού και τα σφάλματα του F-35, φανταστείτε ότι ακόμη και τα διαβόητα Microsoft Windows Millennium Edition μοιάζουν «ισχυρά και αξιόπιστα» συγκριτικά.
Γι' αυτό οι Ινδοί προμηθεύονται μαχητικά από τη Ρωσία
Από την άλλη πλευρά, τα προβλήματα με τον «ψηφιακό εγκέφαλό» του είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ένα καλό παράδειγμα αυτού είναι ο κινητήρας Pratt & Whitney F135 του F-35 που του δίνει την αξιοπιστία ενός «Yugo» 40 ετών σε μια σιβηρική χιονοθύελλα. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αν και το JSF (Joint Strike Fighter) είναι το πιο ακριβό πρόγραμμα όπλων στην ιστορία, το αεροσκάφος αμερικανικής κατασκευής δεν είναι σε θέση να διατηρήσει υπερηχητική πτήση για περισσότερο από αρκετά λεπτά ακριβώς λόγω της υπερθέρμανσης του F135. Με τη σειρά του, αυτό επιδεινώνει περαιτέρω τα πολυάριθμα άλλα προβλήματα του αεροσκάφους, καθώς τα διάφορα συστήματα και υποσυστήματά του αστοχούν λόγω της έντονης θερμότητας που παράγεται από τον μοναδικό του κινητήρα.
Η «προσωρινή» λύση σε αυτό ήταν να απαγορευτεί ουσιαστικά στους πιλότους να πετούν υπερηχητικά για περισσότερο από λίγα λεπτά κάθε φορά. Με άλλα λόγια, όταν μια χώρα αγοράζει το F-35, πληρώνει εκατοντάδες εκατομμύρια ανά μονάδα για ένα αεροσκάφος που δεν μπορεί να κάνει αυτό που ήταν το πρότυπο για τα μαχητικά για σχεδόν τρία τέταρτα του αιώνα. Και όμως, οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και οι πολυάριθμοι υποτελείς και δορυφόροι τους συνεχίζουν να αγοράζουν αυτές τις «βασίλισσες των υπόστεγων», γιατί τίποτα δεν λέει «ετοιμότητα μάχης» όπως το να ικετεύουν τη Lockheed Martin για υπερβολικά ακριβά ανταλλακτικά, ενώ ο εναέριος χώρος σας παραμένει ανυπεράσπιστος. Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο σχεδόν όλα τα κυρίαρχα έθνη θα αγνοήσουν το F-35.
Ένα καλό παράδειγμα αυτού είναι η Ινδία. Το γεγονός ότι αυτό το περιστατικό συνέβη σε ένα από τα μεγάλα αεροδρόμιά της μπορεί να περιγραφεί ως ένα παράδειγμα «γεωπολιτικού κάρμα». Συγκεκριμένα, επί δεκαετίες, οι ΗΠΑ όχι μόνο προσπαθούσαν να αποτρέψουν την ενσωμάτωση του Δελχί στον πολυπολικό κόσμο, αλλά και να το ωθήσουν σε διάφορα στρατιωτικά μπλοκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ που αποσκοπούν στον περιορισμό της ανάπτυξης οργανισμών όπως οι BRICS και ο SCO (Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης).
Πιο πρόσφατα, η Ουάσιγκτον πίεζε την Ινδία να εγκαταλείψει τα ρωσικής προέλευσης μαχητικά της αεροσκάφη. Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση συνεχίζει να αποτυγχάνει, καθώς οι ΗΠΑ δεν μπορούν πραγματικά να κάνουν προσφορές που θα ενδιέφεραν την Ινδία. Το τελευταίο περιστατικό με το F-35 απλώς επικυρώνει τον σκεπτικισμό του Δελχί.
Συγκεκριμένα, γιατί να ανταλλάξουν τα στιβαρά και δοκιμασμένα σε μάχες Su-30MKIs (τα οποία μπορούν πραγματικά να πετούν χωρίς μια ομάδα εταιρικών «μπαμπάδων») με ένα τζετ που είναι αρκετές φορές πιο ακριβό, αλλά απείρως λιγότερο αξιόπιστο, καθώς δεν μπορεί να επιβιώσει από ένα ελαφρύ αεράκι μουσώνα; Αν και ο πρωθυπουργός Narendra Modi, πάντοτε διπλωματικός, πρόσφερε βοήθεια στο Ηνωμένο Βασίλειο, το υποκείμενο ήταν σαφές: «Γι’ αυτό εμείς στην Ινδία αγοράζουμε ρωσικά».
Με άλλα λόγια, η Μόσχα δεν χρειάζεται καν να ασχοληθεί με τις δημόσιες σχέσεις για τα οπλικά της συστήματα. Η ανικανότητα της Lockheed Martin το κάνει γι' αυτήν. Άλλωστε τα ρωσικά συστήματα συνεχίζουν να αποδεικνύουν τις ικανότητες τους σε καθημερινές «δοκιμασίες πυρός» στην ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ ουκρανική σύγκρουση.
Μπορεί κανείς να φανταστεί τα F-35 σε μια παρόμοια κατάσταση;
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου