Ο επανεξοπλισμός της Ευρώπης θα είναι η τελευταία ευκαιρία για την ελληνική αμυντική βιομηχανία, η οποία στο επίπεδο του κράτους είναι προβληματική και σ΄ ότι αφορά στον ιδιωτικό τομέα της, ζει και αναπτύσσεται κυρίως με την δραστηριότητα της στο εξωτερικό! Σε μία χώρα όπως η Ελλάδα που δαπανά πάνω από το 3% του ΑΕΠ της για την άμυνα της , αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο από την ψυχιατρική!
Υπάρχει σχέδιο για να εκμεταλλευθεί η Ελλάδα τον «ευρωπαϊκό επανεξοπλισμό» ή θα ζήσουμε ξανά τη λογική του «δώσε και σε μένα μπάρμπα», που σημαίνει ότι τα όποια κονδύλια θα εξασφαλιστούν θα μοιραστούν «εδώ κι εκεί» με κριτήρια «Μαυρογιαλούρου» κι όχι με βάση τις ικανότητες κάθε επιχείρησης να συμμετέχει ουσιαστικά σ΄ αυτό που ονομάζουμε αμυντική βιομηχανία;
Για να γίνει αυτό ,όπως έχουμε ξαναγράψει θα πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε ποιες είναι οι υπάρχουσες πραγματικές αμυντικές βιομηχανίες στην Ελλάδα και ποιες είναι οι «βαφτισμένες» αμυντικές. Ακόμη και οι 38 εταιρείες που περιλαμβάνονται στα μητρώα της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών, μάλλον θα πρέπει να επαναξιολογηθούν.
Ίσως έτσι να σταματήσει και ο άλλος παραλογισμός των εξοντωτικών προσφυγών όσων θέλουν απλά να «χαλάσουν τις δουλειές» που σε κάποιες περιπτώσεις ορθώς δόθηκαν σε όσους μπορούσαν να τις κάνουν.
Η ενίσχυση της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας, θεωρείται αυτονόητη και μπορεί να προκύψει με την παράλληλη υποστήριξη του ιδιωτικού τομέα που θα χρειαστεί τις υποδομές της. Το βέβαιο είναι ότι χρειαζόμαστε πραγματικό όραμα και στόχους ρεαλιστικούς για να «χτιστεί» μια σοβαρή ελληνική αμυντική βιομηχανία.
Η Ελλάδα οφείλει πλέον να σταματήσει να λειτουργεί στους εξοπλισμούς, με τη λογική του πελάτη, που «κυνηγά» και κάποιες «δουλίτσες» του «ποδαριού» που στην ουσία δεν μεταφέρουν κανενός είδους τεχνογνωσία στη χώρα. Η Ελλάδα διαθέτει έναν πυρήνα εταιρειών μέσω των οποίων μπορούν να απαιτηθούν, όχι απλά να διεκδικηθούν, προγράμματα που θα αφήσουν κέρδος στην χώρα και δεν εννοούμε μόνο οικονομικό. Αναφερόμαστε πρωτίστως στη μεταφορά τεχνολογίας. Το να μένουμε στις «φαναρτζοδουλειές» δεν είναι μεν κακό ,αλλά δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να μας οδηγήσει
Υπάρχει η διάθεση να γίνει κάτι τέτοιο ή θα αρκεστούμε στις φωτογραφίες του πρωθυπουργού στις εγκαταστάσεις κάποιων αμυντικών βιομηχανιών και στις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις Δένδιας περί απαίτησης 25% εθνικής παραγωγής σε ότι αγοράζουμε από εδώ και πέρα. Οι φωτογραφίες δεν είναι αρκετές αν δεν υπάρχει σχέδιο για την αμυντική βιομηχανία και το 25% που τάζει ο κ.Δένδιας δεν θα έρθει ποτέ στη χώρα Αν δεν αξιοποιηθεί κάθε δυνατότητα της πραγματικής αμυντικής βιομηχανίας θα παραμείνουμε στη λογική της βιοτεχνίας και του «Μαυρογιαλούρου».
Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα απ΄αυτά που συμβαίνουν με τα περιβόητα πλέον μη επανδρωμένα συστήματα και ειδικά τα εναέρια. Η ελληνική κυβέρνηση μοίρασε χρηματοδοτήσεις σε διάφορες ομάδες για να σχεδιάσουν μη επανδρωμένα εναέρια συστήματα, όταν ήταν γνωστό ότι η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων σε συνεργασία με ιδιώτες έχει φτιάξει μη επανδρωμένο αεροσκάφος το οποίο έχει δοκιμαστεί και πετά! Περιττό να πούμε ότι από τα χρηματοδοτούμενα προγράμματα έρευνας και ανάπτυξης ακόμη περιμένουμε κάποια νέα αλλά εισπράττουμε σιωπή.
Είναι ίσως ενοχλητικό να το λέμε, ακόμη πιο δύσκολο να το ακούμε, αλλά το παράδειγμα της Τουρκίας, δίπλα μας θα έπρεπε να μας έχει γίνει μάθημα. Ο Ερντογάν αξιοποίησε κρατικές και ιδιωτικές εταιρείες στο μέγιστο βαθμό, Τους έδωσε «αποστολές», στόχους και όση υποστήριξη χρειάζονταν, όχι απαραίτητα σε χρήμα. Η τεχνογνωσία που απαιτούσε να εισάγεται στη χώρα με όποια αγορά έκανε ,ήταν μεγάλο εφόδιο για την τουρκική αμυντική βιομηχανία, που πλέον παράγει και εξάγει.
Αν εδώ μείνουμε στις παθογένειες που μας ταλαιπωρούν εδώ και πολλά χρόνια, αν εξακολουθήσουμε να «μοιράζουμε το παιχνίδι» με βάση «συμπάθειες», «αντιπάθειες» και κυρίως με κριτήριο το προσωπικό συμφέρον, απλά θα σπαταλήσουμε ακόμη μία ευκαιρία για την αμυντική μας βιομηχανία. Και μάλλον θα είναι και η τελευταία…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου