Στη σημερινή εποχή, όπου η πληροφορία διαχέεται με αστραπιαία ταχύτητα (για όσους θυμούνται ο Α’ Πόλεμος στον Κόλπο ήταν από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος που μεταδόθηκε σε ζωντανή μετάδοση), οι μάχες δεν περιορίζονται μόνο στο στρατιωτικό πεδίο, αλλά επεκτείνονται και σε άλλα, όπως το ψηφιακό ή το νοητικό (cognitive). Για αιώνες η προπαγάνδα προσπαθούσε να “χακάρει” τον ανθρώπινο εγκέφαλο, ώστε από τη μια να διατηρήσει τη θέληση για αγώνα, και από την άλλη να μην ενδώσει στις “σειρήνες” των αντιπάλων, που έλεγαν ότι όλα είναι μάταια.
Είναι κάτι το οποίο στην Ελλάδα θα έπρεπε να το ξέρουμε καλά, διότι ακριβώς αυτή είναι η τακτική που ακολουθεί η Τουρκία, με το να προσπαθεί να μας πείσει, ότι κάθε αντίσταση είναι μάταιη…και η καλύτερη μάχη είναι αυτή που νικάς χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσεις. Επιστρέφοντας στο θέμα του “τελικά ποιος νίκησε”, θα πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι η οπαδικού τύπου μέτρηση “σκορ” είναι όχι μόνο λανθασμένη αλλά και αφελής.
Υπάρχει μια πληθώρα παραγόντων και αντικρουόμενων απόψεων που κάνουν αυτή την προσέγγιση ουτοπική. Σε αυτό επιδρά και ο “βομβαρδισμός” του κοινού νου από πληροφορίες (αληθείς ή ψευδείς) που όχι μόνο προσπαθούν να πείσουν για την επικράτηση της μιας ή της άλλης πλευράς, αλλά υποστηρίζουν και την οπαδικού τύπου προσέγγιση, γιατί έτσι καταφέρνουν να θολώσουν ακόμα περισσότερο τα νερά.
Μια άλλη αφελής προσέγγιση είναι ότι τελικά “στον πόλεμο δεν νικάει κανείς”. Μια επιφανειακή ανάλυση θα μπορούσε να υποστηρίξει αυτήν την προσέγγιση. Για παράδειγμα, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αφού νίκησαν οι σύμμαχοι στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο για ποιον λόγο τελικά αγοράζουμε γερμανικά αυτοκίνητα: Αυτός ο ισχυρισμός, αν και φαίνεται καταρχήν εύλογος, στην πραγματικότητα στερείται οποιασδήποτε λογικής.
Καταρχήν, συγκρίνει ανομία πράγματα και καταστάσεις, ενώ αποτυγχάνει να διαπιστώσει το προφανές… Αν είχαν νικήσει οι Γερμανοί, εμείς ως “υπόδουλοι” θα είχαμε τη δυνατότητα να αγοράσουμε γερμανικά αυτοκίνητα; Θα υπήρχαν γερμανικά αυτοκίνητα… θα υπήρχαν και άλλες μάρκες για να διαλέξουμε;
Ποιος νίκησε;
Σήμερα το θέμα που κυριαρχεί είναι ότι “το Ισραήλ έχασε“. Επιφανειακά, και αν το πάρουμε με οπαδικά κριτήρια, αυτός ο ισχυρισμός έχει επιχειρήματα για να υποστηριχθεί πως ευσταθεί. Όμως, υπάρχει δυο σημαντικά στοιχεία που η παραπάνω πρόταση αγνοεί.
Το πρώτο επικεντρώνει στο ότι δεν γίνεται αναφορά με ποια κριτήρια αξιολογούμε ότι το Ισραήλ έχασε. Σίγουρα την 7η Οκτωβρίου του 2023 το Ισραήλ γνώρισε μια πρωτοφανή ήττα. Ήταν όμως το τέλος του δρόμου ή απλά ένα ακόμα επεισόδιο σε μια διαμάχη δεκαετιών; Θυμίζουμε ότι και ο Πύρρος δεν έχασε ούτε μια μάχη, τελικά όμως αναγκάστηκε να αποσυρθεί καθώς δεν είχε καταφέρει να πετύχει κανέναν από τους στόχους του.
Εξετάζοντας υπό την ίδια οπτική γωνία τον πρόσφατο πόλεμο, τι θα λέγαμε; Ότι έχασε το Ισραήλ τελικά, ή μήπως αυτή τη στιγμή είναι σε βελτιωμένη θέση από ότι ήταν την 7η Οκτωβρίου του 2023, έχοντας καταφέρει να ελαχιστοποιήσει την απειλή που βρισκόταν ακριβώς μέσα στις γειτονιές του. Κατά συνέπεια, μήπως αυτή καθαυτή η 7η Οκτωβρίου, ήταν το πρώτο επεισόδιο το οποίο οδήγησε στην επίθεση του Ισραήλ και στη συνέχεια των ΗΠΑ ενάντια του Ιράν (όχι στα κρυφά μέσω ιομορφικού λογισμικού, αλλά φανερά), κάτι το οποίο φάνταζε ως αυτοκτονία μερικά 24ωρα πριν.
Μήπως και το Ιράν δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι τελικά και αυτό έχει νικήσει, καθώς η προσέγγιση Ισραήλ – Σ. Αραβίας (τουλάχιστον), κάτι που αρκετοί θεωρούν ως την πραγματική αιτία των επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου, έχει μεταφερθεί στις καλένδες, ή ακόμα ακόμα διότι το καθεστώς έχει επιβιώσει (δεν υπήρξε κάποια εξέγερση καθ΄όλη τη διάρκεια των μέχρι τώρα επιχειρήσεων).
Το δεύτερο είναι ότι προσπαθούμε να αξιολογήσουμε μια κατάσταση χωρίς να βάλουμε τον εαυτό μας, στη θέση και στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το Ισραήλ (και η κάθε χώρα που βρίσκεται σε μια αντίστοιχη κατάσταση). Αυτό σημαίνει ότι -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- η Τουρκία δεν αναφέρει ότι επιθυμεί την εξαφάνιση μας από το χάρτη, ενώ δεν προσπαθεί -και πάλι μέχρι στιγμής- να “δέσει” μια πυρηνική κεφαλή πάνω σε ένα πυραυλάκι και να μας το στείλει πακέτο…κάτι το οποίο προσπαθεί το Ιράν να κάνει εδώ και δεκαετίες.
Πριν λοιπόν αρχίσουμε να αξιολογούμε περίπλοκες και δυσνόητες καταστάσεις με οπαδικού τύπου κριτήρια, καλό είναι να εμβαθύνουμε στα αίτια, στις προϋποθέσεις αλλά και στις λεπτομέρειες – ιδιαίτερες συνθήκες κάθε κατάστασης.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου