Μπορεί η ρητορική της ιρανικής ηγεσίας να είναι… ρωμαλέα και να απειλεί το Ισραήλ με αντίποινα που θα… ανοίξουν τις πύλες της κόλασης, και μπορεί το βράδυ της Παρασκευής να χτύπησε το Ισραήλ με 100 βαλλιστικούς πυραύλους, ωστόσο, μια πιο προσεκτική ανάγνωση της κατάστασης δημιουργεί μια εντελώς διαφορετική εικόνα.
Η επίθεση του Ισραήλ τα ξημερώματα της Παρασκευής, κυρίως με πολεμικά αεροσκάφη – μάλλον F-35 και F-15 – έδειξε ότι η αεράμυνα της Τεχεράνης είναι εντελώς διάτρητη, έχοντας υποστεί συντριπτικά πλήγματα κατά τη προηγούμενη επιδρομή του Ισραήλ πριν από μερικούς μήνες. Στην πραγματικότητα, η εικόνα που προκύπτει από την επίθεση του Ισραήλ είναι ότι τα μαχητικά του μπορούν να χτυπήσουν όπου θέλουν, όπως θέλουν και όποτε θέλουν στην επικράτεια του Ιράν και να αποχωρήσουν… κύριοι, χωρίς κανένα πρόβλημα.
Ακόμα χειρότερα, φαίνεται ότι η συνεχιζόμενη ισραηλινή επιχείρηση ξεδοντιάζει ακόμα περισσότερο τις αμυντικές και επιθετικές δυνατότητες της Τεχεράνης, καθώς, αν πιστέψει κάποιος τις πληροφορίες που έρχονται από διάφορες πλευρές, πλέον πλήγματα δέχθηκαν και οι πυραυλικές εγκαταστάσεις του Ιράν, περικόπτοντας ακόμα περισσότερο τις ήδη όχι και πολύ μεγάλες δυνατότητές του για αντίποινα. Αν στα παραπάνω προστεθεί και η ασπίδα προστασίας που ΗΠΑ και λοιπές συμμαχικές χώρες παρέχουν στο Ισραήλ, γίνεται σαφές ότι οι πύλες της Κόλασης είναι πολύ δύσκολο να ανοίξουν στην παρούσα φάση.
Υπαρξιακό ζήτημα
Ωστόσο, για το καθεστώς του Ιράν μια απάντηση στην επίθεση του Ισραήλ δεν είναι απλώς επιβεβλημένη, αλλά, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, ζήτημα υπαρξιακό: αν η Τεχεράνη δεν απαντήσει στην καταστροφή πυρηνικών και στρατιωτικών εγκαταστάσεων και στην εκτέλεση της creme de la creme των Ενόπλων Δυνάμεων και του επιστημονικού προσωπικού της, εκτιμάται ότι θα είναι θέμα χρόνου η πλήρης απονομιμοποίηση του καθεστώτος και, πιθανόν, η πτώση του – κάτι που διόλου δεν θα δυσαρεστούσε τη Δύση, αλλά και ουκ ολίγες αραβικές χώρες που βλέπουν με μισό μάτι το Ιράν.
Όμως, όπως προαναφέρθηκε, στρατιωτικά αντίποινα ευρείας κλίμακας μοιάζουν εξαιρετικά δύσκολα στην παρούσα φάση. Επίσης, το Ιράν δύσκολα μπορεί να περιμένει βοήθεια από συμμαχικές χώρες, όπως η Ρωσία, η οποία έχει ανάγκη κάθε πύραυλο και κάθε drone που έχει στη διάθεσή της για να συνεχίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Όσο για την Κίνα, άλλη μια σύμμαχο του Ιράν, για την ώρα περιορίστηκε να εκφράσει τη βαθιά ανησυχία της για την κατάσταση που διαμορφώνεται και να ζητήσει αποφυγή κλιμάκωσης.
Εν ολίγοις, το Ιράν εμφανίζεται να μένει μόνο του και αποδυναμωμένο σε μια εξαιρετικά κρίσιμη φάση για το ίδιο. Στο πλαίσιο αυτό, λένε κάποιοι αναλυτές, προκειμένου να δείξει ότι ακόμα διαθέτει «δόντια» δεν αποκλείεται να στραφεί σε μέτρα τα οποία δεν έχουν ίσως την επικοινωνιακή ισχύ ενός βομβαρδισμού του Ισραήλ με βαλλιστικούς πυραύλους, αλλά ίσως αποδειχθούν πολύ πιο αποτελεσματικά στο να στείλουν μήνυμα στη Δύση, ότι η Τεχεράνη δεν προτίθεται να το βάλει κάτω, αλλά είναι αποφασισμένη να πολεμήσει μέχρι τέλους.
Κάντο όπως οι Χούθι
Σύμφωνα με τους ίδιους αναλυτές, ένα σενάριο αφορά στο κλείσιμο του στενού του Ορμούζ, στον Περσικό Κόλπο, ενός θαλάσσιου διαύλου εξαιρετικής κρισιμότητας για το παγκόσμιο εμπόριο και δη για τη διακίνηση του πετρελαίου, κάνοντας κάτι αντίστοιχο με τους Χούθι, οι οποίοι κατέστησαν εξαιρετικά επικίνδυνο για την παγκόσμια ναυσιπλοΐα το πέρασμα από το στενό του Μπαμπ ελ Μαντέμπ στην Ερυθρά Θάλασσα, υποχρεώνοντας τα πλοία να κάνουν το γύρο της Αφρικής για να φθάσουν στην Ευρώπη και αυξάνοντας το μεταφορικό κόστος.
Το κλείσιμο του Ορμούζ από το Ιράν μπορεί να έχει αντίστοιχα αποτελέσματα, πολλώ δε μάλλον καθώς αφορά κυρίως στη μεταφορά πετρελαίου από τον Περσικό Κόλπο στον υπόλοιπο κόσμο. Στην Τεχεράνη, δε, γνωρίζουν ότι μια άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ ή άλλων δυτικών χωρών, όπως γίνεται με τους Χούθι στην Υεμένη, δεν θα αποτελεί εύκολη απόφαση, καθώς θα μπορούσε να σημαίνει πόλεμο με το Ιράν, κάτι που ουδείς επιθυμεί ή επιδιώκει, λόγω αντικειμενικά απρόβλεπτων συνεπειών μιας τέτοιας εξέλιξης.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το Ιράν αναμένεται να πάρει τις τελικές αποφάσεις του το επόμενο διάστημα και αφού μετρήσει τις πληγές που του αφήνουν τα πλήγματα του Ισραήλ, αλλά και τις δυνάμεις που του απομένουν μετά από τις επιχειρήσεις αυτές. Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι ο κόσμος μπαίνει σε νέα φάση αστάθειας και ουδείς μπορεί να προβλέψει πού θα κάτσει τελικά η μπίλια για όλους.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου