Η Ινδία και το Πακιστάν βρίσκονται στα πρόθυρα σύγκρουσης πλήρους κλίμακας μετά από τρομοκρατική επίθεση στο ινδικό τμήμα του Κασμίρ, η οποία είχε ως αποτέλεσμα ινδικές αεροπορικές επιδρομές στο Πακιστάν. Τις ώρες που μεσολάβησαν από τα πλήγματα, το Ισλαμαμπάντ ισχυρίζεται ότι κατέρριψε πέντε ινδικά μαχητικά αεροσκάφη, ενώ η Ινδία συνεχίζει να τηρεί σκληρή στάση απέναντι στη γείτονα.
Η εχθρότητα μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν δεν είναι σχεδόν καινούργια. Οι δύο χώρες έχουν διεξαγάγει τρεις ολοκληρωμένους πολέμους και δεκάδες μικρότερες αψιμαχίες από τότε που ανεξαρτητοποιήθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο (ΗΒ) το 1947. Ωστόσο, και οι δύο έχουν αποφύγει τον πόλεμο πλήρους κλίμακας από το 1998 -αφού και τα δύο έθνη εξασφάλισαν πυρηνικά όπλα.
Σύμφωνα με το ανεξάρτητο Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI), η Ινδία διατηρεί περίπου 172 πυρηνικά πυρομαχικά. Η Ινδία ήταν η πρώτη από τις δύο χώρες που δημιούργησε πυρηνικό οπλοστάσιο. Το 1974, ο ινδικός στρατός πραγματοποίησε την πρώτη επιτυχή πυρηνική δοκιμή. Έκτοτε, το Νέο Δελχί χτίζει σιγά-σιγά το πυρηνικό του οπλοστάσιο με πιο σύγχρονα και καταστροφικά όπλα. Είναι σημαντικό ότι ο ινδικός στρατός διατηρεί μια πλήρη πυρηνική τριάδα, με χερσαίες, θαλάσσιες και εναέριες πυρηνικές δυνατότητες. Ο ινδικός στρατός διαθέτει βαλλιστικούς πυραύλους, μαχητικά αεροσκάφη και υποβρύχια ικανά να εκτοξεύουν πυρηνικά όπλα.
Πολιτική «μη πρώτης χρήσης»
Η ικανότητα πυρηνικής τριάδας σχεδόν εξασφαλίζει ότι αν μια χώρα δεχθεί επίθεση, μπορεί να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο στον επιτιθέμενο. Δεδομένου ότι οποιοδήποτε δεύτερο χτύπημα θα εξαλείψει το έθνος που εκτόξευσε πρώτο πυρηνικά όπλα, η ικανότητα αυτή εξασφαλίζει την «αμοιβαία εξασφαλισμένη καταστροφή» (MAD) – και είναι ο λόγος που δεν έχει γίνει ποτέ πόλεμος πλήρους κλίμακας μεταξύ δύο πυρηνικά εξοπλισμένων κρατών. Όσον αφορά την ετοιμότητα, «εδώ και πολύ καιρό θεωρείται ότι η Ινδία αποθηκεύει τις πυρηνικές κεφαλές της χωριστά από τους εκτοξευτές που έχει αναπτύξει» κατά τη διάρκεια της ειρήνης, σημειώνει το SIRPI.
Το Νέο Δελχί, ωστόσο, κινείται πρόσφατα προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή «προς την κατεύθυνση της τοποθέτησης πυραύλων σε κάνιστρα και της διεξαγωγής θαλάσσιων περιπολιών αποτροπής». Συνδυάζοντας κεφαλές με εκτοξευτές, πιστεύεται ότι η Ινδία θα μπορούσε να αναπτύξει γρήγορα ένα υποβρύχιο πυρηνικό όπλο. Όσον αφορά στο πυρηνικό δόγμα της χώρας, η Ινδία έχει συμφωνήσει σε μια πολιτική «μη πρώτης χρήσης», που σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα μόνο ως απάντηση σε μια πυρηνική επίθεση.
Η Ινδία ήταν η έβδομη χώρα στον κόσμο που απέκτησε πυρηνική ικανότητα, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, την Κίνα και το Ισραήλ (αν και το Ισραήλ δεν αναγνώρισε ποτέ δημοσίως το πυρηνικό του πρόγραμμα). Ήταν επίσης η πρώτη που το έκανε αυτό εκτός της αιγίδας της Συνθήκης Μη Διάδοσης των πυρηνικών όπλων του 1968, την οποία δεν υπέγραψε.
Ισχυρό και το Πακιστάν
Από την άλλη πλευρά, το Πακιστάν διαθέτει πυρηνικό οπλοστάσιο περίπου 170 πυρηνικών όπλων, διατηρώντας την ισορροπία με τον μεγαλύτερο γείτονά του. Η χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας ήταν δεύτερη στη σειρά και δημιούργησε πυρηνικό οπλοστάσιο μόλις το 1998. Έκτοτε, ωστόσο, έχει εργαστεί σκληρά για να καλύψει το χάσμα με τον γείτονά της και να είναι έτοιμη να κρατηθεί σε μια πιθανή πυρηνική μονομαχία. Το Πακιστάν εργάζεται επίσης για την ανάπτυξη πυρηνικής τριάδας, με ώριμες δυνατότητες εκτόξευσης από ξηρά, αέρα και θάλασσα. Όπως και με την Ινδία, μια πυρηνική τριάδα θα εξασφάλιζε την ικανότητα δεύτερου πλήγματος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το Πακιστάν δεν έχει συμφωνήσει σε μια πολιτική «μη πρώτης χρήσης». Το Ισλαμαμπάντ, ωστόσο, έχει τονίσει ότι η ανάπτυξη τακτικών πυρηνικών όπλων -που προορίζονται για χρήση στο πεδίο της μάχης και όχι για την καταστροφή στρατηγικών στόχων- θα περιορίσει τα καταστροφικά αποτελέσματα μιας πιθανής πυρηνικής σύγκρουσης. Το Ισλαμαμπάντ έχει χρησιμοποιήσει την απειλή χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων για να αποτρέψει μια εισβολή από την Ινδία, της οποίας οι χερσαίες δυνάμεις είναι ισχυρότερες από τις πακιστανικές. Ούτε το Πακιστάν ούτε η Ινδία έχουν υπογράψει τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων.
Ο κίνδυνος της εγγύτητας
Μια πυρηνική σύγκρουση μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν είναι ιδιαίτερα δυσοίωνη λόγω της εγγύτητας μεταξύ τους. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Σοβιετική Ένωση διέθεταν πυρηνικά όπλα έτοιμα ανά πάσα στιγμή, αλλά οι δύο χώρες βρίσκονταν αρκετά μακριά η μία από την άλλη ώστε ένας πυρηνικός πύραυλος που εκτοξεύτηκε από τη μία δεν θα χτυπούσε για αρκετά λεπτά – δίνοντας χρόνο στους χειριστές πυρηνικών όπλων να ελέγξουν τα συστήματα ανίχνευσης για σφάλματα.
Πράγματι, και οι δύο χώρες είχαν πολλαπλούς πυρηνικούς ψευδείς συναγερμούς κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, κατά την οποία ο θερμοπυρηνικός πόλεμος αποφεύχθηκε οριακά χάρη στη γρήγορη σκέψη του προσωπικού των πυρηνικών όπλων. Αλλά ένας πυρηνικός πύραυλος από την Ινδία ή το Πακιστάν μπορεί να πλήξει την άλλη χώρα μέσα σε δευτερόλεπτα, μειώνοντας τον χρόνο αντίδρασης και αυξάνοντας τις πιθανότητες ενός καταστροφικού λάθους.
Η ετήσια έκθεση του SIPRI δείχνει ότι ούτε η Ινδία ούτε το Πακιστάν έχουν αναπτύξει πυρηνικά όπλα, πράγμα που σημαίνει ότι τα όπλα αυτά δεν είναι έτοιμα να εκτοξευθούν αν χρειαστεί. Ωστόσο, σε περίπτωση μιας ολοκληρωτικής σύγκρουσης, οι δύο στρατοί θα μπορούσαν εύκολα να βγάλουν πυρηνικά πυρομαχικά από τις αποθήκες και να τα προετοιμάσουν για επιχειρησιακή χρήση. Κάτι που αποτελεί εφιάλτη για ολόκληρο τον πλανήτη.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου