ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Μια πολύ περίεργη μέρα για την ελληνική εξωτερική πολιτική ξημέρωσε σήμερα. Ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, συνελήφθη, καταφανώς διότι είχε θέσει ως στόχο να αποκαθηλώσει τον Ερντογάν από την εξουσία και η επιδίωξή του αυτή αποκτούσε επικίνδυνη δυναμική. Ο επί δυο -και πλέον- δεκαετίες ηγέτης της χώρας, δε σκοπεύει να εγκαταλείψει την εξουσία και θα κάνει ό,τι μπορεί για να πετύχει τον στόχο του. Η είδηση αυτή αποτελεί την αφορμή αναστοχασμού της ελληνικής οπτικής, με γνώμονα πάντα την προστασία της εθνικής ασφάλειας.
Φυσικά, ο Ιμάμογλου δεν συνελήφθη διότι δήθεν το πανεπιστημιακό του πτυχίο ήταν πλαστογραφημένο, άκυρο κ.λπ., ή λόγω διαφθοράς. Στο σπίτι του κρεμασμένου… Ουδείς ενδιαφέρεται σε μια χώρα που ο ηγέτης της έχει… “σπουδάσει” σε κάτι αντίστοιχο των “μαντράσας“, των θρησκευτικών σχολείων του Πακιστάν που ανέδειξαν τους Ταλιμπάν. Ο απλουστευτικός τρόπος που προσεγγίζει τα πράγματα και η κινητοποίηση του θυμικού των πιο αποκλεισμένων στρωμάτων της τουρκικής κοινωνίας, αποδεικνύει ποια είναι η πραγματική του δύναμη, παρά τον “στρατό” των εξαιρετικής μόρφωσης και παιδείας προσώπων στον στενό του κύκλο.
Δεν είναι χρονικά και τόσο μακριά η εποχή που το επίπεδο συναγερμού στην ισοτιμία της τουρκικής λίρας με το δολάριο θεωρούνταν το ένα προς έξι. Αυτή η ισοτιμία ήταν σήμερα στις παρυφές του 1/37… Αυτή η κατάσταση, κυρίως, οδηγούσε ταχέως προς την καταψήφιση του Ερντογάν στις εκλογές. Ο Ιμάμογλου φαινόταν ότι θα κέρδιζε με σχετική άνεση τις εκλογές εάν βρισκόταν απέναντι από τον κατά φαντασίαν “σουλτάνο” της Άγκυρας. Το ότι κάτι θα συνέβαινε το συζητούσαν και το ανέλυαν όλοι. Νωρίς το πρωί, η θεατρική παράσταση άρχισε να ξετυλίγεται.
Γιατί είναι όμως μια κομβική εξέλιξη για την Ελλάδα; πρώτη φορά ακούμε ή διαπιστώνουμε, ότι στην Τουρκία δεν υπάρχει ούτε κατ’ επίφαση δημοκρατικό καθεστώς; Η σημασία της εξέλιξης έγκειται, αφενός, στις σχέσεις που καλλιεργούνται σταθερά τα τελευταία χρόνια με το καθεστώς Ερντογάν. Αφετέρου δε, στην προοπτική καταφυγής της… πολιτισμένης και δημοκρατικής Ευρώπης στην ίδια χώρα, αναζητώντας ισχυρά κράτη για το “κονσόρτσιουμ” των χωρών – παρόχων ασφάλειας, λόγω της αποστασιοποίησης των ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ από τη Γηραιά Ήπειρο.
Οι Τούρκοι αυτό ξέρουν να κάνουν. Να παριστάνουν την υπερδύναμη και να επενδύουν συνεχώς στη στρατιωτική ισχύ. Κι ας πεινάει ο κόσμος. Δικός τους λογαριασμός. Αυτό που είναι αδύνατο να εξορθολογίσει κανείς όμως, είναι το μέγεθος της υποκρισίας της “δημοκρατικής Ευρώπης” που εξανίσταται και απομονώνει παντοιοτρόπως στους κόλπους της π.χ. τον Ούγγρο Βίκτορ Όρμπαν με την κατηγορία ότι καταπατά δημοκρατικούς κανόνες στη χώρα του, ενώ την ίδια στιγμή δεν βρίσκει λέξη να πει για όσα γίνονται στην Τουρκία.
Αφόρητη ευρωπαϊκή υποκρισία
Αντιθέτως, οι ίδιοι άνθρωποι θεωρούν ότι μέρος της λύσης του προβλήματος ασφαλείας της Ευρώπης ίσως βρίσκεται στην Άγκυρα! Να περιμένουμε μήπως ότι λόγω της ιδιαίτερης σχέσης που έχεις αναπτύξει ο Όρμπαν με τον Ερντογάν, οι Βρυξέλλες θα τον καλέσουν και του αναθέσουν την αποστολή “επιχείρηση γοητείας” στο παλάτι στην Άγκυρα; Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έχοντας καταληφθεί από ιερή… δημοκρατική αγανάκτηση καλούν σε ένα είδος αντιρωσικής συμμαχίας, με το φοβερό και τρομερό επιχείρημα περί “αυταρχικού Πούτιν”!
Κάθε λογικός άνθρωπος θα αμφέβαλλε ισχυρά για το αν ο ρωσικός αυταρχισμός θα επικρατούσε του αντίστοιχου των Τούρκων, σε περίπτωση που υπήρχε κάποιος άτυπος διαγωνισμός. Τον έναν αυταρχισμό η Ευρώπη δεν θέλει ούτε να τον βλέπει μπροστά της, ενώ την ίδια στιγμή φλερτάρει ασύστολα με τον άλλον! Να μην επιχειρήσει επίσης κανείς να αξιολογήσει την “πολιτιστική συμβατότητα” και την ιστορία των σχέσεων της ευρωπαϊκής ηπείρου με τους δυο “αυταρχισμούς”, τον ρωσικό και τον τουρκικό. Αυτά είναι όμως ψιλά γράμματα για τη διεφθαρμένη, ιδεοληπτική και αυτοκαταστροφική ευρωπαϊκή ελίτ.
Αλά Γκρέκα “κολυμβήθρα του Σιλωάμ” για την Τουρκία
Το πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι μέρος της προσπάθειας εξωραϊσμού της εικόνας της Τουρκίας περνά μέσα από τις σχέσεις της με την Ελλάδα. Το αφήγημα των ήρεμων νερών σε συνδυασμό με την ύφεση επί του πεδίου και τις ελληνοτουρκικές επαφές σε όλα τα επίπεδα, που έχουν καταλήξει σε κάποιες περίεργες συνεργασίες, όπως την κοινή υποψηφιότητα και εκλογή τελικά στον ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη).
Δηλαδή, ενός από τους πιο σκληρούς -και ικανούς για να είμαστε δίκαιοι- πρέσβεις της Τουρκίας, τον Φεριντούν Σινιρλίογλου (γενικός γραμματέας) με την Ελληνίδα “εμπειρογνώμονα” Μάνια Τελαλιάν (επικεφαλής του Γραφείου Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού)… Έχει στηθεί μια ιδιότυπη “κολυμβήθρα του Σιλωάμ” για την Τουρκία, μέσω Ελλάδας. Η φύση του τουρκικού καθεστώτος όμως δεν αλλάζει και αυτό εκθέτει τους εμπνευστές. Δεν ανοίγει όμως μύτη…
Την ίδια στιγμή λοιπόν, ο Έλληνας πρωθυπουργός ετοιμάζει σιγά σιγά τις βαλίτσες του για να μεταβεί κι αυτός στον Ερντογάν, για να συζητήσουν την αξία της διατήρησης χαμηλής θερμοκρασίας στις θαλάσσιες και χερσαίες συνοριακές περιοχές ανάμεσα στις δυο χώρες. Οι χαμηλές θερμοκρασίες έχουν γίνει αυτοσκοπός για την Αθήνα. Δεν ενδιαφέρεται και τόσο για το τίμημα που καταβάλει για να διατηρεί αυτή την αποκλιμάκωση και να παριστάνουμε μεταξύ μας ότι το πρόβλημα ασφαλείας με την Τουρκία δεν υφίσταται.
Ελλάδα-Τουρκία ένα και τω αυτώ…
Πάλι καλά που ο γνωστός και μη εξαιρετέος, καθηγητής Χρήστος Ροζάκης, κονιορτοποίησε το αφήγημα του ΥΠΕΞ Γιώργου Γεραπετρίτη, περί της μη υποχώρησης στην υπόθεση της Κάσου ή/και σε αυτή του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης με Κύπρο και Ισραήλ. Δυστυχώς, μια ελληνική κυβέρνηση προερχόμενη από το φερόμενο ως έχων “αυξημένα πατριωτικά αντανακλαστικά” δεξιό τμήμα του πολιτικού φάσματος, σφιχταγκαλιάζεται καθημερινά, ολοένα και περισσότερο με την Τουρκία και το καθεστώς Ερντογάν.
Δεν είναι όμως μόνο αυτή η προερχόμενη εκ των δεξιών του πολιτικού φάσματος κυβέρνηση που λέει όσα λέει και πράττει όσα πράττει. Έχει και εσωτερικούς πολιτικούς συμμάχους, προερχόμενους -τυπικά- από άλλους χώρους. Προπαγανδιστές που δεν κρύβεται από τα λεγόμενά τους, ότι έχει ξεκινήσει η διαδικασία αποδοχής της νέας κατάστασης από την Ελλάδα. Κύριο χαρακτηριστικό αυτής είναι η απόλυτη εξάρτηση της Ελλάδας από την Τουρκία. Τον όρο “δορυφοροποίηση” τον ενθυμούμαστε; Αποκτά πλέον νέο περιεχόμενο…
Αντιγράφουμε όσα είπε ο πολύς καθηγητής – συνταγματολόγος Ευάγγελος Βενιζέλος στην εκδήλωση του δικού του “Κύκλου Iδεών”, μια διοργάνωση με πλήρη συστημική στήριξη. Εκεί ήταν και ο Ροζάκης. Εκεί ήταν οι ίδιοι και οι ίδιοι που μαζεύονται κάθε τόσο και τα λένε μεταξύ τους…
Τι είπε λοιπόν ο Βενιζέλος; Αναφερόμενος στις εξελίξεις για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και τον πιθανό ρόλο της Τουρκίας, εξέλαβε ως δεδομένη τη συμμετοχή της και απάντησε ότι “η Τουρκία θα είναι παρούσα, εμείς πρέπει να δούμε τι θα πάρουμε ως αντάλλαγμα” και πρόσθεσε ότι “είναι ρεαλιστικό να ζητήσει η Ελλάδα σοβαρές εγγυήσεις ασφαλείας” που θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να αφορούν το casus belli ή τον προσανατολισμό των εξοπλισμών ή να λυθούν ζητήματα που αφορούν τη διαχείριση του FIR ή την οργάνωση της έρευνας και διάσωσης. “Θέματα που θα διευκολύνουν τον τρόπο που διεξάγεται η συζήτηση για οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ“, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.
Απορεί κανείς αν βρίσκονται σε πλήρη πνευματική διαύγεια όταν τα λένε. Προτείνουν να ζητήσουμε “εγγυήσεις ασφαλείας“, για να συμμετέχει η Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα! Θα περίμενε κανείς να αντιλαμβανόταν πως εφόσον η χώρα δεν έλαβε εγγυήσεις τον καιρό που η Τουρκία ήταν εκτός Ευρώπης. Δεν πρόκειται να τις λάβει με την Τουρκία εντός, ή αν τις λάβει, θα είναι μηδενικής πρακτικής αξίας! Αυτή η Ευρώπη περιμένουμε να μας προστατεύσει; Όχι, δεν υπάρχει καμία τύχη όσο δεν επιλέγουμε ως… απειλή εθνικής ασφαλείας τη Ρωσία του Πούτιν, αντί της Τουρκίας του Ερντογάν!
Αυτή η Ευρώπη περιμένουμε να μας προστατεύσει; Όχι, δεν έχουμε καμία τύχη όσο στην Ελλάδα επιλέγουμε να αναφέρουμε ως… απειλή εθνικής ασφαλείας τη Ρωσία του Πούτιν, αντί της Τουρκίας του Ερντογάν. Στην πρώτη περίπτωση γιατί “στεκόμαστε” πίσω από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ στη δεύτερη περίπτωση θα πρέπει να δούμε κατάματα τον κίνδυνο και να αναλάβουμε το οικονομικό και κοινωνικό κόστος που συνεπάγεται η αντιμετώπιση της Τουρκίας ως απειλής.
Αλήθεια υπάρχουν (αν)εγκέφαλοι στη χώρα που δεν αντιλαμβάνονται ότι σε περίπτωση εμπλοκής των σχεδίων ευρωπαϊκής άμυνας με την Τουρκία, είναι θέμα χρόνου να καταφέρουμε το “καταπληκτικό”: Σε δυο συμμαχίες – υπερεθνικούς οργανισμούς συνεργασίας και ασφάλειας που είμαστε μέλη (NATO / E.E.) και στηρίξαμε επί δεκαετίες την πολιτική εθνικής ασφάλειας, η κύρια απειλή κατά της χώρα να προέρχεται από εταίρους, εντός ή εκτός εισαγωγικών!
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου