Η ενεργειακή διάσταση του συριακού “παιγνίου” και η ελληνική του διάσταση.

Τι παίζεται στη Συρία και πως εμπλέκεται η Ελλάδα

Του Κώστα Στούπα
Ο πρόεδρος Τραμπ, αμέσως μετά την πτώση του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία, ανέβασε στα κοινωνικά δίκτυα πως "οι ΗΠΑ δεν πρέπει να έχουν "καμία σχέση" με τις εξελίξεις στη Συρία. Αυτός δεν είναι ο δικός μας αγώνας".

"Αφήστε το να εξελιχθεί. Μην εμπλακείτε!", σημείωσε ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ.

Σε άλλη του ανάρτηση, ο Τραμπ αποδίδει την πτώση του Άσαντ στην απόσυρση της στήριξής του από την Ρωσία.

Ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ "διέφυγε" από τη Συρία αφού έχασε την υποστήριξη της προστάτιδάς του Ρωσίας, υποστήριξε μέσω της πλατφόρμας του, Truth Social.

Η αλήθεια είναι πως η Συρία βρίσκεται πολύ μακριά από τις ΗΠΑ, αλλά βρίσκεται κοντά στην Ευρώπη. Για την ακρίβεια βρίσκεται μεταξύ Ευρώπης και Περσικού Κόλπου.

Αν ο πρόεδρος Τραμπ δεν ξόδευε τη ζωή του συμμετέχοντας σε χαμηλού επιπέδου και μεγάλης τηλεθέασης τηλεοπτικά παιγνίδια και φρόντιζε να μορφώνεται και να ενημερώνεται όπως οι περισσότεροι από τους πρώην προέδρους, θα γνώριζε τις βασικές αρχές των αμερικάνικων γεωπολιτικών συμφερόντων.

Η Ευρώπη έχει στρατηγική σημασία για την ανεξαρτησία και ισχύ των ΗΠΑ ως προγεφύρωμά τους στην ήπειρο της Ευρασίας, όπου ηγεμονεύουν η Κίνα και η Ρωσία.

Αν οι ΗΠΑ χάσουν τον έλεγχο της Ευρώπης, χάνουν τον έλεγχο του Ατλαντικού. Με ανάλογο τρόπο χάρη σε συμμάχους όπως η Ταϊβάν, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα κλπ., οι ΗΠΑ ελέγχουν και τον Ειρηνικό. Αν οι ΗΠΑ χάσουν τον έλεγχο του Ατλαντικού και του Ειρηνικού κάποιες άλλες δυνάμεις θα τις υποκαταστήσουν. Αν κάποια μεγάλη δύναμη καταφέρει να ελέγξει τον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό, θα ελέγχει ολόκληρη την υδρόγειο και θα είναι θέμα χρόνου να απαιτήσει από τις ΗΠΑ μια σχέση υποταγής.

Για να διατηρούν την Ευρώπη όμως οι ΗΠΑ ως σύμμαχο εντός του κύκλου της επιρροής, θα πρέπει οι Ευρωπαίοι να είναι ευχαριστημένοι και να ευημερούν, αλλιώς αν επιχειρήσουν να κυριαρχούν μέσω του φόβου και της καταπίεσης θα καταντήσουν σαν την Ρωσία της οποίας κάθε 40-50 χρόνια οι "σύμμαχοι" εξεγείρονται, αποσκιρτούν και πολεμούν μέχρι εσχάτων για να διώξουν τους (Ρώσους) κατακτητές.

Μια από τις βασικές παραμέτρους της ευρωπαϊκής ευημερίας είναι η ενεργειακή ασφάλεια. Αν η Ευρώπη καταλήξει να εισάγει ενέργεια μόνο από τη Ρωσία, αργά ή γρήγορα θα καταλήξει να εξαρτάται από αυτήν και να τεθεί στον κύκλο επιρροής των ευρασιατικών δυνάμεων.

Εκτός της Ρωσίας, άλλη μια σημαντική πηγή ενέργειας κοντά στο δυτικό τμήμα της Ευρασίας που λέγεται Ευρώπη είναι ο Περσικός Κόλπος και οι γύρω περιοχές.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταναλώνει περίπου 398 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου τον χρόνο. Το 40% αυτής της κατανάλωσης πριν τον πόλεμο της Ουκρανίας το προμηθευόταν από τη Ρωσία. Αυτές οι εξαγωγές της Ρωσίας αποτελούσαν θεμελιώδη στοιχεία της οικονομικής της επιβίωσης και της όποιας στρατιωτικής της ισχύος.

Η Ρωσία είναι πολιτικά και οικονομικά μια υπανάπτυκτη κλεπτοκρατία. Μπορεί να είναι από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο χάρη στους τεράστιους φυσικούς πόρους, αλλά το ΑΕΠ της είναι το ίδιο με αυτό της Ολλανδίας, καίτοι έχει πληθυσμό πάνω από 140 εκατ. έναντι μόνο 17 εκατ. της Ολλανδίας. Το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ρώσων είναι περί τα 15 χιλ. δολ., όταν της φτωχότερης χώρας της Δυτικής Ευρώπης, της Ελλάδας, είναι στις 25 χιλ. δολ.

Η Ρωσία, λοιπόν, έχει κάθε συμφέρον το φυσικό αέριο του Περσικού Κόλπου να μην φτάσει ποτέ με αγωγούς στην Ευρώπη. Για τον σκοπό αυτό έχει συμμαχήσει το Ιράν και την Τουρκία ( που επαμφοτερίζει) για να το πετύχει.

Ο έλεγχος της Συρίας μέσω της στήριξης του καθεστώτος Άσαντ έπαιζε καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Κατά έναν ανάλογο τρόπο, το Ιράν μέσω της ανάπτυξης ενός σιίτικου τόξου επιρροής στο Ιράκ, τη Συρία και τον Λίβανο με την Χεζμπολάχ, προσπαθούσε να κόψει την εύκολη πρόσβαση με αγωγούς του φυσικού αερίου του Κόλπου στην Ευρώπη.

Τα αποθέματα φυσικού αερίου που υπάρχουν στις χώρες του Κόλπου εκτός Ιράν που διαθέτει πάνω από 30 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα είναι τα εξής:

-Κατάρ: 25,1 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.

Σαουδική Αραβία: 8,2 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.

-Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα: 6,1 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.

-Κουβέιτ: 1,8 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.

Συνολικά στις χώρες που επιθυμούν να εξάγουν στην Ευρώπη υπάρχουν πάνω από 40 τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ικανά να καλύψουν τις ανάγκες της Ευρώπης για τα επόμενα 100 χρόνια. Το πιθανότερο είναι πως ο κόσμος θα απεξαρτηθεί ενεργειακά από τους υδρογονάνθρακες πολύ νωρίτερα, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος...

Αν όμως η Ευρώπη βρει πρόσβαση σε φθηνή ενέργεια στις χώρες του Κόλπου, τα αποθέματα της Ρωσίας θα μείνουν ανεκμετάλλευτα, καθώς η απόσταση με την Κίνα τα καθιστά ακριβά.

Ο έλεγχος της Συρίας, λοιπόν, είχε κομβική σημασία για τη Ρωσία και το Ιράν, γιατί εμπόδιζαν την δημιουργία αγωγών μεταφοράς προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας.

Η δημιουργία ενός φιλοτουρκικού σουνιτικού καθεστώτος στη Συρία ευνοεί τα συμφέροντα της Τουρκίας γιατί φιλοδοξεί να αναδειχτεί σε ενεργειακό ρυθμιστή της Ευρώπης. Στους απώτερους σκοπούς της Τουρκίας είναι η ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μέσω αυτού ο έλεγχος των ενεργειακών κοιτασμάτων του Κόλπου. Με τον τρόπο αυτό σκοπεύει από περιφερειακή δύναμη να αναδειχτεί σε μια υπερδύναμη δίπλα στις ΗΠΑ και την Κίνα.

Εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν είναι το Ισραήλ, το οποίο αποτελεί εναλλακτική δίοδο διοχέτευσης των ενεργειακών αποθεμάτων του Κόλπου στην Ευρώπη μέσω Κύπρου και Ελλάδος. Επιπλέον το Ισραήλ αποτελεί την κατάληξη ενός διαδρόμου που ξεκινάει από την Ινδία και διασχίζει ΗΑΕ, Σαουδική Αραβία, Ιορδανία και φτάνει στη Μεσόγειο, την Ελλάδα και την ΕΕ.

Η Τουρκία φιλοδοξεί να αναδειχτεί σε υπερδύναμη συσπειρώνοντας και ηγεμονεύοντας στις χώρες του σουνιτικού ισλάμ και για να το πετύχει αυτό πρέπει να κάμψει το Ισραήλ και την Ελλάδα, που αποτελούν την εναλλακτική διέξοδο της Δύσης προς τον Κόλπο και την Ινδία.

Ενώ λοιπόν Τουρκία και Ρωσία τα τελευταία χρόνια σε πολλές περιπτώσεις βρίσκονται στο ίδιο μέτωπο στρατηγικά, τα συμφέροντά τους είναι αντίθετα. Συμφέρον της Ρωσίας είναι οι υδρογονάνθρακες του Κόλπου να μην φτάσουν στην Ευρώπη με φθηνό κόστος μέσω αγωγών, ενώ προς το συμφέρον της Τουρκίας είναι να φτάσουν μέσω των εδαφών της.
Για να συμβεί αυτό, η Τουρκία πρέπει να ελέγχει τη Συρία και να εμποδίσει την διέξοδο του Ισραήλ και την δίοδο της Ελλάδας. 

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.