Μετά από μια θητεία Trump και μια τετραετία ακραίου λόγου υψηλής αντιπαράθεσης, διώξεων και πολέμου, όλα δείχνουν διαφορετικά: η πολιτική βία έχει σηκώσει κεφάλι με σχεδόν τρομακτική κανονικότητα σε περιόδους που η ακραία πόλωση έχει φτάσει σε σημεία που δεν έχουν εμφανιστεί σε όλη την ιστορία της χώρας
Μπορεί οι πολιτικές δολοφονίες να μην είναι ένα άγνωστο πεδίο στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ούτε και η πολιτική βία, όμως λειτούργησαν ως «καμπανάκι» για επιστροφή από την διχαστική ρητορική, στη μετριοπάθεια.
Μετά από μια θητεία Trump και μια τετραετία ακραίου λόγου υψηλής αντιπαράθεσης, διώξεων και πολέμου, όλα δείχνουν διαφορετικά: η πολιτική βία έχει σηκώσει κεφάλι με σχεδόν τρομακτική κανονικότητα σε περιόδους που η ακραία πόλωση έχει φτάσει σε σημεία που δεν έχουν εμφανιστεί σε όλη την ιστορία της χώρας
Περιστατικά δολοφονιών ή απόπειρες δολοφονίας προκαλούν τέτοιο σοκ σε όλο το πολιτικό φάσμα που όλες οι πλευρές κάνουν ένα βήμα πίσω από τον γκρεμό και επικρατούν πιο ψύχραιμες σκέψεις.
Θα υπάρξει επανάληψη... «ένα βήμα πίσω» το 2024;
Η διάθεση και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος δεν παραπέμπει σε ψυχραιμία, όπως παρατηρούν σε άθρο τους οι Financial Times.
Τόσο οι Δημοκρατικοί, όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν χρησιμοποιήσει τον φόβο για να παρακινήσουν τη βάση τους κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και αμφότεροι έχουν προειδοποιήσει ότι μια νίκη του αντιπάλου τους τον Νοέμβριο θα σημάνει το τέλος της Αμερικής όπως την ξέρουμε.
Δεν είναι κλίμα που ευνοεί την επιστροφή στην εκλογική κανονικότητα.
Αλλά υπάρχει προηγούμενο, κατά τη διάρκεια της ζωής πολλών από όσους εξακολουθούν να εμπλέκονται στην αμερικανική πολιτική, κατά το οποίο σε εξίσου πολωμένες στιγμές, ένα κύμα από πολιτικές επιθέσεις καυτηριάστηκε, και όχι λόγω ισχυρής ηγεσίας αξιωματούχων της αμερικανικής κυβέρνησης, αλλά μάλλον λόγω της επαναβεβαίωσης της δύναμης του μέτρου στην αμερικανική κοινωνία, που επανέφερε την συζήτηση από τα άκρα.
Είναι ακόμα συγκλονιστικό να απαριθμούμε τη σειρά πυροβολισμών και δολοφονιών που σημειώθηκαν στην αμερικανική πολιτική σκηνή ξεκινώντας το 1968.
Όχι μόνο δολοφονήθηκε ο Martin Luther King στο ξενοδοχείο Lorraine στο Μέμφις και ο Robert Kennedy μετά τις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών στην Καλιφόρνια, αλλά τέσσερις φοιτητές διαδηλωτές πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν από την Εθνική Φρουρά του Οχάιο μόλις δύο χρόνια αργότερα, ενώ ο κυβερνήτης της Αλαμπάμα George Wallace τραυματίστηκε από έναν ένοπλο στην εκστρατεία των Δημοκρατικών το 1972.
Eίναι εκπληκτικό το γεγονός ότι η χώρα δεν διαλύθηκε.
Kι αυτό αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων.
Οι ριζοσπάστες στα αριστερά οργάνωσαν μεγάλες και οργισμένες διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και, ακραίες αντιπολεμικές ομάδες όπως οι Weathermen πραγματοποίησαν επιθέσεις με βόμβες που είχαν σκοπό να πυροδοτήσουν επανάσταση.
Στα δεξιά, η δολοφονία του Κινγκ ήταν απλώς η πιο σημαντική σε ένα όργιο βίας εναντίον Αφροαμερικανών και υπερασπιστών των πολιτικών δικαιωμάτων που κράτησε δέκα χρόνια.
Αλλά μέχρι το 1976, η εθνική πολιτική είχε γίνει ξανά βαρετή
Ένας αξιοπρεπής αν και χωρίς έμπνευση πρώην ποδοσφαιρικός ήρωας, ο Gerald Ford, έθεσε υποψηφιότητα για επανεκλογή εναντίον του Jimmy Carter.
Ένας διαταραγμένος ένοπλος προσπάθησε να πυροβολήσει τον Ronald Reagan το 1981, αλλά όχι για πολιτικούς λόγους.
Το μάθημα είναι ότι η αμερικανική δημοκρατία έχει αποδειχθεί ανθεκτική.... αλλά οι Αμερικανοί ανεπίδεκτοι στο μάθημα της ιστορίας!
Ιστορικά, φαίνεται πως έχει ξεχαστεί πως οι ΗΠΑ βίωσαν έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο στο έδαφός τους, ακολουθούμενο από μια συγκλονιστική προεδρική δολοφονία.
Όμως ο κόσμος δεν ήταν όπως τότε....μεσολάβησε μια χρυσή εποχή, και οι ΗΠΑ έγιναν η πιο σημαντική οικονομική δύναμη στον κόσμο.
Αν το παρελθόν είναι οδηγός, η απόπειρα δολοφονίας του Σαββάτου κατά του Donald Trump θα προκαλέσει σοκ για το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, επιτρέποντας σε φωνές λογικής να επιβληθούν εκ νέου.
Αλλά πολλά από όσα συνέβησαν στις ΗΠΑ από τότε που εμφανίστηκε ο Trump στην πολιτική σκηνή ήταν τόσο πρωτόγνωρα, που ακόμη και τα μαθήματα της αμερικανικής ιστορίας μπορεί να μην παρέχουν πλέον έναν αξιόπιστο οδηγό.
Ας ελπίσουμε ότι οι φωνές της αμερικανικής μετριοπάθειας, οι οποίες παρασύρθηκαν από ακρότητες και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος, θα τη χρησιμοποιήσουν ως μια στιγμή για να βγουν από την αρένα.
Το μέλλον της χώρας μπορεί να βασίζεται σε αυτό.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Μπορεί οι πολιτικές δολοφονίες να μην είναι ένα άγνωστο πεδίο στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ούτε και η πολιτική βία, όμως λειτούργησαν ως «καμπανάκι» για επιστροφή από την διχαστική ρητορική, στη μετριοπάθεια.
Μετά από μια θητεία Trump και μια τετραετία ακραίου λόγου υψηλής αντιπαράθεσης, διώξεων και πολέμου, όλα δείχνουν διαφορετικά: η πολιτική βία έχει σηκώσει κεφάλι με σχεδόν τρομακτική κανονικότητα σε περιόδους που η ακραία πόλωση έχει φτάσει σε σημεία που δεν έχουν εμφανιστεί σε όλη την ιστορία της χώρας
Περιστατικά δολοφονιών ή απόπειρες δολοφονίας προκαλούν τέτοιο σοκ σε όλο το πολιτικό φάσμα που όλες οι πλευρές κάνουν ένα βήμα πίσω από τον γκρεμό και επικρατούν πιο ψύχραιμες σκέψεις.
Θα υπάρξει επανάληψη... «ένα βήμα πίσω» το 2024;
Η διάθεση και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος δεν παραπέμπει σε ψυχραιμία, όπως παρατηρούν σε άθρο τους οι Financial Times.
Τόσο οι Δημοκρατικοί, όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν χρησιμοποιήσει τον φόβο για να παρακινήσουν τη βάση τους κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και αμφότεροι έχουν προειδοποιήσει ότι μια νίκη του αντιπάλου τους τον Νοέμβριο θα σημάνει το τέλος της Αμερικής όπως την ξέρουμε.
Δεν είναι κλίμα που ευνοεί την επιστροφή στην εκλογική κανονικότητα.
Αλλά υπάρχει προηγούμενο, κατά τη διάρκεια της ζωής πολλών από όσους εξακολουθούν να εμπλέκονται στην αμερικανική πολιτική, κατά το οποίο σε εξίσου πολωμένες στιγμές, ένα κύμα από πολιτικές επιθέσεις καυτηριάστηκε, και όχι λόγω ισχυρής ηγεσίας αξιωματούχων της αμερικανικής κυβέρνησης, αλλά μάλλον λόγω της επαναβεβαίωσης της δύναμης του μέτρου στην αμερικανική κοινωνία, που επανέφερε την συζήτηση από τα άκρα.
Είναι ακόμα συγκλονιστικό να απαριθμούμε τη σειρά πυροβολισμών και δολοφονιών που σημειώθηκαν στην αμερικανική πολιτική σκηνή ξεκινώντας το 1968.
Όχι μόνο δολοφονήθηκε ο Martin Luther King στο ξενοδοχείο Lorraine στο Μέμφις και ο Robert Kennedy μετά τις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών στην Καλιφόρνια, αλλά τέσσερις φοιτητές διαδηλωτές πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν από την Εθνική Φρουρά του Οχάιο μόλις δύο χρόνια αργότερα, ενώ ο κυβερνήτης της Αλαμπάμα George Wallace τραυματίστηκε από έναν ένοπλο στην εκστρατεία των Δημοκρατικών το 1972.
Eίναι εκπληκτικό το γεγονός ότι η χώρα δεν διαλύθηκε.
Kι αυτό αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων.
Οι ριζοσπάστες στα αριστερά οργάνωσαν μεγάλες και οργισμένες διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και, ακραίες αντιπολεμικές ομάδες όπως οι Weathermen πραγματοποίησαν επιθέσεις με βόμβες που είχαν σκοπό να πυροδοτήσουν επανάσταση.
Στα δεξιά, η δολοφονία του Κινγκ ήταν απλώς η πιο σημαντική σε ένα όργιο βίας εναντίον Αφροαμερικανών και υπερασπιστών των πολιτικών δικαιωμάτων που κράτησε δέκα χρόνια.
Αλλά μέχρι το 1976, η εθνική πολιτική είχε γίνει ξανά βαρετή
Ένας αξιοπρεπής αν και χωρίς έμπνευση πρώην ποδοσφαιρικός ήρωας, ο Gerald Ford, έθεσε υποψηφιότητα για επανεκλογή εναντίον του Jimmy Carter.
Ένας διαταραγμένος ένοπλος προσπάθησε να πυροβολήσει τον Ronald Reagan το 1981, αλλά όχι για πολιτικούς λόγους.
Το μάθημα είναι ότι η αμερικανική δημοκρατία έχει αποδειχθεί ανθεκτική.... αλλά οι Αμερικανοί ανεπίδεκτοι στο μάθημα της ιστορίας!
Ιστορικά, φαίνεται πως έχει ξεχαστεί πως οι ΗΠΑ βίωσαν έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο στο έδαφός τους, ακολουθούμενο από μια συγκλονιστική προεδρική δολοφονία.
Όμως ο κόσμος δεν ήταν όπως τότε....μεσολάβησε μια χρυσή εποχή, και οι ΗΠΑ έγιναν η πιο σημαντική οικονομική δύναμη στον κόσμο.
Αν το παρελθόν είναι οδηγός, η απόπειρα δολοφονίας του Σαββάτου κατά του Donald Trump θα προκαλέσει σοκ για το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, επιτρέποντας σε φωνές λογικής να επιβληθούν εκ νέου.
Αλλά πολλά από όσα συνέβησαν στις ΗΠΑ από τότε που εμφανίστηκε ο Trump στην πολιτική σκηνή ήταν τόσο πρωτόγνωρα, που ακόμη και τα μαθήματα της αμερικανικής ιστορίας μπορεί να μην παρέχουν πλέον έναν αξιόπιστο οδηγό.
Ας ελπίσουμε ότι οι φωνές της αμερικανικής μετριοπάθειας, οι οποίες παρασύρθηκαν από ακρότητες και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος, θα τη χρησιμοποιήσουν ως μια στιγμή για να βγουν από την αρένα.
Το μέλλον της χώρας μπορεί να βασίζεται σε αυτό.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου