Το “2” που τρέμει ο Κυριάκος και λαχταρά ο Κασσελάκης.

ΑΝΔΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΚΗΣ
Η καλλιέργεια του φόβου για την αποσταθεροποίηση της χώρας είναι η κεντρική στρατηγική του πρωθυπουργού, γι΄ αυτό και κατέστησε δημοψηφιστικές τις ευρωεκλογές και έθεσε τον πήχη στο 33%+ (το ποσοστό αυτό είναι η ιστορική δύναμη της φιλελεύθερης και νεοφιλελεύθερης δεξιάς).

Γιατί το τράβηξε τόσο ο Κυριάκος, αφού διαθέτει πλειοψηφία που τον κρατάει στην εξουσία μέχρι το 2027; …και μάλιστα επίκειται η επαύξηση της κοινοβουλευτικής του δύναμης, με τη λεηλασία των 245.000 ψήφων που πατερναλιστικά υφαρπάζει το δημοκρατικό μας σύστημα από τους Σπαρτιάτες. Αναρωτιέμαι αν τα κόμματα τις αντιπολίτευσης θα συμμετάσχουν στη μοιρασιά… νομιμοποιώντας μια μείζονα προσβολή στο Σύνταγμα και στους ψηφοφόρους που έκαναν απολύτως ενσυνείδητα αυτή την επιλογή.

Γιατί όμως το τράβηξε τόσο πολύ ο πρωθυπουργός, αφού ξέρει ότι η αποσταθεροποίηση έχει ήδη επισυμβεί με την συστημική κατάρρευση του κράτους (Τέμπη, οικονομία, έλεγχος των αγορών, επενδύσεις, Θεσσαλία, Έβρος, κρίση Πολεμικού Ναυτικού κλπ) και των δημοκρατικών θεσμών (παρακολουθήσεις πολιτικών και στρατιωτικών, συγκάλυψη Τεμπών, κράτος δικαίου, σκάνδαλα, Δικαιοσύνη κλπ), γεγονότα που οι πολίτες το αισθάνονται στην καθημερινότητά τους αντιμετωπίζοντας την απληστία των τραπεζών, των πολυεθνικών και των φερόμενων ως ενεργειακών εταιρειών.

Προφανώς γιατί ο Κυριάκος γνωρίζει ότι είναι εγκλωβισμένος από όλες τις πλευρές και κινδυνεύει. Υπάρχει κίνδυνος η οικονομία να του σκάσει στα χέρια και να χάσει πόρους από το Ταμείο Ανάπτυξης. Υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι εκτροπής, στα ελληνοτουρκικά, στο Κυπριακό, χώρια που μας κάνουν πλάκα ο Ράμα, οι Σκοπιανοί και οι Λίβυοι. Στην Ευρώπη έχει να αντιμετωπίσει το χρόνου μια σκληρή δημοσιονομική πραγματικότητα, χώρια από τις ανατροπές που εγκυμονούν οι ευρωεκλογές στις ευρω-ισορροπίες.

Ξέρει δηλαδή ότι το πάρτι τελείωσε και αρχίζει ο δρόμος μετ’ εμποδίων. Έχει και την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας το 2025 που ενέχει κι αυτή τους δικούς της κινδύνους ανατροπής, ακόμη και ενδοκομματικά. Διότι αν τα πράγματα αρχίσουν να μην βγαίνουν, αν η Κοινοβουλευτική Ομάδα δει στον ορίζοντα μια παταγώδη ήττα να έρχεται, θα αντιδράσει ενστικτωδώς. Ο Σαμαράς θα ήτο μια κάποια λύσης, ακόμη και ο Κώστας Καραμανλής, αλλά αυτά δεν απαντούν στις αγωνίες επιβίωσης των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ειδικά αν οι εκλογές έχουν στο νεοδημοκρατικό αποτέλεσμα 2 μπροστά.

Το δεύτερο “2” που τρέμει ο Κυριάκος

Από μόνο του ένα 28-29% συνιστά αρνητικό πολιτικό αποτέλεσμα για τη ΝΔ, αλλά όχι ανατρεπτικό. Χρειάζεται ένα δεύτερο 2 μπροστά στο αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κασσελάκης το παλεύει. Τότε σίγουρα δημιουργείται μια εκλογική δυναμική, ειδικά εάν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ γράψουν μαζί ένα 35%.

Σε κάθε περίπτωση μετά τις ευρωεκλογές θα υπάρξουν εξελίξεις μέσα στα τρία κόμματα και όχι μόνο. Στη ΝΔ εικάζεται ένας ανασχηματισμός που ανάλογα με το αποτέλεσμα μπορεί να γίνει άμεσα ή πριν τη ΔΕΘ. Ο Κασσελάκης αν γράψει 17%+ θα προχωρήσει την κασσελοποίηση και το πέρασμα στην προγραμματική αντιπολίτευση, ο Ανδρουλάκης αν είναι κάτω ή μείνει στάσιμος στο 11,84% των εθνικών εκλογών θα έχει χοντρό πρόβλημα να κρατηθεί στην ηγεσία, αν προσθέσει 3% θα μπορέσει να διαπραγματευτεί με τον Κασσελάκη. Βέβαια, υπάρχουν και οι κασέτες των παρακολουθήσεων που κάποια στιγμή μπορεί αυτός που τις έχει να τις βγάλει στην αγορά οπότε γαῖα μιχθήτω πυρί! Στην ελάσσονα αντιπολίτευση μπορεί να παιχτεί η 4η θέση ανάμεσα στο ΚΚΕ και την Ελληνική Λύση που διεκδικεί ένα συμβολικό 10%, δηλαδή υπερδιπλασιασμό της δύναμής της.

Το 2027 μπορεί να είναι αργά

Ο χρόνος που θα έχει ο Κυριάκος μετά τις ευρωεκλογές, ανεξάρτητα από ένα καλό ή κακό αποτέλεσμα, είναι τρία χρόνια, δηλαδή πολιτικά αρκετός για να γυρίσει το παιγνίδι. Όμως, αυτό προϋποθέτει σημαντική επιτυχία στον τομέα της πραγματικής ανάπτυξης και της οικονομίας. Το γενικό επίπεδο τιμών, ειδικά στα τρόφιμα, την ενέργεια και στις καθημερινές υπηρεσίες, θα παραμείνει ως έχει. Που σημαίνει ότι τα 1500 ευρώ του 2027 δεν πρόκειται να αυξήσουν την αγοραστική δύναμη, ίσως να μας ρίξουν κάτω και από τη Βουλγαρία, στον πάτο στων 27.

Δεδομένου ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας σε μονάδες αγοραστικής δύναμης είναι στο 67% του μέσου όρου της ΕΕ από 95% που ήταν το 2007, σύμφωνα με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα (Liberal), η Ελλάδα θα χρειαστεί 20 χρόνια για να πλησιάσει περίπου στο 90% του μέσου κατά κεφαλήν ΑΕΠ της ΕΕ, υπό την προϋπόθεση ότι θα αναπτύσσεται με ρυθμό κατά μέσον όρο 1,5% πάνω από τον αντίστοιχο της ΕΕ.

Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: Πρώτον, ότι δεν έχει αναπτυχθεί ουσιαστική δυναμική ανάπτυξης στα πέντε χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, κυρίως σε ότι αφορά τις ξένες επενδύσεις και δεύτερον, ότι ο ενθουσιασμός εξαντλήθηκε (Moody’s, Politico) και αυτό περνάει στο εγχώριο επιχειρηματικό δυναμικό, ενώ οι πολίτες καταγράφουν εκθετικά αυξανόμενη απαισιοδοξία για την οικονομική τους κατάσταση.

Το φως στο τούνελ δεν ανάβει. Το κλίμα είναι κακό και το καλοκαίρι προμηνύεται δύσκολο. Πολλοί έχουν αρχίσει τα ευχέλαια… Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εάν ήταν θα το είχε κάνει το θαύμα του στα πέντε χρόνια που χάθηκαν. Ως εκ τούτου, αν μέχρι το τέλος του χρόνου δεν έχει προκύψει κάποια δυναμική αντιστροφής, το πολιτικό πρόβλημα θα προσλάβει παραλυτικές διαστάσεις.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.