Κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ είναι αποφασισμένα να στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις στην Ουκρανία αλλά με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη φανεί ότι εμπλέκεται άμεσα η Βορειοατλαντική Συμμαχία και ενεργοποιηθεί το Άρθρο 5.
Ο δισεπίλυτος γρίφος της αποστολής στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία αλλά χωρίς να ενεργοποιηθεί το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, που εμπλέκει άμεσα σε μία πολεμική σύγκρουση τη Συμμαχία απασχολεί επίμονα τις ευρωπαϊκές χώρες του Βορειοατλαντικού Συμφώνου.
Σημασία έχει ότι το «ταμπού» για την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία έσπασε, επισημαίνουν Δυτικοί αναλυτές υπενθυμίζοντας πως τον σχετικό δρόμο άνοιξε ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron στις 26 Φεβρουαρίου 2024, όταν και είπε ότι δεν πρέπει να αποκλειστεί η ανάπτυξη ευρωπαϊκών δυνάμεων στην εμπόλεμη χώρα.
Μέχρι πρότινος ένα τέτοιο σενάριο φάνταζε αδιανόητο αλλά η επικείμενη ήττα της Ουκρανίας και κατ΄επέκταση της συλλογικής Δύσης έχει ωθήσει τα κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ σε αναθεώρηση των σχεδίων τους.
Αρχικά η πρόταση Macron αποδοκιμάστηκε από τους εταίρους του αλλά στη συνέχεια και κυρίως στην ανατολή Ευρώπη άρχισε να έχει απήχηση και ήδη χώρες, όπως η Πολωνία, η Λιθουανία και η Φινλανδία εμφανίζονται θετικές.
Με το μυαλό στις ΗΠΑ και μία πιθανή νίκη Trump
Οι όποιες αποφάσεις θα ληφθούν σε συνάρτηση με το πολύ πιθανό σενάριο επικράτησης του Donald Trump στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου 2024 στις ΗΠΑ και τη δεδομένη απροθυμία του Ρεπουμπλικάνου υποψήφιου να εμπλακεί στην πολεμική αναμέτρηση της Ουκρανίας.
Οι Alex Crowther (απόστρατος συνταγματάρχης των ΗΠΑ), Jahara Matisek ( καθηγητής στρατιωτικής επιστήμης στο Κολέγιο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ) και ο Philips P. O'Brien (επικεφαλής της Σχολής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του St. Andrews), υποστηρίζουν ότι οι ευρωπαϊκές δυνάμεις προσανατολίζονται να δράσουν με τρόπο τέτοιο στην Ουκρανία, ώστε να αποφύγουν την ενεργοποίηση του Άρθρου 5 του ΝΑΤΟ, που είναι ο πυρήνας ο ίδιος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και αποτελεί «ιερά δέσμευση» για τα κράτη – μέλη.
Το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ
«Τα Μέρη συμφωνούν ότι μια ένοπλη επίθεση εναντίον ενός ή περισσοτέρων εξ αυτών στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική θα θεωρείται επίθεση εναντίον όλων… εάν συμβεί μια τέτοια ένοπλη επίθεση, καθένα από αυτά… θα βοηθήσει το Μέρος ή τα Μέρη που δέχθηκαν την επίθεση… να αποκαταστήσουν και να διατηρήσουν την ασφάλεια της περιοχής του Βόρειου Ατλαντικού», αναφέρει καθαρά το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ.
Όπως υποστηρίζουν Crowther, Matisek και O'Brien, «οι ευρωπαϊκές δυνάμεις θα δράσουν εκτός του πλαισίου του ΝΑΤΟ και της επικράτειας του ΝΑΤΟ», και επομένως «δεν θα υπάρξουν απώλειες, που θα πυροδοτούσαν μια απάντηση βάσει του Άρθρου 5, που θα ενέπλεκε και τις ΗΠΑ».
Άλλωστε, προσθέτουν, «ο αντίπαλος της Ρωσίας δεν θα είναι το ΝΑΤΟ αλλά ένας συνασπισμός ευρωπαϊκών χωρών που επιδιώκει να αντισταθεί στον ρωσικό ιμπεριαλισμό».
Πρόκειται για ένα επικίνδυνο καμουφλάζ επισημαίνει ο ειδικός σε στρατιωτικά θέματα, Uriel Araujo.
Θα είναι ένας συνασπισμός μελών του ΝΑΤΟ που, ωστόσο, δεν θα είναι ΝΑΤΟ.
Είναι εξαιρετικά αμφίβολο, εάν η Ρωσία θα αποδεχόταν αυτό τον καινοφανή ισχυρισμό περί μη εμπλοκής του ΝΑΤΟ από τη στιγμή μάλιστα που ήδη η Μόσχα κατηγορεί τη Βορειοατλαντική Συμμαχία για άμεση εμπλοκή στην Ουκρανία με τη συνεχή αποστολή όπλων μεγάλης εμβέλειας και άλλου στρατιωτικού εξοπλισμού.
Το...άγνωστο Άρθρο 6
Η διατύπωση του Άρθρου 5 αναφέρει ρητά «μια ένοπλη επίθεση» εναντίον οποιουδήποτε μέλους του ΝΑΤΟ που λαμβάνει χώρα «στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική».
Το Άρθρο 6 διευκρινίζει περαιτέρω, για τους σκοπούς του Άρθρου 5, ότι αυτό περιλαμβάνει οποιαδήποτε επίθεση «στις δυνάμεις, τα πλοία , ή αεροσκάφη οποιουδήποτε από τα μέρη, όταν βρίσκονται μέσα ή πάνω από αυτά τα εδάφη ή οποιαδήποτε άλλη περιοχή στην Ευρώπη, τη Μεσόγειο και τον Βόρειο Ατλαντικό βόρεια του Τροπικού του Καρκίνου.
Πέραν των νομικών τεχνικών στοιχείων από τη δυτική οπτική, εάν η Ευρώπη στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία και η Ρωσία ανταπαντήσει επιτιθέμενη σε ευρωπαϊκούς στόχους ενώ οι ΗΠΑ απλώς παρακολουθούν και δεν κάνουν τίποτα, τότε το ΝΑΤΟ δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Θα υπονόμευε την αξιοπιστία και τον λόγο ύπαρξης της Ατλαντικής Συμμαχίας για πάντα.
Η Ουάσιγκτον έχει δείξει ξανά και ξανά πως είναι αρκετά πρόθυμη να πολεμήσει «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό», όπως με κυνισμό αποκαλύπτουν οι ίδιοι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι.
Επικίνδυνος χορός στο χείλος της αβύσσου
Εξάλλου αν κοιτάξει κανείς το modus operandi των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες στις ανά τον κόσμο συγκρούσεις θα διαπιστώσει πως είτε περιλαμβάνει και τη χρήση παράτυπων δυνάμεων (ακόμη και τρομοκρατικών οργανώσεων), είτε συμμαχικά δυτικά κράτη. Αυτό συμβαίνει ήδη στην Ουκρανία και το Ισραήλ.
Η Ευρώπη όμως είναι πολύ διαφορετική περίπτωση και το Άρθρο 5 είναι ένα δύσκαμπτο εμπόδιο.
Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι η στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία προκλήθηκε επί της ουσίας από την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, σημειώνει ο Araujo.
Εάν η στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στις 24 Φεβρουαρίου 2022 αντιμετωπίστηκε με έκπληξη από πολλούς στη Δύση, οι συνέπειες της αποστολής ευρωπαϊκών στρατευμάτων στο πεδίο της μάχης θα μπορούσαν να ξεπεράσουν κάθε υπολογισμό και να οδηγήσουν τον κόσμο σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή που κανείς δεν επιθυμεί.
Kαι όμως παραφράζοντας τον Nietzsche θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι δυτικοί ηγέτες δεν βαδίζουν απλώς αλλά χορεύουν εδώ και παρά πολύ καιρό ένα τρελό και επικίνδυνο χορό στο χείλος της αβύσσου.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Ο δισεπίλυτος γρίφος της αποστολής στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία αλλά χωρίς να ενεργοποιηθεί το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, που εμπλέκει άμεσα σε μία πολεμική σύγκρουση τη Συμμαχία απασχολεί επίμονα τις ευρωπαϊκές χώρες του Βορειοατλαντικού Συμφώνου.
Σημασία έχει ότι το «ταμπού» για την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία έσπασε, επισημαίνουν Δυτικοί αναλυτές υπενθυμίζοντας πως τον σχετικό δρόμο άνοιξε ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron στις 26 Φεβρουαρίου 2024, όταν και είπε ότι δεν πρέπει να αποκλειστεί η ανάπτυξη ευρωπαϊκών δυνάμεων στην εμπόλεμη χώρα.
Μέχρι πρότινος ένα τέτοιο σενάριο φάνταζε αδιανόητο αλλά η επικείμενη ήττα της Ουκρανίας και κατ΄επέκταση της συλλογικής Δύσης έχει ωθήσει τα κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ σε αναθεώρηση των σχεδίων τους.
Αρχικά η πρόταση Macron αποδοκιμάστηκε από τους εταίρους του αλλά στη συνέχεια και κυρίως στην ανατολή Ευρώπη άρχισε να έχει απήχηση και ήδη χώρες, όπως η Πολωνία, η Λιθουανία και η Φινλανδία εμφανίζονται θετικές.
Με το μυαλό στις ΗΠΑ και μία πιθανή νίκη Trump
Οι όποιες αποφάσεις θα ληφθούν σε συνάρτηση με το πολύ πιθανό σενάριο επικράτησης του Donald Trump στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου 2024 στις ΗΠΑ και τη δεδομένη απροθυμία του Ρεπουμπλικάνου υποψήφιου να εμπλακεί στην πολεμική αναμέτρηση της Ουκρανίας.
Οι Alex Crowther (απόστρατος συνταγματάρχης των ΗΠΑ), Jahara Matisek ( καθηγητής στρατιωτικής επιστήμης στο Κολέγιο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ) και ο Philips P. O'Brien (επικεφαλής της Σχολής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του St. Andrews), υποστηρίζουν ότι οι ευρωπαϊκές δυνάμεις προσανατολίζονται να δράσουν με τρόπο τέτοιο στην Ουκρανία, ώστε να αποφύγουν την ενεργοποίηση του Άρθρου 5 του ΝΑΤΟ, που είναι ο πυρήνας ο ίδιος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και αποτελεί «ιερά δέσμευση» για τα κράτη – μέλη.
Το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ
«Τα Μέρη συμφωνούν ότι μια ένοπλη επίθεση εναντίον ενός ή περισσοτέρων εξ αυτών στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική θα θεωρείται επίθεση εναντίον όλων… εάν συμβεί μια τέτοια ένοπλη επίθεση, καθένα από αυτά… θα βοηθήσει το Μέρος ή τα Μέρη που δέχθηκαν την επίθεση… να αποκαταστήσουν και να διατηρήσουν την ασφάλεια της περιοχής του Βόρειου Ατλαντικού», αναφέρει καθαρά το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ.
Όπως υποστηρίζουν Crowther, Matisek και O'Brien, «οι ευρωπαϊκές δυνάμεις θα δράσουν εκτός του πλαισίου του ΝΑΤΟ και της επικράτειας του ΝΑΤΟ», και επομένως «δεν θα υπάρξουν απώλειες, που θα πυροδοτούσαν μια απάντηση βάσει του Άρθρου 5, που θα ενέπλεκε και τις ΗΠΑ».
Άλλωστε, προσθέτουν, «ο αντίπαλος της Ρωσίας δεν θα είναι το ΝΑΤΟ αλλά ένας συνασπισμός ευρωπαϊκών χωρών που επιδιώκει να αντισταθεί στον ρωσικό ιμπεριαλισμό».
Πρόκειται για ένα επικίνδυνο καμουφλάζ επισημαίνει ο ειδικός σε στρατιωτικά θέματα, Uriel Araujo.
Θα είναι ένας συνασπισμός μελών του ΝΑΤΟ που, ωστόσο, δεν θα είναι ΝΑΤΟ.
Είναι εξαιρετικά αμφίβολο, εάν η Ρωσία θα αποδεχόταν αυτό τον καινοφανή ισχυρισμό περί μη εμπλοκής του ΝΑΤΟ από τη στιγμή μάλιστα που ήδη η Μόσχα κατηγορεί τη Βορειοατλαντική Συμμαχία για άμεση εμπλοκή στην Ουκρανία με τη συνεχή αποστολή όπλων μεγάλης εμβέλειας και άλλου στρατιωτικού εξοπλισμού.
Το...άγνωστο Άρθρο 6
Η διατύπωση του Άρθρου 5 αναφέρει ρητά «μια ένοπλη επίθεση» εναντίον οποιουδήποτε μέλους του ΝΑΤΟ που λαμβάνει χώρα «στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική».
Το Άρθρο 6 διευκρινίζει περαιτέρω, για τους σκοπούς του Άρθρου 5, ότι αυτό περιλαμβάνει οποιαδήποτε επίθεση «στις δυνάμεις, τα πλοία , ή αεροσκάφη οποιουδήποτε από τα μέρη, όταν βρίσκονται μέσα ή πάνω από αυτά τα εδάφη ή οποιαδήποτε άλλη περιοχή στην Ευρώπη, τη Μεσόγειο και τον Βόρειο Ατλαντικό βόρεια του Τροπικού του Καρκίνου.
Πέραν των νομικών τεχνικών στοιχείων από τη δυτική οπτική, εάν η Ευρώπη στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία και η Ρωσία ανταπαντήσει επιτιθέμενη σε ευρωπαϊκούς στόχους ενώ οι ΗΠΑ απλώς παρακολουθούν και δεν κάνουν τίποτα, τότε το ΝΑΤΟ δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Θα υπονόμευε την αξιοπιστία και τον λόγο ύπαρξης της Ατλαντικής Συμμαχίας για πάντα.
Η Ουάσιγκτον έχει δείξει ξανά και ξανά πως είναι αρκετά πρόθυμη να πολεμήσει «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό», όπως με κυνισμό αποκαλύπτουν οι ίδιοι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι.
Επικίνδυνος χορός στο χείλος της αβύσσου
Εξάλλου αν κοιτάξει κανείς το modus operandi των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες στις ανά τον κόσμο συγκρούσεις θα διαπιστώσει πως είτε περιλαμβάνει και τη χρήση παράτυπων δυνάμεων (ακόμη και τρομοκρατικών οργανώσεων), είτε συμμαχικά δυτικά κράτη. Αυτό συμβαίνει ήδη στην Ουκρανία και το Ισραήλ.
Η Ευρώπη όμως είναι πολύ διαφορετική περίπτωση και το Άρθρο 5 είναι ένα δύσκαμπτο εμπόδιο.
Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι η στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία προκλήθηκε επί της ουσίας από την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, σημειώνει ο Araujo.
Εάν η στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στις 24 Φεβρουαρίου 2022 αντιμετωπίστηκε με έκπληξη από πολλούς στη Δύση, οι συνέπειες της αποστολής ευρωπαϊκών στρατευμάτων στο πεδίο της μάχης θα μπορούσαν να ξεπεράσουν κάθε υπολογισμό και να οδηγήσουν τον κόσμο σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή που κανείς δεν επιθυμεί.
Kαι όμως παραφράζοντας τον Nietzsche θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι δυτικοί ηγέτες δεν βαδίζουν απλώς αλλά χορεύουν εδώ και παρά πολύ καιρό ένα τρελό και επικίνδυνο χορό στο χείλος της αβύσσου.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου