Του Σωτήρη Σιδέρη
Όλοι υποπτεύονταν, πως η τυφλή εκδίκηση του Ισραήλ θα οδηγούσε σε λουτρό αίματος. Η πολιορκία της Γάζας, η πείνα, η δίψα, η διακοπή του ρεύματος είναι έγκλημα δεν είναι εκδίκηση. Όλοι γνωρίζουν εδώ και χρόνια πως η ωμή βία της Χαμάς ήταν αδιέξοδη. Κανείς δεν πρέπει να προσποιείται τον έκπληκτο . Ούτε η ΕΕ, ούτε οι ΗΠΑ, ούτε το Ιράν, οι Άραβες και οι Ασιάτες. Η Παλαιστίνη και το Ισραήλ, έχουν γίνει ένα θερμοκήπιο εγκληματιών που προσπαθούν να βιάσουν εδώ και δεκαετίες την λογική και να εφευρίσκουν συνεχώς δικαιολογίες και άλλοθι για τα εγκλήματά τους.Όσο για την αναβολή της επίσκεψης Μητσοτάκη στο Ισραήλ για λόγους ασφαλείας, μόνο ως γελοία ακούγεται; τι θα πήγαινε να πει εκεί; Μια ολόκληρη στρατηγική της Ελλάδας στην Αν. Μεσόγειο καταρρέει και η κυβέρνηση δεν έχει αντιληφθεί καν το κόστος,
Το Ισραήλ δεν είναι πειστικό όταν λέει ότι δεν βομβάρδισε το νοσοκομείο στη Γάζα με τους 500 και πλέον νεκρούς, αλλά ισχυρίζεται ότι η τραγωδία προκλήθηκε από λάθος στην εκτόξευση ρουκέτας της Χαμάς. Τόσο ισχυρές ρουκέτες έχει η Χαμάς; ο υπόλοιπος κόσμος αφήνει υπονοούμενα για το Ισραήλ. Δεν θα είναι δύσκολο για μια επιτροπή του ΟΗΕ να βρει την αλήθεια όμως. Ωστόσο ήδη η τετραμερής σύνοδος στην Ιορδανία με Μπάιντεν, Αμπάς, Σίσι, Αμπντάλα, ναυάγησε. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν αν η Δύση σέβονταν το αυτονόητο δικαίωμα των Παλαιστινίων να έχουν δικό τους κράτος. Αυτή είναι η πηγή δεινών. Πως θα επιδράσει αυτό το γεγονός τώρα ;
Καταρρέουν τα σχήματα συνεργασίας της Ελλάδας
Μια μικρή αναφορά στην πολιτική Μητσοτάκη. Όπως και στον πόλεμο της Ουκρανίας , ο Μητσοτάκης έθεσε την Ελλάδα στην υπηρεσία των ΗΠΑ. Έδειχνε με το δάχτυλο οποιονδήποτε αμφισβητούσε την πολιτική των ΗΠΑ και της ΕΕ έναντι της Ρωσίας. Το δόγμα του προκεχωρημένου φυλακίου σε όλη του την έκταση. Την ίδια ακριβώς στάση ακολουθεί και στον πόλεμο Χαμάς -Ισραήλ. Σε πρώτη φάση έβαλε τον ανεκδιήγητο Άδωνη Γεωργιάδη να προκαλεί , θέτοντας δήθεν δίλημμα αν τα άλλα κόμματα είναι με τους τρομοκράτες της Χαμάς ή με το Ισραήλ;. Μια κυβέρνηση σε διατεταγμένη εξωτερική πολιτική , με κραυγές και αφορισμούς, χωρίς σκέψη και μελέτη, χωρίς αντίληψη των πραγματικών δεδομένων.
Η Ελλάδα θα χάσει και άλλο έδαφος στην διεθνή σκηνή. Το θέμα δεν είναι πλέον το ψευδοδόγμα, ποιος είναι με την σωστή πλευρά της ιστορίας, αλλά ποιος γράφει την ιστορία. Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι απούσα από παντού, παρά το γεγονός ότι η κρίση επηρεάζει καταλυτικά όλα τα σχήματα στα οποία εργάζονταν η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Πότε πλέον θα γίνει η τριμερής με Ισραήλ-Κύπρο; ίσως ποτέ. Πότε θα γίνει το σχήμα 3+1, ίσως ποτέ.
Πότε θα ξανασυζητηθούν τα ενεργειακά ζητήματα της Αν Μεσογείου. Μετά από μερικά χρόνια ίσως και σίγουρα σε νέα βάση. Αυτά επηρρεάζουν έμμεσα αλλά πολύ αποφασιστικά και την πολιτική της Τουρκίας . Το τουρκολιβυκό σύμφωνο αν δεν πεθάνει θα αδρανοποιηθεί , οι σχέσεις με Κύπρο και Ελλάδα χρειάζονται χρόνο και υπομονή για να μελετηθεί η νέα κατάσταση που σίγουρα θα γεννήσει κάτι νέο. Αν το νέο μπορεί να είναι μια πιο ισχυρή αρχιτεκτονική ασφάλειας είναι φυσικά καλοδεχούμενη. Αν πάμε προς εντάσεις, όλοι θα υποφέρουν. Αυτό το νόημα έχει η ενεργός ανάμειξη της Ελλάδας σε σχέδια ειρήνευσης και εξισορρόπησης των σχέσεων με Ισραήλ και Άραβες. Και σιγά σιγά η Αθήνα πρέπει να επανεξετάσει τις σχέσεις με την Ρωσία. Δεν αρέσει η ιδέα στον δεδομένο Μητσοτάκη, αλλά αν τα κόμματα πιέσουν θα βρεθεί σε δύσκολη θέση...
Επαναξιολόγηση των σχέσεων Ισραήλ - Δύσης
Ως πρώτη επίπτωση έχουμε το ναυάγιο της τετραμερούς, αλλά και την επίσκεψη του Μπάιντεν στο Ισραήλ που παίρνει άλλη τροπή. Ταυτόχρονα επίκειται η έκτακτη συνεδρίαση του ΣΑ του ΟΗΕ. Ο κόσμος είναι άνω κάτω. Ακόμη και αν δεν ήταν το Ισραήλ που βομβάρδισε το νοσοκομείο, (σημειωτέον έχει βομβαρδίσει άλλα, αλλά και σχολεία), κανένας πλέον δεν μπορεί με την ίδια ευκολία να στηρίζει το Τελ Αβίβ και τον βασικό υπεύθυνο αυτής της πολιτικής τον Νετανιάχου. Απαιτείται δηλαδή πλήρης επαναξιολόγηση των σχέσεων της Δύσης με το Ισραήλ και τους Παλαιστινίους. Και οι απλοί Παλαιστίνιοι πολίτες , αυτοί που θρηνούν και υποφέρουν , είναι όμηροι της Χαμάς. Αντί το Ισραήλ να πολεμάει τη Χαμάς, σκοτώνει τους αθώους που έπρεπε να τους έχει συμμάχους.
Η κατακραυγή είναι παγκόσμια. Αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά πως το ιστορικό δόγμα του Ισραήλ , “οφθαλμόν αντί οφθαλμού” όχι απλά δεν αποδίδει ,ούτε δικαιολογεί εγκλήματα, αλλά παραβιάζεται γιατί η λογική της εθνοκάθαρσης δεν είναι απλή εκδίκηση, είναι έγκλημα.
Να σημειωθεί ότι πριν την τραγωδία στο νοσοκομείο , οι Ισραηλινοί είχαν βομβαρδίσει σχολείο της υπηρεσίας προσφύγων του ΟΗΕ (UNRWA), στον προσφυγικό καταυλισμό Αλ Μπαγκάζι, στην κεντρική Γάζα, όπου είχαν αναζητήσει ασφαλές καταφύγιο 4.000 Παλαιστίνιοι, εκτοπισμένοι από το βόρειο τμήμα της Λωρίδας κατόπιν διαταγής του ισραηλινού στρατού. Εξάλλου, το παγκόσμιο επισιτιστικό πρόγραμμα του διεθνούς οργανισμού (WFP) προειδοποίησε χθες ότι τα αποθέματα τροφίμων θα εξαντληθούν το πολύ σε μία εβδομάδα και τα 2,3 εκατομμύρια των κατοίκων θα αντιμετωπίσουν επισιτιστική κρίση. Παράλληλα, η έλλειψη καθαρού νερού και ο μεγάλος συνωστισμός στις εγκαταστάσεις της Υπηρεσίας Προσφύγων του ΟΗΕ ευνοούν τη διάδοση επιδημιών, ενώ τα φάρμακα σπανίζουν .
Οι ΗΠΑ ανησυχούν γιατί η Μέση Ανατολή ήταν εδώ και δεκαετίες η κεντρική γεωπολιτική τους δράση. Κάνοντας φρούριο το Ισραήλ το προστάτευαν, αλλά είναι προφανές ότι η στρατιωτικοποίηση δεν οδηγεί σε λύσεις. Λύσεις δίνει μόνο η διπλωματία και η πολιτικοποίηση του προβλήματος. Αντίθετα, το Τελ Αβίβ με κυνισμό και ρατσιστική πολλές φορές συμπεριφορά, κατάφερε να προκαλέσει πολλούς κύκλους ανθρωπιστικών κρίσεων, που οδήγησαν στην ριζοσπαστικοποίηση των Παλαιστινίων και συχνά σε λουτρό αίματος,.
Οι ΗΠΑ ξεμένουν από συμμάχους και η ισχύς τους δεν είναι πλέον τέτοια για να την επιβάλλουν στον κόσμο. Την ώρα που οι ΗΠΑ “λιώνουν” στο Ισραήλ, στο Πεκίνο ο Πούτιν και ο Σι παρακολουθούν με εμφανή ικανοποίηση την αγωνία της Ουάσιγκτον. Το μέτωπο της Ουκρανίας σβήνει, η ΕΕ είναι στα όριά της, το Ισραήλ μπαίνει σε τούνελ διαρκείας, τα αραβικά κράτη έχουν αναθαρρήσει, κοιτάζουν και προς την Κίνα και την Ρωσία.
Το μείζον όμως τώρα είναι η ειρήνη. Αν οι ΗΠΑ έχουν καταλάβει το πρόβλημα, πρέπει να είναι αυτές που θα πάρουν την πρωτοβουλία. Και η πρώτη πρωτοβουλία είναι η έναρξη της συζήτησης για την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967...
Δημοσίευση σχολίου