Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ, Πρέσβυς ε.τ.
Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν παρέδωσε, με μεγαλόστομες δηλώσεις, το υποτιθέμενο αεροπλανοφόρο «Αναντολού» στο Τουρκικό Ναυτικό. Άδραξε την ευκαιρία ειδικότερα να δώσει το στίγμα των στόχων που συνδέονται με εξοπλισμούς, όπως το «Αναντολού». «Μοιραζόμαστε το Αιγαίο με την Ελλάδα», είπε και άφησε να νοηθεί ότι το νέο Τουρκικό απόκτημα θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην προβολή Τουρκικής ισχύος στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το «Αναντολού» δεν αλλάζει πολύ, το ίδιο, τους συσχετισμούς ισορροπίας στο Αιγαίο. Τα Ελληνικά νησιά αντιστοιχούν με πολλά Αναντολού, υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι σωστά εξοπλισμένα. Η Ελληνική αεροπορική υπεροχή, ελληνικά πυραυλικά συστήματα, εγκατεστημένα στα νησιά, και τα Ελληνικά υποβρύχια μπορούν εύκολα να στοχοποιήσουν το πολύτιμο Τουρκικό σκάφος και, αν χρειασθεί, να το στείλουν στον βυθό.
Το «Αναντολού» είναι πιο χρήσιμο για την ανοικτή θάλασσα, στην Ανατολική Μεσόγειο και πιο πέρα, για επίδειξη σημαίας και επιχειρήσεις, όπως π.χ. στα ανοικτά της Λιβύης, υπό την προϋπόθεση ότι θα συνοδεύεται από ισχυρή ομάδα μάχης, φρεγάτες, κορβέτες, υποβρύχια, ότι θα είναι επίσης στο βεληνεκές της Τουρκικής Αεροπορίας, η οποία θα εξορμά είτε από κοντινές παράκτιες βάσεις είτε θα υποστηρίζεται από αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού.
Η Τουρκική πλευρά φιλοδοξεί να υπερβεί τις δυσκολίες, τα εμπόδια και τις αδυναμίες αυτής της συμβατικής καταστάσεως με την προσφυγή σε νέα όπλα δικής της κατασκευής, που παρέχουν ασφάλεια εφοδιασμού και ανεκτό κόστος, αλλά και επιχειρησιακό πλεονέκτημα: με μια καινοτόμα τακτική.
Το πρώτο όπλο στη σειρά του είδους αυτού είναι τα πιο εξελιγμένα μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που έχει επιτύχει να αναπτύξει η Άγκυρα, όπως το Αλ «Σουγκρού», το «Ακιντζί» και ιδίως το «Κιζίλ Ελμά» («Κόκκινη Μηλιά»). Το τελευταίο, που αναμένεται να μπει σε μαζική παραγωγή το 2024, μπορεί να αναπτύξει υπερηχητικές ταχύτητες, είναι εξοπλισμένο με ραντάρ ΑΕSA και μπορεί να εκτοξεύει κάθε είδους πυραύλους, περιλαμβανομένων πυραύλων Κρουζ. Αυξημένες δυνατότητες έχουν και τα δύο άλλα Τουρκικά ΜΕΑ, που αναφέρθηκαν.
Η Άγκυρα, με δεδομένη την Ελληνική Αεροπορική υπεροχή στη σημερινή συγκυρία, λόγω Ραφάλ και εκσυγχρονιζομένων F-16, σε διαμόρφωση Viper, επιχειρεί να αναπληρώσει την καθυστέρηση και την αδυναμία της, λόγω της ματαιώσεως της συμμετοχής της στο αεροσκάφος F-35 και της μη αποδεσμεύσεως ακόμη γι’ αυτήν των νέων και εκσυγχρονισμένων F-16, με μια εναλλακτική Αεροπορία, υψηλών δυνατοτήτων, μη επανδρωμένων μαχητικών αεροσκαφών (ΜΕΑ).
Η προσπάθεια αυτή δεν πρέπει να υποτιμηθεί, γιατί τα εξελιγμένα ΜΕΑ μπορούν σε μεγάλο βαθμό να ανταγωνισθούν αεροσκάφη και να πρωτοστατήσουν ιδίως σε επιθέσεις κορεσμού στον αέρα, στη θάλασσα και στην ξηρά. Η Ελλάδα πρέπει να παρακολουθήσει στενά τις Τουρκικές προόδους στα ΜΕΑ και τις νέες τακτικές μάχης που μπορούν να αναπτύξουν.
Έχουν ήδη δρομολογηθεί από Ελληνικής πλευράς απαντήσεις στον κίνδυνο των Τουρκικών ΜΕΑ, από ιδιωτικές εταιρείες αλλά και από το υπουργείο Οικονομικών, με τα προγράμματα «Αρχύτας» και «Γρύπας», σε συνεργασία με την ΕΑΒ και τρία Ελληνικά Πανεπιστήμια. Αναπτύσσεται επίσης σύστημα αντι-drone από το ΕΚΕΤΑ, στο πλαίσιο Ευρωπαϊκού Ερευνητικού προγράμματος. Επιπροσθέτως, το υπουργείο Άμυνας έχει ήδη προμηθευθεί από το Ισραήλ ορισμένες μονάδες ΜΕΑ αναγνωρίσεως και επιτηρήσεως τύπου Heron και αναμένει την παραλαβή, για τον ίδιο σκοπό, ορισμένων μονάδων Αμερικανικών ΜΕΑ τύπου Reaper. Εξετάζεται επίσης η προμήθεια ολοκληρωμένου Ισραηλινού συστήματος αντι-drone για τα νησιά. Οι κινήσεις αυτές είναι καλές και απαραίτητες. Είναι όμως επαρκείς; Η Τουρκική απειλή των εξελιγμένων επιθετικών Τουρκικών ΜΕΑ πρέπει νa αντιμετωπισθεί άμεσα, με την προμήθεια ικανού αριθμού επιθετικών ΜΕΑ, μέχρι την ανάπτυξη των αντιστοίχων Ελληνικών.
Ένα άλλο σύστημα, το οποίο αναπτύσσει η Άγκυρα, συμπληρωματικά προς τα επιθετικά ΜΕΑ, είναι η εναέρια και εξελιγμένη έκδοση του συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου «Κοράλ», με το οποίο επιδιώκει να κατακτήσει την ηλεκτρονική υπεροπλία στο Αιγαίο και να παρεμβάλει εμπόδια στη λειτουργία και τη στόχευση των Ελληνικών πυραυλικών συστημάτων, περιλαμβανομένου του υπερσύγχρονου Ισραηλινού αντιαρματικού συστήματος SPIKE-NLOS, που προμηθεύεται η Ελλάδα.
Πρέπει και στον τομέα αυτό να μην αφεθεί από την Ελληνική πλευρά κανένα πλεονέκτημα στην αντίπαλη πλευρά, όπως και σε άλλες συναφείς Τουρκικές προσπάθειες στους τομείς των μη επανδρωμένων σκαφών και μικρών υποβρυχίων, στα κάθε είδους πυραυλικά συστήματα που αναπτύσσει, στα θερμοβαρικά όπλα, τα οποία έχει κατορθώσει να αναπτύξει η Τουρκική πλευρά, στους βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, στα μικρά ΜΕΑ Καμικάζι και στα περιφερόμενα πυρομαχικά.
Σε όλους αυτούς τους τομείς, η Άγκυρα έχει κατορθώσει να προωθήσει δικά της προγράμματα και προϊόντα, με μια εθνική αμυντική βιομηχανία που παρουσιάζει αλματώδη ανάπτυξη, εμπνεόμενη από μια συστηματική και μακροπρόθεσμη στρατηγική.
Από Ελληνικής πλευράς, επιδεικνύεται από την κυβέρνηση πλήρης αδιαφορία και υποτίμηση της αξίας της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η παράδοση των ΕΑΣ, της μόνης ουσιαστικής εθνικής βιομηχανίας παραγωγής πυρομαχικών και ελαφρών όπλων, στη Γερμανική Heckler-Koch, με το πρόσχημα μιας συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας. Η συμφωνία υπεγράφη στις 6 Απριλίου, που θυμίζει στους Έλληνες την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα.
Δεν τίθεται θέμα αντι-Γερμανικού πνεύματος, αλλά συγκεκριμένης πολιτικής στον κρίσιμο τομέα της εθνικής άμυνας. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έδειξε μεταξύ άλλων πόσο κρίσιμη είναι η παραγωγή πυρομαχικών. Η κραταιά Ρωσία, με τους ανεξάντλητους πόρους που έχει και τις δομές παραγωγής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που κληρονόμησε, αντιμετωπίζει στον πόλεμο πρόβλημα επάρκειας πυρομαχικών και απευθύνεται για συμπληρωματικές αγορές σε ξένους προμηθευτές.
Η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει μόνιμο κίνδυνο ασφάλειας με την Τουρκία, σπεύδει να ιδιωτικοποιήσει όλη την πολεμική της βιομηχανία και να την παραδώσει σε ξένους, ακόμη και την παραγωγή βασικών πυρομαχικών. Πότε το κάνει επίσης; Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποφασίσει να διαθέσει πολύ σημαντικούς πόρους για την ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Η Ελλάδα θα μπορούσε να επωφεληθεί από αυτήν τη χρηματοδότηση. Σπεύδουν όμως να επωφεληθούν, στο όνομά της, ξένες εταιρείες, που αγοράζουν ή θέτουν υπό στρατηγικό έλεγχο τις λίγες εταιρείες της Ελληνικής εθνικής αμυντικής βιομηχανίας.
Ακόμα και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος είχε αναπτύξει, μετά το 1974, ένα σημαντικό πρόγραμμα αμυντικής βιομηχανίας. Η σημερινή κυβέρνηση υψώνει και στον τομέα της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας τη σημαία του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.
Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν παρέδωσε, με μεγαλόστομες δηλώσεις, το υποτιθέμενο αεροπλανοφόρο «Αναντολού» στο Τουρκικό Ναυτικό. Άδραξε την ευκαιρία ειδικότερα να δώσει το στίγμα των στόχων που συνδέονται με εξοπλισμούς, όπως το «Αναντολού». «Μοιραζόμαστε το Αιγαίο με την Ελλάδα», είπε και άφησε να νοηθεί ότι το νέο Τουρκικό απόκτημα θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην προβολή Τουρκικής ισχύος στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το «Αναντολού» δεν αλλάζει πολύ, το ίδιο, τους συσχετισμούς ισορροπίας στο Αιγαίο. Τα Ελληνικά νησιά αντιστοιχούν με πολλά Αναντολού, υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι σωστά εξοπλισμένα. Η Ελληνική αεροπορική υπεροχή, ελληνικά πυραυλικά συστήματα, εγκατεστημένα στα νησιά, και τα Ελληνικά υποβρύχια μπορούν εύκολα να στοχοποιήσουν το πολύτιμο Τουρκικό σκάφος και, αν χρειασθεί, να το στείλουν στον βυθό.
Το «Αναντολού» είναι πιο χρήσιμο για την ανοικτή θάλασσα, στην Ανατολική Μεσόγειο και πιο πέρα, για επίδειξη σημαίας και επιχειρήσεις, όπως π.χ. στα ανοικτά της Λιβύης, υπό την προϋπόθεση ότι θα συνοδεύεται από ισχυρή ομάδα μάχης, φρεγάτες, κορβέτες, υποβρύχια, ότι θα είναι επίσης στο βεληνεκές της Τουρκικής Αεροπορίας, η οποία θα εξορμά είτε από κοντινές παράκτιες βάσεις είτε θα υποστηρίζεται από αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού.
Η Τουρκική πλευρά φιλοδοξεί να υπερβεί τις δυσκολίες, τα εμπόδια και τις αδυναμίες αυτής της συμβατικής καταστάσεως με την προσφυγή σε νέα όπλα δικής της κατασκευής, που παρέχουν ασφάλεια εφοδιασμού και ανεκτό κόστος, αλλά και επιχειρησιακό πλεονέκτημα: με μια καινοτόμα τακτική.
Το πρώτο όπλο στη σειρά του είδους αυτού είναι τα πιο εξελιγμένα μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που έχει επιτύχει να αναπτύξει η Άγκυρα, όπως το Αλ «Σουγκρού», το «Ακιντζί» και ιδίως το «Κιζίλ Ελμά» («Κόκκινη Μηλιά»). Το τελευταίο, που αναμένεται να μπει σε μαζική παραγωγή το 2024, μπορεί να αναπτύξει υπερηχητικές ταχύτητες, είναι εξοπλισμένο με ραντάρ ΑΕSA και μπορεί να εκτοξεύει κάθε είδους πυραύλους, περιλαμβανομένων πυραύλων Κρουζ. Αυξημένες δυνατότητες έχουν και τα δύο άλλα Τουρκικά ΜΕΑ, που αναφέρθηκαν.
Η Άγκυρα, με δεδομένη την Ελληνική Αεροπορική υπεροχή στη σημερινή συγκυρία, λόγω Ραφάλ και εκσυγχρονιζομένων F-16, σε διαμόρφωση Viper, επιχειρεί να αναπληρώσει την καθυστέρηση και την αδυναμία της, λόγω της ματαιώσεως της συμμετοχής της στο αεροσκάφος F-35 και της μη αποδεσμεύσεως ακόμη γι’ αυτήν των νέων και εκσυγχρονισμένων F-16, με μια εναλλακτική Αεροπορία, υψηλών δυνατοτήτων, μη επανδρωμένων μαχητικών αεροσκαφών (ΜΕΑ).
Η προσπάθεια αυτή δεν πρέπει να υποτιμηθεί, γιατί τα εξελιγμένα ΜΕΑ μπορούν σε μεγάλο βαθμό να ανταγωνισθούν αεροσκάφη και να πρωτοστατήσουν ιδίως σε επιθέσεις κορεσμού στον αέρα, στη θάλασσα και στην ξηρά. Η Ελλάδα πρέπει να παρακολουθήσει στενά τις Τουρκικές προόδους στα ΜΕΑ και τις νέες τακτικές μάχης που μπορούν να αναπτύξουν.
Έχουν ήδη δρομολογηθεί από Ελληνικής πλευράς απαντήσεις στον κίνδυνο των Τουρκικών ΜΕΑ, από ιδιωτικές εταιρείες αλλά και από το υπουργείο Οικονομικών, με τα προγράμματα «Αρχύτας» και «Γρύπας», σε συνεργασία με την ΕΑΒ και τρία Ελληνικά Πανεπιστήμια. Αναπτύσσεται επίσης σύστημα αντι-drone από το ΕΚΕΤΑ, στο πλαίσιο Ευρωπαϊκού Ερευνητικού προγράμματος. Επιπροσθέτως, το υπουργείο Άμυνας έχει ήδη προμηθευθεί από το Ισραήλ ορισμένες μονάδες ΜΕΑ αναγνωρίσεως και επιτηρήσεως τύπου Heron και αναμένει την παραλαβή, για τον ίδιο σκοπό, ορισμένων μονάδων Αμερικανικών ΜΕΑ τύπου Reaper. Εξετάζεται επίσης η προμήθεια ολοκληρωμένου Ισραηλινού συστήματος αντι-drone για τα νησιά. Οι κινήσεις αυτές είναι καλές και απαραίτητες. Είναι όμως επαρκείς; Η Τουρκική απειλή των εξελιγμένων επιθετικών Τουρκικών ΜΕΑ πρέπει νa αντιμετωπισθεί άμεσα, με την προμήθεια ικανού αριθμού επιθετικών ΜΕΑ, μέχρι την ανάπτυξη των αντιστοίχων Ελληνικών.
Ένα άλλο σύστημα, το οποίο αναπτύσσει η Άγκυρα, συμπληρωματικά προς τα επιθετικά ΜΕΑ, είναι η εναέρια και εξελιγμένη έκδοση του συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου «Κοράλ», με το οποίο επιδιώκει να κατακτήσει την ηλεκτρονική υπεροπλία στο Αιγαίο και να παρεμβάλει εμπόδια στη λειτουργία και τη στόχευση των Ελληνικών πυραυλικών συστημάτων, περιλαμβανομένου του υπερσύγχρονου Ισραηλινού αντιαρματικού συστήματος SPIKE-NLOS, που προμηθεύεται η Ελλάδα.
Πρέπει και στον τομέα αυτό να μην αφεθεί από την Ελληνική πλευρά κανένα πλεονέκτημα στην αντίπαλη πλευρά, όπως και σε άλλες συναφείς Τουρκικές προσπάθειες στους τομείς των μη επανδρωμένων σκαφών και μικρών υποβρυχίων, στα κάθε είδους πυραυλικά συστήματα που αναπτύσσει, στα θερμοβαρικά όπλα, τα οποία έχει κατορθώσει να αναπτύξει η Τουρκική πλευρά, στους βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, στα μικρά ΜΕΑ Καμικάζι και στα περιφερόμενα πυρομαχικά.
Σε όλους αυτούς τους τομείς, η Άγκυρα έχει κατορθώσει να προωθήσει δικά της προγράμματα και προϊόντα, με μια εθνική αμυντική βιομηχανία που παρουσιάζει αλματώδη ανάπτυξη, εμπνεόμενη από μια συστηματική και μακροπρόθεσμη στρατηγική.
Από Ελληνικής πλευράς, επιδεικνύεται από την κυβέρνηση πλήρης αδιαφορία και υποτίμηση της αξίας της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η παράδοση των ΕΑΣ, της μόνης ουσιαστικής εθνικής βιομηχανίας παραγωγής πυρομαχικών και ελαφρών όπλων, στη Γερμανική Heckler-Koch, με το πρόσχημα μιας συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας. Η συμφωνία υπεγράφη στις 6 Απριλίου, που θυμίζει στους Έλληνες την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα.
Δεν τίθεται θέμα αντι-Γερμανικού πνεύματος, αλλά συγκεκριμένης πολιτικής στον κρίσιμο τομέα της εθνικής άμυνας. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έδειξε μεταξύ άλλων πόσο κρίσιμη είναι η παραγωγή πυρομαχικών. Η κραταιά Ρωσία, με τους ανεξάντλητους πόρους που έχει και τις δομές παραγωγής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που κληρονόμησε, αντιμετωπίζει στον πόλεμο πρόβλημα επάρκειας πυρομαχικών και απευθύνεται για συμπληρωματικές αγορές σε ξένους προμηθευτές.
Η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει μόνιμο κίνδυνο ασφάλειας με την Τουρκία, σπεύδει να ιδιωτικοποιήσει όλη την πολεμική της βιομηχανία και να την παραδώσει σε ξένους, ακόμη και την παραγωγή βασικών πυρομαχικών. Πότε το κάνει επίσης; Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποφασίσει να διαθέσει πολύ σημαντικούς πόρους για την ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Η Ελλάδα θα μπορούσε να επωφεληθεί από αυτήν τη χρηματοδότηση. Σπεύδουν όμως να επωφεληθούν, στο όνομά της, ξένες εταιρείες, που αγοράζουν ή θέτουν υπό στρατηγικό έλεγχο τις λίγες εταιρείες της Ελληνικής εθνικής αμυντικής βιομηχανίας.
Ακόμα και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος είχε αναπτύξει, μετά το 1974, ένα σημαντικό πρόγραμμα αμυντικής βιομηχανίας. Η σημερινή κυβέρνηση υψώνει και στον τομέα της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας τη σημαία του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.
Δημοσίευση σχολίου