«Ο πόλεμος των Χαρτών»
Με αυτόν τον δεικτικό τίτλο ο Πρέσβης ετ Σελίμ Κουνεράλπ σχολιάζει τους ανεδαφικούς χάρτες που δημοσιεύει κατά διαστήματα η τουρκική κυβέρνηση. Στο άρθρο του που δημοσιεύεται στην Ιστοσελίδα Serbestıyet (25/7) γράφει πολλά σημαντικά και αποκαλυπτικά στοιχεία. Κρίναμε σκόπιμο να παραθέσουμε τα βασικά σημεία του άρθρου .
Γράφει η ΛΙΑΝΑ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
«Οι επεκτατικές-κατακτητικές δηλώσεις αυξήθηκαν μετά την συνένωση του ΑΚΡ-ΜΗΡ-Εθνικιστών.
Ο τελευταίος χάρτης που παρουσίασαν , εκτός από αυτούς που εμφανίζουν διευρυμένα τα εδάφη της Τουρκίας, αφορά τον χάρτη του Mısakı– Milli των Θαλασσών. (Σημ.Misaki Milli είναι ο ιερός όρκος που έδωσαν οι βουλευτές στις 28/1/1920 , για να ανακτήσουν τα χαμένα εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Θεωρείται το πολιτικό μανιφέστο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Κεμαλιστών).
Βέβαια δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από κανέναν τέτοιοι ανόητοι ισχυρισμοί της χώρας μας . Αλλά προβάλλουν εμπόδια στα αιτήματα μας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο που αντιμετωπίζονται κατά κάποιον τρόπο με κάποια κατανόηση.
Περιμέναμε από την αντιπολίτευση και το CHP να φέρει στην επικαιρότητα το θέμα με κατάλληλο τρόπο. Μάταια όμως…
Ένας από τους πολλούς παράγοντες που διακρίνει τη χώρα και το λαό μας από τα δημοκρατικά κράτη είναι και η έντονη επιθυμία για την επέκταση των εδαφών μας. Κάτι που συμμερίζεται σχεδόν όλο το έθνος.
Η επιθυμία αυτή δεν μονοπωλείται, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες, από την άκρα δεξιά, αλλά υιοθετείται και από τα δεξιά και τα αριστερά κινήματα.
Κατά περίεργο τρόπο το ενδιαφέρον αυτό δεν υπήρχε κατά τα πρώτα χρόνια της Δημοκρατίας.
Οι ιδρυτές της Δημοκρατίας είχαν καταλάβει ότι είναι μάταιη προσπάθεια η κατάκτηση εδαφών που ανήκουν σε άλλη χώρα, σε άλλο λαό.
Για παράδειγμα , δεν κατέβαλαν καμία προσπάθεια στη Λοζάνη για να αποκτήσουν τα Νησιά που είχαν χάσει πριν από δεκαετίες και ο πληθυσμός τους ήταν αμιγώς ελληνικός.
Ακόμα δεν βρήκα καμία πληροφορία για το Καστελόριζο, αν δηλαδή το διεκδικήσαμε επειδή ανήκε στην Τουρκία μέχρι την Συνθήκη των Σεβρών. Πιθανότατα ο ελληνικός πληθυσμός του Νησιού εμπόδισε τον Κεμάλ και τον Ινονού να το διεκδικήσουν , επειδή σχεδίαζαν την Ανταλλαγή.
Μόνο η Ίμβρος και η Τένεδος που ήταν υπό ελληνική κατοχή δόθηκαν στην Τουρκία για στρατηγικούς λόγους, επειδή βρίσκονται στην είσοδο των Στενών, υπό τον όρο της αυτόνομης διοίκησης των γηγενών κατοίκων. Μόνο που αυτή η διοίκηση δεν σχηματίστηκε ποτέ και με την πάροδο του χρόνου μείωσαν τον αριθμό των Ελλήνων κατοίκων των Νησιών αυτών.
Στη Λοζάνη παραιτήθηκαν και από τη διεκδίκηση δικαιωμάτων και στην Κύπρο. Στη Συνθήκη αναφέρεται ρητά ότι όσοι Τουρκοκύπριοι δεν ήθελαν να αποκτήσουν αγγλική υπηκοότητα έπρεπε να εγκαταλείψουν το Νησί εντός δυο ετών.
Η εξέλιξη αυτή δεν πρέπει να εκπλήσσει. Οι ιδρυτές της Δημοκρατίας υπήρξαν μάρτυρες της κατάρρευσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας, η οποία επήλθε από τους αγώνες ανεξαρτησίας των μη Μουσουλμανικών, Τουρκικών εθνοτήτων . Συνειδητοποίησαν πλήρως ότι είναι αδύνατον να επιθυμείς να κατακτήσεις εδάφη που ανήκουν σε διαφορετικά έθνη.
Οι ιδρυτές της Δημοκρατίας έκλεισαν με τη Λοζάνη τις σελίδες επεκτατισμού και διεύρυνσης.
Ακόμα και η προσάρτηση της Αλεξανδρέττας (Χατάι) έγινε με ειρηνικό τρόπο μέσω της διπλωματίας. Παρά την πάροδο 84 ετών καμία κυβέρνησή της Συρίας δεν αναγνωρίζει την τουρκική κυριαρχία στην περιοχή αυτή. Συνεχίζουν να την εντάσσουν στους χάρτες τους εντός της εδαφικής κυριαρχίας της χώρας τους. Δεν χρειάζεται βέβαια να υπενθυμίσουμε ότι η παρουσίαση της Αλεξανδρέττας στους χάρτες της Συρίας δεν αρκεί για να ενταχθούν τα εδάφη αυτά στην κυριαρχία της Δαμασκού.
Αυτό το παράδειγμα δείχνει ξεκάθαρα τη δυσκολία παραδοχής μιας προσάρτησης. Οι Σύριοι από τότε που απέκτησαν την ανεξαρτησία τους (1940) ισχυρίζονται ότι η Αλεξανδρέττα παραχωρήθηκε από τους Γάλλους στην Τουρκία χωρίς τη θέληση τους γι αυτό δεν είναι αποδεκτή από αυτούς.
Παρόμοιο παράδειγμα αποτελεί η Κύπρος. Τις προηγούμενες μέρες εορτάστηκε η 48η επέτειος της επέμβασης του 1974. Πέρασαν 39 χρόνια από την ανακήρυξη της βόρειας κυπριακής δημοκρατίας, αλλά καμία χώρα εκτός από την Τουρκία δεν την αναγνώρισε. Όλοι θεωρούν και αναγνωρίζουν τα εδάφη του ως μέρος της επίσημης Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η εμμονή της Άγκυρας για αναγνώριση δυο κρατών στην Κύπρο δεν έχει ανταπόκριση. Το μόνο που επιτυγχάνει είναι να ενισχύει την μη εύρεση λύσης.
Από την άλλη η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τα εδαφικά κέρδη άλλων κρατών που αποκτώνται με βίαιο τρόπο. Για παράδειγμα την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, του Καραμπάχ από την Αρμενία. Βοήθησε μάλιστα σημαντικά για την απελευθέρωση σημαντικού τμήματος του Καραμπάχ από την αρμενική κατοχή.»
Στη συνέχεια αναφέρεται στον πόλεμο Ρωσίας -Ουκρανία και επισημαίνει τις απώλειες σε ζωές και περιουσίες.
Υπάρχουν, γράφει, πολλά παραδείγματα για μεγάλες αποτυχίες των στρατιωτικών επιχειρήσεων από χώρα σε χώρα, αλλά ακόμα και για αλλαγή ή παραμονή καθεστώτων στην εξουσία. Και προσθέτει :«Οι αποτυχημένες στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν δείχνουν την ανεπάρκεια των ενόπλων δυνάμεων έναντι των εχθρών.
Οι χώρες της Δύσης πήραν το μάθημα τους μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατάλαβαν ότι δεν είναι δυνατόν να κατακτήσεις εδάφη με τη χρήση βίας. Γι αυτό δεν πίστευαν στην αρχή ότι η Ρωσία θα επιτεθεί στην Ουκρανία.
Δυστυχώς και η χώρα μας δεν βλέπει αυτές τις αλήθειες. Οι χάρτες της γαλάζιας πατρίδας ενθουσίασαν την κοινή γνώμη. Η εξουσία βασιζόμενη σε αυτό το χάρτη υπέγραψε συμφωνία με τη Λιβύη για οριοθέτηση ΑΟΖ. Αλλά η συμφωνία αυτή, παρά την παρέλευση ετών δεν επικυρώθηκε από την Τρίπολη εξαιτίας του τεταμένου εσωτερικού κλίματος και των εξωτερικών πιέσεων.
Οι έρευνες για αναζήτηση φυσικών πόρων που ξεκίνησαν στην Ανατολική Μεσόγειο βάσει της θεωρίας της γαλάζιας πατρίδας σταμάτησαν μετά από τις αντιδράσεις του κόσμου και τις κυρώσεις της Ε.Ε
Στις τηλεοράσεις εμφανίζονται πολύ συχνά χάρτες με επεκτατικές προσεγγίσεις στη Συρία . Η κυβέρνηση δηλώνει ότι σέβεται την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας , αλλά φημολογείται ότι θα κάνει νέα στρατιωτική επιχείρηση στη βόρεια Συρία. Η διεθνής κοινότητα και πρώτα από όλους η Ρωσία και το Ιράν είναι κάθετα αντίθετη σε μια τέτοια επιχείρηση.
Δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς , το βαρύ τίμημα που θα έχει η επιμονή σε αυτή την επιχείρηση. Η Τουρκία άλλωστε στοχοποιείται για την έκρηξη που προκάλεσε το θάνατο εννιά αμάχων στο Βόρειο Ιράκ. Αυτό είναι ένα ακόμα παράδειγμα της μεγάλης ζημίας που προκαλεί η βία.
Πρόσφατα εμφανίστηκε ο χάρτης Mısakı Mıllı των Θαλασσών. Όσοι γνωρίζουν Ιστορία ξέρουν ότι ο ιερός όρκος δεν περιλαμβάνει Νησιά για τους λόγους που προαναφέραμε. Είναι όμως πολύ εύκολο να αντιληφθεί κανείς ποιους θα ωφελήσει αυτός ο χάρτης που περιλαμβάνει την Κρήτη, τη Ρόδο και άλλα μεγάλα Νησιά στα εδάφη της Τουρκίας. Είναι ολοφάνερο ότι δεν βοηθάει τη χώρα μας αλλά προσφέρει νέα εφόδια στην Ελλάδα που κατηγορεί την Τουρκία για επεκτατισμό. Αναμφισβήτητα προσφέρει βοήθεια στην Ελλάδα για να παρεμποδίσει την πώληση F-16 στην Τουρκία. Δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς ότι ο χάρτης αυτός κυκλοφορεί ήδη στα χέρια των μελών του Κογκρέσου . Τελικά αυτοί που δημοσίευσαν το χάρτη κατάφερνα να προσφέρουν εφόδια στην Ελλάδα.
Δεν προκαλεί έκπληξη η προσφυγή τη εξουσίας , στη δύσκολη περίοδο που διανύει, σε παρόμοια όνειρα για να επηρεάσει την κοινή γνώμη.
Γνωρίζουμε ότι ο λαός μας έχει έφεση σε τέτοια νοσταλγικά λόγια χωρίς καμία περαιτέρω σκέψη. Αλλά αφού κανείς δεν θα το κάνει ας το κάνω εγώ. Να τους υπενθυμίσω ότι οι Οθωμανοί κατείχαν τη Ρόδο 40 χρόνια με διακοπές και την Κρήτη 33.
Πρέπει να ρωτήσουμε αυτούς που σχεδίασαν τον χάρτη πως από το όνειρο πέρασαν στην πράξη. Αλλά δεν πρόκειται να το κάνει κανείς.»
Ο κ. Κουνεράλπ με την εμπειρία του διπλωμάτη και την ειλικρίνεια ενός πολιτισμένου ανθρώπου καταγράφει ανάγλυφα την αλήθεια. Μακάρι να υπάρξουν στην Τουρκία ανοιχτά αυτιά και μυαλά για να την ακούσουν και να την μάθουν.
Δημοσίευση σχολίου