Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Οι Τουρκικοί ελιγμοί αποδίδουν. Αυτοί που τους υποτίμησαν και πολύ περισσότερο εκείνοι που παραμυθιάστηκαν για την δήθεν αυθεντικότητα και την ειλικρίνεια των «δεσμεύσεων» που έχουν αναληφθεί από την πολιτική ηγεσία των Τούρκων, οφείλουν έστω και λίγο πριν από την ύστατη ώρα, να συνειδητοποιήσουν ότι η αναθεωρητική Τουρκία, ΔΕΝ προέβη σε υποχωρήσεις, ΟΥΤΕ έναντι της Ελλάδας ΟΥΤΕ έναντι των λοιπών ισχυρών Δυτικών «συμμάχων» της και προφανώς η επιλογή της ΔΕΝ είναι να ενσωματωθεί στην περιφερειακή εξίσωση σταθερότητας με όρους σεβασμού των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου…
Η Τουρκία διαχειρίζεται τον χρόνο παραγωγικά και έχει πάρα πολύ ξεκάθαρες στοχεύσεις γι’ αυτά που επιδιώκει, ΤΟΣΟ έναντι του Ελληνισμού όσο ΚΑΙ σε συνάρτηση με τον νέο αναβαθμισμένο ρόλο που διεκδικεί, στην νέα Αρχιτεκτονική ισχύος που τελεί υπό διαμόρφωση.
Απέναντι στην χώρα μας, κλιμακώνει σταθερά μια διαρκή, εναλλασσόμενη, πολυεπίπεδη και πολυμορφική επιθετικότητα η οποία αποτελεί μέρος της ενιαίας και αδιαίρετης τακτικής που έχει υιοθετήσει προκειμένου να προωθήσει αποτελεσματικά τις ευρύτερες στρατηγικές της επιδιώξεις. Συνεχίζει ανεμπόδιστα να χορογραφεί το γαϊτανάκι των περιφερειακών εξελίξεων – μετατοπίζοντας ακόμη και το κέντρο βάρους κατά το δοκούν – και αυτό που φιλοδοξεί, είναι να στραγγαλίσει διπλωματικοπολιτικά αλλά και επί του πεδίου τις κρίσιμες προτεραιότητες του Ελληνισμού σε Ελλάδα, σε Κύπρο αλλά και στον ευρύτερο ζωτικό γεωπολιτικό χώρο στον οποίο θεμελιώνονται κυριαρχικά δικαιώματα που λειτουργούν ως ανάχωμα στον αναθεωρητικό της μεγαλοϊδεατισμό.
Η Τουρκία, στην προσπάθειά της να ισχυροποιήσει τις αναθεωρητικές της επιδιώξεις, δεν ακολουθεί τον κώδικα της φοβικής σκέψης, ούτε και το σύστημα των αντιλήψεων το οποίο υιοθετούν οι υποτιθέμενα «συνετοί» στρατηγιστές που διαπρέπουν στην χώρα μας και καθηλώνουν την στρατηγική σκέψη στον αστερισμό της ηττοπάθειας.
Στην Κύπρο, επιβάλει ένα καινούριο πακέτο τετελεσμένων και εκβιασμών και σχεδιάζει να διχάσει τον Ελληνισμό, διευρύνοντας παράλληλα το εύρος των «κεκτημένων» του Αττίλα, γιατί απλούστατα κανείς δεν την εμπόδισε.
Την ίδια στιγμή, δεν διστάζει να εργαλειοποιήσει ακόμη και τον ΟΗΕ προκειμένου να προαναγγείλει με τρόπο εκβιαστικό όλα όσα απαιτεί να της εκχωρηθούν στο Αιγαίο και στην ΝΑ Μεσόγειο.
Η επιστολή που κατατέθηκε στον ΟΗΕ, δεν είναι ένα κείμενο που αντιμετωπίζεται με αφορισμούς και διπλωματικές νουθεσίες. Είναι μια παρέμβαση με ευρύτερες προεκτάσεις, το περιεχόμενο της οποίας στηρίζεται έμπρακτα με πρωτοβουλίες και δράσεις ΚΑΙ επί του πεδίου και σύντομα η πατρίδα μας θα την βρει μπροστά της σε επόμενους βηματισμούς.
Η Τουρκία επιδιώκει να καταλύσει την Αρχιπελαγική φυσιογνωμία της Ελληνικής θάλασσας του Αιγαίου και μέσα από το συστηματικό ροκάνισμα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, να επιβάλει ντε φάκτο και την οριστική του διχοτόμηση.
Η προκλητική παρουσία του Ερντογάν στην κατεχόμενη Κύπρο και η επίσης προκλητική ανακοίνωσή του για άνοιγμα τμήματος της Αμμοχώστου, ενεργοποιεί μια καινούρια επιθετική τακτική που καταβαραθρώνει το κύρος του ΟΗΕ, ακυρώνοντας στην πράξη τα ψηφίσματα 550/84 και 789/92 αλλά και την ίδια την Συμφωνία του 1979 που επισφραγίζεται με την αιγίδα του. Το πρόβλημα βεβαίως ΔΕΝ είναι ποσοτικό και η στρατηγική βαρύτητα της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας ΔΕΝ υποβαθμίζεται επειδή η απόφαση των Ερντογάν- Τατάρ δεν αφορά σε ολόκληρη την περίκλειστη περιοχή, αλλά σε ένα ποσοστό της τάξης του 3,5% του συνολικού της μεγέθους.
Με την συγκεκριμένη απόφαση ο Αττίλας διευρύνει το αποτύπωμά του, ο ΟΗΕ οδηγείται στην απόλυτη απαξίωση, ενώ η συγκεκριμένη απόφαση ισοδυναμεί την πράξη με κλιμάκωση πολεμικής επιχείρησης, σε βάρος της Κύπρου αλλά και Ελλάδας.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε επιτέλους, πως όλα τα παραπάνω, ΔΕΝ είναι προϊόν των επιλογών μιας στριφνής πολιτικής διοίκησης υπό τον Ερντογάν, που προϊόντος του χρόνου θα αμβλύνουν την δυναμική και την επικινδυνότητά τους. Είναι επιλογές που συνθέτουν την κυρίαρχη αντίληψη της Τουρκικής πολιτικής ελίτ και ενσωματώνονται στο νεο-οθωμανικό όραμα του 21ου Αιώνα, ενώ όλες οι τάσεις στο Τουρκικό πολιτικό σύστημα, ανταγωνίζονται με διάθεση πλειοδοσίας, σε συμπεριφορές προσαρμοσμένες απόλυτα στις ανάγκες αυτού του οράματος. Και το χειρότερο όλων, είναι πως ισχυρές δυνάμεις στο παραδοσιακό Δυτικό σύστημα, ΔΕΝ τοποθετούνται με τρόπο κατηγορηματικό απέναντι σε αυτόν τον περιφερειακό γεωπολιτικό εφιάλτη, ενώ υπάρχουν και εκείνες που συντηρούν την αυταπάτη ότι μπορούν να τον εργαλειοποιήσουν για να ενδυναμώσουν μια αναθεωρημένη Δυτική ισχύ στο νέο πολυδύναμο ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Η Τουρκία ωστόσο φροντίζει να καταστήσει σαφές, ότι τόσο οι ενδοσυμμαχικές διαφοροποιήσεις της, όσο και η περιφερειακή διεύρυνση που χτίζει μεθοδικά, έχουν στρατηγικό αποτύπωμα, έχουν επιθετικό πρόσημο και επιστρατεύονται για να φιλοτεχνήσουν το προφίλ μιας ισχυρής περιφερειακής δύναμης η οποία συγκροτεί ένα περιφερειακό σύστημα ισχύος σε ένα ευρύτερο περιβάλλον τουρκογενών πληθυσμών και ισλαμικών γεωπολιτικών οντοτήτων.
Με τον σχεδιασμό αυτόν να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη… Με τις πειρατικές επεμβάσεις της Τουρκίας να αποδίδουν καρπούς και να διασφαλίζουν την εδραίωση ενισχυμένης και μόνιμης Τουρκικής παρουσίας – επιρροής σε Ασία, Αφρική αλλά και Βαλκανική… Με τον κίνδυνο να προκύψουν ανατροπές που να δρομολογήσουν την αποκατάσταση ή την βελτίωση των σχέσεων της Τουρκίας με χώρες που οι σχέσεις αυτές έχουν διαρραγεί ή κλονιστεί, με αποτέλεσμα να προκύψει έτσι μια νέα και πιο δυσκολοδιαχειρίσιμη πραγματικότητα, η Ελλάδα αποφάσισε να επενδύσει στο «ήρεμο καλοκαίρι» αγκιστρωμένη στο δόλωμα του τουριστικού αφηγήματος και με το βλέμμα στραμμένο στην εσωτερική κατανάλωση και στις δημοσιονομικές της δεσμεύσεις.
Με την επιλογή της αυτή, η χώρα μας παραιτήθηκε προκαταβολικά και με εύσχημο τρόπο, από το δυνητικό οπλοστάσιο που είχε υποχρέωση να ενεργοποιήσει προκειμένου να ανακόψει την προδιαγεγραμμένη, ήπια αλλά καθ’ όλα αποτελεσματική θερινή νεο-οθωμανική επέλαση και να τροποποιήσει τους κανόνες του παιχνιδιού. Έτσι…
Τα Ευρωπαϊκά αναχώματα ΔΕΝ ενεργοποιήθηκαν και το συνακόλουθο κλίμα της ανοχής που επιδεικνύεται στην τουρκική πειρατική δράση ΔΕΝ έχει ανατραπεί…
Στην Γερμανική αμετροέπεια παραχωρήθηκε ζωτικός χώρος ώστε να υπάρξει σταδιακά μια απαράδεκτη διολίσθηση στην κατεύθυνση της αποδοχής και εν τέλει την μονιμοποίησης των τετελεσμένων του Τουρκολιβυκού μνημονίου από την Ευρωενωσιακή καρικατούρα…
Με την Κύπρο ΔΕΝ επανασχεδιάστηκε μια πολιτική ενιαίας διαχείρισης της Τουρκικής επιθετικότητας σε επίπεδο διπλωματικοπολιτικό αλλά και επιχειρησιακό κατά τρόπο ικανό να τροποποιήσει αιφνίδια τα πραγματικά δεδομένα…
Η προστιθέμενη αξία του ενοποιημένου Ελληνικού και Κυπριακού ζωτικού γεωπολιτικού χώρου ΔΕΝ επανατοποθετήθηκε στο γεωπολιτικό χρηματιστήριο ώστε να προκύψουν οι νέες προνομιακές μετοχές που ΔΕΝ θα είναι διόλου εύκολο να αγνοηθούν από τους Αμερικανοευρωπαίους εταίρους…
Ελλάδα και Κύπρος σταδιακά διολίσθησαν στο ευνοϊκό για την Τουρκία διαχειριστικό περιβάλλον της Διζωνικής – Δικοινοτικής που εκτίναξε στα ύψη τον τουρκικό μαξιμαλισμό και έφερε εν μέσω προκλητικότατων διθύραμβων, τον Ερντογάν στα Βαρώσια.
Τραγικό ορόσημο των τελευταίων 24ώρων, υπήρξε η ουσιαστική σιωπή με την οποία αντιμετωπίστηκε, μια αμιγώς στρατιωτική επιχείρηση, με την οποία Τουρκία στοχοποίησε σκάφος του Κυπριακού Λιμενικού.
Ενδεικτικό τέλος της καθολικής απροθυμίας να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, από την οποία εμφορούνται τόσο η Ελληνική όσο και η Κυπριακή πολιτική ελίτ, είναι το γεγονός πως ΟΥΤΕ η Ευρωπαϊκή Ένωση εκβιάστηκε… ΟΥΤΕ οι ΗΠΑ πιέστηκαν με όλα όσα τις κάνουν να πονούν… ΟΥΤΕ οι περιφερειακές συνευρέσεις στις οποίες συμμετέχουν η Ελλάδα και η Κύπρος συνειδητοποίησαν – παρά τον πλούτο των ευκαιριών που έχουν προκύψει κατά την διάρκεια της τελευταίας διετίας – πως πραγματικά στρατηγική περιφερειακή συνεργασία χωρίς σαφές αντιτουρκικό πρόσημο, ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει.
Και για να τελειώνουμε επιτέλους με τα προσχήματα και με αυτό το τρισάθλιο κρυφτό του Ελληνικού και Κυπριακού πολιτικού κόσμου με την αλήθεια…
Η παρέμβαση του Ερντογάν στα κατεχόμενα, δεν συνιστά και δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται απλώς ως μια απαράδεκτη πρόκληση. Είναι πράξη αποσταθεροποίησης του status της νομιμότητας και εν τέλει της ίδιας της γεωπολιτικής υπόστασης της Κύπρου…
Οι θεσμοί που θεμελιώνουν αυτήν την υπόσταση, την οποία αναγνωρίζει σύσσωμη η Διεθνής κοινότητα – και η οποία ειρήσθω εν παρόδω στιγματίζει με τρόπο διακριτό την Κατοχή σε μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα μέλος πολλών Διεθνών οργανισμών – ισχυροποιούνται με πολλαπλές αποφάσεις του ΣΑ, με τρόπο σαφή, απόλυτο και κατηγορηματικό και στο πνεύμα αυτών των αποφάσεων, αυθαίρετα και κυρίως παράνομα υβριδικά κακέκτυπα ΔΕΝ υπεισέρχονται και ΔΕΝ γίνονται ανεκτά από κανέναν…
Οι ανακοινώσεις λοιπόν του Ερντογάν, δεν συνιστούν είδηση για την Ελλάδα και την Κύπρο. Συνιστούν πράξεις κρατικής πειρατείας από μια απροκάλυπτα αναθεωρητική δύναμη, και θα πρέπει να ενεργοποιήσουν το CASUS BELLI του Ελληνισμού, με τρόπο ικανό να θέσει συμμάχους και αντιπάλους ενώπιον των μεγάλων τους ευθυνών.
Ο Ερντογάν και η Τουρκία, ΔΕΝ δικαιούνται να προγραμματίζουν δράσεις και παρεμβάσεις στο έδαφος της Κατοχής. Αντιθέτως, η Ελλάδα και η Κύπρος οφείλουν να επισημάνουν σήμερα κιόλας σε όλα τα διεθνή φόρα αλλά και σε σειρά πρωτοβουλιών που οφείλουν να αναλάβουν για διμερείς συναντήσεις με επιλεγμένους συμμάχους τους, ότι οι παρεμβάσεις της κατοχικής δύναμης στο έδαφος του κατεχόμενου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνιστούν πολεμική πράξη και ως τέτοια θα αντιμετωπιστεί. Και αυτό οφείλουν να το πράξουν παράλληλα με την απαραίτητη επιχειρησιακή προετοιμασία…
Ας είμαστε σαφείς κύριοι…
Αν ο Αττίλας ΔΕΝ πεταχτεί στη θάλασσα και εάν οι θεραπαινίδες του ΔΕΝ ταΐσουν τα ψάρια της Μεσογείου, τότε η επιχείρηση που προβλέπει τον γεωπολιτικό εκτουρκισμό ολόκληρης της Κύπρου, ΔΕΝ πρόκειται να ανακοπεί.
Και εάν η επιχείρηση του γεωπολιτικού εκτουρκισμού της Κύπρου δεν ακυρωθεί χθες, τότε η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας τίθεται σε ευθεία αμφισβήτηση και ουδείς εκ των συμμάχων θα σπεύσει να αποτρέψει αυτήν την εξέλιξη, για να εμποδίσει τον ακρωτηριασμό μιας χώρας που αρκείται να αναμασά αποφθέγματα και διάφορα κλισέ για τα Δίκια της, αλλά κατά τα λοιπά και επί της ουσίας, δηλώνει απρόθυμη να επιβιώσει.
Στείλτε λοιπόν τώρα στον τουρκοδιάβολο τους κήρυκες της «σύνεσης» και του συμβιβασμού και φροντίστε να κάνετε ξεκάθαρο στους όποιους ελάχιστους Ελληνοκύπριους είναι διατεθειμένοι να δουν με «καλό μάτι» την εκφυλιστική επιχείρηση που στήνει η κατοχική δύναμη, ότι το ενεργό CASUS BELLI του Ελληνισμού, δεν πρόκειται να ανεχτεί επίδοξους Εφιάλτες.
Δημοσίευση σχολίου