Τσιλιόπουλος Ευθύμιος
Η Τουρκία ανακοίνωσε ότι ολοκληρώθηκε ένας ακόμη γύρος δοκιμών για το οπλισμένο drone Akıncı. «Σήμερα, ολοκληρώσαμε με επιτυχία το Advanced System Identification Test με το #AKINCI PT-2. Κάθε επιτυχημένη δοκιμή φέρνει το #AKINCI ένα βήμα πιο κοντά στο πέρας», ανακοίνωσε στο Twitter η Baykar Makina που αναπτύσσει το Akıncı.
Τούρκοι αξιωματούχοι επαίνεσαν το νέο drone και ο Ισμαήλ Ντεμίρ επικεφαλής της Υπηρεσίας για τις Αμυντικές Βιομηχανίες (SSB) ευχαρίστησε όλους όσους συνέβαλαν στην ανάπτυξη του Akinci. Ο Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ, διευθυντής Τεχνολογίας της Baykar και γαμπρός του Ερντογάν, εξέφρασε επίσης τη χαρά του για τη δοκιμή και ανακοίνωσε ότι το Akıncı θα μπει σύντομα σε μαζική παραγωγή. Το drone Bayraktar Akinci είναι το πιο εξελιγμένο που έχει κατασκευαστεί από την Τουρκία μέχρι σήμερα. Ωστόσο, η Άγκυρα δεν μπορεί να βασιστεί στα Akinci για να υποκαταστήσει την αεροπορική της δύναμη, η οποία έχει ανάγκη εκσυγχρονισμού ή με την απόκτηση μαχητικού πέμπτης γενιάς ή με την ανάπτυξή του κάποια στιγμή την επόμενη δεκαετία.
Οι λόγοι που ώθησαν την Τουρκία να αναπτύξει την παραγωγή drones είναι δύο: Πρώτον το γεγονός ότι στερεύουν τα ανταλλακτικά για τα τουρκικά F-16 και ότι φαίνεται να αποκλείεται οριστικά από το πρόγραμμα F-35. Δεύτερον, η σπανιότητα πιλότων, λόγω μαζικών αποτάξεων, επειδή ο Ερντογάν είναι πολύ παθολογικά καχύποπτος για τη νομιμοφροσύνη της Πολεμικής Αεροπορίας.
Στο πλαίσιο αυτό το drone Akinci σχεδιάστηκε για να έχει δυνατότητες εναέριας μάχης. «Κατασκευάζοντας το Akinci, η Τουρκία ελπίζει να επεκτείνει τη στρατιωτική της εμβέλεια στην περιοχή και να αντισταθμίσει, έστω και κλασματικά, την απώλεια των αεροσκαφών F-35», ανέφερε ο Τούρκος αναλυτής Μετίν Γκουρτζάν. Το Akinci έχει εκπέτασμα (άνοιγμα πτερύγων) 20 μέτρων, ικανότητα πτήσης 24 ωρών σε υψόμετρο έως και 12 χλμ, φέροντας οπλικό φορτίο 1350 κιλών. Οι ουκρανικής κατασκευής στροβιλοελικοφόροι (turboprop) κινητήρες AI-450 παρέχουν ισχύ «450 ίππων, αλλά μπορεί να εξοπλιστεί με κινητήρες 750 ίππων, ή εγχώριας κατασκευής κινητήρες 240», σύμφωνα με τουρκικά ΜΜΕ.
Η εμπλοκή της Ουκρανίας
Για να καταστεί δυνατή η συνεργασία με την ουκρανική Ivchenko-Progress, η Baykar Defense δημιούργησε μια κοινοπραξία με την ουκρανική εταιρεία Ukrspetsexport (μέλος του ομίλου Ukroboronprom) με την ονομασία “Ασπίδα της Μαύρης Θάλασσας”. Αυτή η τουρκο-ουκρανική εταιρεία είναι επιφορτισμένη με την από κοινού δημιουργία όπλων ακριβείας και τεχνολογιών αεροδιαστημικής.
Σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Ukroboronprom, Πάβλο Μπούκιν, το Akinci θα παραχθεί κυρίως για τις τουρκικές και ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, αλλά μπορεί επίσης να εξαχθεί. Ο ίδιος τόνισε επίσης ότι το drone Akinci θα χρησιμοποιήσει τους ίδιους τύπους βαρέων πυρομαχικών με τα συμβατικά μαχητικά αεροσκάφη. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί όφελος για τους χειριστές, επειδή θα απλοποιήσει την εφοδιαστική αλυσίδα.
Οι δυνατότητες του Akinci
Το Akinci θα φέρει ποικιλία όπλων, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων “έξυπνων μικρών βομβών” (Smart Micro Munitions) MAM-L που φέρει και το Bayraktar TB2 εκτός από τις βόμβες γενικής χρήσης. Σύμφωνα με πληροφορίες, μπορεί επίσης να φέρει τουρκικής κατασκευής πυραύλους αέρος-αέρος Bozdoğan (εντός οπτικής εμβέλειας) και Gökdoğan (πέραν οπτικής εμβέλειας). Το Akinci μπορεί ακόμη και να εκτοξεύσει τους πυραύλους κρουζ μεγάλου βεληνεκούς Roketsan SOM, που μπορούν να χτυπήσουν στόχους από απόσταση 250 χλμ.
Εδώ κρύβεται μια πλάνη. Η κατασκευάστρια λέει ότι μπορεί να φέρει 1300 κιλά οπλικό φορτίο, αλλά αυτό κατανέμεται σε έξι ή οκτώ φορείς στα πτερύγια (δεν έχουν τοποθετηθεί στα πρωτότυπα) και είναι αμφίβολο αν μπορεί να μεταφερθεί ο βάρους 500 κιλών Roketsan SΟΜ που τόσο θα ήθελαν. Και βέβαια είναι αναπόφευκτο να επηρεάσουν αρνητικά την ταχύτητα, την ευελιξία και το ίχνος τα εξωτερικά αναρτώμενα φορτία. Ακόμη, όμως, πολλά έχουν να γίνουν ώστε όλα τα απαιτούμενα να ενσωματωθούν στο αερόχημα.
«Όλα αυτά το καθιστούν μια πολύ εντυπωσιακή πλατφόρμα οπλικών συστημάτων. Ίσως ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι θα εξοπλίζεται με εγχώριας κατασκευής αισθητήρες και ραντάρ. Το drone θα είναι εξοπλισμένο με εγχώρια ανεπτυγμένα συστήματα, όπως ένα ραντάρ πολλαπλών ρόλων “ενεργητικής” ηλεκτρονικής σάρωσης, ένα ραντάρ συνθετικής απεικόνισης (SAR) και σύστημα κατάδειξης κινούμενων στόχων (GMTI), σύστημα παρακολούθησης ευρείας περιοχής, σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου και αναγνώρισης σήματος και συστήματα δορυφορικών επικοινωνιών, το άθροισμα των οποίων καθιστά τα Akinci το καλύτερο στοιχείο ISTAR+C3 που έχει ο τουρκικός στρατός… Η Άγκυρα βλέπει τους Akinci ως το κύριο εναέριο όχημα για την απόκτηση πληροφοριών-επιτήρησης-στόχου (ISTAR) και την εκτέλεση εντολών-ελέγχου-επικοινωνίας (C3) την επόμενη δεκαετία», έγραψε ο αμυντικός αναλυτής Μετίν Γκουρτζάν.
Καλό το Akinci, αλλά μαχητικό δεν είναι
Παρόλα αυτά, το Akinci είναι μια σχετικά βραδυκίνητη πλατφόρμα (350 χλμ ανά ώρα), η οποία λόγω διαστάσεων είναι ορατή από τα περισσότερα ραντάρ ή και ηλεκτρο-οπτικούς αισθητήρες στην εμβέλεια των οποίων μπορεί να βρεθεί. Επιπλέον, δεν είναι γνωστό πως θα επηρεαστεί το πρόγραμμα παραγωγής του από κυρώσεις, οι οποίες εμποδίζουν την χρήση κάποιων κρίσιμων υποσυστημάτων για αισθητήρες και ηλεκτρονικά. Ήδη, υποσυστήματα χαμηλής τεχνολογίας από την τροφοδοσία καυσίμων πρέπει να αναζητηθούν πέραν του αρχικού προμηθευτή στην Βρετανία, ενώ ηλεκτροοπτικοί αισθητήρες (που δεν φέρουν τα πρωτότυπα) πρέπει πλέον να βρεθούν εκτός Καναδά.
Δεν προκαλεί καθόλου έκπληξη το γεγονός ότι η Τουρκία επενδύει σε όλο μεγαλύτερα και πιο προηγμένα drones, όπως το Akinci, καθώς ταιριάζει καλά με το είδος των συγκρούσεων που αντιμετωπίζει (ή δημιουργεί) η Τουρκία στην περιοχή. Αν και σίγουρα αυτό το drone είναι χρήσιμο σε περιβάλλοντα συγκρούσεων χαμηλής έντασης, χωρίς απαιτητική αεράμυνα, το Akinci δεν μπορεί να υποκαταστήσει τα μαχητικά αεροσκάφη, ειδικά τα υπερσύγχρονα.
Το πρόγραμμα ανάπτυξης τουρκικού μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς, του TAI TF-X, είναι απίθανο να τεθεί σε λειτουργία μέχρι το 2030 για διάφορους λόγους. Πέρα από αυτό το πρόβλημα, η Τουρκία θα δυσκολευτεί να αγοράσει αεροσκάφη 4,5 γενιάς για να αντικαταστήσουν σταδιακά τον γηράσκοντα στόλο των F-16 τέταρτης γενιάς και ακόμη και των παλαιότερων F-4.
Ούτε μπορεί η Τουρκία να αποκτήσει ρωσικά ή κινεζικά μαχητικά χωρίς να ρισκάρει την πλήρη αποπομπή της από το ΝΑΤΟ και την άκρατη πλέον οργή της Ουάσιγκτον, αλλά και άλλων συμμάχων, οι οποίοι μέχρι τώρα δείχνουν ανοχή. Έτσι, ενώ το drone Akinci μπορεί είναι εντυπωσιακό επίτευγμα, αλλά δεν είναι το αεροσκάφος που η Τουρκία χρειάζεται για να εκσυγχρονίσει την αεροπορική της δύναμη, ώστε να είναι αξιόμαχη τις επόμενες δεκαετίες. Προς το παρόν όμως αυτό μπορεί να κάνει κι αυτό κάνει.
Δημοσίευση σχολίου