Του Αλέξανδρου Δρίβας*
Το Κυπριακό χρησιμοποιείται στην καθομιλουμένη προκειμένου να δείξει κάποιος οτι αντιμετωπίζει ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Πράγματι ως τέτοιο το κληροδότησαν οι Βρετανοί στον κόσμο, όπως βέβαια και το Παλαιστινιακό και άλλα διεθνή προβλήματα.
Έχουμε βέβαια βάλει ”σιγαστήρα” τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο στο ρόλο των Βρετανών. Μέρες που ζούμε σήμερα, στα 200 χρόνια της Εθνεγερσίας, η σχολή της όποιας λύσης έχει αρκετές συμπάθειες στην νοερή ”συμπρωτεύουσα” που δεν ήταν άλλη από το Λονδίνο.
Χωρίς συναισθηματισμούς, και πάντα με μόνο άξονα τη ρεαλιστική αποτίμηση κερδών και ζημιών, χρειάζεται να μιλήσουμε για τον βρετανικό ρόλο στα ελληνοτουρκικά και κυρίως, στο Κυπριακό.
Έγγραφα αποδεικνύουν πως οι Βρετανοί μετά το νόμο Lend & Lease, αποχωρούν από τη ”διεθνή αστυνόμευση”. Οι ΗΠΑ αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις της Μεγάλης Βρετανίας από το τέλος του Β’. Π.Π και μετά.
Στην Ελλάδα, οι Βρετανοί από το 1946 μέχρι και το 1947 στέλνουν επιστολές στους Αμερικανούς για να αναλάβουν τα δάνεια και την ανασυγκρότηση της Ελλάδας.
Όλα μοιάζουν φυσιολογικά όμως δεν είναι. Η άπειρη σε τέτοιου είδους διεθνείς υποθέσεις Αμερική, έπαθε πολλές φορές ζημιά από τους Βρετανούς οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ, επιθυμούσαν να κάνουν τις ΗΠΑ δούρειο ίππο των δικών τους συμφερόντων. Υπάρχουν μαρτυρίες Αμερικανών απεσταλμένων στην Ελλάδα όπως της JUSSMAG που κατηγορούν τους Βρετανούς για προσπάθεια δημιουργίας εμφυλιοπολεμικού κλίματος στην Ελλάδα.
Ο βρετανικός τρόπος, γνωστός. Τόσο γνωστός ώστε σε καμία χώρα από όπου έφυγαν, δεν υπάρχει ”νοσταλγία”. Διαίρει και Βασίλευε. Στην Κύπρο, οι Βρετανοί που ενώ γνώριζαν οτι θα τη χάσουν λόγω του οτι η νέα δύναμη της Δύσης αυτοπροσδιοριζόταν ως αντι-αποικιοκρατική, φρόντισαν να χρησιμοποιήσουν τον μόνιμο επιτήδειο ουδέτερο (τους Τούρκους) ώστε να εγκατασταθούν στη Μεγαλόνησο ως ”honest brokers”.
Αποτέλεσμα; Ο Αττίλας. Οι ΗΠΑ την έπαθαν στην Κύπρο όπως και στο Βιετνάμ. Στο Βιετνάμ τους έσυραν οι Γάλλοι τους Αμερικανούς και παραλίγο, Βρετανοί και Γάλλοι να τους σύρουν και σε έναν καταστροφικό πόλεμο στο Σουέζ.
Σήμερα η Μεγάλη Βρετανία μετράει πληγές. Μακροσκοπικές μελέτες δείχνουν οτι μετά το 2050, το Ηνωμένο Βασίλειο θα είναι εκτός των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη. Η εναλλακτική στο Brexit για τους Βρετανούς, ήταν η ”ανασύσταση των πετραδιών του στέμματος”.
Με άλλα λόγια, η σημερινή Μεγάλη Βρετανία, με απόλυτο δονκιχωτισμό, θα πήγαινε στη σημερινή Ινδία…να της ζητήσει να γίνει κράτος-μοχλός των βρετανικών συμφερόντων. Η Δύση συνολικά βρίσκεται σε παραζάλη γιατί πίστεψε σε βρετανικά αφηγήματα που ήθελαν τον χρόνο και τον ιστορικό ρου να υποκύπτει στη Δύση.
Άλλες μελέτες δείχνουν οτι το Χονγκ Κονγκ θα γίνει κινεζική υπόθεση πολύ πριν το 2047 όπου και εκπνέει η σινο-βρετανική συμφωνία για ”μία χώρα -δύο συστήματα”. Στη Μεσόγειο οι Βρετανοί φαίνεται πως σχεδιάζουν να επανέλθουν.
Τόσα χρόνια ενδιαφέρονταν περισσότερο ποιά ακίνητα θα αγοράσουν Καταριανοί και άλλοι επενδυτές στο Λονδίνο καθώς η ειδική σχέση με τις ΗΠΑ περνάει κρίση εδώ και αρκετά χρόνια. Η Κύπρος παραμένει για τους Βρετανούς ένα σημαντικό ζήτημα για να έχουν ουσιαστική πολιτική επιρροή στον ΟΗΕ.
Ο Γ.Γ του ΟΗΕ δε λέει αυτά που θέλει η Τουρκία. Λέει αυτά που θέλει η Μεγάλη Βρετανία που απλώς είναι συμπληρωματικά με όσα επιδιώκει η Τουρκία. Γιατί τέτοια βιασύνη από τους Βρετανούς έτσι ξαφνικά να λυθεί όπως-όπως το Κυπριακό;
Η Γαλλία χάλασε την ησυχία των Εγγλέζων οι οποίοι όπως πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν έχουν αντιληφθεί το χαοτικό παιχνίδι των καιρών μας. Για κάποιον λόγο, οι Βρετανοί νόμιζαν πως η αυτοκρατορία στην οποία ποτέ δεν δύει ο ήλιος, υφίσταται ακόμη. Η Γαλλία έχει αφήσει ισχυρό αποτύπωμα στην Κύπρο και στην Μεσόγειο συνολικά θέλοντας να γίνει η χώρα η οποία θα υπερασπιστεί τα δυτικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή.
Οι Άγγλοι ανησύχησαν έντονα για τη συνεργασία ΗΠΑ-Γαλλίας στο Λίβανο και επειδή δεν είναι σε θέση να προτείνουν προσώρας κάποια πρωτοβουλία συνεργασίας δικής τους έμπνευσης, (αν και κάτι ετοιμάζουν) φροντίζουν να προσπαθούν να αποτρέψουν πρωτοβουλίες άλλων. Η Κύπρος είναι ο ”συνδετήρας” της Μέσης Ανατολής με τη Βόρεια Αφρική και τα ενεργειακά ζητήματα της περιοχής δεν αφήνουν ασυγκίνητες τις πετρελαϊκές εταιρείες βρετανικών συμφερόντων.
Για τους Βρετανούς μια ”τουρκική λύση” στην Κύπρο σημαίνει οτι η Άγκυρα μπαίνει από το παράθυρο στην Ε.Ε και επομένως, μέσα από μια ειδική σχέση Βρετανών και Τούρκων, η Ε.Ε θα συνεχίσει να υφίσταται τη βρετανική επιρροή. Είναι μια καλή ευκαιρία αυτή μήπως ταρακουνηθούν ορισμένοι εταίροι μας στις Βρυξέλλες.
Είναι μια μαύρη αλήθεια οτι η Ε.Ε θεωρεί εδώ και δεκαετίες ”βαρίδι” το Κυπριακό. Λίγο ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα του Ελληνισμού στις Βρυξέλλες, όμως ενδιαφέρονται πάρα πολύ (κυρίως οι Γερμανοί) για το τι ετοιμάζουν οι Βρετανοί σε κάθε περιοχή του κόσμου όπου η Ε.Ε έχει συμφέροντα.
Ας μην ξεχνάμε πως το καλοκαίρι, και ενώ ήμασταν στην κορύφωση της ελληνοτουρκικής κρίσης, από το πουθενά ο Άγγλος Υπουργός Άμυνας, τηλεφώνησε στην Ελλάδα δηλώνοντας πρόθυμος να μεσολαβήσει στα ελληνοτουρκικά. Ο καιρός πλησιάζει για την Πενταμερή και ας είμαστε σίγουροι οτι η μητρόπολη και γενέτειρα της όποιας λύσης στο Κυπριακό, είναι το Λονδίνο.
* στρατηγικός αναλυτής, Ph.D. Cand. και Research Fellow στο Hellenic American Leadership Council (HALC).
Δημοσίευση σχολίου