Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Κάνουν πολύ λάθος ανάγνωση όσοι υποστηρίζουν ότι η διαφαινόμενη ένταση στις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις, φέρνει σε δύσκολη θέση τον Ταγίπ Ερντογάν και ανεβάζει τις μετοχές της Ελλάδας. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει.
Η εντέχνως καλλιεργούμενη αναβίωση της Ρωσοφοβίας, που δεν αποκλείεται τη νέα χρονιά να πάρει μορφή δόγματος στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, δυσκολεύει εξαιρετικά την χώρα μας και αναδεικνύει την Τουρκία ως εξισορροπητικό παράγοντα, ισχυρό συνομιλητή και εταίρο των δύο πλευρών.
Ενας από τους λόγους που οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης πολέμησαν τον Τράμπ, ως εκεί που δεν πάει, είναι ότι ο συγκεκριμένος Αμερικανός πρόεδρος δεν πίστευε στην δαιμονοποίηση της ρωσικής απειλής. Γι αυτό και κόντεψαν να τον βγάλουν…πράκτορα του Πούτιν.
Κάποιοι ζουν όμως σήμερα από την αναβίωση του Ψυχρού Πολέμου και την προώθηση μιας υστερικής Ρωσοφοβίας στις ΗΠΑ. Είναι το σκληρό κατεστημένο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όλοι αυτοί που σιτίζονται στα think tanks τύπου Αtlantic Council, κάνουν καριέρα στο ΝΑΤΟ, διαμορφώνουν εξωτερική πολιτική στο Foreign Affairs, τζογάρουν στο χρηματιστήριο της ενέργειας και γενικά έχουν προσωπικούς λόγους να διατηρείται η αντιπαλότητα προς τη Μόσχα, ακόμη και με fake news.
Σε αντίθεση με τις απαρχές του Ψυχρού Πολέμου όπου την σκυτάλη της κινδυνολογίας για την Κόκκινη Αρκούδα, κρατούσαν οι Ρεπουμπλικάνοι, σήμερα αυτοί που πρωτοστατούν στην σκληρή ρητορική κατά της Μόσχας είναι οι Δημοκρατικοί.
Οι ίδιοι που διέλυσαν την Γιουγκοσλαβία και βομβάρδισαν τους Σέρβους, οι ίδιοι που γκρέμισαν καθεστώτα στη Μέση Ανατολή, μόνο και μόνο για να φέρουν το χάος και την πλημμυρίδα λαθρομεταναστών, οι ίδιοι που συνεννοούνται μια χαρά με την Γερμανία της Μέρκελ, οι ίδιοι τέλος που καλοβλέπουν και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, ως…μια κάποια λύση στο αραβικό πάζλ.
Είναι πολύ επικίνδυνοι αυτοί οι όψιμοι Δημοκρατικοί Ατλαντιστές που θέλουν ισχυρό ΝΑΤΟ, με την Γερμανία πρωταγωνιστή και την Ρωσία απέναντι, που θέλουν παράλληλο «Ψυχρό Πόλεμο» και με την Κίνα, οι ίδιοι που βλέπουν το Ισλάμ, ακόμη και σε ακραίες εκδοχές ως «συνομιλητή».
Είναι επικίνδυνοι για την ανθρωπότητα γιατί κατασκευάζουν εχθρούς για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα, κυρίως οικονομικά, είναι όμως εξαιρετικά επικίνδυνοι, όπως είπαμε και για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα γιατί αυξάνουν αχρείαστα την ένταση σε περιοχές όπου η Τουρκία έχει και ρόλο και λόγο.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά ειδικότερα στην Μέση Ανατολή, είναι τουλάχιστον άθλιο να ισχυρίζεται κανείς ότι η μεγάλη απειλή για την Δύση και τον πολιτισμένο κόσμο είναι η Ρωσία και όχι το Ισλάμ. Είναι επίσης εξαιρετικά αντιπαραγωγικό να βάλλονται κοιτίδες σταθερότητας όπως η Αίγυπτος του στρατηγού Σίσι και να αποδομείται η πενταμερής συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου-Εμιράτων. Γιατί ραγίζουν τα ελάχιστα ελληνικά ερείσματα και απομακρύνεται η προοπτική ενός «αδέσμευτου» αντιτουρκικού μετώπου.
Ταυτόχρονα, όσο εντείνεται η αντιπαλότητα του δυτικού κόσμου με την Μόσχα, τόσο ανεβαίνουν οι μετοχές της Τουρκίας στο παρωχημένο και άνευ λόγου ύπαρξης ΝΑΤΟ.
Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά φοβάμαι πώς κάπως έτσι θα διαμορφωθεί η αμερικανική εξωτερική πολιτική την επόμενη μέρα της αποκαθήλωσης Τράμπ. Ένα τοπίο καθόλου ευνοικό για τις ελληνικές επιδιώξεις.
Επί της ουσίας δεν υπάρχει καμία στρατιωτική απειλή για τους Αμερικανούς. Η Ρωσία κοιτάει πρωτίστως τη γειτονιά της. Κι όταν χρειάστηκε να επεκταθεί σε ξένα χωράφια, όπως έκανε για να στηρίξει τον Ασαντ στην Συρία, μάλλον σταθεροποιητικό ρόλο έπαιξε παρά το αντίθετο. Η απότομη αλλαγή ρητορικής όμως, από την πλευρά της νέας αμερικανικής κυβέρνησης, είναι βέβαιο ότι θα την κάνει να αντιδράσει ενστικτωδώς, ίσως και με σπασμωδικές κινήσεις.
Την ίδια ώρα ο Ερντογάν θα σπεύσει να εκμεταλλευθεί την ένταση προωθώντας τους δικούς του επιμέρους στρατηγικούς, όπως κάνει αυτή την ώρα στη Λιβύη και ταυτόχρονα θα κλείνει το μάτι και στις δύο πλευρές, προβάλλοντας ως ο μόνος αξιόπιστος συνομιλητής που συνδυάζει τις εξής εκπληκτικές ιδιότητες:
Είναι μέλος του ΝΑΤΟ διαθέτοντας τις μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις μετά από αυτές των ΗΠΑ, προμηθεύεται αμυντικά συστήματα αιχμής από την Ρωσία και επεκτείνει διαρκώς την στρατιωτική του παρουσία σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη. Οσο περισσότερο εντείνεται ο καυγάς Ουάσιγκτον-Μόσχας, για τους χάκερς, την Ουκρανία, την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης, ή ότι άλλο θα έρθει εύκαιρο, στους Ψυχροπολεμικούς «θερμοκέφαλους» που περιβάλλουν τον Μπάιντεν, τόσο περισσότερο τρίβει τα χέρια του ο Σουλτάνος.
Η Ελλάδα αντίστοιχα όσο το θερμόμετρο στις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις ανεβαίνει, τόσο θα περιθωριοποιείται σε ρόλο κομπάρσου, έχοντας καταφέρει παράλληλα με μοναδική…μαεστρία να γκρεμίσει τις παραδοσιακά προνομιακές της σχέσεις με την Μόσχα, χωρίς να κερδίσει απολύτως τίποτα.
Εχω επανειλημμένως διευκρινίσει πώς δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η σωτηρία της πατρίδας μας από τα εθνικά αδιέξοδα θα έρθει από τον…Μόσκοβο και το «ξανθό γένος». Η Ρωσία όμως είναι μια μεγάλη δύναμη και ταυτόχρονα ένα ομόθρησκο έθνος που διατηρεί στενούς δεσμούς με το ελληνικό.
Δεν πρέπει να παγώσουμε τις σχέσεις μαζί της επειδή κάποιοι επαγγελματίες της νέας εκδοχής Ψυχρού Πολέμου, τύπου Πάιατ, μας τριβελίζουν τα μυαλά με τον μπαμπούλα των Ρωσων χάκερς, το έλλειμμα δημοκρατίας στη Λευκορωσία άλλες ανοησίες που δεν μας αφορούν καθόλου. Αυτά ας τα κάνουν οι Φινλανδοί και οι Εσθονοί που έχουν παρελθόν μαζί τους.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει πιόνι της νέας Ρωσοφοβίας, εκτός και αν έρθει κάποιος να μας εγγυηθεί ότι αυτό θα αποτελέσει το τίμημα για να απαλλαγούμε μια και καλή από την τουρκική απειλή. Δυστυχώς όμως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.
Η απόσταση των ΗΠΑ από την Ρωσία δεν σημαίνει και απόσταση από την Τουρκία. Να το καταλάβουμε καλά αυτό πριν είναι αργά και βρεθούμε στην απίθανη θέση πανηγυρικού αδειάσματος από όλες τις πλευρές, όπως αυτό που έζησε με βαρύ τίμημα η δύστυχη η Αρμενία…
Δημοσίευση σχολίου