Του Αντιναυάρχου (εα) Νίκου Κρυονερίτη
Διανύουμε ήδη το «θερμότερο» καλοκαίρι μετά τις επιχειρήσεις του «Αττίλα» και την κατάληψη του Βόρειου τμήματος της Κύπρου. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και δυσοίωνη η προοπτική.
Ο Ερτογάν προχωρά στην υλοποίηση των απειλών του, για άλλη μια φορά, με μεθοδικότητα και χωρίς παλινωδίες και προχειρότητα. Οι έρευνες στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα, δεν αποτελούν απλά μια κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων μας, δεν είναι ένα ακόμη μικρό βήμα, είναι ένα ακόμη τετελεσμένο! Μέχρι πότε όμως και πού θα καταλήξει αυτή η κατάσταση;
Για να το πώ με απλά λόγια, μέχρι πότε θα πληρώνουμε ως χώρα όλα αυτά που επιβάλει η ανάγκη ελέγχου της Τουρκίας στρατηγικά από τις ΗΠΑ και επιχειρηματικά από την Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες;
Ο φόβος ενός πολέμου δυστυχώς μας έχει κυριαρχήσει πριν ακόμη ξεκινήσει. Ντρέπομαι όταν ακούω πολιτικές και δημοσιογραφικές φωνές να ρωτούν «Τι θέλετε να κάνουμε πόλεμο;». Αν πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να κάνουμε πόλεμο, τότε έχουμε ήδη ηττηθεί, απλά περιμένουμε να … πανηγυρίσουμε την συμφωνία που θα μας φέρουν ως μια νέα «Εθνική Επιτυχία», τύπου Σημίτη.
Διαβάζω τις προτάσεις για την ανάγκη ενίσχυσης της πολεμικής μας μηχανής από πολλές πλευρές, αλλά και εφησυχασμούς για τις κινήσεις του γείτονα, του τύπου «δεν αποτελούν ουσιαστικό ή πολιτικό κεκτημένο» ή «μπορούμε να τα βρούμε με την Τουρκία», «τι θέλετε, να κάνουμε πόλεμο;» με την τελευταία ερώτηση να την απαντά με ένα εξαιρετικό τρόπο ο πρώην ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς.
Η πρόσφατη εξέλιξη για την υπογραφή ΑΟΖ με την Ιταλία, άνοιξε την όρεξη της Αιγύπτου, ξεσηκώνει ακόμη και την Παλαιστίνη και αναδεικνύει τα εύλογα ερωτηματικά, γιατί δεν ξεκινήσαμε από την αντίστοιχη οριοθέτηση με την Κύπρο. Αυτή η οριοθέτηση που θα διασταυρώσει την αντίστοιχη Τουρκολυβική και θα δημιουργήσει νόμιμα αποτελέσματα, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο (και όχι το εθιμικό διεθνές δίκαιο). Αυτή τη λύση που προτείνουν οι κατέχοντες το θέμα «Ελληνική εξωτερική πολιτική» και δεν έχουν κάποιες … επιφυλάξεις ή αγκιστρώσεις. Τι περιμέναμε;; Μήπως να αποδεχθούμε ενυπόγραφα την μειωμένη ΑΟΖ των νησιών μας;;
Και οι δηλώσεις των «ειδικών». Παρακολούθησα την συνέντευξη του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, κου Αλέξανδρου Διακόπουλου, στον κο Καρβουνόπουλο (militaire.gr), από την αρχή μέχρι το τέλος. Απαντήσεις άμεσες και εντός θέματος. Ο Αλέξανδρος είναι πραγματικά χαρισματικός στον πολιτικό του λόγο, αλλά και στις ανθρώπινες συναναστροφές του και τις παρέες του. Άλλωστε έχει ένα καλό πολιτικό DNA, όχι λόγω της πολιτικής παράταξης που υποστηρίζει, αλλά λόγω του πατέρα του, ενός πολύ καλού συμπατριώτη και πολιτικού.
Ας μου επιτραπεί όμως να επισημάνω κάποια θέματα, που με προβλημάτισαν. Η συνέντευξη ήταν εκτός αρμοδιότητάς του στο μεγαλύτερο μέρος των θεμάτων που καλύφθηκαν. Όλες αυτές τοι ερωτήσεις που αφορούν αποκλειστικά το ΥΠΕΞ, δεν μπορεί να τις απαντά ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας. Δημιουργούνται εύλογα εντυπώσεις που ο συγκεκριμένος (ως πρώην Αξιωματικός) δεν τις αξίζει, επειδή δεν μπορεί ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας να φωτογραφίζεται ως «λαγός των συμβιβασμών που έρχονται» ή ως «ασπίδα του Δένδια».
Μέτρησα στις απαντήσεις, «ανάγκες συμβιβασμών (πέντε φορές)», «πρέπει κάπου να κάνεις πίσω», «ας μην είμαστε μαξιμαλιστές (τρεις φορές)», «να γίνουμε πιο ευέλικτοι», «πρέπει να αναρωτηθείς αν κάνεις κάτι λάθος». Για όσους αντιλαμβάνονται τη σημασία αυτής της συνέντευξης, από ποιόν δίνεται και πού αυτή απευθύνεται, είμαι βέβαιος ότι θα εκτιμήσουν και την αναφορά στο Καστελόριζο!!!
Δεν επιθυμώ να μιλήσω για τον αναπληρωτή σύμβουλο κο Ντόκο, ούτε για τις ανερμάτιστες παρεμβάσεις των θαμώνων των τηλεοπτικών πάνελ, τύπου «Καιρίδη» για τον οποίο ας μου επιτραπεί η αναίδεια, «αυτόν τον εθνοσωτήρα πού τον κονομήσαμε;;».
Και η φαρσοκωμωδία της επιχείρησης IRINI;; Καλά δεν ντρεπόμαστε;; Ποια χώρα δεν θα απέσυρε άμεσα το πλοίο καταγγέλλοντας επίσημα την Τουρκία αλλά κυρίως την πολιτική της Ε.Ε;; Αυτό είναι το ελάχιστο δείγμα αυτοσεβασμού!
Πιστεύει κανείς ότι αυτά δεν τα γνωρίζει η κυβέρνηση;; Πιστεύει κανείς ότι δεν παρεμβάλλονται αμερικανικά, ρωσικά, γερμανικά ή «επενδυτικά» συμφέροντα στη διαμόρφωση αυτής της παρατεταμένης υποχωρητικότητας;; Πιστεύει κανείς ότι δεν αποκτά η Τουρκία «δικαιώματα» με πολιτική συνέχεια και συνέπεια που την διακρίνει στην παράνομη αλλά αποτελεσματική διεκδίκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων (όχι μόνο σε βάρος της δικής μας χώρας);; Ρίξτε μια ματιά στις βλέψεις της Αιγύπτου (0% Καστελόριζο, 10% Ρόδος, 20% Κρήτη …). Διαβάστε για την επίκληση του «εθιμικού δικαίου» που επικαλείται το Ισραήλ …
Δεν καταλήγω σε συμπεράσματα και προτάσεις. Απλά επικαλούμαι τα αυτονόητα δηλαδή ότι θα πρέπει να σταθούμε όχι απλά απέναντι στην Τουρκία, αλλά να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας απέναντι στα συμφέροντα που με υπερβάλλοντα ζήλο υπηρετούνται από τις κυβερνήσεις μας. Να ασκήσουμε επιτέλους μια αποτελεσματική εξωτερική πολιτική. Λύσεις και κινήσεις περιορισμένες πλέον, αλλά υπάρχουν (δεν εννοώ τις ονειρεμένες αλλά δυστυχώς ανερμάτιστες μεγάλες ρήξεις με τη δύση).
Κλείνοντας βλέπω ότι και τα περιθώρια ελιγμών είναι ιδιαίτερα στενά ενώ παράλληλα παρατηρώ ότι η κυβέρνηση στρέφεται κυρίως στο εσωτερικό «μέτωπο» για να διαμορφώσει το … ακροατήριο, σε μια ειλημμένη απόφαση για παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Και μια ερώτηση προς τον κο ΥΕΘΑ. Προχθές τα τουρκικά αεροσκάφη, πέρασαν πάνω από την Χίο, οι βαρύγδουπες δηλώσεις «καύσης των εχθρών» αφορούν αποκλειστικά τους «πεζικάριους»;; Δεν περιμένω απάντηση, ούτε επιθυμώ να προσβάλλω τον κο Φλώρο, αλλά από την διακλαδική θέση του ΑΓΕΕΘΑ πρέπει να βλέπει όλες τις «διαστάσεις» των κυριαρχικών δικαιωμάτων.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου