Ιατρός
Τόσα χρόνια κοιμόμασταν επάνω στις αρχαιοελληνικές δάφνες, θεωρώντας τον εαυτό μας περιούσιο λαό και τον μόνο κίνδυνο που βλέπαμε, μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, ήταν ο κομμουνιστικός εχθρός, τόσο ο νικημένος εσωτερικός, όσο και ο από τον Βορά προερχόμενος.
Το μεθοδευμένο τσουνάμι όμως που έρχονταν από την Ανατολή, ούτε που το πήραμε χαμπάρι. Αλλωστε για πολλά χρόνια θεωρούσαμε την Τουρκία χώρα φίλη και σύμμαχο μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.
Και παρόλο που ενδείξεις πλήθαιναν και οι Τούρκοι έδειχναν με κάθε τρόπο πως οι συνθήκες που είχε υπογράψει με κυρίαρχη αυτή της Λωζάννης, δεν θα τις ανέχονταν και σέβονταν για πολύ καιρό, εμείς συνεχίζαμε τον μακάριο ύπνο.
Εμείς, που ενώ είμαστε μία νησιωτική χώρα με μία από τις μεγαλύτερες ακτογραμμές στον κόσμο, τόσα χρόνια, αδιαφορήσαμε, δεν αποτολμήσαμε , ίσως και μας ‘’παρεμπόδισαν’’ οι προστάτες μας, και δεν φροντίσαμε να ορίσουμε και να κατοχυρώσουμε με βάση το διεθνές δίκαιο, μισό αιώνα τώρα, ούτε ένα μίλι ΑΟΖ, όπως είχαμε δικαίωμα.
Αφήσαμε έτσι άπλετο χώρο στον από την Ανατολή ‘’σύμμαχο’’, να ενεργεί ανενόχλητα και να τεμαχίζει το Αιγαίο, υλοποιώντας χρόνο με τον χρόνο τα επεκτατικά του σχέδια. Ενώ από την πλευρά μας, οι πολιτικοί μας, δειλοί , φοβισμένοι , αδιάφοροι, ανυποψίαστοι, και ανίκανοι, μάλλον πίστευαν πως τα πάντα θα λύνονταν από τους υπερατλαντικούς προστάτες, στα πλαίσια της Νατοϊκής συμμαχίας.
Πρόκειται για μία συμπεριφορά που ξεπερνούσε την αφέλεια και έφτανε στις υπώρειες της εθνικής μειοδοσίας.
Και όχι μόνο αυτό, διευκολύναμε τα μέγιστα την Τουρκία, να βάλει το πόδι της στην Κύπρο κάτω από τις γνωστές συνθήκες της έσχατης εθνικής προδοσίας, μετατρέποντας την Μεγαλόνησο σε ορμητήριο της επεκτατικής πολιτικής της.
Ακόμα και γεγονότα όπως με το σαπιοκάραβο ΧΟΡΑ αλλά και στα Ίμια, δεν στάθηκαν ικανά για εθνικό αφυπνισμό.
Μ’ αυτά και τούτα τελικά η Ελλάδα έχασε όλες τις ευκαιρίες να ορίσει την δική της ΑΟΖ. Και αν δεχτούμε τις δυσκολίες που υπήρχαν στον ορισμό της προς ανατολάς, σταθήκαμε ανίκανοι να την ορίσουμε και με κράτη φιλικά σε εμάς στο κοντινό παρελθόν, όπως η Ιταλία η Λιβύη και η Αίγυπτος. Ούτε καν με την Αλβανία δεν τα καταφέραμε να ορίσουμε ΑΟΖ, μία χώρα που εδώ και λίγα χρόνια δεν είχε στον ήλιο μοίρα και ζούσε σε μεγάλο βαθμό από τα εμβάσματα που έστελναν οι μετανάστες από την Ελλάδα.
Τώρα όμως που η πατρίδα είναι με την πλάτη στον τοίχο, άνοιξαν τα στόματα εκείνων των πολιτικών , πρεσβευτών, στρατιωτικών , δημοσιογράφων και άλλων παρατρεχάμενων που είχαν γνώση, και μέσα από τις μαρτυρίες και συνεντεύξεις τους, μαθαίνουμε σήμερα για τις αβελτηρίες τις ανικανότητες και τις δειλίες των πολιτικών μας που άφησαν την χώρα ανοχύρωτη. Μάλλον πίστευαν αφελώς στην τακτική της εξημέρωσης του θηρίου , με μικροτακτικισμούς και οπισθοχωρήσεις, βάζοντας το κεφάλι του έθνους, μέσα στα σαγόνια του.
Και κάποιοι που από καιρό , προφητικά επέμειναν στον ορισμό της Ελληνικής ΑΟΖ, χαρακτηρίστηκαν, αιθεροβάμονες , ανιστόρητοι, και υπερπατριώτες που μας τραβολογούσαν σε μπλεξίματα.
Έπρεπε να συμβούν τα γεγονότα στον Έβρο για να καταλάβουμε επιτέλους, πως ο Ερντογάν δεν μας έστελνε απλώς ταλαίπωρους μετανάστες, αλλά ένα άοπλο στρατό ελεγχόμενο από την ΜΙΤ για να παίξει τον ρόλο της πέμπτης φάλαγγας στο εσωτερικό της Ελλάδας.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η περήφανη, εξωτερική πολιτική μας, επέτρεψε στην Τουρκία να έχει στα σκαριά δύο στρατιωτικές βάσεις, μία στην Λιβύη και μία στην Αλβανία (η χώρα που περιμένει να μπει στην Ε.Ε. με την υπογραφή μας!) κυκλώνοντας στρατιωτικά την Ελλάδα, εκτός από τα ανατολικά, και νότια και δυτικά.
Άνοιξαν λοιπόν τα στόματα τους έστω και καθυστερημένα όσοι γνώριζαν, και δεν μάθαμε μόνο για την άστοχους και ανίκανους χειρισμούς της πολιτικής ηγεσία διαχρονικά , ως αναφορά τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά και για τις αδυναμίες του στρατεύματος.
Γέμισαν οι εφημερίδες έντυπες και ηλεκτρονικές από συνεντεύξεις από επαΐοντες που μας ενημέρωσαν για τις εξοπλιστικές τρύπες των ενόπλων δυνάμεων μας.
Τώρα μαθαίνουμε πως οι φρεγάτες μας είναι γερασμένες , τα f16 τα mirage και τα leopard έμειναν πίσω στον εκσυγχρονισμό τους, και πως πολλά οπλικά συστήματα , ξέμειναν από βλήματα και ανταλλακτικά.
Η δικαιολογία βέβαια ήταν η οικονομική δυσπραγία των τελευταίων χρόνων , πλην όμως χρήματα για τους κομματικούς στρατούς υπήρχαν.
Απόδειξη πως όλα αυτά που μαθαίνουμε τώρα τελευταία, είναι αλήθειες, είναι η τρεχάλα μας για να καλύψουμε τις εξοπλιστικές μας ανάγκες και να ορίσουμε ΑΟΖ με γειτονικές χώρες, την τελευταία στιγμή και κάτω από τραγικά δύσκολες συνθήκες.
Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και οι ηγήτορες της αντιπολίτευσης, μας διαβεβαιώνουν, πως η πατρίδα είναι πανέτοιμη να αντιμετωπίσει ενωμένη, τα πάντα.Κάνοντας μία διαφορετική ανάγνωση στην τελευταία φράση, μήπως είμαστε πανέτοιμοι μέσα στα ‘’πάντα’’ και για μία ήττα ενδεχομένως, και ένα ταπεινωτικό σύρσιμο σε κάποιο τραπέζι διαπραγματεύσεων;
Λέμε, τώρα…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Το μεθοδευμένο τσουνάμι όμως που έρχονταν από την Ανατολή, ούτε που το πήραμε χαμπάρι. Αλλωστε για πολλά χρόνια θεωρούσαμε την Τουρκία χώρα φίλη και σύμμαχο μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.
Και παρόλο που ενδείξεις πλήθαιναν και οι Τούρκοι έδειχναν με κάθε τρόπο πως οι συνθήκες που είχε υπογράψει με κυρίαρχη αυτή της Λωζάννης, δεν θα τις ανέχονταν και σέβονταν για πολύ καιρό, εμείς συνεχίζαμε τον μακάριο ύπνο.
Εμείς, που ενώ είμαστε μία νησιωτική χώρα με μία από τις μεγαλύτερες ακτογραμμές στον κόσμο, τόσα χρόνια, αδιαφορήσαμε, δεν αποτολμήσαμε , ίσως και μας ‘’παρεμπόδισαν’’ οι προστάτες μας, και δεν φροντίσαμε να ορίσουμε και να κατοχυρώσουμε με βάση το διεθνές δίκαιο, μισό αιώνα τώρα, ούτε ένα μίλι ΑΟΖ, όπως είχαμε δικαίωμα.
Αφήσαμε έτσι άπλετο χώρο στον από την Ανατολή ‘’σύμμαχο’’, να ενεργεί ανενόχλητα και να τεμαχίζει το Αιγαίο, υλοποιώντας χρόνο με τον χρόνο τα επεκτατικά του σχέδια. Ενώ από την πλευρά μας, οι πολιτικοί μας, δειλοί , φοβισμένοι , αδιάφοροι, ανυποψίαστοι, και ανίκανοι, μάλλον πίστευαν πως τα πάντα θα λύνονταν από τους υπερατλαντικούς προστάτες, στα πλαίσια της Νατοϊκής συμμαχίας.
Πρόκειται για μία συμπεριφορά που ξεπερνούσε την αφέλεια και έφτανε στις υπώρειες της εθνικής μειοδοσίας.
Και όχι μόνο αυτό, διευκολύναμε τα μέγιστα την Τουρκία, να βάλει το πόδι της στην Κύπρο κάτω από τις γνωστές συνθήκες της έσχατης εθνικής προδοσίας, μετατρέποντας την Μεγαλόνησο σε ορμητήριο της επεκτατικής πολιτικής της.
Ακόμα και γεγονότα όπως με το σαπιοκάραβο ΧΟΡΑ αλλά και στα Ίμια, δεν στάθηκαν ικανά για εθνικό αφυπνισμό.
Μ’ αυτά και τούτα τελικά η Ελλάδα έχασε όλες τις ευκαιρίες να ορίσει την δική της ΑΟΖ. Και αν δεχτούμε τις δυσκολίες που υπήρχαν στον ορισμό της προς ανατολάς, σταθήκαμε ανίκανοι να την ορίσουμε και με κράτη φιλικά σε εμάς στο κοντινό παρελθόν, όπως η Ιταλία η Λιβύη και η Αίγυπτος. Ούτε καν με την Αλβανία δεν τα καταφέραμε να ορίσουμε ΑΟΖ, μία χώρα που εδώ και λίγα χρόνια δεν είχε στον ήλιο μοίρα και ζούσε σε μεγάλο βαθμό από τα εμβάσματα που έστελναν οι μετανάστες από την Ελλάδα.
Τώρα όμως που η πατρίδα είναι με την πλάτη στον τοίχο, άνοιξαν τα στόματα εκείνων των πολιτικών , πρεσβευτών, στρατιωτικών , δημοσιογράφων και άλλων παρατρεχάμενων που είχαν γνώση, και μέσα από τις μαρτυρίες και συνεντεύξεις τους, μαθαίνουμε σήμερα για τις αβελτηρίες τις ανικανότητες και τις δειλίες των πολιτικών μας που άφησαν την χώρα ανοχύρωτη. Μάλλον πίστευαν αφελώς στην τακτική της εξημέρωσης του θηρίου , με μικροτακτικισμούς και οπισθοχωρήσεις, βάζοντας το κεφάλι του έθνους, μέσα στα σαγόνια του.
Και κάποιοι που από καιρό , προφητικά επέμειναν στον ορισμό της Ελληνικής ΑΟΖ, χαρακτηρίστηκαν, αιθεροβάμονες , ανιστόρητοι, και υπερπατριώτες που μας τραβολογούσαν σε μπλεξίματα.
Έπρεπε να συμβούν τα γεγονότα στον Έβρο για να καταλάβουμε επιτέλους, πως ο Ερντογάν δεν μας έστελνε απλώς ταλαίπωρους μετανάστες, αλλά ένα άοπλο στρατό ελεγχόμενο από την ΜΙΤ για να παίξει τον ρόλο της πέμπτης φάλαγγας στο εσωτερικό της Ελλάδας.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η περήφανη, εξωτερική πολιτική μας, επέτρεψε στην Τουρκία να έχει στα σκαριά δύο στρατιωτικές βάσεις, μία στην Λιβύη και μία στην Αλβανία (η χώρα που περιμένει να μπει στην Ε.Ε. με την υπογραφή μας!) κυκλώνοντας στρατιωτικά την Ελλάδα, εκτός από τα ανατολικά, και νότια και δυτικά.
Άνοιξαν λοιπόν τα στόματα τους έστω και καθυστερημένα όσοι γνώριζαν, και δεν μάθαμε μόνο για την άστοχους και ανίκανους χειρισμούς της πολιτικής ηγεσία διαχρονικά , ως αναφορά τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά και για τις αδυναμίες του στρατεύματος.
Γέμισαν οι εφημερίδες έντυπες και ηλεκτρονικές από συνεντεύξεις από επαΐοντες που μας ενημέρωσαν για τις εξοπλιστικές τρύπες των ενόπλων δυνάμεων μας.
Τώρα μαθαίνουμε πως οι φρεγάτες μας είναι γερασμένες , τα f16 τα mirage και τα leopard έμειναν πίσω στον εκσυγχρονισμό τους, και πως πολλά οπλικά συστήματα , ξέμειναν από βλήματα και ανταλλακτικά.
Η δικαιολογία βέβαια ήταν η οικονομική δυσπραγία των τελευταίων χρόνων , πλην όμως χρήματα για τους κομματικούς στρατούς υπήρχαν.
Απόδειξη πως όλα αυτά που μαθαίνουμε τώρα τελευταία, είναι αλήθειες, είναι η τρεχάλα μας για να καλύψουμε τις εξοπλιστικές μας ανάγκες και να ορίσουμε ΑΟΖ με γειτονικές χώρες, την τελευταία στιγμή και κάτω από τραγικά δύσκολες συνθήκες.
Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και οι ηγήτορες της αντιπολίτευσης, μας διαβεβαιώνουν, πως η πατρίδα είναι πανέτοιμη να αντιμετωπίσει ενωμένη, τα πάντα.Κάνοντας μία διαφορετική ανάγνωση στην τελευταία φράση, μήπως είμαστε πανέτοιμοι μέσα στα ‘’πάντα’’ και για μία ήττα ενδεχομένως, και ένα ταπεινωτικό σύρσιμο σε κάποιο τραπέζι διαπραγματεύσεων;
Λέμε, τώρα…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου