Δημοσίευμα από think Tank για την Δυτική Θράκη, φέρνει στην επιφάνεια επικίνδυνα σενάρια τα οποία προφανώς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τα τουρκικά σχέδια στην περιοχή, σε συνδυασμό με την αμερικανική και ευρωπαϊκή στάση στο ζήτημα αυτό.
Η συγκεκριμένη περιοχή αποτελεί ως γνωστόν στόχο της Άγκυρας η οποία θέλει να ελέγξει την ελληνική μουσουλμανική μειονότητα στο σύνολο της, εντάσσοντας την περιοχή στο γενικότερο σχέδιο της που αφορά την αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια.
Συγκεκριμένα αναφέρεται μεταξύ άλλων από γνωστό ινστιτούτο: “η πιθανότητα ενός δημοψηφίσματος για την αυτονομία της Δυτικής Θράκης, το οποίο αποφεύγεται ως επιλογή σχολαστικά και δημόσια από όλους στην Ελλάδα, θα φέρει εθνοτικά και πολιτικά προβλήματα ενώ υπόκειται και σε λόγους εθνικής ασφαλείας.
Η απλή αναφορά όμως της λέξης «αυτονομία» ( Δυτική Θράκη) προκαλεί αμέσως οράματα για ένα νέο Κοσσυφοπέδιο, του οποίου η μονομερής διακήρυξη ανεξαρτησίας από τη Σερβία, εξακολουθεί να απορρίπτεται από την Αθήνα, παρά την διαρκή και διακριτική πίεση της Ουάσινγκτον.
Οι τρέχοντες ρεβιζιονιστικοί ισχυρισμοί της Τουρκίας σχετικά με τη διευθέτηση της καταστάσης μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος διέλυσε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αναφέρουν πως οι Σύμμαχοι του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου «στέρησαν» από την σύγχρονη Τουρκία πολλά από τα «νόμιμα διακαιώματα της στην περιοχή”.
Η ανάκτηση όλων αυτών των εδαφών σήμερα είναι φυσικά αδύνατη, αλλά στην Δυτική Θράκη είναι διαφορετικά για την Άγκυρα.
Η Τουρκία σήμερα διαβλέπει μια διπλωματική και αμυντική «αδυναμία» της Ελλάδας, και θεωρεί ότι οι «Τούρκοι» της Δυτικής Θράκης θα μπορούσαν να μιμηθούν το Κοσσυφοπέδιο, και να τεθούν υπό άμεση τουρκική επιρροή.
Πετρέλαιο και στρατηγική.
Η μειονότητα, οι τουρκικές παρεμβάσεις και οι ελληνικές ανησυχίες σχετικά με τη Δυτική Θράκη συνδέονται στενά με την ενεργειακή πολιτική.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Ρωσία συμφώνησαν για την μεταφορά ενέργειας με στόχο την κάλυψη των αυξανόμενων αναγκών φυσικού αερίου της ΕΕ.
Μιλάμε για την συμφωνία του αγωγού φυσικού αερίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπλη, που είχε σκοπό να μεταφέρει το φυσικό αέριο Ρωσίας δια μέσου της Κασπίας πιο γρήγορα, παρακάμπτοντας τον Βόσπορο και τα Δαρδανέλια.
Το σύμφωνο υπογράφηκε από την Αθήνα και τη Σόφια αλλά γρήγορα αντιμετώπισε εμπόδια.
Εκτός από τις περιβαλλοντικές ανησυχίες, το σχέδιο αγωγού έφερε την ισχυρή αντίθεση των ΗΠΑ για τον προφανή λόγο ότι ήταν ένα σχέδιο της Ρωσίας που προοριζόταν για την αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ.
Η Ουάσιγκτον εξέφρασε τις ανησυχίες της στην Αθήνα, οδηγώντας σε σημαντικές πιέσεις στις διμερείς σχέσεις των δύο χωρών.
Τελικά, ήταν η Βουλγαρία εκείνη που αποχώρησε από το σύμφωνο, επικαλούμενη "περιβαλλοντικές ανησυχίες".
Η τρέχουσα άνθηση των σχέσεων Ελλάδας-ΗΠΑ,που παρουσιάζεται δημοσίως ως μια σχεδόν άθραυστη «μόνιμη στρατηγική σχέση», προκαλεί ωστόσο πολιτικο-στρατηγικά ζητήματα λόγω της γνωστής αμερικανικής πολιτικής στάσης απέναντι στην «αυτοδιάθεση» γενικά διαφόρων λαών.
Σε αυτό το σκηνικό, θα προσθέσουμε και τις αναταράξεις στο ζήτημα ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο, και την πιθανότητα αλλαγής των πολιτικο-στρατηγικών προτεραιοτήτων των ΗΠΑ, οι οποίες θα επηρεάσουν ενδεχομένως δυσμενώς την Ελλάδα.
Το κύριο επίκεντρο τέτοιων υποθέσεων θα ήταν "εάν οι ΗΠΑ μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τη «μόνιμη στρατηγική σχέση» με την Ελλάδα..στην Δυτική Θράκη, ως “εργαλείο επιδίκασης” σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύγκρουσης".
Μέχρι σήμερα, η Τουρκία εξακολουθεί να είναι σύμμαχος του ΝΑΤΟ, παρόλο που ορισμένοι θεωρούν ότι η χώρα έχει λάβει μια ισλαμική κατεύθυνση.
"Για αυτό και δεν μπορούν να εξακριβωθούν οι αντιδράσεις των ΗΠΑ σε περίπτωση ελληνοτουρκικής κρίσης", συνεχίζει το ινστιτούτο.
"Η Αθήνα όμως έχει άφθονους λόγους να έχει (κρυμμένες) ανησυχίες σχετικά με το πόσο «άθραυστη» είναι η «μόνιμη στρατηγική σχέση» ΗΠΑ-Ελλάδας, σχετικά με την κατάσταση στην Δυτική Θράκη.
Για πολλούς Έλληνες καθώς κοιτάζουν πίσω, διαπιστώνουν ότι η Ελλάδα δεν είχε ποτέ συγκεκριμένη υποστήριξη από τη συμμαχία του ΝΑΤΟ (που κυριαρχείται από τις ΗΠΑ), έναντι όλων των τουρκικών ρεβιζιονιστικών αξιώσεων στο Αιγαίο.
Πράγματι, η Αθήνα έχει κουραστεί από τις συνεχείς «συμβουλές» του ΝΑΤΟ να βρει «λύσεις» με την Τουρκία μέσω «μέτρων αμοιβαίας οικοδόμησης εμπιστοσύνης», για να μην αναφέρουμε τις «διαπραγματεύσεις» στις οποίες η Τουρκία επιμένει να διεξάγει ακολουθώντας την δική της ατζέντα ως τη μόνη μέθοδο «συμφωνίας», με τις ΗΠΑ να μην κάνουν τίποτα.
Γεωγραφικά η Ελληνική Θράκη είναι ένας μοναδικός στρατηγικός χώρος που δίνει στο ΝΑΤΟ πολλές και μεγάλες δυνατότητες έναντι της Ρωσίας και της Τουρκίας.
Τα συμμαχικά στρατεύματα που θα βρίσκονται στη Θράκη θα μπορούν να παρακολουθούν «πολύ στενά» τα Στενά των Δαρδανελίων, τη μόνη ρωσική διαδρομή θαλάσσιας διέλευσης προς τα Ζεστά Νερά.
Ομοίως, τα μαχητικά αεροσκάφη των ΗΠΑ με αεροπορικές βάσεις στην Θράκη, θα μπορούσαν να ξεκινήσουν επιχειρήσεις μεγάλης εμβέλειας σε περιοχές που έχουν γίνει επικίνδυνα σημεία για τη δυτική συμμαχία από την έναρξη του πολέμου στη Συρία.
Τα σχέδια για την τοποθέτηση αμερικανικών στρατευμάτων στην περιοχή είναι εξίσου σημαντικά, τόσο από πολιτική όσο και από στρατιωτική άποψη, καθώς μεταξύ άλλων, θα αύξαναν την εμπιστοσύνη στη γειτονική Βουλγαρία, ένα μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που ευρίσκεται υπό ισχυρή ρωσική επιρροή.
Από την άποψη τώρα της ΕΕ, το καθεστώς της ελληνικής θρακικής μουσουλμανικής μειονότητας είναι επίσης ένα ακανθώδες ζήτημα καθώς συγκεντρώνει τον εθνικισμό, τον αλυτρωτισμό, την «εθνοτική ετερότητα», την εθνική ταυτότητα, κά.
Και οι Βρυξέλλες δεν είναι γνωστές για την αποτελεσματικότητά τους στη «διαχείριση» τέτοιων περίπλοκων θεμάτων. Η περίπτωση της Ελληνικής Θράκης δεν πρόκειται να διαφέρει.
Επιπλέον, η ελληνική χρεοκοπία και το “κλείδωμα” της Ελλάδας στην «φυλακή του οφειλέτη» χάρη στα γερμανικά δάνεια, μείωσε σοβαρά την ισχύ της ελληνικής άποψης στις αποφάσεις της ΕΕ που αφορούν την χώρα.
Ως αποτέλεσμα έχουμε διάφορες ομάδες «ανθρωπιστών» και άλλων ομάδων «δικαιωμάτων των μειονοτήτων», να στρέφονται ολοένα και περισσότερο στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ) ζητώντας επανορθώσεις, όσων αυτές θεωρούν ως “παραβίαση” της ελληνικής κυβέρνησης στην αντιμετώπιση των Ελλήνων Μουσουλμάνων.
Η μόνη βεβαιότητα αυτή τη στιγμή είναι η αβεβαιότητα.
Οι απαισιόδοξοι θα έλεγαν «να μην κρατάμε την ανάσα μας» όταν πρόκειται για την επίλυση του ζητήματος της Δυτικής Θράκης, σε συνδυασμό με την «μόνιμη στρατηγική σχέση» ΗΠΑ-Ελλάδας.
Δεδομένων των εμπειριών του παρελθόντος και των συνεπειών του παρόντος, αυτό φαίνεται να αποτελεί καλή συμβουλή για τους Έλληνες σχεδιαστές πολιτικής”, καταλήγει το ίδιο ινστιτούτο.
Η τουρκική προκλητικότητα βαράει "κόκκινο" σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο ενώ η Άγκυρα υλοποιεί σχέδια πολλών χρόνων αμφισβητώντας την διεθνή νομιμότητα και την ελληνική κυριαρχία σε νησιά και βραχονησίδες. Το μεγαλύτερα εμπόδια στα τουρκικά σχέδια είναι ο ελληνισμός, η εκκλησία και οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, κάτι που παραδέχθηκε και ο Τούρκος Νάυαρχος ε.α Γκιουρντενίζ σε ειδική αναφορά του για τα σχέδια της χώρας του.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου