Του Ευάγγελου Δ. Κόκκινου
Η αποσταθεροποίηση που βιώνει το ΝΑΤΟ το τελευταίο διάστημα και η πιθανότητα ενός ξεσπάσματος μαζικών εξόδων χωρών από την Ατλαντική Συμμαχία είναι ένα ζήτημα που έχει απασχολήσει τόσο τη Δύση όσο και πολλά ερευνητικά ινστιτούτα και ΜΜΕ σε όλο το κόσμο.
Φυσικά, στα μέσα που προβάλλουν αυτό το ενδεχόμενο και δεν διατηρούν πιστά μια φιλοδυτική στάση, έχει κηρυχθεί ένας «πόλεμος», που υλοποιείται μέσω της λογοκρισίας στα social media και με κατηγορίες περί προπαγάνδας και διάδοσης Fake News.
Θύμα μιας τέτοιας επίθεσης έγινε και το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ σε άρθρο που αναμετέδιδε την εκτίμηση – και όχι είδηση – το ινστιτούτου Fort-Russ, αναφορικά με μία ΠΙΘΑΝΗ έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, εφόσον πράξει το ίδιο η Τουρκία. Αμέσως οι Έλληνες «fact checkers» έσπευσαν να κατηγορήσουν το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ για διάδοση fake news και οι συντάκτες κατηγοριοποιήθηκαν αυτόματα ως «προπαγανδιστές».
Με αφορμή το εν λόγω περιστατικό οφείλουμε να τονίσουμε ξανά πως το εν λόγω δημοσίευμα αποτελεί ΕΚΤΙΜΗΣΗ του συγκεκριμένου ινστιτούτου – και όχι ΕΙΔΗΣΗ, την οποία αναδημοσιεύσαμε με κάθε επιφύλαξη, τονίζοντας πως οι πληροφορίες του Fort-Russ δεν είναι επιβεβαιωμένες, ενώ χρησιμοποιήθηκε και ενεργό link με παραπομπή στην αρχική πηγή.
Πέραν του Fort-Russ, το συγκεκριμένο άρθρο είχε δημοσιευτεί και στο ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων Pars (parstoday.com) στις 4 Ιουλίου του τρέχοντος έτους, και αναδημοσιεύθηκε χθες από το Infognomon. Η αναμετάδοση εκτιμήσεων δεν αποτελεί διάδοση ψευδών ειδήσεων εφόσον επισημανθεί πως οι πληροφορίες που παρουσιάζονται δεν έχουν επιβεβαιωθεί επίσημα.
Καλό θα ήταν οι «fact checkers» τους οποίους φυσικά δε γνωρίζουμε ποιος τσεκάρει, να μην προχωρούν σε τέτοιου είδους επιθέσεις καθώς αυτές υποβαθμίζουν το αναφαίρετο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και υπάγονται σε πρακτικές λογοκρισίας αυταρχικών καθεστώτων, που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της υγιούς Δημοκρατίας, αλλά μιας δημοκρατίας που νοσεί.
Με τον τρόπο που λειτουργούν διχάζουν την ανθρωπότητα ανάμεσα σε «φιλορώσους» και «φιλοαμερικάνους», κρατώντας με αυτό τον τρόπο ζωντανή την ανάμνηση των σκοτεινών χρόνων του Ψυχρού Πολέμου, και με τρομοκρατικές μεθόδους προσπαθούν να φιμώσουν τη ελεύθερη δημοσιογραφία και ελευθερία του λόγου.
Με αφορμή τα παραπάνω πραγματοποιήσαμε μία έρευνα που αποδεικνύει πως η αποσταθεροποίηση στο ΝΑΤΟ είναι γεγονός και κορυφαίο γεωπολιτικό ινστιτούτο έχει αναφερθεί εκτενώς στο θέμα αυτό στο πρόσφατο παρελθόν, μόλις λίγους μήνες πριν.
Συγκεκριμένα, όπως διαβάζουμε στο αμερόληπτο και έγκυρο Global Research, σε δημοσίευμα της 31ης Μαρτίου του τρέχοντος έτους, βιώνουμε μία «μετατόπιση στη δομή των στρατιωτικών συνασπισμών καθώς η συμμαχία της Τουρκίας με τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν είναι πραγματικότητα». Σχετικό δημοσίευμα, παλαιότερο βέβαια, εμφανίστηκε και στο αμερικάνικο The National Interest, στο οποίο εκφράζονταν φόβοι για την ενίσχυση των δεσμών Αθήνας-Μόσχας.
Αναλυτικά το δημοσίευμα του Global Research:
Η Τουρκία εξετάζει μια «έξοδο από το ΝΑΤΟ», οι επιπτώσεις της οποίας είναι εκτεταμένες. Οι στρατιωτικές συμμαχίες επαναπροσδιορίζονται.
Με τη σειρά της, η Τουρκία στη Βόρεια Συρία αγωνίζεται ενάντια στις κουρδικές δυνάμεις της Αμερικής, δηλαδή ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ πολεμάει ένα άλλο κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ.
Η στάση της Ρωσίας σε σχέση με τις στρατιωτικές ενέργειες της Τουρκίας στη Βόρεια Συρία είναι διφορούμενη. Η Τουρκία έχει εισβάλει στη Συρία, η οποία είναι σύμμαχος της Ρωσίας.
Από μια ευρύτερη στρατιωτική σκοπιά, η Τουρκία συνεργάζεται ενεργά με τη Ρωσία, η οποία πρόσφατα δεσμεύθηκε να εξασφαλίσει την ασφάλεια της Τουρκίας. «Η Μόσχα υπογραμμίζει ότι η Τουρκία μπορεί να αποσυρθεί ήρεμα από το ΝΑΤΟ και μετά από αυτό, η Άγκυρα θα έχει εγγυήσεις ότι δεν θα αντιμετωπίσει καμία απειλή [από το ΝΑΤΟ] όσον αφορά τη διασφάλιση της δικής της ασφάλειας» – σύμφωνα με ανακοίνωση της τουρκικής ΠΑ – στρατηγός Beyazit Karatas)
Επιπλέον, η Άγκυρα θα έχει αποκτήσει έως το 2020 το ρωσικό αντιαεροπρικό σύστημα S-400, ενώ θα αποσυρθεί εκ των πραγμάτων από το ολοκληρωμένο σύστημα αεροπορικής άμυνας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ. Η συμφωνία S-400 λέγεται ότι προκάλεσε «ανησυχία» «επειδή η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και το εν λόγω σύστημα δεν μπορεί να ενσωματωθεί στη στρατιωτική αρχιτεκτονική του ΝΑΤΟ».
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ;
Έχει αποφασίσει η Τουρκία να αποχωρήσει από την Ατλαντική Συμμαχία; Ή μήπως η Τουρκία συμμετέχει σε μια συμμαχία διευκόλυνσης με τη Ρωσία διατηρώντας παράλληλα τους δεσμούς της με το ΝΑΤΟ και το Πεντάγωνο;
Η Ατλαντική Συμμαχία δυνητικά θρυμματίζεται. Θα οδηγήσει αυτό σε ένα κίνημα εξόδου και άλλων κρατών-μελών από το ΝΑΤΟ;
Η πρόθεση της Μόσχας, μέσω διπλωματικών οδών, είναι να αξιοποιήσει τις διμερείς σχέσεις με επιλεγμένα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ. Ο στόχος είναι να συμβάλει στη «στρατιωτική αποδυνάμωση» του ΝΑΤΟ στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας.
Εκτός από την Τουρκία, αρκετές χώρες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας (η οποία καθιέρωσε αμυντικούς δεσμούς με τη Ρωσία) καθώς και η Βουλγαρία, θα μπορούσαν να εξετάσουν την έξοδο του ΝΑΤΟ.
Η «επαναπροσέγγιση» της Τουρκίας με τη Ρωσία είναι στρατηγική. Παρόλο που διαδραματίζει βασικό ρόλο στη Μέση Ανατολή, η Τουρκία ελέγχει επίσης τη ναυτική πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα μέσω των Δαρδανελίων και του Βοσπόρου.
Με άλλα λόγια, η απόσυρση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ θα είχε άμεσο αντίκτυπο στη χερσαία και ναυτική ανάπτυξη του ΝΑΤΟ στη λεκάνη του Ευξείνου Πόντου, η οποία με τη σειρά της θα επηρέαζε τις στρατιωτικές δυνατότητες του ΝΑΤΟ στην πόρτα της Ρωσίας στην Ανατολική Ευρώπη, τα κράτη της Βαλτικής και τα Βαλκάνια.
Περιττό να πούμε ότι η συμμαχία Μόσχας-Άγκυρας διευκολύνει την κίνηση των ρωσικών και κινεζικών ναυτικών δυνάμεων προς και από τη Μαύρη Θάλασσα στη Μεσόγειο μέσω του Βοσπόρου.
Η στρατηγική επαναπροσέγγισητης Τουρκίας δεν περιορίζεται στη Ρωσία αλλά περιλαμβάνει το Ιράν και το Πακιστάν, το οποίο βρίσκεται στο στάδιο της διακοπής των στρατιωτικών σχέσεών του με τις ΗΠΑ, ενώ επεκτείνει τις εμπορικές και επενδυτικές σχέσεις του με την Κίνα. Το Πακιστάν καθώς και η Ινδία είναι πλήρη μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO).
Πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί η ευρύτερη διάρθρωση τόσο των στρατιωτικών όσο και των εμπορικών/επενδυτικών συμμαχιών, συμπεριλαμβανομένων των θαλάσσιων διαδρομών και των διαδρόμων αγωγών.
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΚΑΙ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Αυτές οι γεωπολιτικές μετατοπίσεις έχουν αποδυναμώσει την επιρροή των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, την Κεντρική και τη Νότια Ασία.
Η Τουρκία έχει μια συμμαχία με το Ιράν. Και το Ιράν με τη σειρά του υποστηρίζεται τώρα από ένα ισχυρό μπλοκ Κίνας-Ρωσίας, το οποίο περιλαμβάνει στρατιωτική συνεργασία, στρατηγικούς αγωγούς καθώς και εκτεταμένες εμπορικές και επενδυτικές συμφωνίες.
Με τη σειρά της, η ενότητα της Σαουδικής Αραβίας και των κρατών του Κόλπου τίθεται σε κίνδυνο, με το Κατάρ, το Ομάν και το Κουβέιτ να οικοδομούν μια συμμαχία με το Ιράν (και την Τουρκία) εις βάρος της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑΕ.
Ο οικονομικός αποκλεισμός της Σαουδικής Αραβίας που στρέφεται κατά του Κατάρ έχει δημιουργήσει μια ρήξη στις γεωπολιτικές συμμαχίες που έχει αποδυναμώσει τις ΗΠΑ στον Περσικό Κόλπο.
Το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (GCC) είναι βαθιά διχασμένο, με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν να πλαισιώνουν τη Σαουδική Αραβία κατά του Κατάρ. Με τη σειρά του το Κατάρ έχει την υποστήριξη του Ομάν και του Κουβέιτ. Περιττό να πούμε ότι το ΣΣΚ, το οποίο μέχρι πρόσφατα ήταν o πιο ισχυρός σύμμαχος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή κατά του Ιράν, είναι εντελώς ασταθές.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑΡ
Ενώ η Τουρκία αναπτύσσει στρατεύματα στο Κατάρ, ίδρυσε επίσης τη στρατιωτική βάση Tariq bin Ziyad στο Κατάρ (σε συνεργασία με το Υπουργείο Άμυνας του Qatar) βάσει συμφωνίας που υπεγράφη το 2014.
Το αμερικανικό στρατιωτικό ίδρυμα Al Udeid που εδρεύει στο Κατάρ είναι το μεγαλύτερο στη Μέση Ανατολή. Κάτω από την USCentCom με έδρα την Τάμπα της Φλόριντα, το Al Udeid φιλοξενεί το «κεντρικό γραφείο» της CentCom για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ σε ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας.
Το Al Udeid – που φιλοξενεί περίπου 10.000 στρατιωτικούς του αμερικανικού στρατού – διαδραμάτισε στρατηγικό ρόλο στη συνεχιζόμενη διεξαγωγή των αεροπορικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ κατά του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Συρίας.
Ωστόσο, υπάρχει μια θεμελιώδης αντίφαση: η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση της Αμερικής στη Μέση Ανατολή, η οποία φιλοξενεί την USCentCom, βρίσκεται σήμερα σε μια χώρα που είναι σταθερά ευθυγραμμισμένη με το Ιράν, δηλαδή εχθρό της Αμερικής. Επιπλέον, οι κύριοι εταίροι του Κατάρ στη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου, συμπεριλαμβανομένων των αγωγών, είναι το Ιράν και η Τουρκία. Με τη σειρά τους, τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα συμμετέχουν ενεργά στη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου του Κατάρ.
Σε απάντηση της προσέγγισης του Κατάρ με το Ιράν, το Πεντάγωνο έχει ήδη προβλέψει τη μεταφορά της κεντρικής διοίκησης της κεντρικής διοίκησης στη βάση της Πολεμικής Αεροπορίας του Al Udeid, στη βάση Πολεμικής Αεροπορίας Prince Sultan στην κεντρική Σαουδική Αραβία, 80 χλμ. Νότια του Ριάντ.
Η δομή των στρατιωτικών συμμαχιών που σχετίζονται με το Κατάρ είναι από αυτήν την άποψη στρατηγική. Γιατί; Επειδή το Κατάρ είναι ένα γεωπολιτικό hot spot, γεγονός το οποίο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα εκτεταμένα θαλάσσια αποθέματα φυσικού αερίου που μοιράζεται με το Ιράν.
Το Ιράν και το Κατάρ συνεργάζονται ενεργά για την εξόρυξη ναυτιλιακού φυσικού αερίου υπό κοινή ιδιοκτησία του Κατάρ-Ιράν. Αυτοί οι τομείς θαλάσσιου αερίου είναι στρατηγικοί, αποτελούν τα μεγαλύτερα θαλάσσια αποθέματα φυσικού αερίου στον κόσμο που βρίσκονται στον Περσικό Κόλπο. (Michel Chossudovsky, Middle East and Asia Geopolitical Alliances, Global Research, 17 Σεπτεμβρίου 2017)
Τον Μάρτιο του 2018, η Ουάσιγκτον ζήτησε από το πρακτορείο ειδήσεων Al Jazeera του Κατάρ να εγγραφεί στις ΗΠΑ ως «ξένος πράκτορας», υπονοώντας ότι η Ντόχα έχει «συμμαχία» με εχθρούς της Αμερικής, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν και της Ρωσίας.
Δεν είναι αυτό το προοίμιο για το «Qatar-Gate» κάτω από το τιμόνι του νεοσυσταθέντος «πολέμου» του Τραμπ;
Τον Νοέμβριο του 2017, ο υπουργός Εξωτερικών του Κατάρ Sheikh Mohammed bin Abdulrahman Al Thani διεμήνυσε κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην Ουάσινγκτον ότι «το Κατάρ δεν αποκλείει τη δυνατότητα μιας στρατιωτικής επιχείρησης υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας». Παρόλο που αυτή η επιλογή είναι απίθανη, μια «αλλαγή καθεστώτος» στη Ντόχα που χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ και τη συμμαχία της Σαουδικής Αραβίας είναι μια ξεχωριστή δυνατότητα.
Η ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΒΑΣΗ INCIRLIK ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΤΟΥΡΚΙΑ
Εν τω μεταξύ, το Πεντάγωνο προβλέπει τη μετακίνηση εγκαταστάσεων και προσωπικού των Πολεμικών Αεροποριών των ΗΠΑ από τη βάση Incirlik στη νότια Τουρκία:
Νωρίτερα τον Μάρτιο, ο εκπρόσωπος Τύπου της US European Command (EUCOM) Johnny Michael αρνήθηκε τις «σκόπιμες» αναφορές ότι ο στρατός των ΗΠΑ μείωσε τις δραστηριότητές του στη βάση Incirlik, προσθέτοντας ότι όλες οι στρατιωτικές δραστηριότητες συνεχίστηκαν κανονικά.
Μια ημέρα πριν από την παρέμβαση του Michael, μια έκθεση της Wall Street Journal ανέφερε ότι οι ΗΠΑ «μείωσαν δραματικά» τις πολεμικές επιχειρήσεις στην αεροπορική βάση και εξέταζαν μόνιμες περικοπές εκεί. (Al Jazeera, 26 Μαρτίου 2018)
Συμπερασματικές παρατηρήσεις: Με το ΝΑΤΟ σε συνωστισμό, τα «πολεμικά γεράκια» της Αμερικής δεν έχουν το πόδι να σταθούν.
Η συμμαχία μεταξύ Ουάσιγκτον και Άγκυρας βρίσκεται σε κρίση. Το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε κρίση. Με τη σειρά του, μια έξοδος της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ θα μπορούσε ενδεχομένως να αποσταθεροποιήσει την Ατλαντική Συμμαχία.
Βρισκόμαστε σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι. Η στρατιωτική ατζέντα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ απειλεί το μέλλον της ανθρωπότητας.
Πώς να αντιστρέψετε την παλίρροια του πολέμου; Ποιες συγκεκριμένες δράσεις πρέπει να ληφθούν;
Το κίνημα «ΝΑΤΟ-exit» θα μπορούσε να γίνει μια κλήση συσπείρωσης, μια κίνηση που θα μπορούσε να εξαπλωθεί σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό τοπίο.
Τόσο τα ευρωπαϊκά όσο και τα βόρεια αμερικανικά αντιπολεμικά κινήματα θα πρέπει να εστιάσουν συγκεκριμένα την εκστρατεία τους στο «ΝΑΤΟ-Exit» με σκοπό να σπάσουν τη δομή των στρατιωτικών συμμαχιών που απαιτεί η Ουάσινγκτον για να διατηρήσει την παγκόσμια στρατιωτική της ηγεμονία.
Δεν είναι εύκολο έργο. Αυτό το κίνημα δεν θα προέρχεται από τις κυβερνήσεις. Οι περισσότεροι αρχηγοί κρατών και αρχηγοί κυβερνήσεων των κρατών μελών του ΝΑΤΟ έχουν ανατραπεί. Επιπλέον, πολλές από τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών της Δύσης και οι ΜΚΟ (που χρηματοδοτούνται από εταιρικά ιδρύματα) υποστηρίζουν σιωπηρά τους «ανθρωπιστικούς πολέμους» των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Αυτό σημαίνει ότι το αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να ξαναχτιστεί.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου