Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Μονάχα ένας δεν ταρακουνήθηκε από τον σεισμό που τράνταξε συθέμελα την Ευρωπαική Ηπειρο.
Ο ένας και μοναδικός εκπρόσωπος για τα…δύσκολα της Κομισιόν, ο δικός μας, Μαργαρίτης Σχοινάς. Ο Μαργαρίτης, που προσπαθούσε στο παρελθόν να μας πείσει ότι τα…οχτάρια του Γιούγκερ οφείλονταν σε ισχιαλγία κι ότι η Ελλάδα χρειάζεται κι άλλο «στρώσιμο».
Αυτός λοιπόν ο μεγάλος ερμηνευτής μας, είπε ότι δεν έγινε και τίποτα στις Ευρω-εκλογές της περασμένης Κυριακής. Βροχούλα ήταν και πέρασε. «Οι λαικιστές δεν κέρδισαν παρά τους προφήτες της καταστροφής», απεφάνθη ο ανώτερος υπάλληλος του ευρωσυστήματος.
Τώρα, πώς γίνεται ο επίσημος σπόουκσμαν του ανώτατου οργάνου της Ευρωπαικής Ενωσης, που εκπροσωπεί υποτίθεται όλους τους Ευρωπαίους πολίτες να εκφράζεται απαξιωτικά, π.χ. για το 50% των Ιταλών ή των Ούγγρων ψηφοφόρων, λες και υπερασπίζεται κυβέρνηση, είναι ένα ερώτημα που θα πρέπει να απασχολήσει όσους ορκίζονται στην δημοκρατική υπόσταση των ευρωπαικών θεσμών.
Σε αντίθεση πάντως με τον Μαργαρίτη, ένας άλλος μάλλον πιο διεισδυτικός παρατηρητής των τελευταίων ευρω-εκλογών, προέβλεψε ότι το αποτέλεσμα τους σημαίνει το αναπόδραστο τέλος της Ευρωπαικής Ολοκλήρωσης, όπως βεβαίως την είχαν στο μυαλό τους οι Γερμανοί.
Ο Στήβεν Μπάνον, ο άνθρωπος που έβγαλε τον Τράμπ πρόεδρο προς τεράστια απογοήτευση των κέντρων εξουσίας της παγκοσμιοποίησης, έδωσε μία άλλη εκδοχή του αποτελέσματος, μακριά από την ερμηνεία του υπαλληλικού κατεστημένου της Κομισιόν.
«Εδώ τελείωσε», είπε « η κουβέντα για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης όπως τις είχε φανταστεί ο Μακρόν». Μεταξύ μας, ο Στήβεν βλέπει λίγο πιο καθαρά τα πράγματα από τον Μαργαρίτη. «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης» δεν θα μπορούσαν ποτέ να υπάρξουν σε αυτή την συγκυρία.
Στην Αμερική το πείραμα πέτυχε γιατί υπήρχαν μεν πολλές εθνότητες, αλλά μία γλώσσα και κοινό εθνικό φρόνημα(proud to be American). Η ιεραρχία της εξουσίας δομήθηκε δημοκρατικά και σχετικά αντιπροσωπευτικά, παρά τους αρχικούς κοινωνικούς ή φυλετικούς αποκλεισμούς.
Στην Ευρωπαική Ενωση υπάρχουν πολλά διαφορετικά εθνικά κράτη, διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικά εθνικά συμφέροντα, διαφορετικές ιστορικές και πολιτισμικές αναφορές, αλλά ένας και μοναδικός διαχρονικός νταβατζης: Ο Γερμανός! Ετσι όμως δεν γίνεται δουλειά και ευτυχώς που ξύπνησαν κάποιοι εγκαίρως, για να βάλουν φρένο στο Τέταρτο Ραιχ.
Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής αποτέλεσαν έναν θρίαμβο των πατριωτικών-ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων.
Το να λες «δεν είδα, δεν άκουσα» με ένα 52% του Ορμπαν στην Ουγγαρία, την επική επικράτηση του Σαλβίνι που ετοιμάζεται να καταπιεί την επίσης καθαρόαιμη δεξιά του Καβαλιέρε(8,5%)και διατηρεί εφεδρείες στην εθνικιστική Fratelli d’ Italia της Τζώρτζια Μελόνι(6.5%), είναι εξίσου γελοίο με το να κάνεις ότι δεν κατάλαβες την πρωτιά της Μαρίν Λεπέν και το βατερλώ των συστημικών κομμάτων στην Βρετανία.
Οποιος παριστάνει λοιπόν ότι δεν…άνοιξε μύτη, απλά προδίδει την υπαρξιακή του αγωνία. Για να είμαστε ακριβείς βέβαια, υπήρξαν και άλλοι νικητές σε αυτές τις ευρω-εκλογές. Οι «πυροβολημένοι» Γερμανοί «Πράσινοι» που σε λίγο θα απαγορεύσουν την κατανάλωση βόειου κρέατος επειδή…η πορδή της αγελάδας μεγαλώνει την τρύπα του όζοντος και οι (νέο)φιλελεύθεροι της ομάδας του Γκι Φέρχοφσταντ, επίσημου απολογητή του Τζώρτζ Σόρος, οι απόψεις του οποίου κάνουν αυτές της δικής μας Μιράντας του ΔΝΤ να ωχριούν.
Αν προσθέσεις και τον Μακρόν που διασώθηκε και θέλει να το παίξει τώρα… «περήφανος Γάλλος», το γλυκό έδεσε. Αντε τώρα να συνεννοηθούν μ’ όλους αυτούς, οι Γερμαναράδες Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ για να βγάλουν δικούς τους ανθρώπους στα όργανα διοίκησης της Ευρωπαικής Ενωσης. Προσωπικά βλέπω τον πολυαγαπημένο μας Μάνφρεντ Βέμπερ να πηγαίνει πρόωρα για…μπάνιο, εκτός κι αν το Βερολίνο κάνει ανήκουστες για τα δεδομένα του παραχωρήσεις, προσφέροντας π.χ. στους Γάλλους την προεδρία της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και στους Φιλελεύθερους, την προεδρία στο Ευρωπαικό Συμβούλιο.
Οι τελικές επιλογές θα είναι προιόν σκληρής διαπραγμάτευσης και επώδυνων συμβιβασμών, με μεγάλες παραχωρήσεις στους προοδευτικότερους «ευρωπαιστές», οι οποίοι δεν είναι καθόλου εύκολοι στα παζάρια. Με την Μέρκελ αποδυναμωμένη, καθώς η θητεία της έχει μπει σε αντίστροφη μέτρηση, με τον Φέρχοφσταντ ρυθμιστή και τον Μακρόν να αναζητά απεγνωσμένα επίδειξη πυγμής για λόγους πολιτικής επιβίωσης, οι Γερμανοί θα χάσουν τον απόλυτο έλεγχο που είχαν μέχρι σήμερα.
Και θα έχουν όλους τους άλλους απέναντι, συντηρητικούς εθνικιστές, ευρωσκεπτικιστές και πολέμιους τους παγκοσμιοποίησης να τους περιμένουν στην γωνία με τον Μπάνον και τον Τράμπ να τρίβουν τα χέρια τους. Γι αυτό σας λέω. Το μεγάλο πάρτυ τώρα αρχίζει, μείνετε συντονισμένοι…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου