Το νέο τρομοκρατικό – κατά πάσα βεβαιότητα – περιστατικό στην είσοδο σχεδόν των Στενών του Ορμούζ, των κρίσιμων για την ασφαλή μεταφορά στις παγκόσμιες αγορές των υδρογονανθράκων του Κόλπου Στενών, προκάλεσε αναταραχή πολιτική και οικονομική από το πρωί και έστειλε τα μηνύματα που επιθυμούσε όποιος έχει την ευθύνη για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση της επιχείρησης. Κάποιες πρώτες σκέψεις σε αυτή τη φάση θα είχαν ενδιαφέρον.
Είναι σχεδόν νομοτελειακά βέβαιο ότι η ευθύνη θα πέσει από την πλευρά των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στον Κόλπο ξανά στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, έστω και χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις, με βάση τη λογική του ποιος θα είχε συμφέρον, άρα κίνητρο, για να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια. Τη στιγμή μάλιστα που έχουν προηγηθεί πρόσφατα επιθέσεις εναντίον πλοίων στην περιοχή του Εμιράτου της Φουτζέιρα, για τις οποίες μέχρι και η ανώτατη ηγεσία των ΗΠΑ (Τραμπ, Μπόλτον) “έδειξε” προς την κατεύθυνση της Τεχεράνης.
Μερικά χαρακτηριστικά του νέου πλήγματος έχουν ενδιαφέρον. Εάν αληθεύει το σημείο στο οποίο αναφέρεται ότι εκδηλώθηκε η επίθεση, αυτό υπενθυμίζει σε όποιον έχει λόγους εισέρχεται στον Κόλπο, ιδίως τις χώρες που το πράττουν με πολεμικά πλοία, ότι αναλαμβάνουν το ρίσκο παγίδευσης – αποκλεισμού, καθώς η γεωγραφία ευνοεί συντριπτικά χώρες όπως το Ιράν, που μπορούν, εάν το επιλέξουν, να πλήξουν στόχους ακόμα και με χερσαία συστήματα.
Ακριβώς όμως επειδή υπάρχει αυτό το μεγάλο στρατιωτικό πλεονέκτημα, η κλιμάκωση μιας σύγκρουσης μπορεί να γίνει πολύ γρήγορα και ανεξέλεγκτα, ενώ η προσπάθεια αντιμετώπισης του μειονεκτήματος μπορεί να οδηγήσει σε μια γενικευμένη ανάφλεξη στην περιοχή, με την εμπλοκή πολλών κρατών.
Μέσω μια τρομοκρατικής ενέργειας του είδους λοιπόν, θα μπορούσε να διαβιβάζεται αποτρεπτικό μήνυμα από ιρανικής πλευράς, με στόχο να υπογραμμίσει τις πολλαπλές αβεβαιότητες που θα μπορούσε να έχει η επιλογή στρατιωτικής λύσης στις δύσκολες σχέσεις με την Ισλαμική Δημοκρατία.
ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΓΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ
Φυσικά, θα πρέπει αν τονιστεί, ότι δεν θα εκπλήξει εάν υπάρξουν αναφορές που θα προβάλουν το ενδεχόμενο προβοκάτσιας με στόχο την ενοχοποίηση του Ιράν! Αυτό θα γίνει είτε ευθύνεται η Ισλαμική Δημοκρατία είτε όχι! Το απόλυτο λογικό αδιέξοδο, όσο δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία…
Σε κάθε περίπτωση, όσο πιο εύλογη είναι μια ερμηνεία που υιοθετείται (σ.σ. το έκανε το Ιράν), τόσο πιο ελκυστική θα μπορούσε να γίνει ως επιλογή και για την αντίθετη πλευρά της «εξίσωσης ασφαλείας» (σ.σ. στα χέρια των αντιπάλων του Ιράν)! Αυτό θα αποτελούσε ενέργεια έκθεσης του σιίτη αντιπάλου…
Εάν δε, κάποιος όπως το Ιράν έχει ήδη υποστεί τις συνέπειες καταλογισμού της χρήσης της τακτικής αυτής μια φορά (σ.σ. στην πρώτη επίθεση), η χρήση της ίδιας τακτικής από τον στόχο αυτής της επίθεσης (σ.σ. από τους αντιπάλους του Ιράν), θα μπορούσε να αποσκοπεί στο να αυξηθεί η διεθνής πίεση… εναντίον του δράστη της πρώτης επίθεσης (σ.σ. αν ήταν το Ιράν)!
Για ποιον λόγο π.χ. το Ιράν να μην προέκρινε να χρησιμοποιήσει – δι’ αντιπροσώπων (proxy) – μία και μοναδική φορά την τακτική για να στείλει το μήνυμα, όχι όμως και δεύτερη υπό τον φόβο πρόκλησης κλιμάκωσης; Σε αυτή την περίπτωση και σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο, θα μπορούσε, λογικά, η υποψία να πέσει και αλλού.
Όταν μάλιστα η έστω βραχυπρόθεσμη συνέπεια είναι η άνοδος των τιμών του πετρελαίου στις διεθνείς αγορές, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμα και παράγοντα ενίσχυσης του κινήτρου για κάθε πετρελαιοπαραγωγό χώρα! Πάντα θεωρητικά συζητώντας, το τονίζουμε…
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΙΑΠΩΝΑ ΑΜΠΕ ΣΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ ΣΤΟ “ΚΑΔΡΟ”
Η επίθεση αυτή καταγράφεται την ημέρα που αναμενόταν στην Τεχεράνη ο Ιάπωνας πρωθυπουργός, Σίνζο Άμπε, με στόχο να μεσολαβήσει για την εξεύρεση λύση για το Ιράν. Αυτό εισάγει άλλη μια ενδιαφέρουσα παράμετρο στην εξίσωση…
Σημαίνει δηλαδή ότι οι Ιρανοί δεν θα έκαναν ποτέ κάτι τέτοιο για να μην ακυρωθεί κάτι που δυνητικά θα μπορούσε να τους ωφελήσει, ή το χρησιμοποιούν ως άλλοθι για να καλύψουν τα ίχνη τους, με την επίσκεψη Άμπε ως επιχείρημα;
Αντιστρόφως, θα μπορούσαν οι αντίπαλοι του Ιράν να επιλέξουν προβοκάτσια για να αποτραπεί η μείωση της πίεσης στην Τεχεράνη, δηλαδή να τινάξουν στον αέρα τη μεσολαβητική πρωτοβουλία, ή δεν θα το έκαναν ποτέ διότι κατά βάθος όλοι στην περιοχή επιθυμούν αποκλιμάκωση και έλεγχο των εντάσεων; Οι αναφορές στόχο έχουν να αναδείξουν την πολυπλοκότητα των λογικών(;) συλλογισμών που μπορούν να γίνουν για το πρωινό περιστατικό στον Κόλπο.
Το επόμενο -θεωρητικό πάντα- ερώτημα που τίθεται, αφορά το ενδεχόμενο αν δει κανείς επανάληψη τέτοιων περιστατικών στην Ανατολική Μεσόγειο, μια περιοχή που αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη στρατηγική σημασία…
Εάν το Ιράν είναι η χώρα που πιέζεται ασφυκτικά στον Κόλπο, η Τουρκία είναι στην παρούσα συγκυρία στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι δυο χώρες, εξαιτίας της πίεσής τους από τις ίδιες πλευρές έχουν έρθει κοντά, παρά το γεγονός ότι τα συμφέροντά τους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι συχνά διαφορετικά.
Θα μπορούσε ενδεχομένως μια Τουρκία που θα απομονωθεί, συνεπεία των επιλογών του αμετροεπή και υπερφίαλου ηγέτη της, να προχωρήσει τόσο ώστε να επιχειρήσει με «μη συμβατικές» μεθόδους να πιέσει την κατάσταση προς όφελός της;
Εάν τεθεί σε επίπεδο… ψυχοσύνθεσης, τότε οι Τούρκοι που δεν δίστασαν να συνεργαστούν και να ενισχύσουν ακόμα και τους αποκεφαλιστές του ISIS, δεν θα είχαν «ηθικό πρόβλημα» να εμπλακούν σε οποιαδήποτε ενέργεια θα μπορούσε να προωθήσει τα συμφέροντά τους.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι και οι δυο περιοχές μοιάζουν με «πυριτιδαποθήκη» και όσα διακυβεύονται είναι τόσο υψηλής αξίας που θα δικαιολογούσαν οτιδήποτε. Επιπρόσθετα, και στις δυο περιπτώσεις, ο ηττημένος θα δυσκολευθεί πολύ να ανακάμψει, με τις συνέπειες να συμπεριλαμβάνουν ενδεχομένως από καθεστωτική ανατροπή, μέχρι εδαφικές απώλειες.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι ικανότερες μυστικές υπηρεσίες του κόσμου έχουν στραμμένη την προσοχή τους τόσο στον Κόλπο όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Τα περιθώρια κινήσεων για «πονηρούς» μπορεί να μην είναι ανύπαρκτα, είναι όμως περιορισμένα.
Και από τη στιγμή που όλες αυτές οι εξελίξεις και στις δυο περιοχές εμπλέκουν πολλαπλώς τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, επιβάλλεται συναίσθηση και επαγρύπνηση από όλους…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου