Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Είμαι αλήθεια περίεργος για το πόσο θα διαρκέσει το φλερτ Ρωσίας-Τουρκίας. Και είμαι περίεργος και για κάτι άλλο: Ο Μπασάρ Άσσαντ, που είναι αποφασισμένος να καθαρίσει τα συριακά εδάφη από τους κατακτητές, πόσο ακόμα θα ανεχτεί την παρουσία της Τουρκίας στην Συρία υπό την προστασία της Ρωσίας;
Οι εξελίξεις στο Ίντλιμπ και το Άφριν μας αναγκάζουν να αναζητούμε απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Οι συριακές αρχές λένε ότι η Τουρκία δεν εφάρμοσε και δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις της στην συμφωνία που επιτεύχθηκε για το Ίντλιμπ με την Ρωσία και κατηγορεί την Τουρκία. Σύμφωνα με εκείνη την συμφωνία, οι (τρομοκρατικές) ομάδες θα εκδιώκονταν από το Ίντλιμπ και θα δημιουργείτο μια περιοχή χωρίς όπλα εκεί.
Ήρθε απάντηση από την Ρωσία στην κατηγορία της Συρίας κατά της Ρωσίας. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντιμίτρι Πεσκόφ είπε ότι η Τουρκία κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για δημιουργία μιας περιοχής χωρίς όπλα στο Ίντλιμπ. Όμως, ταυτόχρονα παραδέχτηκε ότι μερικές ένοπλες ομάδες δεν συμμορφώθηκαν με την διορία της 15ης Οκτωβρίου που δόθηκε και είπε ότι «δυστυχώς αυτή την στιγμή δεν πάνε όλα όπως σχεδιάστηκαν». Θυμάστε.
Η Συρία σχεδίαζε να επιτεθεί στο Ίντλιμπ και να το απελευθερώσει μαζί με την Ρωσία. Όλοι περίμεναν να αρχίσει ανά πάσα στιγμή αυτή η επιχείρηση. Ακριβώς εκείνη την στιγμή ο Ταγγίπ Έρντογαν συναντήθηκε με τον Πούτιν στο Σότσι και πέτυχε συμφωνία μετά από μια συνάντηση που διήρκεσε μέχρι μετά τα μεσάνυκτα. Ο Έρντογαν αποδέχτηκε όλους τους όρους που έθεσε ο Πούτιν και έτσι σταμάτησε η επιχείρηση.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ συνεχάρη και ευχαρίστησε γι’ αυτή του την επιτυχία τον Έρντογαν, ο οποίος έπεισε τον Πούτιν. Ικανοποιήθηκαν πολύ γι’ αυτή την συμφωνία και τα δυτικά κράτη που δεν θέλουν να πέσει το τελευταίο κάστρο κατά του Άσσαντ στην Συρία. Όμως, όπως βλέπετε, ο Έρντογαν δεν κράτησε τον λόγο του.
Ο Έρντογαν έμεινε στριμωγμένος ανάμεσα στους τζιχαντιστές που ανακοίνωσαν ότι δεν θα φύγουν από το Ίντλιμπ και τον Πούτιν. Καλά, τι θα γίνει; Τι θα κάνει ο Άσσαντ; Αν έμεινε όρθιος μέχρι σήμερα χάρις στην Ρωσία, θα μπορέσει να ενεργήσει εκτός της βούλησης της Ρωσίας από εδώ και μπρος; Ιδού, η Τουρκία είναι μια από τις κατοχικές δυνάμεις στην Συρία. Αλλά ο Άσσαντ δεν μπορεί να κάνει τίποτα εναντίον της προς το παρόν. Δεν τολμά να συγκρουστεί με τον τουρκικό στρατό. Άλλωστε, ο Πούτιν δεν του επιτρέπει να το κάνει.
Από την άλλη η Τουρκία άρχισε να ριζώνει στο Άφριν το οποίο κατέχει. Συνέστησε μιαν διοίκηση εκεί. Τα παιδιά από την Συρία διδάσκονται τουρκικά. Η Türk Telekom έστησε τους πρώτους της σταθμούς εκεί. Η τοπική αστυνομία είναι κάτω από τις διαταγές των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και του στρατού.
Φτιάχνονται οι δρόμοι που έπαθαν ζημιές από τον πόλεμο, ανακαινίζονται τα τζαμιά, διορθώνονται τα σχολεία. Τα θρανία, τα βιβλία, οι σχολικές τσάντες, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές έρχονται όλα από την Τουρκία. 18 χιλιάδες μαθητές μαθαίνουν ένα νέο μάθημα: την τουρκική γλώσσα. Παλιά υπήρχαν μόνο δύο ξένες γλώσσες. Τα αγγλικά και τα γαλλικά. Τώρα στην θέση των γαλλικών μπήκαν τα τουρκικά. Όλα έρχονται από την Τουρκία, από τα υφάσματα μέχρι τα παπούτσια και τα βιομηχανικά υλικά. Τι δηλαδή, το Άφριν ανήκει στην Τουρκία τώρα;
Υπάρχει και το άλλο. Η Τουρκία βομβαρδίζει τις περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Δημοκρατικού Συριακού Στρατού, δηλαδή των στρατιωτών του Άσσαντ. Πιο πρόσφατα έπληξε προχθές το Κομπάνι και το Τελ Αμπιγιάντ. Και άρχισε μιαν επιχείρηση στα ανατολικά του Ευφράτη. Από ποιον παίρνει το θάρρος να κάνει όλες αυτές τις επιθέσεις η Τουρκία;
Γιατί δεν λέει τίποτα γι’ αυτά η προστάτιδα της Συρίας Ρωσία; Μήπως επειδή πούλησε τους πυραύλους S-400 στην Τουρκία; Και επειδή θα κτίσει στην Τουρκία πυρηνικό σταθμό που κοστίζει πέραν των είκοσι δισεκατομμυρίων δολαρίων; Ο Άσσαντ καλείται να πληρώσει τον λογαριασμό αυτών των ωραίων συμφωνιών; Στο πλευρό ποιου είναι ο Πούτιν; Του Άσσαντ; Του Ταγγίιπ Έρντογαν; Πόσο ακόμα θα κάνει τα στραβά μάτια ο Πούτιν στην προώθηση της Τουρκίας εντός της Συρίας και πόσο ακόμα θα παραμένει θεατής σε αυτό ο Άσσαντ;
Ένα τέτοιο πράγμα είναι η υπεροχή των οικονομικών συμφερόντων των κρατών έναντι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ακόμα και των κατοχών. Το βλέπουμε αυτό πολύ ξεκάθαρα στο παράδειγμα της Συρίας. Μήπως άλλωστε δεν το είδαμε και στο παράδειγμα της Κύπρου, στην δική μας πατρίδα; Η Τουρκία εισέβαλε και κατέχει το νησί.
Πέρασαν 44 χρόνια και ακόμα δεν εκδιώχθηκε από εδώ. Χάρις σε ποιον; Κυρίως χάρις στην Αμερική και την Αγγλία. Και δεν είναι καθόλου ελπιδοφόρα για εμάς η σημερινή στάση της Ρωσίας στην Μέση Ανατολή. Η τόση προσέγγιση του Πούτιν με τον Έρντογαν εμποδίζει την προσδοκία μας για στήριξη μιας δίκαιης λύσης από την Ρωσία.
Μην περιμένετε άδικα να υψώσει την φωνή του ο Πούτιν έναντι των ερευνών της Τουρκίας στις θάλασσές μας για φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Οι ορθόδοξοι Ελληνοκύπριοι είναι αδέλφια με τους ορθόδοξους Ρώσους, όμως άλλο η αδελφοσύνη και άλλο το πορτοφόλι.
Η Ρωσία είναι ο απελευθερωτής της Συρίας. Την έσωσε από τα χέρια των δεινοσαύρων. Αλλά τα γεγονότα που συμβαίνουν τώρα μας δείχνουν ότι δεν μπορούν να αναμένονται πολλά από έναν απελευθερωτή. Αν δεν μπορείς να απελευθερώσεις τον εαυτό σου, πάντα είσαι καταδικασμένος. Η απελευθέρωση είναι χειρότερη από την κατοχή. Τι είπαν; Όποιος απελευθερώνει πηδάει!
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου