Ergun Babahan*
Η απελευθέρωση από την Τουρκία του αμερικανικού ευαγγελικού ποιμένα Andrew Brunson μετά από μια στροφή από την κυβέρνηση της Άγκυρας αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα της υψηλής ανοχής της τουρκικής κοινωνίας για υποκρισία και κατασκευή από τα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς ηγέτες.
Ωστόσο, αυτό το μοτίβο άρνησης των παραπτωμάτων από το τουρκικό κράτος και τα ελεγχόμενα από το κράτος μέσα ενημέρωσης πηγαίνει μέχρι την κάλυψη της γενοκτονίας των Αρμενίων στην ανατολική Ανατολία το 1915. Ο σχεδιασμός, η εκτέλεση, η κάλυψη και η συνεχής άρνηση αυτό το σοβαρό έγκλημα έχει θέσει τον τόνο για τη ρητορική του τουρκικού κράτους και των μέσων ενημέρωσης του όταν αντιμετωπίζει θέματα όπως το κουρδικό ζήτημα, η εξαφάνιση ακτιβιστών και διανοουμένων και βομβιστικές επιθέσεις και δολοφονίες.
Το αμφιθέατρο στο Πανεπιστήμιο McGill, που βρίσκεται στους πρόποδες του Mt. Royal στο Μόντρεαλ, ήταν γεμάτη στο χείλος της περασμένης εβδομάδας. Το πλήθος αποτελούταν κυρίως από νεαρά μέλη της αρμενικής κοινότητας. Έχουν συγκεντρωθεί για να ακούσουν τον Τούρκο ακαδημαϊκό Taner Akçam, στο Μόντρεαλ, για να παρουσιάσουν το βιβλίο του "Killing Orders: Ταλέματα του Ταλάτ Πασά και η γενοκτονία των Αρμενίων".
Ο Ταλάτ Πασάς ήταν ένας από τους τρεις τύπους που κυβέρνησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου και διέταξε τη μαζική δολοφονία και απέλαση των Αρμενίων στην Ανατολία.
Το ζήτημα δεν ήταν το κατά πόσον οι Αρμένιοι ή όχι περνούσαν από γενοκτονία. Όποιος παρακολουθεί στενά την Τουρκία τα τελευταία δέκα χρόνια, γνωρίζει ότι δεν χρειάζεται να διεξάγεται μέρα και νύχτα η έρευνα για την αρχειακή έρευνα, όπως απέδειξε η Akçam, για να αποδείξει ότι ήταν.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι δολοφονίες και τα εγκλήματα του σήμερα που βλέπουμε ότι καλύπτονται από το κράτος, που διαπράχθηκαν πριν από τα μάτια του κοινού, μαρτυρούν ως κακή απομίμηση του τι έγινε στους Αρμένιους. Βλέπουμε ψευδείς μαρτυρίες που παράγονται προκειμένου να διασφαλιστεί η συνέχεια της πολιτείας και αυτή η ίδια μαρτυρία αποσύρεται όταν η διεθνής πίεση ανεβαίνει. Δεν είμαστε οι μόνοι που μπορούν να το δουν αυτό. Όπως δείχνει η υπόθεση Brunson, οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο υπόλοιπος κόσμος παρακολουθούν.
Αρκεί να δούμε τις ενέργειες εκείνων με μια τόσο απροκάλυπτη νοοτροπία. Δεν είναι πλέον απαραίτητο να ψάχνετε στα αρχεία για να καταλάβετε τι έγινε το 1915.
Αρκεί να κοιτάξουμε εκείνους που σκότωσαν τον πανεπιστημιακό σπουδαστή Kemal Kurkut στη μέση του δρόμου στο Ντιγιαρμπακίρ το 2017. ή Uğur Kurt, ο οποίος σκοτώθηκε ενώ παρακολούθησε κηδεία στην Κωνσταντινούπολη το 2014 · οι 33 νεαροί που σκοτώθηκαν στο βομβαρδισμό στο Suruç το 2015 · ή τα 109 άτομα που δολοφονήθηκαν στην Άγκυρα το ίδιο έτος.
Αρκεί να θυμηθούμε τους Αρμένιους πολιτικούς και διανοούμενους που ολοκληρώθηκαν στις 24 Απριλίου 1915 και δολοφονήθηκαν τον Ιούλιο για τις εντολές του Ταλάτ Πασά ή για να κοιτάξουν τους κούρδους πολιτικούς και διανοούμενους στη φυλακή για έναν αιώνα αργότερα.
Η μόνη διαφορά είναι ότι ο σημερινός κόσμος δεν θα επιτρέψει μια τελική λύση όπως η γενοκτονία, τουλάχιστον είναι δύσκολο δικαίωμα κάτω από τη μύτη της Ευρώπης και η τιμή είναι απότομη.
Επιστρέφοντας στο βιβλίο του Akçam και στην παρουσίασή του.
Η γενοκτονία των Αρμενίων είναι γεγονός που έχει γίνει επίσημα αποδεκτό από πολλές χώρες, αλλά η Τουρκία παραμένει άρνηση. Εκείνοι που λένε ότι το δικαστικό σύστημα της Τουρκίας είναι ανεξάρτητο είναι οι ίδιοι που αρνούνται τη γενοκτονία των Αρμενίων.
Η τουρκική κοινωνία δεν έχει άποψη λαϊκής για τη γενοκτονία των Αρμενίων. η επίσημη άποψη γίνεται δεκτή χωρίς αμφιβολία. Η επίσημη άποψη είναι απλή και μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: Η ανεξάρτητη τουρκική δικαιοσύνη έχει θέσει ελεύθερο το Μπράνσον, κανείς δεν μπορεί να πιέσει την Τουρκία και όσοι αγωνίζονται για το έθνος είναι αξιέπαινοι. Για το λόγο αυτό, δεν υπήρχε οργανωμένο σχέδιο για να σκοτωθούν οι Αρμένιοι. Οι θάνατοι τους ήταν απλώς τα τυχαία αποτελέσματα του πολέμου.
Εκείνοι που δημιούργησαν και εξηγούν την επίσημη αυτή άποψη ζητούν οποιαδήποτε απόδειξη κατασκευάζονται, ενώ παράλληλα κατασκευάζουν τα δικά τους αποδεικτικά στοιχεία. Ένα από τα σημαντικότερα αποδεικτικά στοιχεία είναι αυτό που δημοσίευσε ο Aram Andonian το 1921. Είναι ένα επίσημο τηλεγράφημα από τα απομνημονεύματα του Naim Efendi, ενός οθωμανικού δημοσίου υπαλλήλου.
Η κυβέρνηση της Τουρκίας και οι ακαδημαϊκοί που τις υποστηρίζουν έχουν εδώ και χρόνια ισχυριστεί ότι αυτό το μνημείο ήταν παραποιημένο ή παράγεται από τους Αρμένιους.
Η σχολαστική έρευνα του Akçam αποδεικνύει ότι υπήρξε πράγματι ένας οθωμανικός γραφειοκράτης που ονομάζεται Naim Efendi και παρέχει τις σχετικές πηγές. Αποδεικνύει επίσης ότι ο Ναμίμ Εφέντι έγραψε και δημοσίευσε τα απομνημονεύματά του. Μέσα από την έρευνά του, το Akçam προσφέρει θετική απόδειξη ότι το 1915, ενώ ο Ταλάτ Πασάς σχεδίαζε την Αρμενική Γενοκτονία, είχε αρχίσει επίσης να προσπαθεί να καλύψει τα ίχνη του.
Ο Akçam παρουσιάζει τα οθωμανικά έγγραφα που δείχνουν εκείνους που προσέφεραν κριτικές για τα έγγραφα ως ψευδείς ή έγραψαν τις διατριβές τους σχετικά με τις κρυπτογραφικές τεχνικές εκεί, ήταν λανθασμένες ή απλά θεωρητικές. Το Akçam το έκανε με έγγραφα από τους πολλούς τόμους που βρέθηκαν στα αρχεία του γενικού στρατιωτικού προσωπικού.
Εκείνοι που αντιτίθενται στο κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) δεν βλέπουν ότι η ανομία που βιώνουν σήμερα στην Τουρκία έχει τις ρίζες της στη γενοκτονία των Αρμενίων. Δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι η αληθινή δημοκρατία και το κράτος δικαίου δεν μπορούν να βασιστούν σε ψέματα και άρνηση.
Εκφράζουν την ευχαρίστησή τους για το γεγονός ότι η υπόθεση Brunson έδειξε ότι η δήθεν ανεξάρτητη δικαιοσύνη δεν ήταν ανεξάρτητη και ότι ο Erdoğan δεν μπόρεσε να αντισταθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ενθουσιασμένοι από τα ψέματα που δημοσιεύουν τα φιλοκυβερνητικά μέσα μαζικής ενημέρωσης σήμερα, αλλά ποτέ δεν θεωρούν ότι αυτές οι εφημερίδες, οι οποίες ήταν πάντα συνδεδεμένες με την κυβέρνηση, μιλούσαν ακόμα πιο σοβαρά ψέματα. ξεκινώντας από τη γενοκτονία των Αρμενίων, συνεχίζοντας με το κουρδικό ζήτημα, μέχρι την προσπάθεια πραξικοπήματος του Ιουλίου 2016.
Όταν ο Ερντογάν λέει ότι η Τουρκία είναι κράτος που κυβερνάται από το νόμο και ότι η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη, γελούν. Αλλά όταν λέει ότι οι πρόγονοί του δεν πραγματοποίησαν ποτέ γενοκτονία και η γενοκτονία των Αρμενίων ποτέ δεν συνέβη, επικροτούν.
Δεν ξέρω ποια ονομασία ψυχολογία θα ονομάσει αυτό το φαινόμενο, αλλά είναι σαφώς δεν είναι μια υγιής κατάσταση του νου. Δεν αντιμετωπίζει η αλήθεια διαβρώνει τη δημοκρατία, το νόμο και την ηθική.
Αρκεί να δούμε τη γερμανική κυβέρνηση και την κοινωνία, που αντιμετώπισαν το Ολοκαύτωμα, με την Τουρκία, η οποία βασίστηκε στην άρνηση, να δει τις συνέπειες.
*Τουρκος Δημοσιογρἀφος
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου