Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Ουδέποτε στην παγκόσμια διπλωματική ιστορία μια δολοφονία πρέσβη σε μια χώρα αντί να φέρει κρίση στις σχέσεις των δυο χωρών, αντίθετα φέρνει μεγαλύτερη προσέγγιση, όπως συμβαίνει με το παράδειγμα της δολοφονίας του Ρώσου πρέσβη στην τουρκική πρωτεύουσα.
Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για αυτή την παράδοξη εξέλιξη, που όλες όμως συγκλίνουν στο γεγονός ότι ο Ερντογάν τρέμει μην τυχόν και τα χαλάσει με την Μόσχα, γιατί η ίδια του η καρέκλα τρίζει και ο μεγαλύτερος υποστηριχτής του σε αυτή την συγκυρία είναι η Ρωσία. Από την άλλη η Ρωσία δεν θα ήθελε με τίποτα πάλι σε αυτή την συγκυρία να έχει αντίπαλο στο υπογάστριο της την Τουρκία, την ίδια ώρα που το ΝΑΤΟ ανεβάζει το θερμόμετρο στην Βαλτική ακόμα και στην Μαύρη Θάλασσα εναντίον των Ρώσων.
Πέραν τούτου όμως υπάρχουν και πολλοί άλλοι σημαντικοί παράμετροι που συντείνουν στην ενδυνάμωση της προσέγγισης και όποιος υποστηρίζει ότι στην διπλωματία χωρούν φιλίες και αλλά κουραφέξαλα, είναι μάλλον εκτός τόπου και χρόνου.
Πριν ακριβώς από δυο μέρες από την δολοφονία του Ρώσου πρέσβη είχε ανακοινωθεί στην Άγκυρα ότι η Ρωσία αναλαμβάνει με τρεις ρωσικές εταιρείες το μεγάλο έργο της κατασκευής τεσσάρων μεγάλων κέντρων παραγωγής ενέργειας, από τα οποία τα δυο είναι κέντρα παραγωγής ατομικής ενέργειας. Παράλληλα η Ρωσία θα κατασκευάσει στην Τουρκία μεγάλο Ενεργειακό Κέντρο συσσώρευσης φυσικού αερίου και παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που αλλάζει τα ενεργειακά δεδομένα της περιοχής Το Κέντρο αυτό θα είναι στην περιοχή της Προύσας με δυνατότητα 900 megavat. Επίσης και το ατομικό κέντρο παραγωγής ατομικής ενέργειας του Άκκογιού που ανέλαβαν οι Ρώσοι, λέγεται ότι θα είναι έτοιμο μέχρι το 2022, δηλαδή στην επέτειο των εκατό χρόνων από την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας. Για να μην παραλείψουμε και τον ενεργειακό αγωγό για τον οποίο όμως ακόμα τα πράγματα δεν έχουν ξεκαθαριστεί.
Το πρόβλημα είναι τι θα γίνει με το καθεστώς Άσαντ στην Συρία. Αλλά και εδώ ο Ερντογάν στην προσπάθεια του να κρατηθεί θα κάνει την μεγάλη στροφή και από στυγνός δικτάτορας ο πρόεδρος της Συρίας, μάλλον θα ξαναγίνει ο… μεγάλος του αδελφός, όπως τον αποκαλούσε πριν από την έκρηξη της εσωτερικής ανταρσίας.
Όλα αυτά βέβαια πολύ καλά, αλλά στο εσωτερικό της Τουρκίας το πρόβλημα θα παραμένει με τους Κούρδους, τους Αλεβίτες και τώρα που θα φανεί πως ο Ερντογάν εγκαταλείπει τους παραδοσιακούς του οπαδούς, με τους ίδιους τους ισλαμιστές.
Εκεί σίγουρα τα πνεύματα θα ανάψουν πολύ επικίνδυνα και κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσουν όλοι αυτοί που επί χρόνια την ανοχή του Ερντογάν είχαν δημιουργήσει γερές βάσεις στο τουρκικό έδαφος. Ένα δείγμα έχουμε ήδη με τον Ρώσο πρέσβη.
Ούτως ή άλλως Οι «φλόγες» ήδη άρχισαν να δυναμώνουν.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου