Τουρκία-ΗΠΑ
Η Τουρκία εισάγει τα όπλα της από τις ΗΠΑ.
Τουρκία-Ρωσία
Η Τουρκία βασίζεται στο φυσικό αέριο της μεγάλης αντιπάλου της Ρωσίας προκειμένου να εξασφαλίσει φτηνή ενέργεια, ώστε να έχει μία ανταγωνιστική οικονομία. Ειδικά μετά την όπως όλα δείχνουν αποτυχία της Τουρκίας να δημιουργήσει τον φιλικό προς τις ΗΠΑ άξονα Κατάρ-Τουρκίας ή Τουρκμενιστάν-Τουρκίας, ή Κουρδιστάν-Τουρκίας.
Στο θέμα του πετρελαίου η Τουρκία μπορεί να αποφεύγει την μεγάλη της αντίπαλο την Ρωσία βασιζόμενη στα αποθέματα του Ιράν και του Βορείου Ιράκ. Και αν δείτε τα στοιχεία η Τουρκία πράγματι εισάγει το φυσικό της αέριο κυρίως από την Ρωσία, ενώ η Ρωσία βρίσκεται πολύ πίσω στις προμήθειες πετρελαίου της Τουρκίας.
Τουρκία-Κίνα
Η Τουρκία περιμένει επίσης πολλά από την ένταξη της στους νέους δρόμους του μεταξιού που προωθούν οι Κινέζοι, και ευελπιστεί τα Κινεζικά προϊόντα να περνάνε στην Ευρώπη μέσω της Τουρκίας. Κάτι που φυσικά φέρνει την Τουρκία σε κόντρα με την Αίγυπτο, η οποία επίσης περιμένει πολλά από την εμπορική σημασία της Διώρυγας του Σουέζ.
Τουρκία-Άραβες
Με την στροφή στον Ισλαμισμό η Τουρκία ευελπιστεί να αποτελέσει την προστάτιδα των Μουσουλμάνων όλου του κόσμου, και να λαμβάνει σε μορφή προστασίας τεράστια ποσά από τους Άραβες του Κόλπου. Κάτι που φυσικά επίσης φέρνει την Τουρκία σε κόντρα με την Αίγυπτο, την μεγαλύτερη και σημαντικότερη αλλά όχι πλουσιότερη Αραβική χώρα, η οποία παραδοσιακά “βυζαίνει” τους Άραβες του Κόλπου για να τους πουλάει προστασία. Η Τουρκία επίσης επιδιώκει να λαμβάνει οικονομικές ενισχύσεις από τις Τουρκογενείς χώρες της Κεντρικής Ασίας και της Κασπίας, οι οποίες είναι όμως πρώην Σοβιετικές αποικίες πχ Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Καζακστάν.
Η Τουρκία επίσης προωθεί το οικονομικό μοντέλο της Κίνας, τον κρατικοκαπιταλισμού.
Τουρκία-ΗΠΑ Μέρος 2
Συγκρίνεται την σημερινή Τουρκία, με την Τουρκία της περιόδου 1945-1980, πριν η Ρωσία αρχίσει να εξάγει αέριο και πετρέλαιο στις χώρες του ΝΑΤΟ, και πριν οι Κινέζοι τα βρουν με τους Αμερικανούς, και οι Αμερικανοί επιτρέψουν στις Αμερικανικές εταιρείες να επενδύσουν στην Κίνα με αποτέλεσμα να εκτοξευτεί η Κινεζική οικονομία και αρχίσει η Κίνα να αποκτά επιρροή σε παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ πχ στους Άραβες του Κόλπου με την μορφή αγοράς πετρελαίου και αερίου, και στην Τουρκία με την μορφή επενδύσεων.
Σήμερα μας φαίνεται περίεργο ότι οι Αμερικανοί επέτρεψαν στις εταιρείες τους να εγκατασταθούν στην Κίνα, κάτι που οδήγησε στην άνοδο της Κίνας, αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι το 1980 ο μεγάλος αντίπαλος των ΗΠΑ ήταν η Σοβιετική Ένωση και όχι η Κίνα. Η Κίνα είχε πολλά προβλήματα με τους Σοβιετικούς, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Αφγανιστάν, όπου και οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι υποστήριζαν τους Ισλαμιστές Αφγανούς που πολεμούσαν τους Σοβιετικούς (1979-1989).
Στην συνέχεια τα πράγματα άλλαξαν, η Σοβιετική Ένωση χρεοκόπησε, και ο Γκορμπατσόφ αποφάσισε ότι ο δρόμος για την Ρωσία ήταν να στραφεί στις αγορές της Ευρώπης για να εκμεταλλευτεί τον τεράστιο φυσικό της πλούτο πχ Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Αγγλία κλπ.
Και φτάσαμε λοιπόν στην σημερινή κατάσταση, η οποία είναι τελείως διαφορετική από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, με την Κίνα να είναι ο μεγάλος αντίπαλος των ΗΠΑ, και τις ΗΠΑ να φαίνονται με τον Τραμπ έτοιμες να κάνουν ανοίγματα στην Ρωσία για να αντιμετωπίσουν την Κίνα.
Να ξαναγυρίσω όμως στο θέμα των σχέσεων Τουρκίας-ΗΠΑ. Πέρα λοιπόν από το φυσικό αέριο, προκύπτει ότι οι διεθνείς συσχετισμοί σπρώχνουν τις ΗΠΑ προς την Ρωσία προκειμένου να αντιμετωπίσουν την Κίνα, και άρα σπρώχνουν και την Τουρκία προς την Κίνα προκειμένου να αποκτήσει υποστήριξη απέναντι στην Ρωσία. Γιατί ο μεγάλος αντίπαλος της Τουρκίας δεν είναι σε καμία περίπτωση η Κίνα αλλά η Ρωσία.
Μιλάμε για τεράστιες ανακατατάξεις. Ο μεγάλος αντίπαλος των ΗΠΑ δεν είναι πλέον η Σοβιετική Ένωση αλλά η Κίνα, και άρα οι ΗΠΑ χρειάζονται την Ρωσία. Και η Τουρκία χρειάζεται το φυσικό αέριο της Ρωσίας, η οποία είναι όμως ο μεγάλος της αντίπαλος, και άρα χρειάζεται και την Κίνα για να αντιμετωπίσει την Ρωσία, τώρα που οι ΗΠΑ αναγκάζονται να στραφούν προς την Ρωσία. Μιλάμε για πολύ θολές συμμαχίες.
Θα πει κάποιος ότι οι Ρώσοι πουλάνε πετρέλαιο αξίας δισεκατομμυρίων στους Κινέζους, αλλά να μην ξεχνάμε ποτέ ότι οι Ρώσοι και οι Κινέζοι είναι γείτονες και έχουν πολλά προβλήματα, και ένας από τους βασικούς παράγοντες που ενώνουν την Κίνα και την Ρωσία είναι η κοινή τους κόντρα με τις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια. Αν η κόντρα Ρωσίας-ΗΠΑ χαλαρώσει η σχέση Κίνας-Ρωσίας θα γίνει πολύ δυσκολότερη.
Αυτό είναι λοιπόν το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να βλέπουμε τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, και μπορούμε να βγάλουμε κάποια πολύ εύκολα συμπεράσματα.
Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχουν πλέον οι προϋποθέσεις για την πάρα πολύ σφιχτή συμμαχία ΗΠΑ-Τουρκίας. Αυτό είναι το σίγουρο.
Η ερώτηση που προκύπτει από αυτό το συμπέρασμα είναι το πόσο θα χαλαρώσουν οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας? Θα φτάσουν οι δύο χώρες να γίνουν εχθροί? Δεν νομίζω ότι συμφέρει ούτε τις ΗΠΑ ούτε την Τουρκία να γίνουν εχθροί. Αν η Ισλαμική Τουρκία γίνει εχθρός των ΗΠΑ οι ΗΠΑ θα έχουν να αντιμετωπίσουν και την Τουρκία πίσω από την τρομοκρατία, την στιγμή που οι ΗΠΑ του Τραμπ ίσως ξανανοίξουν μέτωπο με το Ιράν, και την στιγμή που οι ΗΠΑ ίσως πάνε να ανοίξουν μέτωπο και με το Πακιστάν λόγω της συμμαχίας τους με την Ινδία. Άρα δεν συμφέρει τις ΗΠΑ τους τρομοκράτες που χτυπάνε τις ΗΠΑ να υποστηρίζει και η Τουρκία.
Βέβαια με την νέα τους στρατηγική, αν υλοποιηθεί, οι Αμερικανοί θα βγάλουν την Ρωσία πίσω από την τρομοκρατία, και αυτό είναι πάρα πάρα πολύ σημαντικό για αυτό που οι Αμερικανοί λένε “war on terror”. Το οποίο war on terror στην Ελλάδα έχουμε την εντύπωση ότι είναι μία Αμερικανική συνωμοσία λόγω της κυρίαρχης κομμουνιστικής και ναζιστικής προπαγάνδας.
Ακόμη σημαντικότερο όμως για τις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ είναι ότι για τις ΗΠΑ η σχέση τους με την Ρωσία δεν είναι δεδομένη, ακόμη και αν ο Τραμπ καταφέρει να την βελτιώσει σημαντικά. Δεν συμφέρει τις ΗΠΑ να χτυπήσουν την Τουρκία και να μείνει η Ρωσία η μόνη δύναμη της περιοχής, γιατί αύριο μπορεί να χειροτερεύσει η σχέση τους με την Ρωσία, παρά το άνοιγμα που θα κάνει ο Τραμπ στην Ρωσία. Δεν έχουν κανένα απολύτως όφελος οι ΗΠΑ να χτυπήσουν την Τουρκία, και αυτό οι Τούρκοι το γνωρίζουν πολύ καλά. Υπάρχουν βέβαια οι Κούδροι της Συρίας που είναι ένα θέμα, αλλά αν βρεθεί μία λύση με την Ρωσία το Κουρδικό θα μπορεί να λυθεί πολύ πιο εύκολα.
Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό ούτε την Τουρκία συμφέρει να γίνει εχθρός των ΗΠΑ, γιατί η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά ότι τις ΗΠΑ δεν τις συμφέρει να στηρίξουν την Ρωσία εναντίον της Τουρκίας. Τις ΗΠΑ τις συμφέρει να εξασφαλίσουν την ουδετερότητα της Ρωσίας στην κόντρα τους με την Κίνα, ή ακόμη και την υποστήριξη της, και να εξασφαλίσουν την υποστήριξη της Ρωσίας στην κόντρα τους με τους Ισλαμιστές τρομοκράτες. Οι Αμερικανοί θέλουν να προσεγγίσουν την Ρωσία για πάρα πολλούς λόγους, αλλά σε καμία περίπτωση επειδή θέλουν να χτυπήσουν την Τουρκία, και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η Τουρκία.
Επομένως το μέλλον των σχέσεων Τουρκίας-ΗΠΑ είναι ότι η Τουρκία θα παίζει ανάμεσα στην Κίνα και τις ΗΠΑ, και οι ΗΠΑ θα παίζουν ανάμεσα στην Τουρκία και την Ρωσία, χωρίς όμως ποτέ οι δύο χώρες να γίνουν εχθροί. Εκτός φυσικά αν πάμε σε κάποιον μεγάλο πόλεμο οπότε οι θέσεις κάθε χώρας πρέπει να είναι πολύ πιο καθαρές.
Πως επηρεάζει τώρα η παραπάνω κατάσταση την Ελλάδα? Πρώτον η Ελλάδα γίνεται σημαντικότερη για τις ΗΠΑ, αφού η Τουρκία δεν θα είναι πια ο αξιόπιστος σύμμαχος που ήταν στο παρελθόν για τις ΗΠΑ. Από την άλλη πλευρά όμως, όπως εξήγησα, τις ΗΠΑ δεν τις συμφέρει να αποκτήσουν εχθρικές σχέσεις με την Τουρκία. Άρα η ασπίδα της Ελλάδας είναι η ΕΕ, όπως ακριβώς συνέβαινε μέχρι σήμερα.
Αλλά η υποβάθμιση των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας σίγουρα αναβαθμίζει την Ελλάδα στα μάτια των ΗΠΑ. Αλλά εφόσον η βασική μας ασπίδα, παρόλο που είναι κυρίως διπλωματική, είναι η ΕΕ, τα πράγματα δεν αλλάζουν για την Ελλάδα σημαντικά λόγω της υποβάθμισης των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου