Mikhail Gamandiy-Egorov, Réseau International
Να θυμίσουμε ότι, με ήδη βυθισμένο το στρατό της στην Υεμένη, και του οποίου οι στρατιώτες είναι ανίκανοι να πηδήξουν από ένα κτίριο σε απλές ασκήσεις, ο συνασπισμός του χάους θέλει να εισβάλει στη Συρία. Είναι ξεκαρδιστικό. Το βίντεο που ακολουθεί θα σας δώσει να φανταστείτε το τι μπορεί να συμβεί στο πεδίο της μάχης.
Σαουδάραβες στρατιώτες φοβούνται να πηδήξουν από ένα κτίριο κατά τη διάρκεια στρατιωτικής άσκησης!
Η Σαουδική Αραβία, ένας από τους βασικούς συμμάχους των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και σε παγκόσμιο επίπεδο, για άλλη μια φορά διακρίθηκε, τη στιγμή μάλιστα που ό τι το καλλίτερο είχε να κάνει ήταν να μείνει μακριά.
Το βασίλειο Γουαχάμπι δεν εκτίμησε κατά πάσα πιθανότητα, εκτός από τις προφανείς αποτυχίες του στην Υεμένη , την επιθετική προέλαση του κυβερνητικού στρατού, σε όλους τους άξονες της συριακής εθνικής επικράτειας. Χωρίς να ξεχάσουμε τις πρόσφατες επιτυχίες του Ιράν στο διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο, του ορκισμένου εχθρού της.
Πράγματι, ο Συριακός Αραβικός στρατός βρίσκεται σε επίθεση, τόσο στο βόρειο τμήμα της χώρας, με στόχο να αναλάβει τον έλεγχο των συνόρων Τουρκίας-Συρίας, όσο και στο νότο, στην περιοχή της Deraa, στα σύνορα της Συρίας με τη Ιορδανία, και στα ανατολικά της χώρας, όπου ακριβώς βρίσκονται τα σημαντικότερα προπύργια των τρομοκρατών του Ντάες/Daech. Ενώπιον αυτής της νικηφόρας προέλασης και της πανωλεθρίας των τακφιριστικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που υποστηρίζονται ανοιχτά από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, η ώρα δεν είναι για χαρά στη πλευρά της Δύσης και του Κόλπου.
Το Ριάντ έχει ανακοινώσει το ενδεχόμενο αποστολής χερσαίων δυνάμεων στη Συρία. Μια παρόμοια ανακοίνωση στη συνέχεια ακολούθησε από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (υπενθύμιση: χώρα που συμμετείχε το 2011 στο πλευρό του ΝΑΤΟ στους βομβαρδισμούς κατά της Λιβυκής Τζαμαχιρίας). Ως εκ τούτου, με αυτούς τους ελιγμούς παραδέχονται ότι χάνουν αυτοί στους οποίους ποντάρισαν στη Συρία (συμπεριλαμβανομένων των πιο "μετριοπαθών", αλλά οπωσδήποτε πρόθυμοι να θεσπίσουν το νόμο της Σαρία σε όλη τη Συρία).
Η συριακή αντίδραση ήταν άμεση. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Συρίας Ουαλίντ Μουαλέμ προειδοποίησε: «Εκείνοι που θα εισέρθουν στη Συρία χωρίς άδεια θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους μέσα σε φέρετρα», τέλος της παράθεσης. Και αυτό, την ώρα που το ρωσικό γενικό επιτελείο του υπουργείου Άμυνας ανακοίνωσε ότι η Τουρκία κινητοποιεί επίσης τα στρατεύματά της και στρατιωτικό εξοπλισμού στα σύνορά της με τη Συρία (ο Ερντογάν είναι ένας άλλος δυσαρεστημένος με τις ήττες που υπέστησαν οι τρομοκρατικές ομάδες που υποστηρίζονται από το Ριάντ, τη Ντόχα και την Άγκυρα).
Παραμένει φυσικά ο καθοριστικός ρόλος της Ουάσιγκτον, χωρίς τη συμφωνία της οποίας είναι απίθανο ότι η Σαουδική Αραβία θα ξεκινήσει μια χερσαία στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία. Εξάλλου, από τη πλευρά της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων, οι δηλώσεις έδιναν άμεσα να κατανοήσουμε ότι περιμένουν το πράσινο φως από τις ΗΠΑ.
Τώρα για να μιλήσουμε για τις προοπτικές.
Αναφέραμε προηγουμένως ότι η Σαουδική Αραβία θα είχε πολύ περισσότερα να χάσει παρά να κερδίσει σε περίπτωση σοβαρής σύγκρουσης με το Ιράν. Και αν η Σαουδική Αραβία αποφασίζε να στείλει στρατεύματα στη Συρία (παρότι η επίσημη δήλωση αναφέρει ότι «είναι για την καταπολέμηση του Ντάες/Daech»), θα είναι προφανώς το αντίθετο, θα προσπαθήσει να σώσει ό, τι έχει απομείνει από τα τακφιριστικά υποκατάστατά τους ενώπιον του συριακού στρατού. Και αν το έκανε, σύντομα θα αντιμετωπίσει, εκτός από τους Σύρους στρατιωτικούς, τους Ιρανούς ελίτ μαχητές-ελίτ και την Χεζμπολάχ του Λιβάνου (η παρουσία των οποίων, με τις ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις, είναι νόμιμες, διότι επικυρώθηκε από τη Δαμασκό).
Οι δυνάμεις των Σαούντ δεν θα άντεχαν για πολύ καιρό.
Περισσότερο από αυτό, η στιγμή θα ήταν μια εξαιρετικά κακή επιλογή για τον κύριο ενδιαφερόμενο: η εκστρατεία του εναντίον των μαχητών Χούθι στην Υεμένη είναι ήδη στα χειρότερα, οι τελευταίοι δεν αποχωρούν και συνεχώς απειλούν το νότιο τμήμα του σαουδαραβικού εδάφους έχοντας ήδη υποστεί άμεση ένοπλες επιθέσεις.
Το να τελματώσει σε μια ακόμη πιο ριζοσπαστική σύγκρουση, και κατά δυνάμεων των οποίων δεν θα είχε πολλές πιθανότητες να κέρδίσει, θα ήταν καταστροφικό για το κράτος Γουαχάμπι, εκτός του ότι πρέπει να διαχειριστεί την εσωτερική δυσαρέσκεια, συμπεριλαμβανομένης της σιίτική μειονότητας.
Είναι αλήθεια ότι θα είναι δύσκολο για το Ριάντ και τη Ντόχα να αναγνωρίσουν την ήττα τους στη Συρία μετά τα τεράστια ποσά που επένδυσαν σε διάφορες εξτρεμιστικές ομάδες. Πολύ δύσκολο είναι να κάνουν το ίδιο και οι δυτικές ελίτ.
Αλλά το ερώτημα παραμένει αν θα προτιμούσαν να περιορίσουν εκεί, αφού μαρτύρησαν πάρα πολύ το συριακό έθνος, ή θα επιλέξουν για παράταση της σύγκρουσης με τις συνέπειες που την συνοδεύουν. Θα παρακολουθήσουμε εκ του σύνεγγυς.
Σε κάθε περίπτωση και αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι, πράγματι, οι μάσκες πέφτουν ένα μετά το άλλο, στο κόρφο αυτής της περίφημης συμμαχίας των ΗΠΑ και άλλων. Ο στόχος τους δεν ήταν ποτέ να καταπολεμήσουν τη τρομοκρατία, ο στόχος τους ήταν να καταστρέψουν μια πολυεθνική και πολυθρησκευτική κοσμική αραβική χώρα, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης για τους σκοπούς αυτούς κεφαλοκοπτών τρομοκρατικών ομάδων. Δεδομένου ότι αυτά τα σχέδια πέφτουν σταδιακά μέσα στο νερό και ιδιαίτερα μετά την επέμβαση των ρωσικών αεροπορικών δυνάμεων, δεν ξέρουν πλέον σε πιο διάολο να προσκυνήσουν (ή να καταταράσουν).
πηγή
Δημοσίευση σχολίου