Ένα ενδιαφέρον άρθρο δημοσιεύθηκε στην Pravda, γραμμένο όχι από Ρώσο αλλά από τον γαλλικής καταγωγής αναλυτή κ. Νικολά Μποννάλ, στο οποίο αναφέρονται οι λόγοι για τους οποίους οι Αμερικανοί -συμφώνως προς δηλώσεις πολλών πολιτικών τους- θέλουν την περιθωριοποίηση της Ρωσίας. Βεβαίως, η ανάλυση γίνεται από την ρωσική σκοπιά.
Στο άρθρο, που μετέφερε ο τουρκολόγος Ν. Χειλαδάκης, γίνεται αναφορά σε πέντε λόγους. Ο πρώτος, είναι ο «πνευματικός», όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται. Η Ρωσία χαρακτηρίζεται ως μια ανερχόμενη πνευματική χώρα εξ αιτίας της αναδυόμενης Ορθοδοξίας και τον κυρίαρχο ρόλο στον χριστιανικό κόσμο που έχει αρχίσει να παίζει η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία.
Ο κ. Μποννάλ υποστηρίζει ότι είναι σχεδόν αδύνατο η σημερινή Δύση να αποδεχτεί μια ανερχόμενη ορθόδοξη υπερδύναμη που δεν μπορεί να ελεγχτεί. Είναι αδύνατο η σημερινή άθεη Δύση να συνδιαλλαχτεί με μια σημερινή Ρωσία που της θυμίζει τουλάχιστον την ορθόδοξη Ρωσία των Τσάρων, σε μια εποχή που επιδιώκεται να επιβληθεί με κάθε μέσο ένα ανεξίθρησκο και άθεο κοινωνικό πρότυπο για όλη την υφήλιο.
Ο δεύτερος λόγος είναι ο...σεξουαλικός. Αν και αυτό ακούγεται εκ πρώτης παράδοξο, όμως ο μεγάλος αρχιτέκτονας της Νέας Τάξης, ο γνωστός κ. Μπρεζίνσκι, έχει επιμείνει σε αυτό το θέμα. Αντιλαμβάνεται κανείς την αντίθεση στην πολιτική του κ. Πούτιν τον οποίο έχουν καταγγείλει ότι προωθεί την ομοφοβία.
Ο τρίτος λόγος είναι ο «μεσσιανικός». Οι ΗΠΑ σήμερα, ουσιαστικώς και παρά την αμφισημία της Γερμανίας, κυβερνά την Ευρώπη, αλλά δεν κυριαρχεί ένεκα της Ρωσίας στην Ευρασία και αυτό την έχει εξοργίσει. Παλαιοτέρα είχε προσπαθήσει να στρέψει την Κίνα, (βλέπε γεωστρατηγικές αναλύσεις του καθηγητή Mearsheimer), κατά της Ρωσίας αλλά τα δεδομένα έχουν αλλάξει σε βάρος των ΗΠΑ, καθώς η Κίνα διάκειται φιλικά προς την Ρωσία.
Εδώ και μερικά χρόνια, αναφέρει ο κ. Μποννάλ, άρχισε να προπαγανδίζεται και να προωθείται από τις διάφορες προτεσταντικές σέκτες και τα δορυφορικά τηλεοπτικά θρησκευτικά κανάλια, ο μεσσιανικός ρόλος της Αμερικής, που προϋποθέτει την απόλυτη κυριαρχία της και στην περιοχή της Ευρασίας για το καλό της ανθρωπότητας. Άλλωστε, αυτός ο λόγος προβλήθηκε για τις εκστρατείες στην Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία και αλλού στην Αφρική.
Ο Ατλαντικός παράγοντας είναι ο πέμπτος λόγος. Η Ευρώπη από το 1945 μέσω του βορειοατλαντικού συμφώνου είναι στρατηγικά μια αμερικανική αποικία. Η υπεροχή των ΗΠΑ στους εξοπλισμούς είναι αναμφισβήτητη. Η κατάρρευση της ανατολικής Ευρώπης έδωσε την ευκαιρία στο ΝΑΤΟ να επεκταθεί στις βαλτικές χώρες και στην ανατολική Ευρώπη στις παρυφές της Μόσχας.
Παρ’ όλο που ο σκοπός του ΝΑΤΟ ήταν να καταπολεμηθεί ο κομουνισμός, σήμερα αντί να καταργηθεί αφού εξέλειπε αυτός ο λόγος ύπαρξης, επεκτείνεται και η αμερικανική προπαγάνδα το παρουσιάζει σαν τον κύριο προστάτη της «δημοκρατίας» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» που καταπατώνται στην Ρωσία.
Έτσι το ΝΑΤΟ προβάλλεται ως ο προστάτης των ανθρωπίνων ελευθεριών. Αυτό όμως έχει προκαλέσει κάποιες πολιτικές αντιδράσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες που βλέπουν πως η Ευρώπη έχει καταντήσει ένα στρατηγικό προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ και ένα υποχείριο μιας αδίστακτης τοκογλυφικής ομάδας που κυβερνά την Ε.Ε..
Απόρροια αυτών των αντιδράσεων είναι το Εθνικό Μέτωπο της Μαρί Λεπέν στην Γαλλία, ο Πέπε Γκρίλο στην Ιταλία, οι Ποντέμος στην Ισπανία, το UKIP στην Αγγλία. Το ΝΑΤΟ για να δικαιολογεί την συνέχιση της ύπαρξης του πρέπει να προβάλλει τον ρωσικό «κίνδυνο» μέχρι πλήρους εξασθένησης της Ρωσίας.
Τέλος, υπάρχει και ο γεωστρατηγικος παράγων. Η Αμερική φαντάζει πως είναι το κέντρο του κόσμου, όπως είχαν περιγράψει κάποτε την Αγγλία οι συγγραφείς, McKinder και Spykman. Ο κόσμος όλος γύρω από τον κεντρικό αμερικανικό άξονα θα πρέπει να ελέγχεται απόλυτα και με οποιοδήποτε κόστος. Έτσι η Ουκρανία έπρεπε να καταστραφεί αντί να πέσει στα χέρια της Ρωσίας.
Εν συνεχεία, ο κ. Μποννάλ, αναφέρεται στην πολιτική Ομπάμα, ο οποίος χρησιμοποιεί την Ιαπωνία εναντίον της Κίνας για να ελέγξει όσο μπορεί την ανερχόμενη κινεζική υπερδύναμη. Μια διάσπαση της Ρωσίας σήμερα είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο για το Αμερικανικό Κέντρο του κόσμου, όπως και μια μελλοντική σε δεύτερη φάση διάσπαση της Κίνας, σύμφωνα πάντα με τα σχέδια του μεγάλου διδασκάλου του κ. Ομπάμα, του Zbigniew Brzezinski.
Ως κατακλείδα παρατηρώ, ότι τα αναφερόμενα ανωτέρω αποσπάσματα, από το κείμενο του Γάλλου αναλυτή, έχουν κατά κόρο αναλυθεί, αλλά μάλλον πρόκειται για μελέτη που δεν εμβαθύνει. Τα παρέθεσα όμως, προς γνώση των απόψεων που έχουν ξένοι αναλυτές.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου