«Η τραγωδία των Παλαιστινίων», έγραψε στα απομνημονεύματά του, ο Ιορδανός βασιλιάς Αμπντάλα, «συνίσταται στο ότι οι περισσότεροι από τους ηγέτες τους, τους παραπλανούσαν λέγοντάς τους πως δεν είναι μόνοι και πως 80 εκατ. Άραβες και 400 εκατ. μουσουλμάνοι θα έρθουν άμεσα, με θαυματουργικό τρόπο, προς ενίσχυσή τους». Δεκαετίες αργότερα οι Σύροι που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο αποτελούν τον κορμό του προσφυγικού προβλήματος.
Του Μπουράκ Μπεγκντίλ
The Gatestone Institute
Επισήμως, η μουσουλμανική Τουρκία αποτελεί το προσωρινό σπίτι 1,9 εκ. Σύρων προσφύγων. Ακολουθεί ο Λίβανος με 1,2 εκ., η Ιορδανία με 600.000 και η Αίγυπτος με 100.000. Το σύνολο ξεπερνά τα 4 εκ. Σύρους, κατά κύριο λόγο μουσουλμάνους.
Παρόλα αυτά οι πρόσφυγες διακινδυνεύουν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να περάσουν στην κατά βάση χριστιανική Δύση, την οποία οι περισσότεροι από αυτούς θεωρούν ως ορισμό του «Κακού». Εκατοντάδες χιλιάδες πέρασαν στην Ελλάδα, μέσω Τουρκίας, ή στην Ιταλία, μέσω Λιβύης και χιλιάδες έχουν πνιγεί στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.
Αξιωματούχοι της ΕΕ δηλώνουν πως η προσφυγική κρίση μπορεί να κρατήσει χρόνια. Παράλληλα ευρωπαϊκές χώρες εργάζονται πυρετωδώς για να περιθάλψουν εκατοντάδες χιλιάδες Σύρων προσφύγων, στο έδαφός τους. Ακόμα και χώρες όπως η Βραζιλία, η Χιλή ή η Βενεζουέλα, εθελοντικά, ανέλαβαν να εγκαταστήσουν μερικές χιλιάδες προσφύγων στα εδάφη τους.
Τραγικό, χωρίς αμφιβολία, αλλά ποιος ευθύνεται για την κατάσταση αυτή; Σύμφωνα με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν ευθύνεται η Δύση. Τον Μάρτιο ο Ερντογάν κατηγόρησε τη Δύση ότι παρέλαβε μόλις 250.000 Σύρους πρόσφυγες, ενώ σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Νταβούτογλου την προσφυγική κρίση οφείλουν να αντιμετωπίσουν, όχι τα γειτονικά κράτη, αλλά τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Στην πραγματικότητα εκατομμύρια μουσουλμάνων επιχειρούν, μέσω ενός άκρως επικίνδυνου ταξιδιού, να φτάσουν στα όρια ενός πολιτισμού που ιστορικά κατηγορούν για όλα τα δεινά του κόσμου, περιλαμβανομένων και των δεινών που έχουν επισυμβεί στις χώρες τους.
Οι ηγέτης της Τουρκίας κατηγορούν του μη μουσουλμάνους για την τραγωδία. Δεν λέει όμως λέξη για τις πλούσιες, πετρελαιοπαραγωγές μουσουλμανικές χώρες της περιοχής, όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν και το Ομάν στις οποίες δεν υπάρχει ούτε ένας μουσουλμάνος πρόσφυγας.
Η ιστορία διδάσκει που έχουν βρει καταφύγιο οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες και μετανάστες, διαχρονικά. Στη δεκαετία του ’70 και του ’80, όταν αντιμετώπιζε έλλειψη εργατικών χεριών, η Σαουδική Αραβία έφερε Νοτιοκορεάτες και άλλους Ασιάτες εργάτες στο έδαφός της, αλλά αρνήθηκε να υποδεχθεί Παλαιστίνιους πρόσφυγες.Μέχρι τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, το Κουβέιτ είχε υποδεχθεί μεγάλο αριθμό Παλαιστινίων, στους οποίους όμως αρνούνταν να παραχωρήσει υπηκοότητα. Μετά τον πόλεμο δε απέλασε 300.000 Παλαιστίνιους.
Μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν, οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στο Ιράκ, συστηματικά, αποτέλεσαν στόχο σιιτικών ομάδων και το κράτος τους αρνούνταν ακόμα και ιατρική περίθαλψη. Το 2012 τουλάχιστον 300.000 Παλαιστίνιοι πρόσφυγες ζούσαν στον Λίβανο, υπό άθλιες συνθήκες, με την κυβέρνηση της χώρας να τους αρνείται κάθε δικαίωμα. Και πριν το καλοκαίρι του 2012 η Αίγυπτος διατηρούσε σε ισχύ μια ιδιαίτερα σκληρή πολιτική έναντι των Παλαιστινίων που κατέφευγαν εκεί.
Η συριακή προσφυγική κρίση αποτελεί ένα ακόμα επεισόδιο του μουσουλμανικού διλήμματος. Οι μουσουλμάνοι της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι θεωρούν τη Δύση ως το απόλυτο κακό, γνωρίζουν ότι πολιτικά και οικονομικά οι χώρες της Δύσης είναι οι καταλληλότερες για να ζήσουν.
Οι πλούσιες αραβικές χώρες, με αποφασιστικότητα, στρέφουν τα νώτα τους στις εκκλήσεις των αδελφών τους μουσουλμάνων που ζητούν βοήθεια, ενώ οι ισλαμιστές υποκριτές κατηγορούν τη Δύση για όλα.
Δυστυχώς, κανείς δεν εξηγεί γιατί οι μισούντες τη Δύση μουσουλμάνοι πάνε δυτικά και γιατί οι αδελφές τους μουσουλμανικές χώρες δεν κουνάνε ούτε καν το δάχτυλό τους. Ούτε κανείς εξηγεί γιατί οι μη μουσουλμάνοι πληρώνουν το τίμημα για τους ενδομουσουλμανικούς πολέμους που έχουν δημιουργήσει την προσφυγική κρίση.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου