Η ημέρα των εκλογών, είναι η μέρα που όλοι μας έχουμε την ευθύνη για το αύριο που θέλουμε. Γι' αυτό πρέπει όλοι να αναλάβουμε αυτήν την ευθύνη, κι ας μην αφήσουμε τους άλλους να διαχειριστούνε το μέλλον μας για μας. Έχουμε δει ότι αυτό δεν γίνεται.
Γράφει η Ε. Αθανασούλη
Ετούτη η απόφαση, στις μέρες μας, δεν μοιάζει με καμμιά από τις προηγούμενες άλλες. Γιατί, όλες οι προηγούμενες, από τη μεταπολίτευση και μετά, είχανε ένα όραμα, ένα μύθο, μια ψευδαίσθηση, μια προδοσία, έναν «ευσεβή πόθο» (πως δεν μπορεί, ήτανε δύσκολα), μια συνεργασία, μια νέα υπόσχεση. Όλα, τελικά, ήταν ψεύτικα, απατηλά, μάταιες οι ανοχές μας, αδύνατες πια κατάντησαν οι αντοχές μας.
Στο δρόμο για το μέλλον, φυτρώσανε πολλά λουλούδια, ανατείλανε νέοι ήλιοι, δύσανε παλαιότεροι, καήκανε σαν πυροτεχνήματα υποσχέσεις και ρητορείες, γεννηθήκανε ποτάμια και ρέματα...
Ετούτο το κόμμα που φάνηκε να μαζεύει την απελπισία ή τις ελπίδες μεγάλου μέρους του κόσμου, έχει βαρειά αποστολή. Κι ο νεαρός ηγέτης του, φαίνεται να'χει δεχτεί τούτο το φορτίο. Δεν ξέρω, αν ξέρει τί σημαίνει να εκπροσωπείς έναν ολόκληρο λαό, να σαρκώνεις τις αγωνίες του, να διεκπεραιώνεις τους πόνους και τους τοκετούς του αύριο, σε μια περίσταση σαν και τούτη, που δεν έχει υπάρξει προηγούμενη παρόμοια στη ζωή μας.
Είναι αλήθεια, πως ποτέ στην πατρίδα μας τα νιάτα δεν ήταν τόσο ανίδεα από το χρόνο μαθητείας και άσκησης που έχει ανάγκη (και προϋπόθεση, μαζί) η δουλειά, η γνώση, η τέχνη, η πολιτική, η ίαση, η διοίκηση και του πιο μικρού νοικοκυριού, η συνύπαρξη με όλους, και η αντιπροσώπευση (της συνισταμένης ουσίας όλου) του λαού.
Δεν θα δυσπιστήσουμε στο νεαρό ηγέτη. Αφού ο λαός αυτόν φαίνεται πως αναδεικνύει. Θα θέλουμε όμως να είναι ηγέτης όλων των Ελλήνων. Για νά 'χει η προσπάθειά του προοπτικές. Και να φροντίζει διαφορετικά από όλους τους προηγούμενους για την πατρίδα. Οι σοφοί κομματικοί του φίλοι, θα πρέπει να είναι και φίλοι στο ίδιο ζητούμενο. Τη σοφότερη διακυβέρνηση του τόπου. Την αλλιώτικη διακυβέρνηση του τόπου. Μια διακυβέρνηση με πλεόνασμα αξιών, χωρίς ηθικά ελλείμματα. Διακυβέρνηση χωρίς ευκαιρίες και χαριστικά οφίτσια ημετέρων, μελών πολυδαίδαλων και πολυπλόκαμων εξ αίματος και εξ αγχιστείας οικογενειών, μετά των φίλων, των εταίρων και εταιρών αυτών. Μόνο έτσι, αναμφίβολα, οι περισσότεροι θα τον δεχτούν και θα τον ακολουθήσουν.
Χρειαζόμαστε μια διακυβέρνηση με επίκεντρο την εστίαση της εργασίας και της παραγωγικότητας στο δημοσιο συμφέρον. Και την παιδεία, όλων, και των δασκάλων ακόμη, σε τούτο το έργο. Και των προϊσταμένων, όλων των επί μέρους λειτουργιών και εξουσιών. Κι ας είναι παιδευτής μας, το προσωπικό παράδειγμα του ηγέτη που θα επιλέξουμε. Αν είναι αυτός ελεύθερος από βάρη, δεσμεύσεις και υποσχέσεις, θα μπορεί να εργαστεί για κείνα που θα κληθεί να υπηρετήσει, χάριν της πατρίδας και του λαού.
Είναι καιρός, που πρέπει στην πατρίδα μας να φυσήξει ένας καινούργιος άνεμος, για να διώξει μακριά την πτωμαΐνη, και τα φθινοπωριάτικα φύλλα του μαρασμού, της φθοράς και της σήψης, για να οικοδομήσουμε το αύριο. Να διώξουμε μακριά τα κοράκια, που επιζητούν την χωρίς αντίσταση σκύλευσή μας. Να διώξουμε μακριά την ολιγωρία, τον ατομισμό και την αναίσθητη καθεστηκυιοκρατία. Να αφήσουμε κατά μέρος ρεβανσισμούς, θριαμβολογίες, αυταρχισμούς και αναρχισμούς, δικαιολογίες, ευνοιοκρατία, και προσωπικές ατζέντες με τα δημόσια πράγματα.
Θα πρέπει ν' αρχίσουμε από τα επείγοντα και σημαντικά. Από εκεί που χρειάζεται υπευθυνότητα, σθένος, εντιμότητα, φιλοπατρία στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους και όχι ενδοτισμός στα κελεύσματα των ισχυρών. Ας ριχτούμε στη δουλειά, με συνέπεια, συναίσθηση, και αποτελεσματικότητα. Ας συμπράξουμε στο μέλλον που μπορεί να έρχεται. Ας μη διακηρύξουμε διαφάνεια, ας την κάνουμε πράξη. Ας μη διακηρύξουμε δικαιοσύνη, ας την επιφέρουμε.
Ας μην ξαναζήσουμε τους γνωστούς εφιάλτες.
Τις ελευθερίες, θα τις βρούμε μετά. Γιατί ελεύθερος είναι ο ανενδεής.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου