Του ΑΝΔΡΕΑ ΑΚΑΡΑ
Στις 29 Ιουνίου 2011, μια ημέρα μετά από την ψήφιση των μέτρων λιτότητας από τη Βουλή των Ελλήνων, ο φημισμένος ιστορικός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Columbia, Mark Mazower, σε άρθρο του στην εφημερίδα The New York Times, εξέφρασε την εξής άποψη: “Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσουμε το μέλλον της Ευρώπης, θα πρέπει να απομακρυνθούμε από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να εξετάσουμε προσεκτικά τι συμβαίνει στην Αθήνα. Για τα τελευταία 200 χρόνια, η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής εξέλιξης”.
Το 2011, οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο υπόλοιπος κόσμος ασχολείτο ακόμα με την καταπολέμηση της Μεγάλης Ύφεσης που ξεκίνησε από τις τράπεζες της Wall Street, την ώρα που οι παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές εμφάνιζαν “άγριες διαθέσεις” παράλληλα με το κλίμα “αναταράξεων” που δημιουργούσαν τα μηνύματα των πολιτικών και των ενδεχόμενων εκλογών στην Ελλάδα.
Σήμερα, οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν δίνουν τόσο μεγάλη σημασία στις εκλογές της Κυριακής. Κατά τη διάρκεια της ετήσιας ομιλίας του για την Κατάσταση του Έθνους, ο Πρόεδρος Ομπάμα τόνισε την ισχύ και την υγιή κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας. Με αυτή την φαινομενικά καλή είδηση στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές φαίνεται να υποτιμούν τον αντίκτυπο της όποιας επιδείνωσης της ελληνικής οικονομικής κρίσης.
Για όλους εμάς στις Ηνωμένες Πολιτείες που ασχολούμαστε με την προστασία και την προώθηση των ευρωπαϊκών δημοκρατικών ελευθεριών, οι εκλογές της Κυριακής θεωρούνται οι πιο σημαντικές της Μεταπολίτευσης. Για όσους ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κόμμα ιδεολογικής επιλογής πριν την κρίση προβάλλουν ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της μια αριστερή κυβέρνηση θα κυβερνήσει μια ευρωπαϊκή χώρα.
Αυτό το σύνθημα αγνοεί ηθελημένα την θητεία του ΑΚΕΛ στην Κύπρο (και την αντίστοιχη αποτυχία της), καθώς και την εξέλιξη και τις συγκρούσεις που υπάρχουν μέσα στο ίδιο το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ από 4% στην πρώτη θέση των δημοσκοπήσεων δείχνει ότι απομακρύνεται επιτυχημένα η εικόνα ενός κομμουνιστικού συνονθυλεύματος υπέρ ενός λαϊκιστικού κόμματος που θα δώσει τέλος στην λιτότητα. Ακόμα και ο κ. Τσίπρας αναφέρεται στα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης ως “πρώην κομμουνιστής” και “ένας αναπροσαρμοσμένος σοσιαλιστής”. Έχει αναφερθεί ότι ο κ. Τσίπρας έχει κατεβάσει την φωτογραφία του Τσε Γκεβάρα από το γραφείο του, αντικαθιστώντας την με άλλη που απεικονίζουν δυο ταύρους σε σύγκρουση για να δηλώσει τη διαφαινόμενη διαμάχη ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Ωστόσο, αυτό που ανησυχεί τόσο τους Αμερικανούς διαμορφωτές της πολιτικής όσο και την ελληνοαμερικανική κοινότητα είναι η ριζοσπαστικοποίηση του ελληνικού εκλογικού σώματος, μια ριζοσπαστικοποίηση που θα δει τα ακροδεξιά στοιχεία που ενσαρκώνονται από Χρυσή Αυγή, να έρχονται σε άμεση σύγκρουση με την άκρα αριστερά. Μια τέτοια σύγκρουση θα υπονομεύσει περαιτέρω τις δημοκρατικές ευαισθησίες της μεσαίας τάξης, διευρύνοντας το φάσμα για περαιτέρω οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Αν και κανείς δεν επικροτεί μια σύγκρουση ανάμεσα στην Ελλάδα και τις χώρες- πιστωτές της, δηλαδή τη Γερμανία, η κυβέρνηση Ομπάμα έχει παραδεχτεί εδώ και καιρό ότι η ευρωπαϊκή λιτότητα είναι μια αποτυχημένη πολιτική.
Σε αντίθεση με την Τρόικα, ο Πρόεδρος Ομπάμα έχει αιτιολογήσει τις μεγάλης κλίμακας κρατικές δαπάνες κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης στις Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να διατηρηθούν και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, αναγνωρίζοντας ότι η εργασία δίνει αξιοπρέπεια και νόημα στη ζωή. Η έμφαση στη δημιουργία θέσεων εργασίας που ακολουθείται από τη μείωση του χρέους είναι το σημείο της διαφωνίας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των κυρίαρχων χωρών της Ευρωζώνης. Οι Αμερικανοί πολιτικοί και η πλειοψηφία της ελληνοαμερικανικής κοινότητας αντιτίθενται στην πελατειακή νοοτροπία και την μεγάλης κλίμακας διαφθορά που διακατέχει την ελληνική κοινωνία, καταφέρνοντας ωστόσο να διαχωρίσουν τα θέματα αυτά από τις μακροοικονομικές διαρθρωτικές αδυναμίες της ευρωζώνης. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχει μεγαλύτερη ανησυχία για το πακέτο μέτρων που έχει ξεκινήσει η ζώνη του Ευρω για τη μείωση των υψηλών ποσοστών ανεργίας στις περιφερειακές χώρες, συνεχίζοντας παράλληλα το δρόμο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, και πάρα να δώσει έμφαση στην τιμωρία της Ελλάδας για τις αλλοπρόσαλλες τάσεις της.
Ενώ μεγάλο μέρος της ευθύνης για την οικονομική κρίση πέφτει στους ώμους των Ελλήνων πολιτικών και των ψηφοφόρων τους, ο δρόμος προς τα εμπρός είναι να γίνουν πιο ουσιαστικές διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους εταίρους, παράλληλα με τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της χώρας. Η συζήτηση για το Grexit και για τις μονομερείς ακυρώσεις χρέους είναι εμπρηστικές και πολύ πιο επιβλαβείς για τις προοπτικές της Ελλάδας από ό, τι σε οποιονδήποτε άλλο.
Πρόσφατα ρώτησα μια φίλη στη Γερμανία την άποψή της για την Ελλάδα, και η απάντησή της ήταν η εξής: “καλά, αυτοί οι Έλληνες … Υποθέτω ότι δεν μας καταλαβαίνουν και εμείς δεν τους καταλαβαίνουμε.» Η δήλωση αυτή εμπεριέχει την ουσία του προβλήματος, εφ ‘όσον οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιμετωπίζουν τις θεμελιώδεις πολιτικό-οικονομικές αρχές από την άποψη του Εμείς και αυτοί. Αν όντως ισχύει αυτο, η Ευρωζώνη (ίσως και η ΕΕ) είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Οι πρόσφατες επιθέσεις στη Γαλλία και η συνολική ευρωπαϊκή αντίληψη περί απειλής χρησιμεύουν για να υπενθυμίσουν στις δυτικές δημοκρατίες ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόνο σημαντική, αλλά ζωτικής σημασίας. Μα μένει να αναρωτηθούμε: Οι ελληνικές οικονομικές κρίσεις θα καταλύσουν την εξέλιξη της Ευρώπης προς την κατεύθυνση της ενότητας ή της αποσύνθεσης;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου