του Κίμωνα Γεωργακάκη
Εδώ και πολύ καιρό από το ΠΥΓΜΗ.gr ενημερώνουμε για τον παρασκηνιακό καυγά που έχει ξεσπάσει στην Γερμανία σχετικά με το {αν η χώρα θα ακολουθήσει μια πιο αυτόνομη οικονομική πορεία, με το βλέμμα στις συμφωνίες που έχουν γίνει με Πούτιν, ή θα επιλέξει να παραδώσει ορισμένες εξουσίες χάριν μιας «διατλαντικής οικονομικής συνεργασίας».}
Η έκβαση της συγκεκριμένης διαμάχης θα κρίνει πολλά στην Ευρώπη σε σχέση με την ειρήνη ή τον πόλεμο, αφού ενδεχόμενη ρήξη στις ρώσο-γερμανικές σχέσεις θα σημάνει το απόλυτο «σχίσμα» στις συνομιλίες Ρωσίας-Δύσης, μιας και η Γερμανία είχε αποδειχθεί μέχρι στιγμής επιδέξια μεσολαβητής, ικανή να εκτονώνει τις εντάσεις μεταξύ των δύο πλευρών.
Ο παρασκηνιακός καυγάς εξελίσσεται πλέον έντονα στο προσκήνιο, από τότε που ξεκίνησε η κρίση στην Ουκρανία με ευθύνη της Δύσης, προκαλώντας ενδοκυβερνητικούς τριγμούς στο Βερολίνο.
Από την μία πλευρά υπάρχουν φωνές, λογικές κατά την άποψή μου, που υποστηρίζουν πως πρέπει «να υιοθετηθεί μια συγκρατημένη ρητορική έναντι της Μόσχας και να μην διολισθήσει το Βερολίνο σε παρωχημένες ψυχροπολεμικές ιαχές». Αυτό άλλωστε είναι και η μοναδική ελπίδα για την αποφυγή παγκόσμιας κλιμάκωσης: Συνεννόηση ΕΕ-Ρωσίας στα πλαίσια ενός ομόσπονδου ουκρανικού κράτους πάνω στην αρχή των αμοιβαίων συμφερόντων Ανατολής και Δύσης (σε μια τέτοια περίπτωση Ελλάδα και Κύπρος θα μπορούσαν να παίξουν πρωταγωνιστικό διαμεσολαβητικό ρόλο λόγω πολιτιστικών δεσμών αλλά και ύπαρξης σημαντικού αριθμού Ελλήνων σε ουκρανικά εδάφη).
Από την άλλη υπάρχουν εκείνοι που επιθυμούν την πλήρη αντιπαράθεση με την Μόσχα, ακολουθώντας κατά πόδας την τακτική των οικονομικά και πολιτικά αποδυναμωμένων Η.Π.Α., των οποίων κέντρα αποφάσεων θεωρούν ότι με το να «στριμώξουν» την Ρωσία, θα πετύχουν αργά ή γρήγορα τα παγκοσμιοποιητικά τους σχέδια επιβολής ενός κέντρου εξουσίας και διαχείρισης του πλούτου στον πλανήτη.
Χρειάζονται όμως και την πλήρη συνεργασία του Βερολίνου. Η Γερμανία κινούταν πάντα μεταξύ δυτικής ενσωμάτωσης (Westorientierung) και ανατολικής πολιτικής (Ostpolitik). Η γεωγραφική της θέση ως γέφυρα μεταξύ ανατολικής και δυτικής Ευρώπης, όπως πολλοί την έχουν αποκαλέσει, της έδινε ανέκαθεν την δυνατότητα να κινηθεί δισδιάστατα.
Τώρα όμως έχει φτάσει η ώρα της επιλογής. Ο πλανήτης ετοιμάζεται για μεγάλη σύγκρουση. Οι παγκοσμιοποιητές των πολυεθνικών και των οικονομικών οίκων της Δύσης πιστεύουν ακράδαντα, κάτι που φαίνεται από τις κινήσεις τους, πως στο τέλος θα ανατρέψουν και τον Πούτιν και θα ελέγξουν την ρωσική επικράτεια. Το γερμανικό περιοδικό Spiegel υπενθυμίζει γι” αυτό στην Καγκελάριο Μέρκελ πως η εχθρότητα μεταξύ Ρωσίας και Δύσης είναι μεγαλύτερη απ” όση στο τελευταίο στάδιο του τότε «ψυχρού πολέμου».
Η Γερμανία αποτελεί ωστόσο τον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της Ρωσίας στην Ευρώπη. Χιλιάδες γερμανικές επιχειρήσεις με γερμανικό προσωπικό λειτουργούν στην Ρωσία. Συνεπώς μια σειρά από ισχυρούς Γερμανούς επιχειρηματίες υποστηρίζουν την Μόσχα. Εκτός όλων αυτών, αυτό που προκαλεί τρόμο στα επιτελεία της γερμανικής οικονομίας, είναι ενδεχόμενη απόφαση της Μόσχας να κλείσει την στρόφιγγα φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, κάτι που θα σημάνει την γερμανική κατάρρευση.
Βέβαια κάποιος μπορεί κάλλιστα να ισχυριστεί ότι για αυτόν ακριβώς τον λόγο, την ασφυκτική ενεργειακή δηλαδή εξάρτηση της Γερμανίας από την Ρωσία, το Βερολίνο στο τέλος αποφασίσει να συντάξει τον στρατό της Bundeswehr μαζί τις αρμάδες του υπόλοιπου ΝΑΤΟ απέναντι στην ρωσική «Αρκούδα». Τότε τα αστεία όμως θα τελειώσουν για την… «δημοκρατική» Δύση, καθώς απέναντί της θα βρίσκεται μια απολύτως έτοιμη -για όλα τα ενδεχόμενα- στρατιωτική μηχανή.
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
πηγή
Δημοσίευση σχολίου