GuidePedia

0

Την ανάπτυξη μεγαλύτερης δύναμης της αμερικανικής Αεροπορίας (USAF) στις Βαλτικές Δημοκρατίες, προανήγγειλε από την αεροπορική βάση «Αμάρι» της Εσθονίας, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, δηλώνοντας ότι η δέσμευση της χώρας του στην Ατλαντική Συμμαχία και την ασφάλεια των κρατών-μελών είναι δεδομένη…
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τις δηλώσεις αυτές ο Ομπάμα τις έκανε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στο Ταλίν, σε μια προσπάθεια να ξεκαθαριστούν οι «κανόνες του παιχνιδιού» με τη Ρωσία, αποστέλλοντας σαφές μήνυμα προς τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ώστε να μη θεωρήσει πως υπάρχει περίπτωση δυτικής υπαναχώρησης.
Βέβαια, η μεγάλη διαφορά ισχύος σε τοπικό επίπεδο, καθιστά τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ, χερσαία, ναυτικά και αεροπορικά που θα αναπτυχθούν, «πυροκροτητή», δηλαδή διαμηνύουν τη βεβαιότητα αντίδρασης εκ μέρους του ΝΑΤΟ, σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης. Εν ολίγοις, το παλιό «καλό» παιχνίδι της «αποτροπής» (deterrence) που κυριάρχησε την εποχή του Ψυχρού Πολέμου στις σχέσεις μεταξύ των τότε υπερδυνάμεων.
Το κάκιστο κλίμα και η δικαιολογημένη καχυποψία που επικρατεί σχετικά με τις εκατέρωθεν προθέσεις, δεν επιτρέπει γρήγορη εξέλιξη με στόχο την αποκλιμάκωση στην Ουκρανία. Οι δυτικοί επιδιώκουν την αναγνώριση από την πλευρά της Ρωσίας ότι εμπλέκεται στην κρίση, με τη Μόσχα να αντιδρά και να παριστάνει ότι δεν έχει σχέση, ρίχνοντας το «μπαλάκι» στους Ρωσόφωνους, με σκοπό να τους νομιμοποιήσει ως συνομιλητές του Κιέβου.

Στρατηγικά το «παιχνίδι» αυτό έχει απόλυτο νόημα. Από ηθικής απόψεως αποτελεί κίνηση που απειλεί ευθέως την προοπτική ειρήνευσης. Κι όλα αυτά παρότι όλοι γνωρίζουν την αλήθεια. Η Ρωσία είναι δεδομένο ότι υποκινεί, στηρίζει και εξοπλίζει τους Ρωσόφωνους, αφού εάν δεν το έκανε θα ήταν… προδοσία, ενώ χωρίς τις ευλογίες της Μόσχας, οι Ρωσόφωνοι δεν θα μπορούσαν στρατιωτικά να κάνουν απολύτως τίποτε.Τα υπόλοιπα είναι είτε για αφελείς είτε για όσους έχουν κάποιον ιδιοτελή λόγο να στηρίζουν τη μια ή την άλλη πλευρά.

Βέβαια, στην περίπτωση της συγκεκριμένης σύγκρουσης, όλοι γνώριζαν και έγραφαν σταθερά ότι η ρωσόφωνη μειονότητα αποτελούσε το δυνατό «χαρτί» στα χέρια του Κρεμλίνου, στην προσπάθεια να «ρυθμίσει» τη συμπεριφορά της Ουκρανίας, ώστε να μην πλήττει τα ρωσικά συμφέροντα.

Κατά συνέπεια, από τη στιγμή που οι ενέργειες του Κιέβου κρίθηκαν στη Μόσχα ως απειλητικές για τα ζωτικά ρωσικά συμφέροντα, χρησιμοποιήθηκε το «εργαλείο» που ήταν έτοιμο από καιρό. Για την κατάσταση προφανώς ευθύνεται η τόσο ερασιτεχνική αντιμετώπιση του ζητήματος από τη Δύση, που φέρει την κυριότερη ευθύνη για την επανέναρξη ενός νέου Ψυχρού Πολέμου, όπως αυτή τη στιγμή διαφαίνεται.


Πιθανότατα όμως να το επιθυμούσε, αλλιώς δεν εξηγείται. Πλέον, εάν δεν υπάρξει κάποια θεαματική μεταστροφή που θα ρυθμίσει τις σχέσεις Ουάσιγκτον και Μόσχας, με τις Βρυξέλλες και το Πεκίνο να παραμένουν ανήσυχοι παρατηρητές της σύγκρουσης στο ανώτατο γεωστρατηγικό επίπεδο, οδεύουμε προς νέα «κούρσα» εξοπλισμών, με την απειλή στρατιωτικής σύγκρουσης που θα προκαλέσει μεγάλα δεινά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, να έρχεται πιο κοντά από ποτέ, μετά τη λήξη του… «αυθεντικού» Ψυχρού Πολέμου…
πηγή

Δημοσίευση σχολίου

 
Top