Κι ενώ η κρίση στην Ουκρανία δεν δείχνει σημάδια αποκλιμάκωσης, έντονη ανησυχία εγείρεται στους αναλυτές και για την περίπτωση της Γεωργίας, αφού κι εκεί αργά αλλά σταθερά δείχνουν να μαζεύονται διπλωματικά «νέφη»…
Όπως ανακοινώθηκε από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρομπέι, που επισκέφτηκε την Τιφλίδα, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Γεωργία θα υπογράψουν στις 27 Ιουνίου Συμφωνία Σύνδεσης, μια εξέλιξη η οποία αν και δεν έχει προφανώς τη βαρύτητα όσων έγιναν στην Ουκρανία (ανατροπή νόμιμα εκλεγμένου φιλορώσου προέδρου), είναι βέβαιο ότι δεν θα αφήσει τη Μόσχα απαθή.
Παράλληλα, ο πιο φιλικός προσανατολισμός της Γεωργίας επί των ημερών του Μπιτζίνα Ιβανισβίλι δείχνει να περιορίζεται, με την καινούργια κυβέρνηση και τον νέο πρόεδρο, παρότι πολύ πιο προσεκτικοί από τον αλήστου μνήμης Μιχαήλ Σαακασβίλι, δεν εγκαταλείπουν την επιθυμία εμβάθυνσης των σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ δείχνουν να φλερτάρουν και με το ΝΑΤΟ.
Όλα δείχνουν ότι το διάστημα που θα ακολουθήσει και στον δρόμο για την υπογραφή συμφωνίας σύνδεσης με την ΕΕ, το πλέον μετριοπαθές σενάριο θα πρέπει να περιλάβει την λεκτική τουλάχιστον κλιμάκωση, ενώ το επιχείρημα ότι σημαντικό για τη Ρωσία είναι να μην προχωρήσουν οι σχέσεις με το ΝΑΤΟ και όχι τόσο με την ΕΕ, ενδεχομένως να πάσχει στο ότι η κρίση αυτή στηρίζεται στην ανάλυση που γίνεται από την οπτική γωνία της Δύσης.
Από τη στιγμή που η Μόσχα αντιλαμβάνεται με «παραδοσιακό» τρόπο τις διεθνείς σχέσεις (η ισχύς σε όλα τα επίπεδα είναι το πρωτεύων) θα μπορούσε να ανησυχεί εξίσου – τουλάχιστον – για την «πολιτιστική – ιδεολογική» επιρροή των Βρυξελών στην Τιφλίδα, αφού στο στρατιωτικό επίπεδο γνωρίζει πως στην περιοχή αυτή διαθέτει σημαντικό πλεονέκτημα.
Δημοσίευση σχολίου