Του Μάρκου Τέμπλαρ.
Η ελληνοκυπριακή πλειοψηφία [80% του νόμιμου πληθυσμού της Κυπριακής Δημοκρατίας], απέρριψε με πολύ μεγάλη πλειοψηφία [76 %)] το σχέδιο που είχε ετοιμαστεί από τον ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν για επανένωση με την μικρή Τουρκοκυπριακή μειοψηφία, στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004.
Η Ελληνοκυπριακή πλειοψηφία θεώρησε την λύση που πρόσφερε το Σχέδιο Ανάν ως ανεφάρμοστη και άδικη, ενώ η κυβέρνηση της Τουρκίας την εξύμνησε ως εφαρμόσιμη και ικανοποιητική και για τις δύο πλευρές. Το ποσοστό της Τουρκοκυπριακής μειονότητας—περίπου 18 % του πληθυσμού της νήσου, ισούται με το ποσοστό της Κουρδικής μειονότητας στην ίδια την Τουρκία. Με δεδομένες τις μακρόχρονες απαιτήσεις των Κούρδων της Τουρκίας για περισσότερα πολιτικά και άλλα δικαιώματα, εγείρεται ένα ενδιαφέρον ερώτημα του τύπου «τι θα γινόταν αν..»–δηλαδή αν εφαρμοζόταν ένα αντίστοιχο Σχέδιο Ανάν για την Κουρδική μειονότητα στην Τουρκία, θα έβρισκαν τότε οι Τούρκοι ένα τέτοιο σχέδιο λειτουργικό και δίκαιο;
Υποθετικό σενάριο «τι θα γινόταν αν..»
Μετά από συμφωνία των δύο κυριότερων κοινοτήτων της Τουρκίας (Κουρδικής και Τουρκικής), η παρούσα πολιτεία [Τουρκική Δημοκρατία] παύει να υφίσταται, εφ’ όσον οι πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας εγκρίνουν [σε χωριστά δημοψηφίσματα ανά κοινότητα] την νέα πολιτεία. Αμέσως μετά την έγκριση της νέας ρύθμισης, η καινούργια πολιτεία είναι πραγματικότητα.
Δεν υπάρχει δυνατότητα [μελλοντικής] επιστροφής στο παλιό καθεστώς, ακόμη και αν οι πλειοψηφίες στην Τουρκική και την Κουρδική περιοχή ψηφίσουν με μεγάλη πλειοψηφία ότι το επιθυμούν. Σύμφωνα με τις πρόνοιες του Σχεδίου, η Τουρκία μετατρέπεται σε διζωνική και δικοινοτική ομόσπονδη πολιτεία, στην οποία το 37% της γης μεταβιβάζεται στην νέα κυβέρνηση των Κούρδων. Η νέα ομόσπονδη πολιτεία παίρνει το όνομα «Ενωμένη Τουρκική Δημοκρατία», που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, και σύμφωνα με το νέο Σύνταγμα, οι δύο κύριες εθνικές ομάδες (Τουρκική και Κουρδική) έχουν ίση εκπροσώπηση στη νέα προτεινόμενη Γερουσία, ανεξάρτητα από την πληθυσμιακή τους σύνθεση. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή η υφιστάμενη πολιτεία παύει να υπάρχει.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποτελείται από ίσο αριθμό Κούρδων (18% του πληθυσμού) και Τούρκων (80% του πληθυσμού) δικαστών, συν τρεις ξένους δικαστές. Άρα οι ξένοι «παίκτες» θα μπορούν να καθορίζουν τις αποφάσεις με την ψήφο τους σε περιπτώσεις διαφωνιών. Εφ’ όσον δεν υπάρχει ιεραρχία νόμων, η ομοσπονδία είναι στην ουσία συνομοσπονδία, στην οποία οι συνιστώσες πολιτείες είναι η πηγή των νόμων για την κεντρική εξουσία και όχι το αντίστροφο! Υπ’ όψιν ότι ο λόγος που οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν την αρχική δομή συνομοσπονδίας [τα πρώτα άρθρα της συμφωνίας είχαν ονομαστεί Articles of Confederation, Άρθρα Σύναψης Συνομοσπονδίας], αφορούσε το ότι δεν είχε λειτουργικότητα. Το Σύνταγμα των ΗΠΑ, που ψηφίστηκε το 1789, έδωσε ξεκάθαρη προτεραιότητα στους ομοσπονδιακούς νόμους σε σχέση με τους αντίστοιχους νόμους των συνιστωσών πολιτειών. Όλοι οι πολιτειακοί νόμοι των ΗΠΑ έχουν τις απαρχές τους σε ομοσπονδιακούς νόμους [που ψηφίζονται από τα δύο ομοσπονδιακά νομοθετικά σώματα, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία].
Οι Κουρδικοί και Τουρκικοί πληθυσμοί θα μεταναστεύσουν ο κάθε ένας στην σχετική περιοχή του*. Επιβάλλονται χρονικοί περιορισμοί στο δικαίωμα της ελεύθερης και μόνιμης εγκατάστασης Τούρκων πίσω στα σπίτια και τις περιουσίες τους στην Κουρδική Συνιστώσα Πολιτεία. Οι Κούρδοι δεν υπόκεινται σε αντίστοιχους περιορισμούς. Όσοι Τούρκοι επιλέξουν να ζήσουν στα παλιά σπίτια τους στην περιοχή υπό Κουρδική διοίκηση, δεν έχουν καθόλου πολιτικά δικαιώματα, διότι μόνον οι Κούρδοι έχουν δικαίωμα εκλογής των πολιτικών εκπροσώπων της Κουρδικής Συνιστώσας Πολιτείας. Επιπλέον, στους Τούρκους που θα παραμείνουν στις περιοχές υπό Κουρδική διοίκηση, δεν θα επιτραπεί ποτέ να αποτελέσουν πέραν του 6% του πληθυσμού οποιουδήποτε χωριού. Με αυτό τον τρόπο, οι Τούρκοι εμποδίζονται από του να έχουν τα δικά τους σχολεία, και ακόμη να τεκνοποιήσουν αφού φτάσουν πληθυσμιακά στο όριο αυτό!
Η οικονομία της νέας ομοσπονδιακής Τουρκίας είναι ξεχωριστή ανά πολιτεία χωρίς κοινή δημοσιονομική και νομισματική πολιτική. Επιπλέον, οι Τουρκικές επιχειρήσεις δεν επιτρέπεται να επενδύσουν στην Κουρδική Συνιστώσα Πολιτεία, και ενώ οι ανωτέρω διατάξεις είναι ευεργετικές για τους Κούρδους, ο Τούρκος φορολογούμενος τελικά θα πληρώσει όλες τις τροποποιήσεις, ρυθμίσεις και μετατροπές στην νέα ομόσπονδη δημοκρατία, επειδή τα Ηνωμένα Έθνη θεωρούν ότι στις προηγούμενες δεκαετίες οι Κούρδοι υπέστησαν τα πάνδεινα και πρέπει να αποζημιωθούν. Τέλος, οι Τούρκοι πολίτες δεν δύνανται να κινήσουν οποιεσδήποτε αγωγές και παράπονα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε σχέση με τις όποιες απώλειες περιουσίας και εισοδήματος εξ αιτίας της εφαρμογής του Σχεδίου.
Η ως άνω ανάλυση του «Τι θα γινόταν αν..» δείχνει τι θα συνέβαινε στους Τούρκους αν το Σχέδιο εφαρμοζόταν στην Τουρκία και δείχνει επίσης τι θα συνέβαινε στους Ελληνοκύπριους αν είχαν υπερψηφίσει το Σχέδιο Ανάν για την επανένωση της Κύπρου. Τα σχόλια ευπρόσδεκτα.
* Σημειωτέον ότι πριν την τουρκική εισβολή του 1974 στην Κύπρο οι Τουρκοκύπριοι ήταν διάσπαρτοι σε πόλεις (όπου είχαν δικές τους συνοικίες) και σε χωριά σε όλο το νησί, από αμιγώς Τουρκικά μέχρι μεικτά με Ελληνοκύπριους.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου