Σάββας Καλεντερίδης
Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στο ιστορικό της σύμπηξης της τριπλής συμμαχίας Κύπρου - Ελλάδος - Ισραήλ και στο ενδεχόμενο αυτή να καταστεί παγίδα για τον Ελληνισμό, αφού αντί να εξασφαλίσει πλεονεκτήματα σε Λευκωσία και Αθήνα, που είναι η βασική αιτία σύναψης κάθε συμμαχίας, είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως ένα ιδιότυπο γεωπολιτικό «κεφαλοκλείδωμα» συμμαχιών.
Η αντίστροφη μέτρηση για να μετατραπεί το όραμα της ελληνοϊσραηλινής συμμαχίας σε εφιάλτη άρχισε με το τηλεφώνημα που έκανε ο Νετανιάχου στον Ερντογάν, τον Μάρτιο του 2013, όταν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός φέρεται να πιέστηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα να ζητήσει συγγνώμη, πράξη αδιανόητη -μέχρι τότε- για έναν πρωθυπουργό του Ισραήλ. Και η αντίστροφη μέτρηση φαίνεται ότι θα τελειώσει το 2104 ή το πολύ το 2015.
Ακριβώς επειδή έχουν αρχίσει να λειτουργούν τα χρονοδιαγράμματα της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ, ο διεθνής παράγων και οι εταιρίες που εμπλέκονται στην εκμετάλλευσή τους επιζητούν την άμεση επίλυση του Κυπριακού, για να εξαλειφθεί κάθε πιθανό εμπόδιο που θα μπορούσε να εμφανιστεί στο μέλλον και να διαταράξει την ασφαλή εξόρυξη και μεταφορά του φυσικού αερίου στις διεθνείς αγορές. Εκτός αυτού, επιζητούν και τη φθηνότερη λύση που θα επιτρέψει τη μεταφορά του στην ενεργοβόρο αγορά της Ευρώπης.
Εδώ ακριβώς αρχίζει ο εφιάλτης.
Είχαμε γράψει πριν από μήνες ότι τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα εξισλαμισμένων Εβραίων της Τουρκίας είναι σε επαφή με ενεργειακούς κολοσσούς στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ και διαπραγματεύονται την κατασκευή αγωγού που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο του Ισραήλ και της Κύπρου στην Τουρκία, όπου ένα μέρος θα καταναλώνεται και το υπόλοιπο θα μεταφέρεται στην Ευρώπη.
Τώρα βλέπουμε ότι εκπρόσωποι των εταιριών Noble Energy και Delek, που έχουν την άδεια εκμετάλλευσης του Οικοπέδου «Αφροδίτη», μετέβησαν πριν από λίγες ημέρες στην Κωνσταντινούπολη για επαφές με στελέχη των εταιριών Zorlu Holding, Enka, Turcas Petrol AS και Calik Holding. Σκοπός της συνάντησης είναι η διερεύνηση της δυνατότητας μεταφοράς του ισραηλινού αερίου στην Ε.Ε. μέσω ενός αγωγού από το Ισραήλ στην Τουρκία.
Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ, με απόφαση που εξέδωσε τον παρελθόντα Οκτώβριο, έδωσε την άδεια για εξαγωγή του 40% των αποθεμάτων της χώρας σε φυσικό αέριο, απόφαση που χαιρέτισαν οι εταιρίες Noble Energy, Delek Drilling και Avner Oil and Gas, οι οποίες εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα «Ταμάρ» και «Λεβιάθαν» του Ισραήλ. Να σημειωθεί ότι το Λεβιάθαν είναι το μεγαλύτερο κοίτασμα που έχει ανακαλυφθεί στη Μεσόγειο.
Με βάση τα παραπάνω, για όσους παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην Κύπρο και την ανατολική Μεσόγειο, μπορούμε να καταλήξουμε στο εξής: Οτι από τη μια πλευρά έχει στηθεί σκηνικό «επίλυσης» του Κυπριακού, με την υφυπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ να επισκέπτεται Αθήνα και Λευκωσία -και όχι Αγκυρα- και να επιβάλει την αποδοχή του λεγόμενου κοινού ανακοινωθέντος, που αποτελεί εναρκτήρια διαδικασία των επαφών και των συνομιλιών για την εξεύρεση λύσης, και από την άλλη πλευρά οι ενεργειακοί κολοσσοί που ελέγχουν το κοίτασμα της «Αφροδίτης» βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη για να συζητήσουν τις λεπτομέρειες της κατασκευής του αγωγού που θα μεταφέρει και το κυπριακό αέριο στην Τουρκία, καθιστώντας ενεργειακό κόμβο την Τουρκία, όμηρο την Κύπρο και χώρα παρία την Ελλάδα.
Εχουμε επισημάνει στα άρθρα μας της προηγούμενης εβδομάδας ότι το γεγονός πως η Κύπρος είναι μέλος της Ε.Ε., και το ευρωπαϊκό κεκτημένο ισχύει για το σύνολο της κυπριακής επικράτειας, και το ενεργειακό αποτελούν δύο ισχυρά χαρτιά για τη Λευκωσία και την Αθήνα, που πρέπει να χρησιμοποιηθούν με επιδεξιότητα και σωφροσύνη για να έχει αίσιο τέλος το εθνικό μας ζήτημα.
Οι δύο διαδικασίες που έχουν ξεκινήσει εν παραλλήλω, λες και διευθύνονται από το ίδιο κέντρο, δεν αποτελούν καλό οιωνό και είναι ορατός ο κίνδυνος τα πλεονεκτήματα να μετατραπούν σε μειονεκτήματα και το όραμα σε εφιάλτη.
Κι αυτό γιατί πολύ απλά ο επιχειρηματικός παράγοντας, δηλαδή οι επιχειρηματικοί κολοσσοί που εμπλέκονται στην προαναφερθείσα διαδικασία, έχουν τέτοια δύναμη, που μπορούν να καθορίσουν τις αποφάσεις ακόμα και πανίσχυρων κυβερνήσεων.
Κλείνοντας, να υπογραμμίσουμε ότι η κυβέρνηση Νετανιάχου και ο ίδιος ο Ισραηλινός πρωθυπουργός υποχρεώθηκε να ζητήσει συγγνώμη από τον Ερντογάν και να αποδεχτεί τη λύση του αγωγού μέσω Τουρκίας, υποκύπτοντας στις πιέσεις αυτών των συμφερόντων.
Αυτό θα πρέπει να το έχουν υπ' όψιν τους οι Αναστασιάδης και Σαμαράς, αλλά και όλοι οι πολιτικοί ηγέτες σε Κύπρο και Ελλάδα, γιατί το διπλωματικό και πολιτικό μπρα ντε φέρ που θα ακολουθήσει θα είναι σκληρό και θα λυγίζει ακόμα και... σίδερα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου