Για μεγάλο χρονικό διάστημα αφότου θα έχουν αποτελέσει παρελθόν οι ανησυχίες για την –πιθανή– αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων, ένα πολύ πιο σημαντικό θέμα θα συνεχίζει να απασχολεί τους ανά τον κόσμο ηγέτες όταν χαράσσουν πολιτικές. Αφορά στο πώς θα πρέπει να διαχειρισθούν το δεύτερο στάδιο της οικονομικής επανάστασης της Κίνας.
Η πρώτη φάση, της βιομηχανοποίησης, συντάραξε την υφήλιο. Οι χώρες που παράγουν πρώτες ύλες, είδαν τις οικονομίες τους να ανθίζουν καθώς η Κίνα προσπαθούσε να κορέσει τη μεγάλη δίψα της γι’ αυτές.
Εξι από τις δέκα ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στον κόσμο την περασμένη δεκαετία, είναι αφρικανικές.
Το τσουνάμι των χαμηλού παραγωγικού κόστους κινεζικών βιομηχανικών προϊόντων πυροδότησε την ανεργία τόσο σε αναπτυγμένες όσο και σε αναπτυσσόμενες χώρες, συνέτεινε όμως παράλληλα στον έλεγχο των πληθωριστικών πιέσεων και κατέστησε ένα μεγάλο φάσμα καταναλωτικών αγαθών προσιτά για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων, για πρώτη φορά στην ιστορία.
Το δεύτερο στάδιο της ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας υπόσχεται να είναι εξίσου συγκλονιστικό.
Η κατανάλωση θα αντικαταστήσει τις επενδύσεις ως κινητήριος μοχλός της οικονομίας. Η παροχή υπηρεσιών θα αυξηθεί ως ποσοστό της οικονομικής δραστηριότητας, ενώ η βιομηχανία θα αρχίσει να συρρικνώνεται. Η μαζική βιομηχανική παραγωγή, που εξαρτάται από τα φθηνά εργατικά χέρια, θα δώσει τη θέση της σε πιο «πράσινους» καθαρούς τρόπους παραγωγής.
Ολοένα και περισσότερη από την προστιθέμενη αξία της οικονομίας θα παράγεται από ένα καλύτερα εκπαιδευμένο και πιο παραγωγικό εργατικό δυναμικό, που θα χρησιμοποιεί νέες τεχνολογίες.
Τουλάχιστον αυτό είναι το σχέδιο. Οπως αναφέρει ο Λι Τζιάν, μέλος της Κινεζικής Ακαδημίας για το Διεθνές Εμπόριο και την Οικονομική Συνεργασία.
Ωστόσο, δεν θα επεξεργάζεται απλώς εισαγόμενες πρώτες ύλες και δεν θα παράγει εξαρτήματα προς επανεξαγωγή... Η Κίνα αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί να εξαρτάται τυφλά από τις επενδύσεις και τις εξαγωγές ως βασικές ατμομηχανές ανάπτυξης. Ετσι, η ζήτηση στην Κίνα θα αρχίσει να εξελίσσεται πιο ισορροπημένα...».
Για να αποδείξει ότι αντιμετωπίζει σοβαρά το θέμα της βιώσιμης ανάπτυξης, η Κίνα φρόντισε για την επιβράδυνση των αναπτυξιακών ρυθμών της το πρώτο εξάμηνο, δημιουργώντας αναταραχή στις αγορές.
Στόχος του Πεκίνου ήταν να δρομολογήσει τις νέες, πιο μακροπρόθεσμες, διαρθρωτικές αλλαγές.
Ολα αυτά θα επηρεάσουν ασφαλώς την παγκόσμια οικονομία. Ηδη πολλές χώρες που εξήγαγαν μεγάλες ποσότητες μετάλλων σε αυτήν ήδη βλέπουν τους ισολογισμούς τους τρεχόντων λογαριασμών να διαμορφώνονται ελλειμματικοί. Μεταξύ αυτών, η Νότιος Αφρική, η Ζάμπια, η Χιλή και το Περού. Ωστόσο, για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, οι νέες ισορροπίες της κινεζικής αγοράς και οικονομίας μπορεί να δημιουργήσουν ευκαιρίες. Αυτές θα απαιτήσουν την επικέντρωση στην ποιότητα, που εξαρτάται από την τεχνογνωσία και τις τεχνολογίες του Δυτικού κόσμου.
Σε ό,τι αφορά την ίδια την Κίνα, εκτιμάται ότι οι αναπτυξιακοί ρυθμοί της θα επιβραδυνθούν στο 6,5% ετησίως την περίοδο 2016-2020 από 7,7% το 2012. Ωστόσο, οι αγορές δεν πρέπει να φοβούνται υπέρμετρα, διότι ακόμη κι αν οι εν λόγω ρυθμοί μειωθούν στο ετήσιο 5%, η κινεζική οικονομία θα μεγαλώνει κάθε χρόνο στο ανάλογο με το μέγεθος της σημερινής οικονομίας της Νότιας Κορέας! Αναλυτές τονίζουν ότι η Κίνα «πάει για μεγάλες αλλαγές», το μακροπρόθεσμο μέλλον παραμένει ευοίωνο...
πηγή
Δημοσίευση σχολίου