Δυο εξελίξεις των τελευταίων ωρών τράβηξαν την προσοχή μας, αφού παίζουν άμεσο ρόλο με την προοπτική στρατιωτικής ενέργειας σε βάρος της Συρίας από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η πρώτη είδηση είναι η μετάβαση του Μπάρακ Ομπάμα την ερχόμενη εβδομάδα στη Μόσχα για τη σύνοδο των G20, οπότε θα έρθει σε επαφή με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντιμίρ Πούτιν. Το ερώτημα είναι εάν θα υπάρξει κατ’ ιδίαν συνάντηση ανάμεσα στους δυο ηγέτες, ή θα επιβεβαιωθεί το κακό κλίμα στις σχέσεις των δυο χωρών.
Η μετάβαση Ομπάμα φαίνεται πως υπαγορεύθηκε από δυο λόγους. Αφενός για να μην αφήσει τους υπόλοιπους ηγέτες της Δύσης εκτεθειμένους στα «πυρά» των οικοδεσποτών και αφετέρου διότι η κρισιμότητα των στιγμών υπαγορεύει την προσπάθεια συνεννόησης ανάμεσα στους ηγέτες των ισχυρών οικονομικά χωρών του πλανήτη.
Εκτός κι αν η ραγδαία κλιμάκωση με επίκεντρο το ζήτημα της Συρίας, υπαγορεύτηκε από τις συζητήσεις Αμερικανών και Ρώσων για το θέμα, οπότε στόχος είναι να πιεστεί η ρωσική πλευρά να αποδεχθεί την αποχώρηση του Άσαντ και ενδεχομένως άλλες διευθετήσεις, ώστε να «κλείσει» το θέμα διπλωματικά και να αποφευχθούν οι στρατιωτικές περιπέτειες. Θέλει όμως προσοχή, διότι η κλιμάκωση δημιουργεί τον κίνδυνο να καταστεί ανεξέλεγκτη και να προκύψει «ατύχημα»…
Η δεύτερη ενδιαφέρουσα εξέλιξη αφορά τη δήλωση του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών, Τζακ Λιου, ο οποίος ανέφερε, ότι το αμερικανικό χρέος θα φτάσει στο όριο που επιτρέπεται από το Κογκρέσο, τον ερχόμενο Οκτώβριο. Κατά συνέπεια, για να αποφευχθεί στάση πληρωμών, θα πρέπει το Κογκρέσο να συμφωνήσει στην αύξηση του ορίου.
Τα ερωτήματα είναι δύο: Πως ακριβώς σκοπεύουν να πάνε σε έναν πολυδάπανο πόλεμο οι ΗΠΑ, έχοντας αυτό το μέτωπο ανοικτό; Ή μήπως χρησιμοποιούν την κατάσταση στη Συρία για να ξεπεραστούν οι αντιρρήσεις του Κογκρέσου στην αύξη του ορίου του χρέους; Τροφή για σκέψη…
Δημοσίευση σχολίου