«Κάθετη» ήταν η άρνηση της τουρκικής πλευράς διά του υπουργού Εξωτερικών της Αχμέτ Νταβούτογλου, υπήρξε αναφορικά με το ζήτημα του κατά πόσο το Ισραήλ χρησιμοποίησε τουρκική στρατιωτική εγκατάσταση για την επίθεση στη Συρία.
Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη
«Η Τουρκία δεν πρόκειται να αποτελέσει τον συνεργάτη κανενός στη πραγματοποίηση ‘επιθέσεων’ του συγκεκριμένου είδους», υπογράμμισε ο Τούρκος υπουργός και συνέχισε λέγοντας πως, «όποιος διασπείρει τέτοια πράγματα σκοπό έχει να πλήξει τη δύναμη και την φήμη της χώρας», ενώ έκλεισε τις δηλώσεις τους αναφέροντας ότι «είναι εκτός συζήτησης το θέμα της συμμετοχής της Τουρκίας και του Ισραήλ σε κοινή στρατιωτική επιχείρηση».
Υπενθυμίζεται, ότι όπως το «defence-point.gr» έχει αναφέρει σε προγενέστερη ανάρτηση, η αεροπορική προσβολή (ή από υποβρύχιο κλάσης Dolphin σύμφωνα με άλλες πηγές) στις 5 Ιουλίου στη Λατάκεια της Συρίας είχε ως στόχο πυραυλικά συστήματα κατά στόχων επιφανείας τύπου Yakhont (50 P-800 αναφέρεται). Σύμφωνα με το ρωσικό δημοσίευμα (RT: Russia Today), τα ισραηλινά μαχητικά προσέγγισαν τον στόχο τους από τη θάλασσα και προσέχοντας να βρίσκονται εκτός του εναέριου χώρου της Δαμασκού, έτσι ώστε να αποφύγουν ενδεχόμενα «παρατράγουδα» του τύπου που αντιμετώπισε η Τουρκία πριν από ένα περίπου έτος όταν μαχητικό της αεροσκάφος καταρρίφθηκε από τη συριακή αεράμυνα με «συνοπτικές διαδικασίες», αν και η τουρκική Αεροπορία δεν αντέχει σύγκριση με ποιοτικές παραμέτρους με την αντίστοιχη ισραηλινή.
Με τις σημερινές του δηλώσεις είναι προφανές ότι ο Τούρκος υπουργός καταβάλει φιλότιμες προσπάθειες να συνεχίσει τη βολική εσωτερικά και περιφερειακά ρητορική του… «εβραιοφάγου», όπως αυτή έχει δομηθεί τα τελευταία έτη, από την υπόθεση του «Μαβί Μαρμαρά» κυρίως και εντεύθεν, χωρίς φυσικά κάποιος να μπορεί να αποκλείσει, ότι τόσο η Άγκυρα όσο και το Τελ-Αβίβ έχουν βρει κάποιον βασικό κώδικα συνεννόησης για την αντιμετώπιση τουλάχιστον κάποιων «κοινών απειλών», όπως για παράδειγμα τη σιιτική Χεζμπολάχ…
Η λιβανέζικη ένοπλη οργάνωση θα μπορούσε να καταστεί χρήστης τελευταίας τεχνολογίας οπλικών συστημάτων, τα οποία θα μπορούσαν να επιφέρουν σοβαρές απώλειες σε υλικό, ζωές αλλά και σε επικοινωνιακό επίπεδο, τόσο στη μία χώρα όσο και στην άλλη (η υπόθεση του πλήγματος σε ισραηλινή κορβέτα κατά την επιχείρηση των ισραηλινών στον Λίβανο το 2006 είναι χαρακτηριστική και μάλιστα με υποδεέστερο τεχνολογικά σύστημα σε σύγκριση με τους Yakhont).
Σε κάθε περίπτωση εκτιμάται, ότι το κατά πόσο βρισκόμαστε στη φάση επανέναρξης μίας τουρκο-ισραηλινής στρατιωτικής συνεργασίας, σε κάποιοα έκταση, πέραν των γνωστών επαφών μεταξύ των μυστικών τους υπηρεσιών, θα φανεί στο άμεσο μέλλον. Το σίγουρο είναι ότι ένας «κοντύτερος» από τα επεισόδια του Πάρκου Γκέζι, Ερντογάν θα αποτελούσε έναν καλύτερο «συνομιλητή» για τη Δύση αφού όπως θα έχει διαπιστώσει, από τη μία στιγμή στην άλλη από «μεταρρυθμιστής» μπορείς να μετατραπείς σε «δικτάτορα»…
Τα παραδείγματα των «συναδέλφων» του ηγετών όμορων χωρών της Βορείου Αφρικής και Μέσης Ανατολής, τα τελευταία δύο έτη βρίθουν από τέτοια παραδείγματα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου