H Κύπρος καταρρέει. Αυτή είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα που μας φέρνει μπροστά σε μια δεύτερη Κυπριακή τραγωδία, λίγο πριν συμπληρωθούν σαράντα χρόνια από την πρώτη. Μιλάμε στην πραγματικότητα για ένα Κυπριακό Νο2. Ο Ελληνισμός δέχεται καίριο πλήγμα και αυτή τη φορά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως «η Κύπρος είναι μακριά».
Ο τεχνητός τραπεζικός σεισμός που προκάλεσε στην Κύπρο η γερμανική επικυριαρχία στην Ευρώπη, μετατρέπει την οικονομία του νησιού σε ερείπια. Αλλά δεν σταματά εκεί. Δημιουργεί κι ένα πελώριο τσουνάμι το οποίο έρχεται προς την Ελλάδα. Το χρηματιστήριο βρίσκεται κάθε μέρα σε ελεύθερη πτώση. Τα spreads των αγορών έχουν αρχίσει να χτυπάνε πάλι «κόκκινο». Κοντά στις 2000 ελληνικές επιχειρήσεις με έδρα την Κύπρο είναι εγκλωβισμένες εκεί όπως και χιλιάδες επιχειρήσεις στην Ελλάδα μετρούν και ξαναμετρούν τις ζημιές τους από το «κούρεμα» των καταθέσεών τους στο νησί και ανάλογα με το ύψος κουρέματος που διαρρέεται κάθε φορά. Οι ανάγκες μισθοδοσίας και μόνον που έχουν πολλές από αυτές, ξεπερνούν τις εγγυημένες 100.000. Αλλά ακόμη και για το ποσό αυτό ουδείς γνωρίζει πότε θα είναι προσβάσιμο. Κι αν στην Κύπρο εξετάζουν ήδη την κρατική αρωγή Ταμείου Εγγυοδοσίας, στην Αθήνα δεν ακούγεται άχνα.
Την ίδια στιγμή, οι ελληνικές εξαγωγές που μόλις άρχισαν να παίρνουν μια ανάσα, θα βρεθούν και πάλι σε συνθήκες ασφυξίας καθώς χάνουν την τέταρτη αγορά τους. Μεγάλο θα είναι και το πλήγμα στον τουρισμό. Τόσο από Κύπριους επισκέπτες στην Ελλάδα όσο και από Ρώσους, καθώς τα ρωσικά πρακτορεία έκλεινα «πακέτα» για Ελλάδα και Κύπρο μαζί.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που έχουν διαψευστεί όλες οι κυβερνητικές προσδοκίες στο πρώτο τρίμηνο του έτους. Τα περίφημα «λεφτά στην αγορά» δεν τα έχει δει ανθρώπου μάτι. Τα έσοδα είναι πολύ πίσω από τους στόχους που είχαν τεθεί και τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Το κυπριακό τσουνάμι μπορεί λοιπόν να αποδειχθεί ως το τελειωτικό χτύπημα.
Τι κάνουμε λοιπόν; Η κυβέρνηση είτε το ομολογεί, είτε όχι, βρίσκεται σε πανικό. Περιμένει την επιστροφή της τρόικας την άλλη εβδομάδα για να κλείσει η συμφωνία για τις δόσεις που έχουμε να λαμβάνουμε και φτάνουν τα 8,5 δις ευρώ. Με τι μέτρα θα κλείσει αυτή η συμφωνία; Είτε θέλει η κυβέρνηση να το παραδεχτεί, είτε όχι, η τρόικα επιστρέφει με τη σκέψη ενός τέταρτου μνημονίου. Αντί η καταβύθιση στην ύφεση, μετά και το σεισμό στην Κύπρο, να δίνει αφετηρία χαλάρωσης των περιοριστικών μέτρων, οι διαθέσεις κινούνται ακριβώς στον αντίποδα. Είναι περίπου βέβαιο πως θα ζητήσουν την εφαρμογή της ρήτρας που δυστυχώς έχει υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση για αυτόματη επιβολή μέτρων όταν οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται.
Στα μέτρα που ήδη βρίσκονται πάνω στο τραπέζι και αφορούν τη συνέχεια στο «χαράτσι», τις φυλακίσεις για χρέη στην εφορία, τις απολύσεις, κλπ, θα ζητηθούν και πρόσθετα μέτρα κατ’ εφαρμογή της ρήτρας. Τι μένει; Μα, ασφαλώς οι ελληνικές καταθέσεις. Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών, αλλά δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί αυτό που έκαναν στην Κύπρο θα δυσκολευτούν να το κάνουν και στην Ελλάδα, όταν ο Ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup συνεχίζει να κάνει δηλώσεις περί του κουρέματος καταθέσεων ως εργαλείου δημοσιονομικής προσαρμογής. Αν δεν υπήρχαν τέτοιες σκέψεις, να είστε σίγουροι πως οι Γερμανοί θα του έλεγαν «σκάσε» κι αυτός δεν θα ξανάβγαζε άχνα. Για να διατηρεί το θέμα ανοιχτό, πότε με τον ένα τρόπο και πότε με τον άλλο, σημαίνει πως τα λέει κατ’ εντολή τους.
Η Ελλάδα είναι ήδη στον προθάλαμο εξαιρετικά επικίνδυνων εξελίξεων. Και η εύκολη απάντηση πως «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», υπονοώντας την προσφυγή στις κάλπες , δεν έχει να προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό. Ίσα – ίσα, η ρευστότητα, ο πολιτικός καιροσκοπισμός και ο κομματικός ανταγωνισμός εξυπηρετούν άριστα τη γερμανική επικυριαρχία.
Το πολιτικό σύστημα, έστω αυτό που είναι, οφείλει να βρει ένα τρόπο συνεννόησης. Χωρίς προαπαιτούμενα και χωρίς αποκλεισμούς. Η Κύπρος έδειξε ξεκάθαρα πως σύμμαχοι και σωτήρες υπάρχουν μόνον στις φαντασιώσεις. Η εθνική ισχύς της Ελλάδας είναι οι δικές της δυνάμεις, όταν είναι ενωμένες και δεν διασπώνται σε ανταγωνισμούς για το τρόπαιο της εξουσίας.
Είναι ώρα Εθνικού Συναγερμού. Το προσκλητήριο πρέπει να είναι προς όλους ανεξαιρέτως και η συμμετοχή όλων θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη καθώς δεν υπάρχουν τα περιθώρια για μικροκομματικές αρνήσεις. Άρνηση συμμετοχής την ώρα του πολέμου ισοδυναμεί με προδοσία.
Πρώτη κίνηση θα πρέπει να είναι η έκτακτη σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, που προβλέπεται στο αρ. 82 παρ. 4 του Συντάγματος, με θέμα τα εθνικά μας ζητήματα και γενικότερα την ελληνική εξωτερική πολιτική και τη διεθνή θέση της χώρας και ειδικότερα τη θέση της στην Ευρώπη και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αμέσως μετά να ακολουθήσει σύγκλιση συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αν μη τι άλλο να έχουμε εικόνα για το ποιος σιωπά, ποιος μιλάει και τι λέει.
Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά να γίνουν πριν από την άφιξη της τρόικας μεταδίδοντας το μήνυμα πως η Ελλάδα εξετάζει πλέον όλες τις λύσεις και όλα τα ενδεχόμενα, προκειμένου να περιφρουρήσει τα εθνικά συμφέροντά της και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου